Latest News Archive

Please select Category, Year, and then Month to display items
Previous Archive
09 September 2019 | Story Charlene Stanley | Photo Badda Pictures
 Alumni Awards
The 2019 Chancellor’s Distinguished Alumni Award recipients are: (front from the left) Louzanne Coetzee, Dr Riana Scheepers, and Jaco Jacobs; (back from the left) Marius Janse van Rensburg, Dr Janine Allen-Spies, Angie Khumalo, Kesa Molotsane, Prof Corinna Walsh, and Ryan Ishmail. Karla Pretorius could not attend the awards ceremony, as she is currently in Australia.

Two authors, an artist, two lawyers, three athletes, a dietician, and a broadcaster make up the recipients of this year’s prestigious UFS Chancellor’s Distinguished Alumni Awards on 7 September 2019.
 
Not only were these former Kovsies’ lives and careers irrevocably shaped by the UFS; in turn, they have subsequently reflected honour back to the institution through the success they attained in different fields.

An honorary award was also bestowed for the first time this year.

Honorary Chancellor’s Distinguished Alumnus Award: Dr Khotso Mokhele

This award acknowledges the extraordinary support, guidance, and achievement that an individual has rendered towards the UFS. It was awarded to UFS Chancellor, Dr Khotso Mokhele.

Dr Mokhele holds a BSc degree in Agriculture from the University of Fort Hare, and MSc (Food Science) and PhD (Microbiology) from the University of California Davis. He has also received six honorary doctorates from various academic institutions, the most recent of which was from Rutgers University in the USA.

His contribution to science in South Africa has received wide recognition locally and abroad, and among the many public and corporate leadership positions he has held over the years, is that of President and CEO of the National Research Foundation (NRF).

Chancellor’s Distinguished Alumnus of the Year Award: Dr Riana Scheepers

This is the highest honour accorded to an alumnus in recognition of the recipient’s distinguished achievements. This award celebrates an excellent alumnus who serves to inspire fellow alumni, current students, and the community at large.

It was bestowed on celebrated author, Dr Riana Scheepers, for her important contributions as a writer and language pedagogue.

She holds degrees in BA Communication Science, BA Honours in Afrikaans, and an MA in Afrikaans from the UFS, as well as a doctorate in Afrikaans and Dutch from the University of Cape Town (UCT).
Apart from her prolific creative writing career, she has also worked as a journalist and teacher, and has presented literacy and Writing and Creative Thinking courses to adults in Western Cape farming communities.

"Artists are not always recognised. Do what you have to do, but stay inspired. The harder you work, the bigger the miracle will become," was the advice Dr Scheepers had for aspiring artists on receiving her award.

Young Alumnus of the Year Award: Karla Pretorius

This award acknowledges the achievements of alumni who have graduated within the past decade and have contributed immensely to their fields.

It was bestowed on South African professional netball player and dietician, Karla Pretorius, who holds a BSc and MSc in Dietetics from the UFS.

Her many accolades as a netball player includes recently being named Player of the Tournament in the 2019 Netball World Cup. She has worked as a community-service dietician for the Mangaung University Community Partnership, and currently plays professional netball in Australia.

Cum Laude Award: Dr Janine Allen-Spies, Ryan Craig Ishmail, and Jaco Jacobs

This award is bestowed upon an alumnus to recognise excellence in any field, whether vocational or voluntary.

Dr Janine Allen-Spies: artist, image philosopher, and UFS senior lecturer in Fine Arts, she was honoured for excelling in the visual-arts arena, and for her pioneering academic work, paving the way for many young artists in the Free State Arts community.

She holds a BA in Fine Arts from the UFS and was the first scholar to complete a practice-based MA (including a full dissertation) and a PhD in Fine Arts at the UFS.

Ryan Ishmail: lawyer and acting magistrate at the Department of Justice and Constitutional Development, he was the youngest ever magistrate in the Free State at the age of 31.
He has worked as supervising attorney at the UFS Law Clinic, as lecturer, and as legal officer in the Directorate for Student Discipline and Mediation.

He holds LLB and LLM (Labour Law) degrees from the UFS.

