Latest News Archive

Please select Category, Year, and then Month to display items
Previous Archive
05 September 2022 | Story Leonie Bolleurs | Photo Anja Aucamp
GROW your own Food
KovsieACT and the Food Environment Office, together with the Department of Sustainable Food Systems and Development, presented a lunchtime event: GROW with food security activist, Thabo Olivier, at the Thakaneng Bridge on the Bloemfontein Campus.

There is nothing that says ‘spring’ quite like tree buds, blossoms, butterflies, and bees.

At the University of the Free State (UFS), spring was heralded this year by the dark red of beetroot, the orange of carrots, the green of fresh spinach, and the pale green of big, healthy cabbages, as staff and students celebrated GROW with Thabo Olivier on Spring Day. 

UFS research findings indicated that almost two thirds of its students do not know where their next meal will come from. One of the initiatives the university has created to address the issue, is a vegetable production and training programme. The purpose of the programme, which was established by Kovsie ACT in collaboration with the Department of Sustainable Food Systems and Development and the Food Environment Office, is to teach students how to produce vegetables.

In an effort to train the wider university community about food production in order to contribute to food security at the UFS, KovsieACT and the Food Environment Office, together with the Department of Sustainable Food Systems and Development, presented a lunchtime event: GROW, with food security activist, Thabo Olivier, at the Thakaneng Bridge on the Bloemfontein Campus.

Reuse and repurpose

Olivier, who believes in reuse, reduce, recycle, and repurpose, is of the opinion that one can transform one’s waste into a sustainable garden. He will use what people throw away – from bottles to eggshells to cracked drums – to grow his vegetables. He also makes his own compost and organic pesticides consisting of garlic, chilies, and onions, boiled in water. The extract is then poured through a sieve and sprayed onto his crops through his self-made spray bottle – an old plastic 2 L bottle with holes (made with a pin) at the top. 

According to him, no space is too small to grow food. He planted tomatoes in bottles and started his giant pumpkins of 300 to 400 kg in foamalite cups, later transplanting them into a bigger space.

Grow into it

Typing in ‘food insecurity’, one would find that a third of Pakistan is under water, meaning that a large part of their agricultural land has been washed away. According to the World Bank, record high food prices have triggered a global crisis that will drive millions more into extreme poverty, magnifying hunger and malnutrition. The global food crisis has been made worse by the growing number of food trade restrictions put in place by certain countries in reaction to the outbreak of the war in Ukraine. 

In Olivier's view, people can only be enslaved through food insecurity. It is his opinion that small organic farms are the start of saving the world. He is planning to create a 100% food secure street in Bloemfontein. He would like to extend this to other suburbs and later to other cities. “Start small with one square metre and grow into it,” he says.

Qualify yourself 

Olivier advised that it is important to equip yourself with knowledge. He recommended the short courses of the Centre for Sustainable Agriculture, Rural Development, and Extension at the UFS. “Furthermore, if you do not know anything, you have access to all the information on the phones in your pockets. Find out where your passion lies and qualify yourself,” he says.

Olivier shared his four food growing commandments. He says a person with an excuse will never be able to produce; it is only the person who prepare that will prevail; what you put in is what you get out (also in life); and the best time to start is now. 

Teaching others to grow their own food is an essential part of stopping world hunger. “Equip yourself with the knowledge and then teach someone else to plant their own food. If you want to be a leader, start teaching others to grow food. Lead by example and ensure food security,” he says

GROW your own food
In an effort to combat food insecurity on campus, a vegetable production and training programme of the UFS not only provides its students with fresh produce, but it also gives them the opportunity to get involved on a voluntary basis in the food production process, including the planting and harvesting of the vegetables. Photo: Anja Aucamp

Harvest and taste

Carien Denner-Vorster from the Department of Sustainable Food Systems and Development did a food demonstration during which she made a beautiful coleslaw with cabbage and carrots from the gardens, which not only inspired students to make their own salad, but also provided the opportunity to taste. 

The GROW with Thabo event also included the harvesting of vegetables, more specifically cabbage and spinach, in the gardens opposite Welwitschia Residence. 

In 2019, Dr Jan Swanepoel, Senior Lecturer in the Department of Sustainable Food Systems and Development – with the help of Prof Michael Rudolph from the University of the Witwatersrand – obtained funding from Tiger Brands for two vegetable tunnels. Later, due to the success of the tunnels, Tiger Brands again assisted with the funding of two more tunnels on the UFS Lengau Experimental Farm. These tunnels are in the process of being completed. 

