Latest News Archive

Please select Category, Year, and then Month to display items
Previous Archive
22 April 2020 | Story Prof Thidziambi Phendla. | Photo Supplied
Prof Thidziambi Phendla.

The Hollywood movie, Contagion, acutely reminded me of the impact of COVID-19 on our education our education system. The many parallels between this movie and what is unfolding worldwide today in unbelievable. Nine years ago, who would have predicted that the world would find itself right in the middle of the plot and enacting the scenes in Contagion?

There is growing concern about our education system with many asking whether the school year is ruined.

For some it may be ruined and for others less so. Parents for disadvantaged communities do not have the means, knowledge and resources to support their children’s learning during the lockdown whereas those from more advantaged communities may access information on Department of Basic Education (DBE) and other websites to support home schooling during these times. For those who did not have these opportunities the loss of school time may thus have a much greater impact.

Embracing homeschooling
However, the school calendar year may equally be extended to early next year. In any event, we already have a system that allows for aggrotats, supplementary exams that runs into the new year, each year. The academic year can be aligned to close accommodate the lost time.

This is the right time for parents to embrace homeschooling of their children. UNESCO’s “COVID-19 Education response” provides a list of educational applications, platforms and resources aims to help parents, teachers, schools and school administrators facilitate student learning and provide psychosocial support during periods of school closure. Most of the solutions are free and many cater to multiple languages. The lists are categorised based on distance learning needs and most of them offer functionalities across multiple categories (https://en.unesco.org/covid19/educationresponse/solutions).

On the one hand, for the majority of learners and students in South Africa, especially from impoverished communities, distance learning will pose a great challenge. Majority of these communities have less access to digital devices and online solutions. The DBE should work with the SABC and consider opening a free 24 hours learning channel, as a platform to provide further support to distance learning and teaching. Radio remains the cheapest and most effective means for this

On the other hand, the situation is different with some private or IEB schools. Most learners from these schools are already trained to use distance learning platforms.  For example, during this lockdown, my 13year old niece starts her school day at 07:30 every day without fail. The school uses several strategies including the Microsoft Teams to support teaching and learning. Each learner has a laptop, completes home-work, assignments and write open book tests. In this scenario, at least 80% of efficient learning and teaching occurs. The difference between the two scenarios is a matter of inequalities, equity and poverty which still prevalent in South Africa.

An unequal school system
For many years the slogan was: “Liberation first then education” maybe it is time for “life and health first”. Even in the most difficult times people have found a way to learn – think of those on Robin Island in the apartheid years. We should imitate their example and not wait for the government to provide. Maybe libraries are an essential function that should remain open in these times.

Protracted student protests in South Africa over the past few years gave universities an opportunity to explore online education as an alternative to contact teaching and learning, and have put them in a better position to deal with current shutdowns necessitated by the need to contain COVID-19.

The pandemic exposed the glaring inequalities, equity and poverty that continues to exist, in particular, in education systems and country in general. Those who have the latitude to remain indoors and maintain the social distancing are the middle and upper classes of our society. These groups have access to data to support online educational programs, while the poor barely survive to put food on their tables.

For many years the world was expecting a virus that could spread globally (e.g. the swine flu) but nothing was done. With the myriad of challenges facing, including downgrading to a junk state, funds depleted through corruption at various levels, our country could not be at a worse position than now.

Lessons from the lockdown
One lessons from the lockdown has exposed the failures and shortcomings of not only our education system, but also the entire ecosystem. Huge inequalities still exist in education systems across the globe. Universities are grappling with a myriad of problems including teaching online.  The COVID-19 pandemic forced campuses to shut down and move many functions like graduation, examinations, conferences and other collaborations to the back. Another positive outcome of the pandemic is the sense of unity it created among political, cultural, religious and social organisations in South Africa and across the globe. Consequently, the most important lesson is that lives matter more than education.

As our president, Cyril Ramaphosa said, “We are currently in unchartered territory, which we have never had to navigate before”. It is therefore, very difficult to forecast the full degree of the short-, medium- or long-term impacts of the COVID-19 pandemic on the education system. The longer the virus remains, the greater and more permanent changes may be. Certain things will probably change forever. Not only will our conception of going to office to work alter, but also our whole conceptualization of what a university is will change. We will probably see universities becoming more and virtual and operated from a highly decentralized basis. 

                                                              

Prof Thidziambi Phendla is currently manager of Work Integrated Learning at the University of the Free State. She is the Founder and Director of Domestic Worker Advocacy Forum (DWAF); and The Study Clinic Surrogate Supervision; Chair of Council: Tshwane North TVET College (Ministerial appointment).