Jaco Jacobs: well-known author, he is often recognised as the most successful writer of children’s books in South Africa. He has received numerous writing awards, and regularly visits schools to give motivational talks and conduct writing workshops. 

He has written more than 150 books for toddlers, children, and young adults and translated over 250 children’s books in his career up to now.
He holds a BA Communication Sciences (cum laude) degree, as well as a BA Honours (Afrikaans and Dutch) from the UFS.
 
Executive Management Award: Marius Janse van Rensburg and Prof Corinna Walsh

This service award is presented to an individual who has delivered exceptional service to the University of the Free State.

Marius Janse van Rensburg:  a lawyer who holds a BProc degree from the UFS, he was honoured for his service in the management structures of the UFS Rugby Club for an uninterrupted period of 23 years. His inspiring, unwavering leadership – for which he has received no remuneration over the years – has helped cement the UFS Rugby Club as one of the leading amateur rugby clubs in the country.

Prof Corinna Walsh: Professor in Nutrition and Dietetics at the UFS, and an NRF C3-rated researcher, she was honoured for her involvement in research relating to nutrition and health epidemiology. She serves as Chairperson of the Nutrition Society of South Africa (NSSA) and on various community-engagement and editorial boards. She is recognised nationally and internationally as an accomplished researcher, scholar, and for her philanthropic community-orientated work. She holds a BSc, MSc, and PhD in Dietetics from the UFS.

Kovsie Ambassador Award: Louzanne Coetzee, Angie Khumalo, and Kesa Molotsane

The Kovsie Ambassador Award is bestowed upon an individual whose achievements have brought distinction to him/her, benefited his/her community, and brought credit to the University of the Free State. 

Louzanne Coetzee: athlete and residence head of the Akasia residence at the UFS, she holds the world record for the 5 000 m in the T11 (totally blind) category and was the first totally blind female to clock a sub-20 minutes in this distance. She also holds the African record in the 1 500 m. 

She holds a BA and BAHons in Integrated and Corporate Marketing Communication, as well as an MA Social Cohesion and Reconciliation from the UFS.

Angie Khumalo: celebrated Johannesburg-based radio broadcaster, she works as a successful sports and news reader and movie reviewer. She also co-hosted the TV tourism programme Vaya Mzanzi, traversing the country on a motorbike, and is a passionate farmer.

She holds a BSc and BSc Honours (Botany and Genetics) from the UFS. 

Kesa Molotsane: a professional athlete, she has been described as the country’s most versatile middle-distance athlete – achieving on track, cross-country, and the road-running scene. She is also well-known for her involvement in community projects, such as being an ambassador for the Mother and Child Academic Hospital (MACAH).
She holds the following UFS qualifications: BA General Management, Basic Labour Law certificate, Advanced Labour Law certificate, Alternative Dispute Resolution certificate.
 

News Archive

Artikel in Die Burger: Steeds is daar die kans vir heling deur Dr Franklin Sonn
2008-04-07

Steeds is daar die kans vir heling

Dr Franklin Sonn - Kanselier van die Universiteit van die Vrystaat en ’n oud-ambassadeur.


TOE gene-navorsers uiteindelik die menslike genoom georden het, is bevind dat menslike wesens inderdaad slegs in minder as 2 % onderling verskil en andersins ooreenstem.

Dít is die goeie nuus.

In die loop van die mens se ontwikkelingsgang en in die proses van ons sosiale organisering is godsdiens-, taal- en kultuurpatrone ontwikkel wat gelei het tot territorium-afbakening en volksvorming waaruit ’n hele geskiedenis van haat, nyd en bloedvergieting ontstaan het het wat ondanks die hoë peil van die beskawing wat die postmoderne mens bereik het, steeds voortwoed.

Dít is die slegte nuus.

Gebeure op die kampus van die Universiteit van die Vrystaat (UV) het ons op onnoemlik tragiese wyse herinner aan ons menslike mislukking dat ons – ondanks die oorheersende ooreenkomste tussen ons – ons liewer op grond van die bykans een persent onderlinge verskil vergrype pleeg wat selfs by diere ondenkbaar is. Dat dit boonop op die kampus van ’n universiteit gebeur, is des te ontstellender.

