Latest News Archive

Please select Category, Year, and then Month to display items
Previous Archive
14 August 2020 | Story Andre Damons | Photo Supplied
Max du Preez, Editor: Vrye Weekblad (top left), was the facilitator was the facilitator for Thursday’s UFS Though-Leader webinar that included Prof Salim Abdool Karim, Director: Centre for the AIDS Programme of Research in South Africa (CAPRISA) and Chair: South African Ministerial Advisory Committee on COVID-19 (top right); Prof Glenda Gray, President and CEO: South African Medical Research Council (SAMRC) (bottom left); and Prof Felicity Burt from the UFS and NRF-DST South African Research Chair in Vector-borne and Zoonotic Pathogens Research (bottom right), participated in Thursday’s Though-Leader webinar.

Although the decline in COVID-19 cases is a promising sign for South Africa, there are concerns about a second surge, and the country should not become complacent.

This was the opinion of the three experts who took part in the first Thought-Leader webinar presented by the University of the Free State (UFS) on Thursday, 13 August. The 2020 UFS Thought-Leader Webinar Series, themed 'Post-COVID-19, Post-Crisis', is taking place in collaboration with Vrye Weekblad as part of the Vrystaat Literature Festival’s online initiative, VrySpraak-digitaal.

The panellists included top experts such as Prof Salim Abdool Karim, Director: Centre for the AIDS Programme of Research in South Africa (CAPRISA) and Chair: South African Ministerial Advisory Committee on COVID-19; Prof Glenda Gray, President and CEO: South African Medical Research Council (SAMRC); and the UFS’ Prof Felicity Burt, NRF-DST South African Research Chair in Vector-borne and Zoonotic Pathogens Research.
Prof Karim said the downward decline is consistent and the number of patients presenting at hospitals is also declining.
 
Promising trend of decline
“What we are seeing is a promising trend, and it looks like we are on the decline. A question that I am often asked is: Is the worst over? The answer is not clear-cut. We are concerned about the risk of a second surge. If anything – what really concerns me at this stage is a second surge, as I think about how the pandemic may play out over the next few weeks,” said Prof Karim. 

He also referred to countries such as the US, Spain, New Zealand, Vietnam, and South Korea, which are now facing a second surge. 

“We need to be very careful; this is not the time for complacency. We need to maintain all our efforts. If we look at one of the key drivers, it is the need for our economy to restart. We need to get people back to work,” said Prof Karim. 
According to him, we have to look at COVID-19 not as a sprint, but as a marathon. “As we learn to co-exist with this virus, aim for containment; we need to plan for the long term. Even if we get a vaccine, it is unlikely that we will be able to vaccinate a substantial part of our population before the end of next year.” 

“We need to transition from being scared to a situation where we can control our risk. When we know that we can control the risk and then influence the risk, we influence the risk of everyone around us. Part of the new normal is the strategy of mitigation with prevention, plus preventing outbreaks.”

Schools and vaccine development
Prof Gray spoke about whether schools should be open and the role that children play in transmission, how to avoid the second wave, how to adjust our testing, and the exciting news around vaccine development. 

As a paediatrician and a parent, Prof Gray said she believes schools should open. “Children have a different immune response to COVID-19. They have different immune responses to Coronavirus and they probably have less viral-load copies which makes them have milder diseases. They are lucky to have been spared from symptomatic or severe disease,” said Prof Gray. 

According to her, schools need to be de-risked as much as possible, with children and teachers wearing masks, washing hands, making sure that there is good ventilation in the school and that windows are wide open. 

“We also need to know about the comorbidity and ages of teachers, so that we can keep the sick and older teachers out of direct contact. The younger teachers with no comorbidities should be teaching. 

“We also know from our experiences with health workers that transmissions happen in the tearoom where teachers take off their masks and talk. We need to minimise the transmissions in tearooms and protect teachers and parents who are older and have comorbidities.”  

Prof Gray said from data she has seen, schools play a very small role in the transmission of COVID-19; a lot more (transmissions) happen in the community, by commuting, and overcrowded taxis.

Prof Gray agreed with Prof Karim that we should be concerned about a second wave, and that we need to make sure community transmissions are minimised. 

Regarding a vaccine, Prof Gray said a global race is on to find a vaccine. “The more vaccines the better, we want more vaccines to work. The more vaccines, the more affordable they are, and the more doses are available.”

One health approach

During her presentation, Prof Burt said the current response to outbreaks is largely reactive rather than proactive, and “if we have more of a one-health approach, with forecasting, early detection, and a more rapid response, we could have an impact on public health in the future”. 


