Latest News Archive

Please select Category, Year, and then Month to display items
Previous Archive
23 September 2020 | Story Leonie Bolleurs | Photo Supplied
Zama Sithole

Zama Sithole, a master’s student in Environmental Managementat the University of the Free State (UFS), would one day like to assist communal artisanal small-scale miners (ASM) to legalise their work. Although the ASMs are not involved in turf wars or criminality as in the case of zama-zamas, they are deemed illegal workers.

The prime mining legislation, the Mineral and Petroleum Resources Development Act, makes no provision for subsistence or communal ASM activities. Such miners are therefore considered illegal miners.

“ASM employs more than 20 million people globally and a country such as South Africa, with an unemployment rate of 30,1%, should assimilate this type of mining as a legal form of employment,” says Zama.

“Their only client base is the surrounding communities. Mining, besides government grants, is their only source of income.”

Zama aspires to assist the illegal miners to become legal and reap the benefits of skills and funding to increase their income.

“And guidance from the regulatory authorities will ensure that the communal ASM miners become more aware of environmental management,” she adds.

Zama recently presented her research, titled: Shortcomings of the South African Legislative Framework in Addressing Communal Artisanal Small-scale Mining: A Blaauwbosch Case Studyat the 2020 Environmental Law Association (ELA) Annual Student Conference.

She also received the award for Best Speaker at the conference.

In her research, Zama focuses on Blaauwbosch, a rural township area located south-east of Newcastle in northern KwaZulu-Natal, where subsistence coal and clay opencast mining by community members has been going on for more than four decades.

Environmental degradation

According to the Mineral and Petroleum Resources Development Act, mining is only deemed legal if there is a mining permit, mining right, production right or preferent mining right authorised by the Department of Mineral Resources. Since communal ASMs are unregulated, environmental degradation is rife.

According to her investigation, environmental hazards such as traces of acid mine drainage and poor air quality (due to spontaneous combustion), are localised in the area. This is a deterrent to the surrounding community that has minimal health and safety awareness.

Owing to the fact that communal ASM miners are not assimilated into the legislation, the competent authorities such as the Department of Mineral Resources and Energy and the Department of Water and Sanitation cannot offer mineral regulation and environmental guidance support.

Losing revenue

Zama says government is also losing revenue by not legalising this unique sector. She believes it is important to differentiate between communal ASMs and the ‘zama-zama’ type of mining.
 
She also found that according to the Mining and Minerals Policy (1998), “regulations in respect of mining should be relevant, understandable and affordable to the small-scale miner and should be enforced in a site-specific manner.” ... “Tax and royalty rates, levies, and financial guarantees for rehabilitation should not constrain the development of small-scale operations.”

“However, to date, this has not been realised,” Zama states.

Communal ASM miners thus cannot benefit from government-funded initiatives to upskill them in terms of mining and environmental management.

Making a difference

Zama plans to conduct more research to understand the dynamics of how other countries have legalised this sector and draw learnings from this to determine how it can be applied in the South African context.

“In our country, there is very limited data and hence understanding on communal ASM. This could be one of the reasons why the government cannot make an informed decision on how to legalise this sector,” she says.

News Archive

UV vestig hom afgelope eeu as leier op verskeie terreine
2004-05-11

Michelle O'Connor - Volksblad - 11 Mei 2004

Ondank terugslae nou 'n 'gesonde volwassene'

HOEWEL die Universiteit van die Vrystaat (UV) vanjaar sy eeufees vier en met 23 000 studente die grootste universiteit in die sentrale deel van die land is, was dié instelling se geboorte glad nie maklik nie. MICHELÉ O'CONNOR het met prof. Frederick Fourie, rektor, oor die nederige begin van dié instelling gesels.

DIE behoefte aan 'n eie universiteit in die Vrystaat het reeds in 1855, kort ná die stigting van Grey-kollege, kop uitgesteek.

Grey se manne het hulleself teen 1890 begin voorberei om die intermediêre B.A.-eksamens af te lê. Dié eksamen het hulle toegang gegee tot die tweede jaar van 'n B.A.-graad aan die destydse University of the Cape Good Hope, nou die Universiteit van Kaapstad.

"Presidente F.W. Reitz en M.T. Steyn het destyds albei die stigting van 'n universiteit hier bepleit. Die grootste rede was sodat die seuns van die Vrystaat nie weggestuur word nie.

