Latest News Archive

Please select Category, Year, and then Month to display items
Categories
UFS News Media Release Research
Years
2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023 2024
Months
January February March April May June July August September October November December
Previous Archive
06 November 2018 Photo Sonia Small
Matrics 2018 a shift from access to success urgently needed in higher education
According to UFS Rector and Vice-Chancellor, Prof Francis Petersen, we should ask ourselves how learners successfully exit institutions of higher learning – within the minimum time and with an appropriate qualification that will enable them to start earning an income and contribute to the economy.

Opinion article by Prof Francis Petersen

 

With Grade 12 learners from across the county in the full throes of writing their matric examination, one inevitably wonders about 2019 and where those who pass successfully, will find themselves.
 
The announcement of subsidised free education last year has increased learners’ access to higher education.
 
However, the question we should ask is no longer how these learners enter institutions of higher learning, but how they exit successfully – within the minimum time and with an appropriate qualification that will enable them to start earning an income and contribute to the economy.
 
Universities getting involved in schools

I believe universities have a critical role to play in ensuring their own students’ success. It often involves taking a step back and getting actively involved in the schools that supply us with a new cohort of first-year students annually. We should not wait until they reach our campuses to identify academic obstacles; we should be proactive and do what we can to help improve our school systems.

At the University of the Free State, we have established Social Responsibility Enterprises (SRE) on our South Campus in Bloemfontein, which focus on the mentoring of teachers in order to make a sustainable impact. A total of 78 schools in the Free State, Mpumalanga, and the Eastern Cape benefit from this programme. SRE mentors are assisting school principals with school management, while teachers in Mathematics, Physical Science, Accounting, and English as language of learning are assisted in mastering curriculum content, pedagogy, and classroom management. 

Mentors visit schools and share knowledge, extra material, and technology to improve the standard of teaching. The impact has been significant. Matric results, Mathematics pass rates, and Physical Science pass rates have improved dramatically in these schools. We also identify learners with the potential to get access to university (i.e. first-generation students) and assist them through extra classes and in applying for tertiary education and bursaries.

Using technology to reach learners

Another important initiative is the Internet Broadcast Project (IBP), established on our South Campus seven years ago. Our aim is to take quality education to all learners across the Free State, regardless of their socio-economic backgrounds and the standard of education at their schools. Schools are equipped with internet broadcasting devices, and lessons by top-qualified presenters in a studio are transmitted live to learners. They also have an opportunity to interact with these presenters.  Currently, the departments of Education in three provinces (including the Western Cape) are also considering the implementation of the IBP as part of their interventions in schools.
 
A total of 71 000 learners in 83 different schools are currently reached through this project every week – and the impact is far-reaching. The Free State has delivered the best matric results in the country for the past two years. Last year, the Free State MEC for Education, Tate Makgoe, made special mention of the IBP for the profound role it played in this achievement.
 
Understanding students’ needs

However, preparing learners for access to higher education is not enough; the crucial factor is how they exit successfully. The university’s Centre for Teaching and Learning (CTL) is continuously developing data analytics to better understand our students and to help them navigate their studies. Making use of international funding, CTL is playing a leading role nationally to develop academic advising (using predictive data analytics) that helps students match their studies with their career and life goals.

One of the main factors that has been found to inhibit student performance, is food insecurity. Research has shown this to be a challenge faced by universities across the world. In South Africa, our institutions of higher learning have risen to this challenge, responding with efforts in various forms. At the University of the Free State, the No Student Hungry initiative (NSH) was launched in 2011. A research study conducted by our Department of Nutrition and Dietetics indicated that 59% of the student population suffer from food insecurity. Many of these students eventually drop out of higher education because of the need to earn an income. The NHS provides our students in need with modest food allowances and daily access to one balanced meal. Students are selected in terms of financial need, academic performance, participation in student life, and a commitment to giving back to the community. The programme allows students to focus on their studies without worrying about their next meal, thus increasing their chances to excel academically and ultimately obtain their degrees.  Since its inception, close to a thousand students have been assisted by this initiative and have given back nearly 37 000 community hours to South African communities.
 
Currently, the NSH programme is enhanced through the development of an institutional endowment fund aimed at raising capital from business, industry, and the private sector. This provides an opportunity for these sectors to become involved and support the challenge of food security among students, thereby supplementing the efforts of the university and government. 

Teamwork needed to progress from access to success

Teamwork such as this is needed on all levels to transform the educational landscape in our country. As institutions of higher learning, we need to increasingly find innovative ways to become involved in the broader communities we serve – beyond our academic curricula.
 
In this way, we will finally be able to move beyond the question of access that has been dominating discourse and demonstration for so long and focus more specifically on ensuring that our students successfully exit the post-school system.