Through KovsieAct, students from the residences can volunteer to get involved in the vegetable production programme. According to Annelize Visagie from the Food Environment Office, up to 80 students, most from the No Student Hungry (NSH) Programme, receive food after each three-day harvest. Anyone who would like to contribute to the NSH programme, can contact her at visagiea@ufs.ac.za 

News Archive

Artikel in Die Burger: Steeds is daar die kans vir heling deur Dr Franklin Sonn
2008-04-07

Steeds is daar die kans vir heling

Dr Franklin Sonn - Kanselier van die Universiteit van die Vrystaat en ’n oud-ambassadeur.


TOE gene-navorsers uiteindelik die menslike genoom georden het, is bevind dat menslike wesens inderdaad slegs in minder as 2 % onderling verskil en andersins ooreenstem.

Dít is die goeie nuus.

In die loop van die mens se ontwikkelingsgang en in die proses van ons sosiale organisering is godsdiens-, taal- en kultuurpatrone ontwikkel wat gelei het tot territorium-afbakening en volksvorming waaruit ’n hele geskiedenis van haat, nyd en bloedvergieting ontstaan het het wat ondanks die hoë peil van die beskawing wat die postmoderne mens bereik het, steeds voortwoed.

Dít is die slegte nuus.

Gebeure op die kampus van die Universiteit van die Vrystaat (UV) het ons op onnoemlik tragiese wyse herinner aan ons menslike mislukking dat ons – ondanks die oorheersende ooreenkomste tussen ons – ons liewer op grond van die bykans een persent onderlinge verskil vergrype pleeg wat selfs by diere ondenkbaar is. Dat dit boonop op die kampus van ’n universiteit gebeur, is des te ontstellender.

Dit strek ons universiteit egter tot eer dat die verwagte strafstappe onmiddellik gedoen is en dat geen poging aangewend is om selfverskonend verduidelikings te gee of die kombers oor die kop te trek nie.

IN ’n breër konteks wys prof. Hermann Giliomee tereg daarop dat die tydskrif The Economist ’n opname van Markinor gepubliseer het wat aantoon dat meerderhede in al die gemeenskappe te kenne gee dat rasseverhoudings sedert die koms van die demokrasie verbeter het.

Die afleiding daarvan is dat Suid-Afrika in al sy dimensies op die regte pad is en dat ons in die hoop op ’n beter toekoms vir ons almal voortleef. Die nasionale projek om godsdiens, taal en verskille te eerbiedig maar terselfdertyd ’n heterogene tapisserie van eenheid as nasie te bou is die meeste van ons se erns. Ondanks die terugslag is die universiteit verbind tot hierdie toekomsvisie van transformasie wat herhaaldelik leidinggewend deur die rektor, prof. Frederick Fourie, sowel as sy voorganger, prof. Stef Coetzee, uitgespel is.

Vir die UV gaan dit daarom om die pad van insluiting en eenheid diepgaande te bestuur sodat wit en swart die universiteit as tuiste vir almal sien en ervaar en om die idee van verdringing van een groep deur die ander te vermy of selfs te voorkom dat die toestand geskep word dat een groep in die proses op die vlug slaan. Ons is verbind tot die skepping van ’n nierassige universiteit en nie die toestand dat wittes buite woon en swartes binne of andersom nie.


Ons koester die begrip van medemenslikheid en agting vir ons almal se gelyke menswaardigheid op grond van ons oorheersende menslike ooreenkomste en gedeelde waardes. Ons staan rassisme teen, of dit nou van wit of van swart kom. Ons wil nie aan die eenkant versoening predik maar in waansinnige onderlinge verdeeldheid en agterdog voortleef nie. Almal moet die wonder beleef van die moontlikheid dat ons een kan wees.

Ons waardeer dit opreg dat daar van die kant van ons minister Naledi Pandor paslike veroordeling van die rassevoorval uitgespreek is, maar dat sy onmiddellik die fokus geplaas het op die geleenthede wat die geval vir al ons kampusse maar ook vir ons land bied.

Eweneens ervaar ons die reaksie van die rektore van nasionale universiteite as aandoenlik positief waar die vanselfsprekende veroordeling gepaardgegaan het met die oorheersende geneigdheid om as leiers van meer rassige kampusse intellektuele leiding te probeer gee in die bepaling van waar ons land staan in die hantering van rassisme, ons erfsonde.

Ons is maar alte bewus daarvan dat ons ongelukkige geskiedenis van kolonialisme en apartheid nog vars in die geheue is. In ons euforie oor die koms van die demokrasie, wat gegrond is op ons grondwetlike verklaring van ons eenheid, was ons nietemin miskien naïef om te dink dat ons in werklikheid nou een is. Dit was bloot die aanhef. Jody Kollapen van die Suid-Afrikaanse Menseregtekommissie het iets beet wanneer hy aanvoer dat ons wel versoening omhels het, maar naïef gedink het dat solank ons die konsep op ons lippe neem, dit alles sal regmaak. Ons stem saam dat daar inderdaad steeds baie werk te doen is.