"Dié twee se droom is op 28 Januarie 1904 bewaarheid toe ses studente hulle onder dr. Johannes Bril, as hoof/rektor van Grey-kollege, vir die graad B.A. ingeskryf het. Dié graad is aanvanklik deur die Kaapse universiteit toegeken.

"Net die klassieke tale soos Latyns en Grieks, die moderne tale, Nederlands, Duits en Engels, filosofie, geskiedenis, wiskunde, fisika, chemie, plant- en dierkunde is aanvanklik aangebied.

"Die UV se geboue het gegroei van 'n klein tweevertrek-geboutjie wat nou naby Huis Abraham Fischer staan, en verblyf in die Grey-kollege se seunskoshuis," sê Fourie.

Volgens hom is die universiteit se eerste raad en senaat tussen 1904 en 1920 saamgestel. Die eerste dosente is aangestel en die eerste geboue opgerig. "Dié tyd was egter baie moeilik.

"Die instelling het teen 1920 net 100 studente gehad en was geldelik in die knyp. Daar was geen vaste rektor nie en geen vooruitgang nie. Vrystaatse kinders is steeds na ander universiteite gestuur.

"Ds. J.D. Kestell, rektor van 1920 tot 1927, het egter dié instelling finaal gevestig.

"Hy het self studente van oor die hele Vrystaat gewerf en geld by onder meer kerke en banke ingesamel. Kestell het selfs Engelse ouers oortuig om hul kinders na die Greyuniversiteitskollege (GUK) te stuur en teen 1927 het dié instelling met 400 studente gespog.

"In die tydperk tussen 1927 en 1950 het die GUK weer verskeie terugslae beleef.

"In dié tyd was dit onder meer die Groot Depressie en die Tweede Wêreldoorlog. Die armblanke-vraagstuk het regstreeks op studente en dosente ingewerk en die politieke onderstrominge van dié tyd het die instelling ontwrig.

"Die GUK het egter oorleef en die Universiteitskollege van die Oranje-Vrystaat (UKOVS) is in 1935 gebore," sê Fourie.

Hy sê in dié tyd is verskeie fakulteite gevestig en teen 1950 het die UKOVS met 1 000 studente gespog.

Teen 1950 het dit 'n onafhanklike universiteit geword en die naam is verander na die Universiteit van die OranjeVrystaat (UOVS).

Dié tydperk is gekenmerk deur Afrikaner- en blanke selfvertroue en heerskappy. Studentegetalle het tot 7 000 in 1975 gegroei en heelwat vooruitgang het in dié tyd plaasgevind.

"Tussen 1976 en 1989 sukkel dieuniversiteit weer met onder meer ekonomiese krisisse, die land se politieke onstabiliteit en word die UOVS geï soleer.

"Een ligpunt in dié tyd is die toelating van die eerste swart studente, die nuwe Sasol-biblioteek en die fakulteit teologie wat die lig sien.

"Tussen 1990 en vanjaar het die UOVS verskeie op- en afdraandes beleef. Die universiteit doen nie net die eerste stappe van transformasie nie, maar begin ook aan 'n beleid van multikulturaliteit werk.

"Die UOVS se naam verander in 1996 na die Universiteit van die Vrystaat/University of the Free State en in 2001 word die Sotho-vertaling bygevoeg.

"Geldelike druk en probleme neem drasties toe en personeel word gerasionaliseer.

"Teen 2000 begin die UV met 'n draaistrategie en studentegetalle neem tot meer as 23 000 toe," sê Fourie.

Hy sê die UV het die afgelope eeu nie net verskeie terugslae oorleef nie, maar homself ook op verskeie gebiede as 'n leier gevestig.

Die universiteit behaal sy eie geldelike mikpunte, neem 'n nuwe taalbeleid van veeltaligheid aan en herbelê in personeel.

Die instelling inkorporeer die kampusse van die Vista- en Qwaqwa-universiteit en groei internasionaal.

Die UV vestig ook fondamente van 'n institusionele kultuur van verdraagsaamheid, geregtigheid en diversiteit.

"Die baba het in die afgelope eeu 'n gesonde volwassene geword."

We use cookies to make interactions with our websites and services easy and meaningful. To better understand how they are used, read more about the UFS cookie policy. By continuing to use this site you are giving us your consent to do this.

Accept