Latest News Archive

Please select Category, Year, and then Month to display items
Previous Archive
04 April 2019 | Story Leonie Bolleurs | Photo JohanRoux
Prof Chapagain  Inaugural
Prof Ashok Chapagain, Senior Professor in the Department of Agricultural Economics, recently delivered his inaugural lecture on the university’s Bloemfontein Campus. The title of his lecture was Counting Water: Simple yet Complex. From the left are: Dr Engela van Staden, Vice-Rector: Academic; Prof Ashok, Dr Frikkie Maré, Head of the Department of Agricultural Economics; and Prof Danie Vermeulen, Dean of the Faculty of Natural and Agricultural Sciences.

Virtually every economic sector, from agriculture, power generation, manufacturing, beverage, and apparel to tourism, relies on fresh water to sustain its business. Yet, water scarcity and water-pollution levels in river basins around the world are increasing due to growing populations, changing consumption patterns, and poor water governance.

These are the words of Prof Ashok Chapagain, Senior Professor in the Department of Agricultural Economics at the University of the Free State (UFS), who recently delivered his inaugural lecture on the university’s Bloemfontein Campus. The title of his lecture was Counting Water: Simple yet Complex.

He believes that in a world of increasing interconnectedness, equitable and sustainable resource management has become not only a local phenomenon, but also a global one. “The critical factors in managing these resources lie at both ends of the production and consumption chains. The interlinkages between agriculture, trade, economic, and energy policy and water-resources management must be understood,” he said.

Water footprint from farm to cup

The water footprint of a product is the volume of fresh water used to produce the product, measured over the various steps of the production chain. Water use is measured in terms of water volumes consumed or polluted, e.g. a cup of black coffee would take 140 litres of water as a result of water used in various processes, from the farm to the cup! 

Prof Chapagain said: “With the emergence of the water footprint concept, the public could for the first time see that the issue is not only related to direct water use in their houses, but also to their consumption of goods and services, such as food, fibre, and electricity. For example, a developed nation would typically state their water consumption data as around 100-200 litres per capita per day. This information is misleading, as it does not capture the massive amount of water needed to produce food, goods, and services consumed by the nation, which makes the daily water consumption a whopping 3 000-8 000 litres in these developed nations. Consumers, governments, and businesses are beginning to understand how their interests could be sustained in the long run, using this new approach to water-resource management.”

He also spoke about water as an economic enabler. According to him, harnessing the full benefit of water is constrained by three limits: hydrological limits, limits in production efficiency, limits and risks in externalising water footprints. He further elaborated, “Each river basin is unique with respect to amount of rainfall and pattern, rainfall-runoff relation, total available runoff, environmental flow requirements, groundwater recharge, etc. The actual available quantity of water is determined by all these parameters. Hence, there is a hydrological limit to water use in a river basin/aquifers”. He said: “On the other hand, making a process more efficient comes at a price, marking a limit on local efficiency gains. Similarly, importing virtual water to relieve pressure on local water resources would require second-order resources such as foreign currency, and a political will to move from a ‘water and food self-sufficiency’ policy towards a ‘water and food security’ policy. Enhancing the global water-use efficiency by means of trade has socio-economic limitations.” His current research focuses on unravelling these limits to growth, and on developing a generic analytical framework to find optimal solutions to growth under these water limits.

Trade can relieve the strain

Regarding the latter, he said trade in water-intensive goods and services could help relieve the strain on local/national water resources. For example, Switzerland covers merely 18% of its water demand from its internal water resources, i.e. 82% of it is external! South Africa’s external water footprint is only 22% of the total water footprint of national consumption. Hence, the scope of international trade to help alleviate local scarcity is limited by the availability of second-order resources such as foreign exchange, institutional capacity, socio-political context, etc. 

However, globalisation of fresh water brings both risks and opportunities. “Although national water resources could be saved for best alternative uses, the risks of a growing external dependency and the associated risks related to events elsewhere, are often not visible. These water-intensive production processes are vulnerable to the availability of water at the various locations where the production processes take place. The vulnerabilities may result from a range of factors – from reduced river flows, lowered lake levels, and declined ground-water tables to increased salt intrusion in coastal areas, pollution of freshwater bodies, droughts, and a changing climate,” he said.

Water footprint assessment

Prof Chapagain also touched on the Water Footprint Assessment; he believes it has provided a sound method to analyse the water footprint in the relevant context and formulate appropriate response strategies. “The water-footprint assessment breaks down the different water-footprint components and checks the sustainability of these components against three sets of criteria: environmental, economic, and social. The application of the Water Footprint Assessment has evolved from basic quantitative studies to a powerful advocacy tool that can support decision-making and policy processes and help mitigate water-related business risk.

“Counting water drops is simple, yet unravelling the underlying complexities is the key! I count on you to start by counting water drops in counting for sustainable growth,” he concluded.

News Archive

You touch a woman, you strike a rock
2004-11-02

Prof. Engela Pretorius van die Departement Sosiologie in die Fakulteit Geesteswetenskappe by die Universiteit van die Vrystaat het die kwessie omtrent feminisme aangespreek tydens haar intreerede met die onderwerp, You touch a woman, you strike a rock: Feminism(s) and emancipation in South Africa .

Prof. Pretorius het gesê: “Die geskiedenis van feminisme oor die algemeen kan in drie fases verdeel word, waarna verwys word as golwe. Eerste-golf-feminisme (19de eeu) het die fokus geplaas op die beskerming van vroueregte in die openbare terrein, spesifiek die reg om te stem, die reg tot onderrig en die reg om middelklas beroepe en professies te betreë.