News Archive

Artikel in Die Burger: Steeds is daar die kans vir heling deur Dr Franklin Sonn
2008-04-07

Steeds is daar die kans vir heling

Dr Franklin Sonn - Kanselier van die Universiteit van die Vrystaat en ’n oud-ambassadeur.


TOE gene-navorsers uiteindelik die menslike genoom georden het, is bevind dat menslike wesens inderdaad slegs in minder as 2 % onderling verskil en andersins ooreenstem.

Dít is die goeie nuus.

In die loop van die mens se ontwikkelingsgang en in die proses van ons sosiale organisering is godsdiens-, taal- en kultuurpatrone ontwikkel wat gelei het tot territorium-afbakening en volksvorming waaruit ’n hele geskiedenis van haat, nyd en bloedvergieting ontstaan het het wat ondanks die hoë peil van die beskawing wat die postmoderne mens bereik het, steeds voortwoed.

Dít is die slegte nuus.

Gebeure op die kampus van die Universiteit van die Vrystaat (UV) het ons op onnoemlik tragiese wyse herinner aan ons menslike mislukking dat ons – ondanks die oorheersende ooreenkomste tussen ons – ons liewer op grond van die bykans een persent onderlinge verskil vergrype pleeg wat selfs by diere ondenkbaar is. Dat dit boonop op die kampus van ’n universiteit gebeur, is des te ontstellender.

Dit strek ons universiteit egter tot eer dat die verwagte strafstappe onmiddellik gedoen is en dat geen poging aangewend is om selfverskonend verduidelikings te gee of die kombers oor die kop te trek nie.

IN ’n breër konteks wys prof. Hermann Giliomee tereg daarop dat die tydskrif The Economist ’n opname van Markinor gepubliseer het wat aantoon dat meerderhede in al die gemeenskappe te kenne gee dat rasseverhoudings sedert die koms van die demokrasie verbeter het.

Die afleiding daarvan is dat Suid-Afrika in al sy dimensies op die regte pad is en dat ons in die hoop op ’n beter toekoms vir ons almal voortleef. Die nasionale projek om godsdiens, taal en verskille te eerbiedig maar terselfdertyd ’n heterogene tapisserie van eenheid as nasie te bou is die meeste van ons se erns. Ondanks die terugslag is die universiteit verbind tot hierdie toekomsvisie van transformasie wat herhaaldelik leidinggewend deur die rektor, prof. Frederick Fourie, sowel as sy voorganger, prof. Stef Coetzee, uitgespel is.

Vir die UV gaan dit daarom om die pad van insluiting en eenheid diepgaande te bestuur sodat wit en swart die universiteit as tuiste vir almal sien en ervaar en om die idee van verdringing van een groep deur die ander te vermy of selfs te voorkom dat die toestand geskep word dat een groep in die proses op die vlug slaan. Ons is verbind tot die skepping van ’n nierassige universiteit en nie die toestand dat wittes buite woon en swartes binne of andersom nie.


Ons koester die begrip van medemenslikheid en agting vir ons almal se gelyke menswaardigheid op grond van ons oorheersende menslike ooreenkomste en gedeelde waardes. Ons staan rassisme teen, of dit nou van wit of van swart kom. Ons wil nie aan die eenkant versoening predik maar in waansinnige onderlinge verdeeldheid en agterdog voortleef nie. Almal moet die wonder beleef van die moontlikheid dat ons een kan wees.

Ons waardeer dit opreg dat daar van die kant van ons minister Naledi Pandor paslike veroordeling van die rassevoorval uitgespreek is, maar dat sy onmiddellik die fokus geplaas het op die geleenthede wat die geval vir al ons kampusse maar ook vir ons land bied.

Eweneens ervaar ons die reaksie van die rektore van nasionale universiteite as aandoenlik positief waar die vanselfsprekende veroordeling gepaardgegaan het met die oorheersende geneigdheid om as leiers van meer rassige kampusse intellektuele leiding te probeer gee in die bepaling van waar ons land staan in die hantering van rassisme, ons erfsonde.

Ons is maar alte bewus daarvan dat ons ongelukkige geskiedenis van kolonialisme en apartheid nog vars in die geheue is. In ons euforie oor die koms van die demokrasie, wat gegrond is op ons grondwetlike verklaring van ons eenheid, was ons nietemin miskien naïef om te dink dat ons in werklikheid nou een is. Dit was bloot die aanhef. Jody Kollapen van die Suid-Afrikaanse Menseregtekommissie het iets beet wanneer hy aanvoer dat ons wel versoening omhels het, maar naïef gedink het dat solank ons die konsep op ons lippe neem, dit alles sal regmaak. Ons stem saam dat daar inderdaad steeds baie werk te doen is.

