Latest News Archive

Please select Category, Year, and then Month to display items
Previous Archive
13 October 2020 | Story Prof John Mubangizi | Photo Sonia du Toit
Prof John C Mubangizi is Dean: Faculty of Law, University of the Free State.

South Africans are sick and tired of corruption. They are angry, frustrated and despondent. And they have every reason to be. South Africa has many problems: crime, unemployment, poverty, gender-based violence, inequality, low economic growth and now – in common with many other countries – COVID-19. The list goes on and on. What makes corruption the biggest threat among all these is that it cuts across all of them and impacts on their gravity in different ways. 

The South African Constitution envisages a society based on democratic values, social justice and fundamental human rights. The way things are going, that society is never likely to happen. That is because corruption has been, and continues to be, the greatest threat to any possibility of realising that constitutional dream. In South Africa, like everywhere else where corruption is rampant, it occurs both in the public and private sectors, where it affects democracy and human rights by deteriorating institutions and diminishing public trust in government. It impairs the ability of government to fulfil its obligations and ensure accountability in the delivery of economic and social services like healthcare, education, clean water, housing, and social security. This is because corruption diverts funds into private pockets – which impedes delivery of services – thereby perpetuating poverty, inequality, injustice and unfairness. The problem is aggravated when government is the main culprit. “Government” here, of course, refers to the dictionary meaning of the term, namely, “the group of people with the authority to govern a country or state”.

Corruption existed in ancient Egypt, China and Greece

There are those who argue that corruption is as old as mankind and, therefore, it is here to stay. Indeed, corruption is known to have existed in ancient Egypt, ancient China and ancient Greece. In Robert Bolt’s 16th Century play A Man for All Seasons, Richard Rich’s opening remark is “But every man has his price.” In the 1836 play The Government Inspector, Nikolai Gogol cleverly satirised the human greed, stupidity and extensive political corruption in Imperial Russia at the time. And in a recent article in The Conversation (28 August 2020), Steven Friedman wonders why South Africans express shock at corruption when “it is perhaps the country’s oldest tradition.” He locates the advent of corruption in South Africa at the arrival of Jan van Riebeeck in 1652, through to the ensuing colonialism and apartheid. He argues that in reality, “corruption has been a constant feature of South African political life for much of the past 350 years. It is deeply embedded and it will take a concerted effort, over years, not days, to defeat it”. 

Agreed, but does it have to be that way? At the time of Jan van Riebeeck and during the 350 years of colonialism and apartheid, we did not have the legal framework that we have now. Here is a brief overview of that framework.

Read full article here

Opinion article by Professor John C Mubangizi, Dean: Faculty of Law, University of the Free State


News Archive

UV vestig hom afgelope eeu as leier op verskeie terreine
2004-05-11

Michelle O'Connor - Volksblad - 11 Mei 2004

Ondank terugslae nou 'n 'gesonde volwassene'

HOEWEL die Universiteit van die Vrystaat (UV) vanjaar sy eeufees vier en met 23 000 studente die grootste universiteit in die sentrale deel van die land is, was dié instelling se geboorte glad nie maklik nie. MICHELÉ O'CONNOR het met prof. Frederick Fourie, rektor, oor die nederige begin van dié instelling gesels.

DIE behoefte aan 'n eie universiteit in die Vrystaat het reeds in 1855, kort ná die stigting van Grey-kollege, kop uitgesteek.

Grey se manne het hulleself teen 1890 begin voorberei om die intermediêre B.A.-eksamens af te lê. Dié eksamen het hulle toegang gegee tot die tweede jaar van 'n B.A.-graad aan die destydse University of the Cape Good Hope, nou die Universiteit van Kaapstad.

"Presidente F.W. Reitz en M.T. Steyn het destyds albei die stigting van 'n universiteit hier bepleit. Die grootste rede was sodat die seuns van die Vrystaat nie weggestuur word nie.

"Dié twee se droom is op 28 Januarie 1904 bewaarheid toe ses studente hulle onder dr. Johannes Bril, as hoof/rektor van Grey-kollege, vir die graad B.A. ingeskryf het. Dié graad is aanvanklik deur die Kaapse universiteit toegeken.

