Latest News Archive

Please select Category, Year, and then Month to display items
Years
2019 2020 2021
Previous Archive
05 February 2019 | Story Leonie Bolleurs
Cancer research
Inorganic Chemistry supervisors in the Radiopharmacy Laboratory during the preparation of a typical complex mixture to see how fast it reacts. If radioactivity is used, it is handled behind the grey lead-metal shield to minimise radiation of the researcher. Here are, from the left, front: Dr Marietjie Schutte-Smith, Dr Alice Brink (both scholars from the UFS Prestige Scholar Programme), and Dr Truidie Venter (all three are Thuthuka-funded researchers). Back: Prof André Roodt and Dr Johan Venter. (Not present: Prof Deon Visser and Amanda Manicum).

Imagine that you have been diagnosed with bone cancer and only have six months to live. You are in a wheelchair because the pain in your legs is so immense that you can’t walk anymore – similar to a mechanism eating your bones from the inside.

You are lucky though, since you could be injected with a drug to control the pain so effective that you will be able to get out of the wheelchair within a day-and-a-half and be able to walk again. Real-life incidents like these provide intense job satisfaction to Prof André Roodt, Head of a research group in Inorganic Chemistry at the University of the Free State (UFS). The research, which is conducted by the Inorganic Group at the UFS, contributes potentially to the availability of pain therapy that does not involve common drugs, but improves the quality of life for cancer patients.

The research conducted by the Inorganic Group under the leadership of Prof Roodt, plays a major role in the clever design of model medicines to better detect and treat cancer.

The Department of Chemistry is one of approximately 10 institutions worldwide that conducts research on chemical mechanisms to identify and control cancer. “The fact that we are able to cooperate with the Departments of Nuclear Medicine and Medical Physics at the UFS, the Animal Research Centre, and other collaborators in South Africa, Switzerland and the USA, but especially the methodology we utilise to conduct research (studying the chemical manner in which drugs are absorbed in cancer as well as the time involved), enhances the possibility of making a contribution to cancer research,” says Prof Roodt.

Technique to detect cancer spots on bone
According to the professor, there are various ways of detecting cancer in the body. Cancer can, inter alia, be identified by analysing blood, X-rays (external) or through an internal technique where the patient is injected with a radioactive isotope.

Prof Roodt explains: “The doctor suspects that the patient has bone cancer and injects the person with a drug consisting of an isotope (only emits “X-rays” and does no damage to tissue) that is connected to a phosphonate (similar to those used for osteoporosis). Once the drug (which contains the isotope Technetium-99m) is injected, it moves to the spot on the bone where the cancer is located. The gamma rays in the isotope illuminate the area and the doctor can see exactly where treatment should be applied. The Technetium-99m has the same intensity gamma rays as normal X-rays and therefore operates the same as an internal X-ray supply.” With this technique, the doctor can see where the cancer spots are within a few hours.

The same technique can be used to identify inactive parts of the brain in Alzheimer patients, as well as areas of the heart where there is no blood supply or where the heart muscle is dead.

Therapeutic irradiation of cancer
For the treatment of pain connected with cancer, the isotope Rhenium-186 is injected. Similar to the manner in which the Technetium-99m phosphonate compound is ingested into the body, the Rhenium-186 phosphonate travels to the cancer spots. Patients thus receive therapeutic irradiation – a technique known as palliative therapy, which is excellent for treating pain. A dosage of this therapy usually lasts for about two months.

The therapy is, however, patient specific. The dosages should correspond with the occurrence and size of cancer spots in the patient’s body. First, the location of the cancer will be determined by means of a technetium scan. After that, the size of the area where the cancer occurs has to be determined. The dosage for addressing total pain distribution will be calculated according to these results.

Technique to detect cancer spots on soft tissue

Another technique to detect cancer as spots on bone or in soft tissue and organs throughout the body is by utilising a different type of irradiation, a so-called PET isotope. The Fluorine-18 isotope is currently used widely, and in Pretoria a machine called a cyclotron-facility was established by Dr Gerdus Kemp, who is a former PhD graduate from the Inorganic Research Group. The F-18 is then hidden within a glucose molecule and a patient will be injected with the drug after being calmed and after the metabolism has been lowered considerably. The glucose, which is the 'food' that cancer needs to grow, will then travel directly to the cancer area and the specific area where the cancer is located will thus be traced and ‘illuminated’ by the Fluorine-18, which emits its own “X-rays”.

In the late 80s, Prof Roodt did his own postdoctoral study on this research in the US. He started collaborating with the Department of Nuclear Medicine at the UFS in the early 90s, when he initiated testing for this research.

Through their research of more than 15 years, the Inorganic Group in the Department of Chemistry has made a major contribution to cancer research. Research on mechanisms for the detection of cancer, by designing new clever chemical agents, and the chemical ways in which these agents are taken up in the body, especially contributes to the development in terms of cancer therapy and imaging, and has been used by a number of hospitals in South Africa.

