Latest News Archive

Please select Category, Year, and then Month to display items
Previous Archive
20 March 2019 | Story Mamosa Makaya
Human Rights

Human Rights Month is a time to reflect on the nation’s journey to democracy, the attainment of change, and the building of awareness and education about human rights in academic institutions and society at large.
  
Human Rights Day in South Africa is historically linked to 21 March 1960, and the events of the Sharpeville Massacre where 69 people died and 180 were wounded when police fired on a crowd that had gathered in peaceful protest against the pass laws. In observing this important time, Prof Francis Petersen, Rector and Vice-Chancellor said: “As a university community, let us join the rest of the country and celebrate the rights of all people to be protected from violation, irrespective of race, gender, religion, sexual orientation, etc. Let us observe this day and stand together to promote respect for human rights.”

Human rights in action

At the University of the Free State (UFS), Human Rights Month is marked with celebratory events, awareness campaigns and fund-raising for social justice causes in faculties and departments by staff and students alike throughout the month of March, and is seen as an important time to show support for human rights in our society. The Student Representative Council (SRC) recently launched the #UFSWalkToUhuru project that aims to raise R2 million by soliciting academic and financial support from the public, stakeholders affiliated with the UFS, staff and students, to enable their fellow students to register for and continue with their studies across all three UFS campuses in 2020.

The Dean of Student Affairs, Pura Mgolombane said “Education is a fundamental human right which all citizens of a country should have an opportunity to access. Due to the legacy of slavery, colonialism and apartheid, most of the majority of our people could not be educated or educate their children.  The Walk to Uhuru campaign that has been initiated by the SRC becomes not only a social justice issue but a human rights response to the poor and impoverished. When the nation responds as we hope it will, it will be humanising not only the lived experiences of the students who will be beneficiaries of the fund, but to their families, society and to the nation. So, we call upon everyone to demonstrate their humanity (Ubuntu) by donating whatever they can.”

The first tier involves a 350 km walk from the Bloemfontein Campus to the UFS Qwaqwa Campus from 17 to 22 March 2019. On the second tier, the group continues the journey by road through four countries for 5411 km to Uhuru Peak on Mount Kilimanjaro, Tanzania, from 20 June to 20 July 2019. 

The fundraising walk is a student-led initiative that seeks to promote and advocate educational rights to less privileged students, mitigating the exclusion of the financially disadvantaged and promoting their right to education.

Students, staff, and the public can make contributions/donations to the initiative by visiting the UFS Walk to Uhuru #givengain account page

Support, promotion and advocacy for human rights

The UFS through its various structures has adopted policies that recognise the rights of its students and staff with policies such as the anti-discrimination, promotion of equality and social justice policy and procedures, which is a demonstration of its commitment to providing opportunities for staff and students to pursue excellence and satisfaction in their academic and social lives.
   
The Free State Centre for Human Rights (FSCHR) was established in 2016, with a focus on the relationship between human rights and transformation at UFS and runs a research division which runs postgraduate teaching programme, while its advocacy division presents human rights training and awareness courses to staff and students, coordinates the resolution of human rights-related disputes, and assists management on an ad hoc basis in human rights-related policy development. The centre’s advocacy office held a human rights awareness campaign at the Thakaneng Bridge on the Bloemfontein Campus, from Thursday, 14 March to Wednesday 20 March with lucky draws and prizes. 

South Africa has included indivisible human rights in our own Bill of Rights, in Chapter 2 of the Constitution of the Republic of South Africa, 1996. The Bill of Rights also comprehensively addresses South Africa’s history of oppression, colonialism, slavery, racism and sexism and other forms of human violations. The Bill of Rights embeds the rights of all people in our country in an enduring affirmation of the democratic values of human dignity, equality and freedom.

Prof Danie Brand, Director of the FSCHR said “at the UFS I like to think that we have a different understanding of rights: we see human rights as regulating relationships between us, as mechanisms that require us to enter into conversation with one another when we have disputes and reach solutions in which all of our human rights are, even if not vindicated, then at least taken account of. The rigorous process of engagement and consultation about what to do with the statue of MT Steyn illustrates this; as does the current process in which we are considering together what is and what is not acceptable as protest action on campus. Human rights require us to think and to talk, before we act.”

The field of human rights touches on a myriad of areas at higher education institutions. It is therefore an opportunity for staff and students to become aware of the immense contribution they make in their daily work, especially in academic areas such as gender studies, law, health sciences, and in support services structures such as staff and student wellness, LGBTIQ+ advocacy, protection services and with the work of the Centre for Universal Access and Disabilities, amongst others.