"Net die klassieke tale soos Latyns en Grieks, die moderne tale, Nederlands, Duits en Engels, filosofie, geskiedenis, wiskunde, fisika, chemie, plant- en dierkunde is aanvanklik aangebied.

"Die UV se geboue het gegroei van 'n klein tweevertrek-geboutjie wat nou naby Huis Abraham Fischer staan, en verblyf in die Grey-kollege se seunskoshuis," sê Fourie.

Volgens hom is die universiteit se eerste raad en senaat tussen 1904 en 1920 saamgestel. Die eerste dosente is aangestel en die eerste geboue opgerig. "Dié tyd was egter baie moeilik.

"Die instelling het teen 1920 net 100 studente gehad en was geldelik in die knyp. Daar was geen vaste rektor nie en geen vooruitgang nie. Vrystaatse kinders is steeds na ander universiteite gestuur.

"Ds. J.D. Kestell, rektor van 1920 tot 1927, het egter dié instelling finaal gevestig.

"Hy het self studente van oor die hele Vrystaat gewerf en geld by onder meer kerke en banke ingesamel. Kestell het selfs Engelse ouers oortuig om hul kinders na die Greyuniversiteitskollege (GUK) te stuur en teen 1927 het dié instelling met 400 studente gespog.

"In die tydperk tussen 1927 en 1950 het die GUK weer verskeie terugslae beleef.

"In dié tyd was dit onder meer die Groot Depressie en die Tweede Wêreldoorlog. Die armblanke-vraagstuk het regstreeks op studente en dosente ingewerk en die politieke onderstrominge van dié tyd het die instelling ontwrig.

"Die GUK het egter oorleef en die Universiteitskollege van die Oranje-Vrystaat (UKOVS) is in 1935 gebore," sê Fourie.

Hy sê in dié tyd is verskeie fakulteite gevestig en teen 1950 het die UKOVS met 1 000 studente gespog.

Teen 1950 het dit 'n onafhanklike universiteit geword en die naam is verander na die Universiteit van die OranjeVrystaat (UOVS).

Dié tydperk is gekenmerk deur Afrikaner- en blanke selfvertroue en heerskappy. Studentegetalle het tot 7 000 in 1975 gegroei en heelwat vooruitgang het in dié tyd plaasgevind.

"Tussen 1976 en 1989 sukkel dieuniversiteit weer met onder meer ekonomiese krisisse, die land se politieke onstabiliteit en word die UOVS geï soleer.

"Een ligpunt in dié tyd is die toelating van die eerste swart studente, die nuwe Sasol-biblioteek en die fakulteit teologie wat die lig sien.

"Tussen 1990 en vanjaar het die UOVS verskeie op- en afdraandes beleef. Die universiteit doen nie net die eerste stappe van transformasie nie, maar begin ook aan 'n beleid van multikulturaliteit werk.

"Die UOVS se naam verander in 1996 na die Universiteit van die Vrystaat/University of the Free State en in 2001 word die Sotho-vertaling bygevoeg.

"Geldelike druk en probleme neem drasties toe en personeel word gerasionaliseer.

"Teen 2000 begin die UV met 'n draaistrategie en studentegetalle neem tot meer as 23 000 toe," sê Fourie.

Hy sê die UV het die afgelope eeu nie net verskeie terugslae oorleef nie, maar homself ook op verskeie gebiede as 'n leier gevestig.

Die universiteit behaal sy eie geldelike mikpunte, neem 'n nuwe taalbeleid van veeltaligheid aan en herbelê in personeel.

Die instelling inkorporeer die kampusse van die Vista- en Qwaqwa-universiteit en groei internasionaal.

Die UV vestig ook fondamente van 'n institusionele kultuur van verdraagsaamheid, geregtigheid en diversiteit.

"Die baba het in die afgelope eeu 'n gesonde volwassene geword."

We use cookies to make interactions with our websites and services easy and meaningful. To better understand how they are used, read more about the UFS cookie policy. By continuing to use this site you are giving us your consent to do this.

Accept