Vroeë tweede-golf-feminisme word onthou vir hoe dit moederskap geteoretiseer het as synde ‘n onderdrukkende instelling. Slagspreuke van die 1970s was die persoonlike is polities en susterskap is magtig. Prof. Pretorius sê beide slagspreuke bevestig die idee dat vroue universeel onderdruk en uitgebuit word en slegs deur erkenning van dié situasie kan vroue die strukture wat hul onderdruk verander.

‘n Belangrike aspek van die derde golf van die feminisme-teorie is post-moderne feminisme wat diversiteit en verskille onderstreep. Die poging van hierdie feministe is afgestem op alle vorme van onderdrukking. Vroue van kleur het ook hul ontevredenheid uitgespreek gedurende die derde-golf-feminisme. Die feminisme van vroue van kleur word gekenmerk deur verskeie kwessies en talryke intellektuele standpuntinnames wat neerslaga vind in verskillende terme, soos Afrika feminisme of ‘womanism, sê prof. Pretorius.

Afrika-feminisme dui protes aan teen die wit/westerse geskiedenis en die wit/westerse dominansie binne feminisme. Afrika-vroue het besef dat hul onderdrukking verskillend is van dié van wit vroue en daarom is ‘n ander proses van bevryding nodig. Die Westerse feministiese praktyk om swart vroue by die bestaande feministiese ontologie te voeg, is nie voldoende nie omdat hul unieke ondervindings van slawerny, kolonialisme, onderdrukking deur mans en armoede nie uitgedruk word nie.

‘Womanism’ het tot stand gekom as gevolg van ‘n eksplisiete rassekritiek teen feminisme. Dit is ten gunste van die positiewe uitbeelding van swart mense. Dit word gekenmerk deur kulturele kontekstualisasie, die sentraliteit van die gesin en die belangrikheid daarvan om mans in te sluit.

Die geskiedenis van vroue in Suid-Afrika is verwant aan hul geskiedenis van onderdrukking as gevolg van patriargie. Vroue van verskillende rasse, kulture en klasse het patriargie op verskillende wyses in en variërende mate van erns ervaar. Onder voor-koloniale patriargie het vroue min sê gehad oor huwelikskeuses omdat mans dié besluite gedomineer het.

Die Nederlandse en Britse patriargale erfenis het neerslag gevind in die ideologie van die volksmoeder. Onderwyl dit veral manlike skrywers was wat die beeld van die vrou as versorger en tuisteskepper bevorder het, het vroue self ook hieraan ‘n aandeel gehad, sodat die volksmoeder volwaardig deel geword het van die Afrikaner nasionalistiese mitologie. Alhoewel middel- en werkersklas vroue met dié beeld geïdentifiseer het, het nie alle Afrikaanse vroue die ideologie aanvaar nie.

Onder die Victoriaanse erfenis was Britse vroue beperk to die private eerder as die openbare lewe. Die skeefgetrekte onderrigsisteem wat vroue in huishoudelike loopbane gekanaliseer het, die mag van mans oor hul vroue se eiendom en ‘n tekort aan toegang tot mag en geld het verseker dat vroue by die huis gebly het.

Wit Engelssprekende-vroue het die grootste geleentheid gehad om patriargie uit te daag vanweë hul toegang tot onderwys en die blootstelling aan liberale waardes, sê prof. Pretorius. Liberale vroue soos Helen Joseph en Helen Suzman het ‘n belangrike rol gespeel om in 1930 stemreg vir wit vroue in Suid-Afrika te verseker en het voortgegaan om ‘n rol te speel in die bevryding van swart vroue gedurende die vryheidstryd.

Die feminisme wat onder swart vroue ontwikkel het, was ‘n erkenning van die gemeenskaplike stryd met swart mans om die verwydering van die juk van eksterne onderdrukking en eksploitasie. Swart vroue in aktiewe en onafhanlike politiese rolle het tegelykertyd mans se aannames omtrent hul meerderwaardigheid asook die rassewette van die staat uitgedaag. Daarom kan ons sê dat die feminisme wat hier ontwikkel het, te voorskyn gekom het as gevolg van vroue se betrokkenheid by en toewyding tot nasionale bevryding, sê prof. Pretorius.

Institusionalisering is nie herlei tot magsvoordele nie, want gelykheid is nie in beleidsprogramme geïnkorporeer nie. Die hervestiging van sleutel aktiviste van die vrouebeweging in die regering het die stryd om genderbillikheid verander na ‘n projek wat deur die regering gelei word, sê prof. Pretorius. Ongelukkig word terreine van verandering buite die grense van die regering verwaarloos. Dit kan slegs aangespreek word deur ‘n aktiewe en feministiese stem in die burgerlike samelewing.

“Dit is my oortuiging dat formele instellings vir vroue binne die staat oor die lang termyn slegs effektief kan wees indien daar ‘n effektiewe feministiese vroue-beweging buite die staat in stand gehou word wat die grondslag waarop sosiale beleid gevorm word, kan uitdaag en bevraagteken. Daarom, A luta continua (die stryd duur voort),” sê prof. Pretorius.

Mediaverklaring
Uitgereik deur: Lacea Loader
Mediaverteenwoordiger
Tel: (051) 401-2584
Sel: 083 645 2454
E-pos: loaderl.stg@mail.uovs.ac.za
2 November 2004

We use cookies to make interactions with our websites and services easy and meaningful. To better understand how they are used, read more about the UFS cookie policy. By continuing to use this site you are giving us your consent to do this.

Accept