The future holds great promise
Prof Roodt and his team are already working on a collaborative study between the UFS and Kenya/ Sudan/ Lesotho. It involves the linking of radio isotopes, as mentioned above, to known natural products (such as rooibos tea and South African aloe extracts), which possess anti-cancer qualities. A preliminary World Patent has also just been filed in more than 30 countries on potential new cancer medicines which contain both an imaging isotope and a therapy isotope/ compound.

News Archive

Artikel in Die Burger: Steeds is daar die kans vir heling deur Dr Franklin Sonn
2008-04-07

Steeds is daar die kans vir heling

Dr Franklin Sonn - Kanselier van die Universiteit van die Vrystaat en ’n oud-ambassadeur.


TOE gene-navorsers uiteindelik die menslike genoom georden het, is bevind dat menslike wesens inderdaad slegs in minder as 2 % onderling verskil en andersins ooreenstem.

Dít is die goeie nuus.

In die loop van die mens se ontwikkelingsgang en in die proses van ons sosiale organisering is godsdiens-, taal- en kultuurpatrone ontwikkel wat gelei het tot territorium-afbakening en volksvorming waaruit ’n hele geskiedenis van haat, nyd en bloedvergieting ontstaan het het wat ondanks die hoë peil van die beskawing wat die postmoderne mens bereik het, steeds voortwoed.

Dít is die slegte nuus.

Gebeure op die kampus van die Universiteit van die Vrystaat (UV) het ons op onnoemlik tragiese wyse herinner aan ons menslike mislukking dat ons – ondanks die oorheersende ooreenkomste tussen ons – ons liewer op grond van die bykans een persent onderlinge verskil vergrype pleeg wat selfs by diere ondenkbaar is. Dat dit boonop op die kampus van ’n universiteit gebeur, is des te ontstellender.

Dit strek ons universiteit egter tot eer dat die verwagte strafstappe onmiddellik gedoen is en dat geen poging aangewend is om selfverskonend verduidelikings te gee of die kombers oor die kop te trek nie.

IN ’n breër konteks wys prof. Hermann Giliomee tereg daarop dat die tydskrif The Economist ’n opname van Markinor gepubliseer het wat aantoon dat meerderhede in al die gemeenskappe te kenne gee dat rasseverhoudings sedert die koms van die demokrasie verbeter het.

Die afleiding daarvan is dat Suid-Afrika in al sy dimensies op die regte pad is en dat ons in die hoop op ’n beter toekoms vir ons almal voortleef. Die nasionale projek om godsdiens, taal en verskille te eerbiedig maar terselfdertyd ’n heterogene tapisserie van eenheid as nasie te bou is die meeste van ons se erns. Ondanks die terugslag is die universiteit verbind tot hierdie toekomsvisie van transformasie wat herhaaldelik leidinggewend deur die rektor, prof. Frederick Fourie, sowel as sy voorganger, prof. Stef Coetzee, uitgespel is.

Vir die UV gaan dit daarom om die pad van insluiting en eenheid diepgaande te bestuur sodat wit en swart die universiteit as tuiste vir almal sien en ervaar en om die idee van verdringing van een groep deur die ander te vermy of selfs te voorkom dat die toestand geskep word dat een groep in die proses op die vlug slaan. Ons is verbind tot die skepping van ’n nierassige universiteit en nie die toestand dat wittes buite woon en swartes binne of andersom nie.


Ons koester die begrip van medemenslikheid en agting vir ons almal se gelyke menswaardigheid op grond van ons oorheersende menslike ooreenkomste en gedeelde waardes. Ons staan rassisme teen, of dit nou van wit of van swart kom. Ons wil nie aan die eenkant versoening predik maar in waansinnige onderlinge verdeeldheid en agterdog voortleef nie. Almal moet die wonder beleef van die moontlikheid dat ons een kan wees.

Ons waardeer dit opreg dat daar van die kant van ons minister Naledi Pandor paslike veroordeling van die rassevoorval uitgespreek is, maar dat sy onmiddellik die fokus geplaas het op die geleenthede wat die geval vir al ons kampusse maar ook vir ons land bied.

Eweneens ervaar ons die reaksie van die rektore van nasionale universiteite as aandoenlik positief waar die vanselfsprekende veroordeling gepaardgegaan het met die oorheersende geneigdheid om as leiers van meer rassige kampusse intellektuele leiding te probeer gee in die bepaling van waar ons land staan in die hantering van rassisme, ons erfsonde.

Ons is maar alte bewus daarvan dat ons ongelukkige geskiedenis van kolonialisme en apartheid nog vars in die geheue is. In ons euforie oor die koms van die demokrasie, wat gegrond is op ons grondwetlike verklaring van ons eenheid, was ons nietemin miskien naïef om te dink dat ons in werklikheid nou een is. Dit was bloot die aanhef. Jody Kollapen van die Suid-Afrikaanse Menseregtekommissie het iets beet wanneer hy aanvoer dat ons wel versoening omhels het, maar naïef gedink het dat solank ons die konsep op ons lippe neem, dit alles sal regmaak. Ons stem saam dat daar inderdaad steeds baie werk te doen is.