News Archive

Artikel in Die Burger: Steeds is daar die kans vir heling deur Dr Franklin Sonn
2008-04-07

Steeds is daar die kans vir heling

Dr Franklin Sonn - Kanselier van die Universiteit van die Vrystaat en ’n oud-ambassadeur.


TOE gene-navorsers uiteindelik die menslike genoom georden het, is bevind dat menslike wesens inderdaad slegs in minder as 2 % onderling verskil en andersins ooreenstem.

Dít is die goeie nuus.

In die loop van die mens se ontwikkelingsgang en in die proses van ons sosiale organisering is godsdiens-, taal- en kultuurpatrone ontwikkel wat gelei het tot territorium-afbakening en volksvorming waaruit ’n hele geskiedenis van haat, nyd en bloedvergieting ontstaan het het wat ondanks die hoë peil van die beskawing wat die postmoderne mens bereik het, steeds voortwoed.

Dít is die slegte nuus.

Gebeure op die kampus van die Universiteit van die Vrystaat (UV) het ons op onnoemlik tragiese wyse herinner aan ons menslike mislukking dat ons – ondanks die oorheersende ooreenkomste tussen ons – ons liewer op grond van die bykans een persent onderlinge verskil vergrype pleeg wat selfs by diere ondenkbaar is. Dat dit boonop op die kampus van ’n universiteit gebeur, is des te ontstellender.

Dit strek ons universiteit egter tot eer dat die verwagte strafstappe onmiddellik gedoen is en dat geen poging aangewend is om selfverskonend verduidelikings te gee of die kombers oor die kop te trek nie.

IN ’n breër konteks wys prof. Hermann Giliomee tereg daarop dat die tydskrif The Economist ’n opname van Markinor gepubliseer het wat aantoon dat meerderhede in al die gemeenskappe te kenne gee dat rasseverhoudings sedert die koms van die demokrasie verbeter het.

Die afleiding daarvan is dat Suid-Afrika in al sy dimensies op die regte pad is en dat ons in die hoop op ’n beter toekoms vir ons almal voortleef. Die nasionale projek om godsdiens, taal en verskille te eerbiedig maar terselfdertyd ’n heterogene tapisserie van eenheid as nasie te bou is die meeste van ons se erns. Ondanks die terugslag is die universiteit verbind tot hierdie toekomsvisie van transformasie wat herhaaldelik leidinggewend deur die rektor, prof. Frederick Fourie, sowel as sy voorganger, prof. Stef Coetzee, uitgespel is.

Vir die UV gaan dit daarom om die pad van insluiting en eenheid diepgaande te bestuur sodat wit en swart die universiteit as tuiste vir almal sien en ervaar en om die idee van verdringing van een groep deur die ander te vermy of selfs te voorkom dat die toestand geskep word dat een groep in die proses op die vlug slaan. Ons is verbind tot die skepping van ’n nierassige universiteit en nie die toestand dat wittes buite woon en swartes binne of andersom nie.


Ons koester die begrip van medemenslikheid en agting vir ons almal se gelyke menswaardigheid op grond van ons oorheersende menslike ooreenkomste en gedeelde waardes. Ons staan rassisme teen, of dit nou van wit of van swart kom. Ons wil nie aan die eenkant versoening predik maar in waansinnige onderlinge verdeeldheid en agterdog voortleef nie. Almal moet die wonder beleef van die moontlikheid dat ons een kan wees.

Ons waardeer dit opreg dat daar van die kant van ons minister Naledi Pandor paslike veroordeling van die rassevoorval uitgespreek is, maar dat sy onmiddellik die fokus geplaas het op die geleenthede wat die geval vir al ons kampusse maar ook vir ons land bied.

Eweneens ervaar ons die reaksie van die rektore van nasionale universiteite as aandoenlik positief waar die vanselfsprekende veroordeling gepaardgegaan het met die oorheersende geneigdheid om as leiers van meer rassige kampusse intellektuele leiding te probeer gee in die bepaling van waar ons land staan in die hantering van rassisme, ons erfsonde.

Ons is maar alte bewus daarvan dat ons ongelukkige geskiedenis van kolonialisme en apartheid nog vars in die geheue is. In ons euforie oor die koms van die demokrasie, wat gegrond is op ons grondwetlike verklaring van ons eenheid, was ons nietemin miskien naïef om te dink dat ons in werklikheid nou een is. Dit was bloot die aanhef. Jody Kollapen van die Suid-Afrikaanse Menseregtekommissie het iets beet wanneer hy aanvoer dat ons wel versoening omhels het, maar naïef gedink het dat solank ons die konsep op ons lippe neem, dit alles sal regmaak. Ons stem saam dat daar inderdaad steeds baie werk te doen is.