News Archive

Artikel in Die Burger: Steeds is daar die kans vir heling deur Dr Franklin Sonn
2008-04-07

Steeds is daar die kans vir heling

Dr Franklin Sonn - Kanselier van die Universiteit van die Vrystaat en ’n oud-ambassadeur.


TOE gene-navorsers uiteindelik die menslike genoom georden het, is bevind dat menslike wesens inderdaad slegs in minder as 2 % onderling verskil en andersins ooreenstem.

Dít is die goeie nuus.

In die loop van die mens se ontwikkelingsgang en in die proses van ons sosiale organisering is godsdiens-, taal- en kultuurpatrone ontwikkel wat gelei het tot territorium-afbakening en volksvorming waaruit ’n hele geskiedenis van haat, nyd en bloedvergieting ontstaan het het wat ondanks die hoë peil van die beskawing wat die postmoderne mens bereik het, steeds voortwoed.

Dít is die slegte nuus.

Gebeure op die kampus van die Universiteit van die Vrystaat (UV) het ons op onnoemlik tragiese wyse herinner aan ons menslike mislukking dat ons – ondanks die oorheersende ooreenkomste tussen ons – ons liewer op grond van die bykans een persent onderlinge verskil vergrype pleeg wat selfs by diere ondenkbaar is. Dat dit boonop op die kampus van ’n universiteit gebeur, is des te ontstellender.

Dit strek ons universiteit egter tot eer dat die verwagte strafstappe onmiddellik gedoen is en dat geen poging aangewend is om selfverskonend verduidelikings te gee of die kombers oor die kop te trek nie.

IN ’n breër konteks wys prof. Hermann Giliomee tereg daarop dat die tydskrif The Economist ’n opname van Markinor gepubliseer het wat aantoon dat meerderhede in al die gemeenskappe te kenne gee dat rasseverhoudings sedert die koms van die demokrasie verbeter het.

Die afleiding daarvan is dat Suid-Afrika in al sy dimensies op die regte pad is en dat ons in die hoop op ’n beter toekoms vir ons almal voortleef. Die nasionale projek om godsdiens, taal en verskille te eerbiedig maar terselfdertyd ’n heterogene tapisserie van eenheid as nasie te bou is die meeste van ons se erns. Ondanks die terugslag is die universiteit verbind tot hierdie toekomsvisie van transformasie wat herhaaldelik leidinggewend deur die rektor, prof. Frederick Fourie, sowel as sy voorganger, prof. Stef Coetzee, uitgespel is.

Vir die UV gaan dit daarom om die pad van insluiting en eenheid diepgaande te bestuur sodat wit en swart die universiteit as tuiste vir almal sien en ervaar en om die idee van verdringing van een groep deur die ander te vermy of selfs te voorkom dat die toestand geskep word dat een groep in die proses op die vlug slaan. Ons is verbind tot die skepping van ’n nierassige universiteit en nie die toestand dat wittes buite woon en swartes binne of andersom nie.


Ons koester die begrip van medemenslikheid en agting vir ons almal se gelyke menswaardigheid op grond van ons oorheersende menslike ooreenkomste en gedeelde waardes. Ons staan rassisme teen, of dit nou van wit of van swart kom. Ons wil nie aan die eenkant versoening predik maar in waansinnige onderlinge verdeeldheid en agterdog voortleef nie. Almal moet die wonder beleef van die moontlikheid dat ons een kan wees.

Ons waardeer dit opreg dat daar van die kant van ons minister Naledi Pandor paslike veroordeling van die rassevoorval uitgespreek is, maar dat sy onmiddellik die fokus geplaas het op die geleenthede wat die geval vir al ons kampusse maar ook vir ons land bied.

Eweneens ervaar ons die reaksie van die rektore van nasionale universiteite as aandoenlik positief waar die vanselfsprekende veroordeling gepaardgegaan het met die oorheersende geneigdheid om as leiers van meer rassige kampusse intellektuele leiding te probeer gee in die bepaling van waar ons land staan in die hantering van rassisme, ons erfsonde.

Ons is maar alte bewus daarvan dat ons ongelukkige geskiedenis van kolonialisme en apartheid nog vars in die geheue is. In ons euforie oor die koms van die demokrasie, wat gegrond is op ons grondwetlike verklaring van ons eenheid, was ons nietemin miskien naïef om te dink dat ons in werklikheid nou een is. Dit was bloot die aanhef. Jody Kollapen van die Suid-Afrikaanse Menseregtekommissie het iets beet wanneer hy aanvoer dat ons wel versoening omhels het, maar naïef gedink het dat solank ons die konsep op ons lippe neem, dit alles sal regmaak. Ons stem saam dat daar inderdaad steeds baie werk te doen is.