Dit strek ons universiteit egter tot eer dat die verwagte strafstappe onmiddellik gedoen is en dat geen poging aangewend is om selfverskonend verduidelikings te gee of die kombers oor die kop te trek nie.

IN ’n breër konteks wys prof. Hermann Giliomee tereg daarop dat die tydskrif The Economist ’n opname van Markinor gepubliseer het wat aantoon dat meerderhede in al die gemeenskappe te kenne gee dat rasseverhoudings sedert die koms van die demokrasie verbeter het.

Die afleiding daarvan is dat Suid-Afrika in al sy dimensies op die regte pad is en dat ons in die hoop op ’n beter toekoms vir ons almal voortleef. Die nasionale projek om godsdiens, taal en verskille te eerbiedig maar terselfdertyd ’n heterogene tapisserie van eenheid as nasie te bou is die meeste van ons se erns. Ondanks die terugslag is die universiteit verbind tot hierdie toekomsvisie van transformasie wat herhaaldelik leidinggewend deur die rektor, prof. Frederick Fourie, sowel as sy voorganger, prof. Stef Coetzee, uitgespel is.

Vir die UV gaan dit daarom om die pad van insluiting en eenheid diepgaande te bestuur sodat wit en swart die universiteit as tuiste vir almal sien en ervaar en om die idee van verdringing van een groep deur die ander te vermy of selfs te voorkom dat die toestand geskep word dat een groep in die proses op die vlug slaan. Ons is verbind tot die skepping van ’n nierassige universiteit en nie die toestand dat wittes buite woon en swartes binne of andersom nie.


Ons koester die begrip van medemenslikheid en agting vir ons almal se gelyke menswaardigheid op grond van ons oorheersende menslike ooreenkomste en gedeelde waardes. Ons staan rassisme teen, of dit nou van wit of van swart kom. Ons wil nie aan die eenkant versoening predik maar in waansinnige onderlinge verdeeldheid en agterdog voortleef nie. Almal moet die wonder beleef van die moontlikheid dat ons een kan wees.

Ons waardeer dit opreg dat daar van die kant van ons minister Naledi Pandor paslike veroordeling van die rassevoorval uitgespreek is, maar dat sy onmiddellik die fokus geplaas het op die geleenthede wat die geval vir al ons kampusse maar ook vir ons land bied.

Eweneens ervaar ons die reaksie van die rektore van nasionale universiteite as aandoenlik positief waar die vanselfsprekende veroordeling gepaardgegaan het met die oorheersende geneigdheid om as leiers van meer rassige kampusse intellektuele leiding te probeer gee in die bepaling van waar ons land staan in die hantering van rassisme, ons erfsonde.

Ons is maar alte bewus daarvan dat ons ongelukkige geskiedenis van kolonialisme en apartheid nog vars in die geheue is. In ons euforie oor die koms van die demokrasie, wat gegrond is op ons grondwetlike verklaring van ons eenheid, was ons nietemin miskien naïef om te dink dat ons in werklikheid nou een is. Dit was bloot die aanhef. Jody Kollapen van die Suid-Afrikaanse Menseregtekommissie het iets beet wanneer hy aanvoer dat ons wel versoening omhels het, maar naïef gedink het dat solank ons die konsep op ons lippe neem, dit alles sal regmaak. Ons stem saam dat daar inderdaad steeds baie werk te doen is.

Ons wil te maklik die omvang van die taak om ’n nierassige nasie te bou geringskat. Ons misken heel dikwels die inherente gebrek aan kapasiteit by mense om op hul Godgegewe ooreenkomste te fokus. Dit lyk asof mense veel meer geneig is om verskille, gewaand of eg, te beklemtoon. Dit is ’n deel van ons menslikheid. Daar is ’n ontstentenis van leiding van byvoorbeeld ons kerk. Die kerk verkondig met heilige preweling ons eenheid in Christus, maar verdedig onmiddellik daarna dawerend verdeeldheid in die kerk. Ons pas regstelling in die werkplek toe sonder om werklik aandag te gee aan en bronne beskikbaar te stel vir die hantering van geregverdigde swart woede en sonder om begryplike aanmatiging en meerderwaardigheid te versoen met ewe begryplike wit verydeling en vervreemding.