Ons wil te maklik die omvang van die taak om ’n nierassige nasie te bou geringskat. Ons misken heel dikwels die inherente gebrek aan kapasiteit by mense om op hul Godgegewe ooreenkomste te fokus. Dit lyk asof mense veel meer geneig is om verskille, gewaand of eg, te beklemtoon. Dit is ’n deel van ons menslikheid. Daar is ’n ontstentenis van leiding van byvoorbeeld ons kerk. Die kerk verkondig met heilige preweling ons eenheid in Christus, maar verdedig onmiddellik daarna dawerend verdeeldheid in die kerk. Ons pas regstelling in die werkplek toe sonder om werklik aandag te gee aan en bronne beskikbaar te stel vir die hantering van geregverdigde swart woede en sonder om begryplike aanmatiging en meerderwaardigheid te versoen met ewe begryplike wit verydeling en vervreemding.

Ons ag diversiteit as ’n gegewe sonder om genoegsame werk daarvan te maak om die rykheid van ons heterogeniteit in te bou in die nierassige eenheidstaat wat ons voorsien. Ons begaan ook die fout om die erfsonde van rassisme as net ’n Suid-Afrikaanse fenomeen te eien en is geskok as ons opmerk hoe diep die kloof tussen groepe in Amerika steeds lê.

SENATOR BARACK OBAMA se toespraak in Philadelphia spreek tot die hart van die kwessie oor hoe moeilik dit is om medemenslik te wees en hoe ons sukkel om ons in ander skoene te plaas en so eenheid te bou.

Ons vergeet so maklik dat ons versugting na vrede nêrens sal kom as ons nie die aandrang verstaan dat niemand gevra word om af te skuif nie, maar dat mense bloot gevra word om op te skuif sodat almal sitplek kan kry sodat ons sodoende mekaar se menswaardigheid kan voel en verstaan. Ons almal het gelyke aanspraak op Suid-Afrikanerskap. Niemand het die reg om meerderwaardig te voel nie. Ons mag ook nie ruimte skenk aan die geboorte of oplewing van ’n nuwe veronderstelling dat gemeensaamheid gebou kan word deur rassevernedering aan die een kant en rassevergelding aan die ander kant nie. Ons in Suid-Afrika het ’n hoë prys betaal vir die beoefening asook die verdraagsaamheid. Ons moet enige vorm van rassehegemonie teenstaan.

Hoe erg die provokasie ook al by swart mense kan wees wanneer ons rassevergelding soek, ons mag dit nooit weer verdra nie. Aan die ander kant is dit ewe gevaarlik dat ons nasionale geesdrif vir vergifnis en versoening deur wit mense geag word as ’n geleentheid om terug te val in gemaksones van meerderwaardigheid en toe-eiening Ons is dit aan ons toekoms verskuldig om hierdie tendense onmiddellik raak te sien en te besweer. Dit verg dapper leierskap. Ons universiteit het rede om trots te wees op ons prestasies om groter oopheid en toeganklikheid te skep. Die afgelope 5 jaar het ons 61 studente uit lande soos die Soedan, Ethiopië, Kameroen, Botswana en Lesotho gedoktoreer. Boonop het 6 studente uit lande soos Korea en Indië by ons doktorsgrade verwerf en 11 uit lande soos Amerika en Duitsland. Dit is ons trots.

Ons aan die UV is dit aan ons land maar ook aan onsself verskuldig om nederig te bly en, waar nodig, ons hand diep in eie boesem te steek, maar terselfdertyd te beklemtoon dat ons nie gedefinieer wil word deur insidentele vergrype van ’n klein groep misleide studente nie – hoe erg hul optrede ook al is. Ons reken daarmee af, maar ons wil graag onsself erken as deelgenote aan die erfenis van die nasionale sonde van rassisme, maar ’n universiteit wat transformasie aktief nastreef. Ons is trots op ons oopheid en wat daaruit voortspruit. Op die oomblik is ons onsosiale tradisie van herkoms Afrikaans en Sotho en is ons daarop ingestel om, waar doenlik en waar dit vereis word, Engels as internasionale taal in te bou in ons pogings om mekaar te vind eerder om ons trotse kultuur tradisies te vergeet.

DIE raad, die senaat, die rektor, die personeel van die universiteit wil saam met studente en werkers opnuut geleenthede soek om in gesprek met mekaar te bly. Ons wil saam opgewonde bly oor die moontlikheid van heling, groei en transformasie wat die onlangse insident vir ons geskep het.

Artikel in Die Burger, Saterdag 22 Maart 2008

We use cookies to make interactions with our websites and services easy and meaningful. To better understand how they are used, read more about the UFS cookie policy. By continuing to use this site you are giving us your consent to do this.

Accept