Ons wil te maklik die omvang van die taak om ’n nierassige nasie te bou geringskat. Ons misken heel dikwels die inherente gebrek aan kapasiteit by mense om op hul Godgegewe ooreenkomste te fokus. Dit lyk asof mense veel meer geneig is om verskille, gewaand of eg, te beklemtoon. Dit is ’n deel van ons menslikheid. Daar is ’n ontstentenis van leiding van byvoorbeeld ons kerk. Die kerk verkondig met heilige preweling ons eenheid in Christus, maar verdedig onmiddellik daarna dawerend verdeeldheid in die kerk. Ons pas regstelling in die werkplek toe sonder om werklik aandag te gee aan en bronne beskikbaar te stel vir die hantering van geregverdigde swart woede en sonder om begryplike aanmatiging en meerderwaardigheid te versoen met ewe begryplike wit verydeling en vervreemding.

Ons ag diversiteit as ’n gegewe sonder om genoegsame werk daarvan te maak om die rykheid van ons heterogeniteit in te bou in die nierassige eenheidstaat wat ons voorsien. Ons begaan ook die fout om die erfsonde van rassisme as net ’n Suid-Afrikaanse fenomeen te eien en is geskok as ons opmerk hoe diep die kloof tussen groepe in Amerika steeds lê.

SENATOR BARACK OBAMA se toespraak in Philadelphia spreek tot die hart van die kwessie oor hoe moeilik dit is om medemenslik te wees en hoe ons sukkel om ons in ander skoene te plaas en so eenheid te bou.

Ons vergeet so maklik dat ons versugting na vrede nêrens sal kom as ons nie die aandrang verstaan dat niemand gevra word om af te skuif nie, maar dat mense bloot gevra word om op te skuif sodat almal sitplek kan kry sodat ons sodoende mekaar se menswaardigheid kan voel en verstaan. Ons almal het gelyke aanspraak op Suid-Afrikanerskap. Niemand het die reg om meerderwaardig te voel nie. Ons mag ook nie ruimte skenk aan die geboorte of oplewing van ’n nuwe veronderstelling dat gemeensaamheid gebou kan word deur rassevernedering aan die een kant en rassevergelding aan die ander kant nie. Ons in Suid-Afrika het ’n hoë prys betaal vir die beoefening asook die verdraagsaamheid. Ons moet enige vorm van rassehegemonie teenstaan.

Hoe erg die provokasie ook al by swart mense kan wees wanneer ons rassevergelding soek, ons mag dit nooit weer verdra nie. Aan die ander kant is dit ewe gevaarlik dat ons nasionale geesdrif vir vergifnis en versoening deur wit mense geag word as ’n geleentheid om terug te val in gemaksones van meerderwaardigheid en toe-eiening Ons is dit aan ons toekoms verskuldig om hierdie tendense onmiddellik raak te sien en te besweer. Dit verg dapper leierskap. Ons universiteit het rede om trots te wees op ons prestasies om groter oopheid en toeganklikheid te skep. Die afgelope 5 jaar het ons 61 studente uit lande soos die Soedan, Ethiopië, Kameroen, Botswana en Lesotho gedoktoreer. Boonop het 6 studente uit lande soos Korea en Indië by ons doktorsgrade verwerf en 11 uit lande soos Amerika en Duitsland. Dit is ons trots.

Ons aan die UV is dit aan ons land maar ook aan onsself verskuldig om nederig te bly en, waar nodig, ons hand diep in eie boesem te steek, maar terselfdertyd te beklemtoon dat ons nie gedefinieer wil word deur insidentele vergrype van ’n klein groep misleide studente nie – hoe erg hul optrede ook al is. Ons reken daarmee af, maar ons wil graag onsself erken as deelgenote aan die erfenis van die nasionale sonde van rassisme, maar ’n universiteit wat transformasie aktief nastreef. Ons is trots op ons oopheid en wat daaruit voortspruit. Op die oomblik is ons onsosiale tradisie van herkoms Afrikaans en Sotho en is ons daarop ingestel om, waar doenlik en waar dit vereis word, Engels as internasionale taal in te bou in ons pogings om mekaar te vind eerder om ons trotse kultuur tradisies te vergeet.

DIE raad, die senaat, die rektor, die personeel van die universiteit wil saam met studente en werkers opnuut geleenthede soek om in gesprek met mekaar te bly. Ons wil saam opgewonde bly oor die moontlikheid van heling, groei en transformasie wat die onlangse insident vir ons geskep het.

Artikel in Die Burger, Saterdag 22 Maart 2008

We use cookies to make interactions with our websites and services easy and meaningful. To better understand how they are used, read more about the UFS cookie policy. By continuing to use this site you are giving us your consent to do this.

Accept