Ons wil te maklik die omvang van die taak om ’n nierassige nasie te bou geringskat. Ons misken heel dikwels die inherente gebrek aan kapasiteit by mense om op hul Godgegewe ooreenkomste te fokus. Dit lyk asof mense veel meer geneig is om verskille, gewaand of eg, te beklemtoon. Dit is ’n deel van ons menslikheid. Daar is ’n ontstentenis van leiding van byvoorbeeld ons kerk. Die kerk verkondig met heilige preweling ons eenheid in Christus, maar verdedig onmiddellik daarna dawerend verdeeldheid in die kerk. Ons pas regstelling in die werkplek toe sonder om werklik aandag te gee aan en bronne beskikbaar te stel vir die hantering van geregverdigde swart woede en sonder om begryplike aanmatiging en meerderwaardigheid te versoen met ewe begryplike wit verydeling en vervreemding.

Ons ag diversiteit as ’n gegewe sonder om genoegsame werk daarvan te maak om die rykheid van ons heterogeniteit in te bou in die nierassige eenheidstaat wat ons voorsien. Ons begaan ook die fout om die erfsonde van rassisme as net ’n Suid-Afrikaanse fenomeen te eien en is geskok as ons opmerk hoe diep die kloof tussen groepe in Amerika steeds lê.

SENATOR BARACK OBAMA se toespraak in Philadelphia spreek tot die hart van die kwessie oor hoe moeilik dit is om medemenslik te wees en hoe ons sukkel om ons in ander skoene te plaas en so eenheid te bou.

Ons vergeet so maklik dat ons versugting na vrede nêrens sal kom as ons nie die aandrang verstaan dat niemand gevra word om af te skuif nie, maar dat mense bloot gevra word om op te skuif sodat almal sitplek kan kry sodat ons sodoende mekaar se menswaardigheid kan voel en verstaan. Ons almal het gelyke aanspraak op Suid-Afrikanerskap. Niemand het die reg om meerderwaardig te voel nie. Ons mag ook nie ruimte skenk aan die geboorte of oplewing van ’n nuwe veronderstelling dat gemeensaamheid gebou kan word deur rassevernedering aan die een kant en rassevergelding aan die ander kant nie. Ons in Suid-Afrika het ’n hoë prys betaal vir die beoefening asook die verdraagsaamheid. Ons moet enige vorm van rassehegemonie teenstaan.

Hoe erg die provokasie ook al by swart mense kan wees wanneer ons rassevergelding soek, ons mag dit nooit weer verdra nie. Aan die ander kant is dit ewe gevaarlik dat ons nasionale geesdrif vir vergifnis en versoening deur wit mense geag word as ’n geleentheid om terug te val in gemaksones van meerderwaardigheid en toe-eiening Ons is dit aan ons toekoms verskuldig om hierdie tendense onmiddellik raak te sien en te besweer. Dit verg dapper leierskap. Ons universiteit het rede om trots te wees op ons prestasies om groter oopheid en toeganklikheid te skep. Die afgelope 5 jaar het ons 61 studente uit lande soos die Soedan, Ethiopië, Kameroen, Botswana en Lesotho gedoktoreer. Boonop het 6 studente uit lande soos Korea en Indië by ons doktorsgrade verwerf en 11 uit lande soos Amerika en Duitsland. Dit is ons trots.

Ons aan die UV is dit aan ons land maar ook aan onsself verskuldig om nederig te bly en, waar nodig, ons hand diep in eie boesem te steek, maar terselfdertyd te beklemtoon dat ons nie gedefinieer wil word deur insidentele vergrype van ’n klein groep misleide studente nie – hoe erg hul optrede ook al is. Ons reken daarmee af, maar ons wil graag onsself erken as deelgenote aan die erfenis van die nasionale sonde van rassisme, maar ’n universiteit wat transformasie aktief nastreef. Ons is trots op ons oopheid en wat daaruit voortspruit. Op die oomblik is ons onsosiale tradisie van herkoms Afrikaans en Sotho en is ons daarop ingestel om, waar doenlik en waar dit vereis word, Engels as internasionale taal in te bou in ons pogings om mekaar te vind eerder om ons trotse kultuur tradisies te vergeet.

DIE raad, die senaat, die rektor, die personeel van die universiteit wil saam met studente en werkers opnuut geleenthede soek om in gesprek met mekaar te bly. Ons wil saam opgewonde bly oor die moontlikheid van heling, groei en transformasie wat die onlangse insident vir ons geskep het.

Artikel in Die Burger, Saterdag 22 Maart 2008

We use cookies to make interactions with our websites and services easy and meaningful. To better understand how they are used, read more about the UFS cookie policy. By continuing to use this site you are giving us your consent to do this.

Accept