Ons ag diversiteit as ’n gegewe sonder om genoegsame werk daarvan te maak om die rykheid van ons heterogeniteit in te bou in die nierassige eenheidstaat wat ons voorsien. Ons begaan ook die fout om die erfsonde van rassisme as net ’n Suid-Afrikaanse fenomeen te eien en is geskok as ons opmerk hoe diep die kloof tussen groepe in Amerika steeds lê.

SENATOR BARACK OBAMA se toespraak in Philadelphia spreek tot die hart van die kwessie oor hoe moeilik dit is om medemenslik te wees en hoe ons sukkel om ons in ander skoene te plaas en so eenheid te bou.

Ons vergeet so maklik dat ons versugting na vrede nêrens sal kom as ons nie die aandrang verstaan dat niemand gevra word om af te skuif nie, maar dat mense bloot gevra word om op te skuif sodat almal sitplek kan kry sodat ons sodoende mekaar se menswaardigheid kan voel en verstaan. Ons almal het gelyke aanspraak op Suid-Afrikanerskap. Niemand het die reg om meerderwaardig te voel nie. Ons mag ook nie ruimte skenk aan die geboorte of oplewing van ’n nuwe veronderstelling dat gemeensaamheid gebou kan word deur rassevernedering aan die een kant en rassevergelding aan die ander kant nie. Ons in Suid-Afrika het ’n hoë prys betaal vir die beoefening asook die verdraagsaamheid. Ons moet enige vorm van rassehegemonie teenstaan.

Hoe erg die provokasie ook al by swart mense kan wees wanneer ons rassevergelding soek, ons mag dit nooit weer verdra nie. Aan die ander kant is dit ewe gevaarlik dat ons nasionale geesdrif vir vergifnis en versoening deur wit mense geag word as ’n geleentheid om terug te val in gemaksones van meerderwaardigheid en toe-eiening Ons is dit aan ons toekoms verskuldig om hierdie tendense onmiddellik raak te sien en te besweer. Dit verg dapper leierskap. Ons universiteit het rede om trots te wees op ons prestasies om groter oopheid en toeganklikheid te skep. Die afgelope 5 jaar het ons 61 studente uit lande soos die Soedan, Ethiopië, Kameroen, Botswana en Lesotho gedoktoreer. Boonop het 6 studente uit lande soos Korea en Indië by ons doktorsgrade verwerf en 11 uit lande soos Amerika en Duitsland. Dit is ons trots.

Ons aan die UV is dit aan ons land maar ook aan onsself verskuldig om nederig te bly en, waar nodig, ons hand diep in eie boesem te steek, maar terselfdertyd te beklemtoon dat ons nie gedefinieer wil word deur insidentele vergrype van ’n klein groep misleide studente nie – hoe erg hul optrede ook al is. Ons reken daarmee af, maar ons wil graag onsself erken as deelgenote aan die erfenis van die nasionale sonde van rassisme, maar ’n universiteit wat transformasie aktief nastreef. Ons is trots op ons oopheid en wat daaruit voortspruit. Op die oomblik is ons onsosiale tradisie van herkoms Afrikaans en Sotho en is ons daarop ingestel om, waar doenlik en waar dit vereis word, Engels as internasionale taal in te bou in ons pogings om mekaar te vind eerder om ons trotse kultuur tradisies te vergeet.

DIE raad, die senaat, die rektor, die personeel van die universiteit wil saam met studente en werkers opnuut geleenthede soek om in gesprek met mekaar te bly. Ons wil saam opgewonde bly oor die moontlikheid van heling, groei en transformasie wat die onlangse insident vir ons geskep het.

Artikel in Die Burger, Saterdag 22 Maart 2008

We use cookies to make interactions with our websites and services easy and meaningful. To better understand how they are used, read more about the UFS cookie policy. By continuing to use this site you are giving us your consent to do this.

Accept