News Archive

Artikel in Die Burger: Steeds is daar die kans vir heling deur Dr Franklin Sonn
2008-04-07

Steeds is daar die kans vir heling

Dr Franklin Sonn - Kanselier van die Universiteit van die Vrystaat en ’n oud-ambassadeur.


TOE gene-navorsers uiteindelik die menslike genoom georden het, is bevind dat menslike wesens inderdaad slegs in minder as 2 % onderling verskil en andersins ooreenstem.

Dít is die goeie nuus.

In die loop van die mens se ontwikkelingsgang en in die proses van ons sosiale organisering is godsdiens-, taal- en kultuurpatrone ontwikkel wat gelei het tot territorium-afbakening en volksvorming waaruit ’n hele geskiedenis van haat, nyd en bloedvergieting ontstaan het het wat ondanks die hoë peil van die beskawing wat die postmoderne mens bereik het, steeds voortwoed.

Dít is die slegte nuus.

Gebeure op die kampus van die Universiteit van die Vrystaat (UV) het ons op onnoemlik tragiese wyse herinner aan ons menslike mislukking dat ons – ondanks die oorheersende ooreenkomste tussen ons – ons liewer op grond van die bykans een persent onderlinge verskil vergrype pleeg wat selfs by diere ondenkbaar is. Dat dit boonop op die kampus van ’n universiteit gebeur, is des te ontstellender.

Dit strek ons universiteit egter tot eer dat die verwagte strafstappe onmiddellik gedoen is en dat geen poging aangewend is om selfverskonend verduidelikings te gee of die kombers oor die kop te trek nie.

IN ’n breër konteks wys prof. Hermann Giliomee tereg daarop dat die tydskrif The Economist ’n opname van Markinor gepubliseer het wat aantoon dat meerderhede in al die gemeenskappe te kenne gee dat rasseverhoudings sedert die koms van die demokrasie verbeter het.

Die afleiding daarvan is dat Suid-Afrika in al sy dimensies op die regte pad is en dat ons in die hoop op ’n beter toekoms vir ons almal voortleef. Die nasionale projek om godsdiens, taal en verskille te eerbiedig maar terselfdertyd ’n heterogene tapisserie van eenheid as nasie te bou is die meeste van ons se erns. Ondanks die terugslag is die universiteit verbind tot hierdie toekomsvisie van transformasie wat herhaaldelik leidinggewend deur die rektor, prof. Frederick Fourie, sowel as sy voorganger, prof. Stef Coetzee, uitgespel is.

Vir die UV gaan dit daarom om die pad van insluiting en eenheid diepgaande te bestuur sodat wit en swart die universiteit as tuiste vir almal sien en ervaar en om die idee van verdringing van een groep deur die ander te vermy of selfs te voorkom dat die toestand geskep word dat een groep in die proses op die vlug slaan. Ons is verbind tot die skepping van ’n nierassige universiteit en nie die toestand dat wittes buite woon en swartes binne of andersom nie.


Ons koester die begrip van medemenslikheid en agting vir ons almal se gelyke menswaardigheid op grond van ons oorheersende menslike ooreenkomste en gedeelde waardes. Ons staan rassisme teen, of dit nou van wit of van swart kom. Ons wil nie aan die eenkant versoening predik maar in waansinnige onderlinge verdeeldheid en agterdog voortleef nie. Almal moet die wonder beleef van die moontlikheid dat ons een kan wees.

Ons waardeer dit opreg dat daar van die kant van ons minister Naledi Pandor paslike veroordeling van die rassevoorval uitgespreek is, maar dat sy onmiddellik die fokus geplaas het op die geleenthede wat die geval vir al ons kampusse maar ook vir ons land bied.

Eweneens ervaar ons die reaksie van die rektore van nasionale universiteite as aandoenlik positief waar die vanselfsprekende veroordeling gepaardgegaan het met die oorheersende geneigdheid om as leiers van meer rassige kampusse intellektuele leiding te probeer gee in die bepaling van waar ons land staan in die hantering van rassisme, ons erfsonde.

Ons is maar alte bewus daarvan dat ons ongelukkige geskiedenis van kolonialisme en apartheid nog vars in die geheue is. In ons euforie oor die koms van die demokrasie, wat gegrond is op ons grondwetlike verklaring van ons eenheid, was ons nietemin miskien naïef om te dink dat ons in werklikheid nou een is. Dit was bloot die aanhef. Jody Kollapen van die Suid-Afrikaanse Menseregtekommissie het iets beet wanneer hy aanvoer dat ons wel versoening omhels het, maar naïef gedink het dat solank ons die konsep op ons lippe neem, dit alles sal regmaak. Ons stem saam dat daar inderdaad steeds baie werk te doen is.