Ons wil te maklik die omvang van die taak om ’n nierassige nasie te bou geringskat. Ons misken heel dikwels die inherente gebrek aan kapasiteit by mense om op hul Godgegewe ooreenkomste te fokus. Dit lyk asof mense veel meer geneig is om verskille, gewaand of eg, te beklemtoon. Dit is ’n deel van ons menslikheid. Daar is ’n ontstentenis van leiding van byvoorbeeld ons kerk. Die kerk verkondig met heilige preweling ons eenheid in Christus, maar verdedig onmiddellik daarna dawerend verdeeldheid in die kerk. Ons pas regstelling in die werkplek toe sonder om werklik aandag te gee aan en bronne beskikbaar te stel vir die hantering van geregverdigde swart woede en sonder om begryplike aanmatiging en meerderwaardigheid te versoen met ewe begryplike wit verydeling en vervreemding.

Ons ag diversiteit as ’n gegewe sonder om genoegsame werk daarvan te maak om die rykheid van ons heterogeniteit in te bou in die nierassige eenheidstaat wat ons voorsien. Ons begaan ook die fout om die erfsonde van rassisme as net ’n Suid-Afrikaanse fenomeen te eien en is geskok as ons opmerk hoe diep die kloof tussen groepe in Amerika steeds lê.

SENATOR BARACK OBAMA se toespraak in Philadelphia spreek tot die hart van die kwessie oor hoe moeilik dit is om medemenslik te wees en hoe ons sukkel om ons in ander skoene te plaas en so eenheid te bou.

Ons vergeet so maklik dat ons versugting na vrede nêrens sal kom as ons nie die aandrang verstaan dat niemand gevra word om af te skuif nie, maar dat mense bloot gevra word om op te skuif sodat almal sitplek kan kry sodat ons sodoende mekaar se menswaardigheid kan voel en verstaan. Ons almal het gelyke aanspraak op Suid-Afrikanerskap. Niemand het die reg om meerderwaardig te voel nie. Ons mag ook nie ruimte skenk aan die geboorte of oplewing van ’n nuwe veronderstelling dat gemeensaamheid gebou kan word deur rassevernedering aan die een kant en rassevergelding aan die ander kant nie. Ons in Suid-Afrika het ’n hoë prys betaal vir die beoefening asook die verdraagsaamheid. Ons moet enige vorm van rassehegemonie teenstaan.

Hoe erg die provokasie ook al by swart mense kan wees wanneer ons rassevergelding soek, ons mag dit nooit weer verdra nie. Aan die ander kant is dit ewe gevaarlik dat ons nasionale geesdrif vir vergifnis en versoening deur wit mense geag word as ’n geleentheid om terug te val in gemaksones van meerderwaardigheid en toe-eiening Ons is dit aan ons toekoms verskuldig om hierdie tendense onmiddellik raak te sien en te besweer. Dit verg dapper leierskap. Ons universiteit het rede om trots te wees op ons prestasies om groter oopheid en toeganklikheid te skep. Die afgelope 5 jaar het ons 61 studente uit lande soos die Soedan, Ethiopië, Kameroen, Botswana en Lesotho gedoktoreer. Boonop het 6 studente uit lande soos Korea en Indië by ons doktorsgrade verwerf en 11 uit lande soos Amerika en Duitsland. Dit is ons trots.

Ons aan die UV is dit aan ons land maar ook aan onsself verskuldig om nederig te bly en, waar nodig, ons hand diep in eie boesem te steek, maar terselfdertyd te beklemtoon dat ons nie gedefinieer wil word deur insidentele vergrype van ’n klein groep misleide studente nie – hoe erg hul optrede ook al is. Ons reken daarmee af, maar ons wil graag onsself erken as deelgenote aan die erfenis van die nasionale sonde van rassisme, maar ’n universiteit wat transformasie aktief nastreef. Ons is trots op ons oopheid en wat daaruit voortspruit. Op die oomblik is ons onsosiale tradisie van herkoms Afrikaans en Sotho en is ons daarop ingestel om, waar doenlik en waar dit vereis word, Engels as internasionale taal in te bou in ons pogings om mekaar te vind eerder om ons trotse kultuur tradisies te vergeet.

DIE raad, die senaat, die rektor, die personeel van die universiteit wil saam met studente en werkers opnuut geleenthede soek om in gesprek met mekaar te bly. Ons wil saam opgewonde bly oor die moontlikheid van heling, groei en transformasie wat die onlangse insident vir ons geskep het.

Artikel in Die Burger, Saterdag 22 Maart 2008

We use cookies to make interactions with our websites and services easy and meaningful. To better understand how they are used, read more about the UFS cookie policy. By continuing to use this site you are giving us your consent to do this.

Accept