Ons wil te maklik die omvang van die taak om ’n nierassige nasie te bou geringskat. Ons misken heel dikwels die inherente gebrek aan kapasiteit by mense om op hul Godgegewe ooreenkomste te fokus. Dit lyk asof mense veel meer geneig is om verskille, gewaand of eg, te beklemtoon. Dit is ’n deel van ons menslikheid. Daar is ’n ontstentenis van leiding van byvoorbeeld ons kerk. Die kerk verkondig met heilige preweling ons eenheid in Christus, maar verdedig onmiddellik daarna dawerend verdeeldheid in die kerk. Ons pas regstelling in die werkplek toe sonder om werklik aandag te gee aan en bronne beskikbaar te stel vir die hantering van geregverdigde swart woede en sonder om begryplike aanmatiging en meerderwaardigheid te versoen met ewe begryplike wit verydeling en vervreemding.

Ons ag diversiteit as ’n gegewe sonder om genoegsame werk daarvan te maak om die rykheid van ons heterogeniteit in te bou in die nierassige eenheidstaat wat ons voorsien. Ons begaan ook die fout om die erfsonde van rassisme as net ’n Suid-Afrikaanse fenomeen te eien en is geskok as ons opmerk hoe diep die kloof tussen groepe in Amerika steeds lê.

SENATOR BARACK OBAMA se toespraak in Philadelphia spreek tot die hart van die kwessie oor hoe moeilik dit is om medemenslik te wees en hoe ons sukkel om ons in ander skoene te plaas en so eenheid te bou.

Ons vergeet so maklik dat ons versugting na vrede nêrens sal kom as ons nie die aandrang verstaan dat niemand gevra word om af te skuif nie, maar dat mense bloot gevra word om op te skuif sodat almal sitplek kan kry sodat ons sodoende mekaar se menswaardigheid kan voel en verstaan. Ons almal het gelyke aanspraak op Suid-Afrikanerskap. Niemand het die reg om meerderwaardig te voel nie. Ons mag ook nie ruimte skenk aan die geboorte of oplewing van ’n nuwe veronderstelling dat gemeensaamheid gebou kan word deur rassevernedering aan die een kant en rassevergelding aan die ander kant nie. Ons in Suid-Afrika het ’n hoë prys betaal vir die beoefening asook die verdraagsaamheid. Ons moet enige vorm van rassehegemonie teenstaan.

Hoe erg die provokasie ook al by swart mense kan wees wanneer ons rassevergelding soek, ons mag dit nooit weer verdra nie. Aan die ander kant is dit ewe gevaarlik dat ons nasionale geesdrif vir vergifnis en versoening deur wit mense geag word as ’n geleentheid om terug te val in gemaksones van meerderwaardigheid en toe-eiening Ons is dit aan ons toekoms verskuldig om hierdie tendense onmiddellik raak te sien en te besweer. Dit verg dapper leierskap. Ons universiteit het rede om trots te wees op ons prestasies om groter oopheid en toeganklikheid te skep. Die afgelope 5 jaar het ons 61 studente uit lande soos die Soedan, Ethiopië, Kameroen, Botswana en Lesotho gedoktoreer. Boonop het 6 studente uit lande soos Korea en Indië by ons doktorsgrade verwerf en 11 uit lande soos Amerika en Duitsland. Dit is ons trots.

Ons aan die UV is dit aan ons land maar ook aan onsself verskuldig om nederig te bly en, waar nodig, ons hand diep in eie boesem te steek, maar terselfdertyd te beklemtoon dat ons nie gedefinieer wil word deur insidentele vergrype van ’n klein groep misleide studente nie – hoe erg hul optrede ook al is. Ons reken daarmee af, maar ons wil graag onsself erken as deelgenote aan die erfenis van die nasionale sonde van rassisme, maar ’n universiteit wat transformasie aktief nastreef. Ons is trots op ons oopheid en wat daaruit voortspruit. Op die oomblik is ons onsosiale tradisie van herkoms Afrikaans en Sotho en is ons daarop ingestel om, waar doenlik en waar dit vereis word, Engels as internasionale taal in te bou in ons pogings om mekaar te vind eerder om ons trotse kultuur tradisies te vergeet.

DIE raad, die senaat, die rektor, die personeel van die universiteit wil saam met studente en werkers opnuut geleenthede soek om in gesprek met mekaar te bly. Ons wil saam opgewonde bly oor die moontlikheid van heling, groei en transformasie wat die onlangse insident vir ons geskep het.

Artikel in Die Burger, Saterdag 22 Maart 2008

We use cookies to make interactions with our websites and services easy and meaningful. To better understand how they are used, read more about the UFS cookie policy. By continuing to use this site you are giving us your consent to do this.

Accept