Ons wil te maklik die omvang van die taak om ’n nierassige nasie te bou geringskat. Ons misken heel dikwels die inherente gebrek aan kapasiteit by mense om op hul Godgegewe ooreenkomste te fokus. Dit lyk asof mense veel meer geneig is om verskille, gewaand of eg, te beklemtoon. Dit is ’n deel van ons menslikheid. Daar is ’n ontstentenis van leiding van byvoorbeeld ons kerk. Die kerk verkondig met heilige preweling ons eenheid in Christus, maar verdedig onmiddellik daarna dawerend verdeeldheid in die kerk. Ons pas regstelling in die werkplek toe sonder om werklik aandag te gee aan en bronne beskikbaar te stel vir die hantering van geregverdigde swart woede en sonder om begryplike aanmatiging en meerderwaardigheid te versoen met ewe begryplike wit verydeling en vervreemding.

Ons ag diversiteit as ’n gegewe sonder om genoegsame werk daarvan te maak om die rykheid van ons heterogeniteit in te bou in die nierassige eenheidstaat wat ons voorsien. Ons begaan ook die fout om die erfsonde van rassisme as net ’n Suid-Afrikaanse fenomeen te eien en is geskok as ons opmerk hoe diep die kloof tussen groepe in Amerika steeds lê.

SENATOR BARACK OBAMA se toespraak in Philadelphia spreek tot die hart van die kwessie oor hoe moeilik dit is om medemenslik te wees en hoe ons sukkel om ons in ander skoene te plaas en so eenheid te bou.

Ons vergeet so maklik dat ons versugting na vrede nêrens sal kom as ons nie die aandrang verstaan dat niemand gevra word om af te skuif nie, maar dat mense bloot gevra word om op te skuif sodat almal sitplek kan kry sodat ons sodoende mekaar se menswaardigheid kan voel en verstaan. Ons almal het gelyke aanspraak op Suid-Afrikanerskap. Niemand het die reg om meerderwaardig te voel nie. Ons mag ook nie ruimte skenk aan die geboorte of oplewing van ’n nuwe veronderstelling dat gemeensaamheid gebou kan word deur rassevernedering aan die een kant en rassevergelding aan die ander kant nie. Ons in Suid-Afrika het ’n hoë prys betaal vir die beoefening asook die verdraagsaamheid. Ons moet enige vorm van rassehegemonie teenstaan.

Hoe erg die provokasie ook al by swart mense kan wees wanneer ons rassevergelding soek, ons mag dit nooit weer verdra nie. Aan die ander kant is dit ewe gevaarlik dat ons nasionale geesdrif vir vergifnis en versoening deur wit mense geag word as ’n geleentheid om terug te val in gemaksones van meerderwaardigheid en toe-eiening Ons is dit aan ons toekoms verskuldig om hierdie tendense onmiddellik raak te sien en te besweer. Dit verg dapper leierskap. Ons universiteit het rede om trots te wees op ons prestasies om groter oopheid en toeganklikheid te skep. Die afgelope 5 jaar het ons 61 studente uit lande soos die Soedan, Ethiopië, Kameroen, Botswana en Lesotho gedoktoreer. Boonop het 6 studente uit lande soos Korea en Indië by ons doktorsgrade verwerf en 11 uit lande soos Amerika en Duitsland. Dit is ons trots.

Ons aan die UV is dit aan ons land maar ook aan onsself verskuldig om nederig te bly en, waar nodig, ons hand diep in eie boesem te steek, maar terselfdertyd te beklemtoon dat ons nie gedefinieer wil word deur insidentele vergrype van ’n klein groep misleide studente nie – hoe erg hul optrede ook al is. Ons reken daarmee af, maar ons wil graag onsself erken as deelgenote aan die erfenis van die nasionale sonde van rassisme, maar ’n universiteit wat transformasie aktief nastreef. Ons is trots op ons oopheid en wat daaruit voortspruit. Op die oomblik is ons onsosiale tradisie van herkoms Afrikaans en Sotho en is ons daarop ingestel om, waar doenlik en waar dit vereis word, Engels as internasionale taal in te bou in ons pogings om mekaar te vind eerder om ons trotse kultuur tradisies te vergeet.

DIE raad, die senaat, die rektor, die personeel van die universiteit wil saam met studente en werkers opnuut geleenthede soek om in gesprek met mekaar te bly. Ons wil saam opgewonde bly oor die moontlikheid van heling, groei en transformasie wat die onlangse insident vir ons geskep het.

Artikel in Die Burger, Saterdag 22 Maart 2008

We use cookies to make interactions with our websites and services easy and meaningful. To better understand how they are used, read more about the UFS cookie policy. By continuing to use this site you are giving us your consent to do this.

Accept