Latest News Archive

Please select Category, Year, and then Month to display items
Previous Archive
13 March 2020 | Story Leonie Bolleurs | Photo Leonie Bolleurs
Team from the UFS Microbiology department
From the Department of Microbiology and Biochemistry, were from the left, front: Dr Mariana Erasmus, Prof Martie Smit, Samantha McCarlie; back: Dr Carmien Tolmie; Samantha McCarlie, Prof Dirk Opperman, and Prof Robert Bragg. They believe publishing in high-impact factor journals reflects the quality of research delivered by the department.

Researchers in the Department of Microbial, Biochemical and Food Biotechnology at the University of the Free State (UFS) published their work in four impact factor eleven journals in 2019/2020, and a fifth was accepted for publication in a journal with impact factor twelve in 2020. 

Two articles were published in Nature Communications, one in Drug Resistance Updates and one in Natural Product Reports. A fifth article is already available as an accepted article at Angewandte Chemie. Researchers in the department work on very diverse topics, as reflected in the titles of these articles: ‘A chemo-enzymatic oxidation cascade to activate C–H bonds with in situ generated H2O2’; ‘Native roles of Baeyer–Villiger monooxygenases in the microbial metabolism of natural compounds’; ‘The genome of a subterrestrial nematode reveals adaptations to heat’; ‘Molecular basis of bacterial disinfectant resistance’; and ‘CYP505E3 – a novel self‐sufficient ω‐7 in‐chain hydroxylase’.

Publishing in journals with a high impact factor is quite an achievement. Publishing in a journal with an impact factor of 3 is considered good and in most fields of study, publishing in journals with an impact factor of 10 or more is regarded as excellent. Impact factors are used to measure the importance of a journal by counting the number of times articles were cited in a certain time period. 

According to Prof Martie Smit, Head of the department, this is a reflection of the quality of research delivered by the department. “It is difficult and takes a lot of time and resources to publish in such high-impact journals.”

Contributing to their success in the department, is the work of their collaborators as well as the quality international postdoctoral researchers the department manages to attract with their emphasis on quality research.

Another highlight in the publication of these articles was that members of the department were corresponding authors of four of the five articles – meaning that the research was conducted in and driven from their laboratories, with UFS researchers taking primary responsibility for the preparation of the manuscripts and communicating with the editors of the journals.

Impacting society

Besides publishing in journals with high impact factors, these researchers are also making a difference to society. Prof Robert Bragg contributed to the study focusing on quality disinfectants. 

We are all aware of the danger of developing resistance to antibiotics. According to Prof Bragg, it is estimated that by 2050, 25 million people could be dying from antibiotic resistance-related bacterial infections per year. He says one of the best options to control diseases – not only bacterial diseases, but also viral diseases such as the Covid-19 outbreak – is good biosecurity and the use of good-quality disinfectants.

Researchers working on this study are trying to understand the development of resistance in bacteria to disinfectants. “This research group is currently investigating the ways in which bacteria become resistant to different high-quality disinfectants. The aim of this work is to discover new methods of resistance and then try to prevent bacteria from becoming resistant to commonly used disinfectants. One of the first aspects that needs investigation is to understand the methods of transfer of genetic information between bacteria. This work formed the basis of the review article written with master’s student Samantha McCarlie on transfer of genes that could code for disinfectant resistance in bacteria,” says Prof Bragg.

Studies about a nematode species discovered 1,3 km deep in a gold mine in Welkom and its ability to survive in extreme environments, made headlines about nine years ago. More extensive research has been performed on deep-space exploration of nematodes surviving extreme environments and were published in Nature Communications. Dr Mariana Erasmus, Assistant Director in the department and Technology Innovation Agency/UFS Saense Platform manager, says the study published in 2019 reveals these nematodes’ adaptation to heat and heat tolerance in an unusual ecosystem isolated from the surface biosphere. More studies on this can help humans learn how to adapt to a warming climate. 

TIA is an agency of the Department of Science and Innovation.

Three of the articles are from the Biocatalysis and Structural Biology group of Prof Dirk Opperman, Prof Martie Smit, and Dr Carmien Tolmie. Biocatalysis is a form of green chemistry that aims to produce chemicals in an environmentally friendly and sustainable manner. The research of the group focuses on using enzymes (proteins performing specialised chemical reactions) to insert an oxygen atom at a specific position in a starting material. Such reactions are difficult to perform using purely organic chemistry. 

The end products are value-added compounds of interest to, among others, the flavour and fragrance industry, which place a high premium on natural products. The work on the novel in‐chain hydroxylase was also patented internationally, because it can be used for the synthesis of a valuable flavour compound.
 
More to come

Besides the commitment of the team in Microbiology, it took multiple institutions, dedicated postdoctoral students, as well as time and money to publish this number of articles in high-impact journals in just over a year. With its 100-plus researchers varying from student researchers to NRF-rated scientists, everyone in the Department of Microbial, Biochemical and Food Biotechnology strives to produce high-quality research. 

And they promise, there is more to come. Watch this space …

News Archive

Artikel in Die Burger: Steeds is daar die kans vir heling deur Dr Franklin Sonn
2008-04-07

Steeds is daar die kans vir heling

Dr Franklin Sonn - Kanselier van die Universiteit van die Vrystaat en ’n oud-ambassadeur.


TOE gene-navorsers uiteindelik die menslike genoom georden het, is bevind dat menslike wesens inderdaad slegs in minder as 2 % onderling verskil en andersins ooreenstem.

Dít is die goeie nuus.

In die loop van die mens se ontwikkelingsgang en in die proses van ons sosiale organisering is godsdiens-, taal- en kultuurpatrone ontwikkel wat gelei het tot territorium-afbakening en volksvorming waaruit ’n hele geskiedenis van haat, nyd en bloedvergieting ontstaan het het wat ondanks die hoë peil van die beskawing wat die postmoderne mens bereik het, steeds voortwoed.

Dít is die slegte nuus.

Gebeure op die kampus van die Universiteit van die Vrystaat (UV) het ons op onnoemlik tragiese wyse herinner aan ons menslike mislukking dat ons – ondanks die oorheersende ooreenkomste tussen ons – ons liewer op grond van die bykans een persent onderlinge verskil vergrype pleeg wat selfs by diere ondenkbaar is. Dat dit boonop op die kampus van ’n universiteit gebeur, is des te ontstellender.

Dit strek ons universiteit egter tot eer dat die verwagte strafstappe onmiddellik gedoen is en dat geen poging aangewend is om selfverskonend verduidelikings te gee of die kombers oor die kop te trek nie.

IN ’n breër konteks wys prof. Hermann Giliomee tereg daarop dat die tydskrif The Economist ’n opname van Markinor gepubliseer het wat aantoon dat meerderhede in al die gemeenskappe te kenne gee dat rasseverhoudings sedert die koms van die demokrasie verbeter het.

Die afleiding daarvan is dat Suid-Afrika in al sy dimensies op die regte pad is en dat ons in die hoop op ’n beter toekoms vir ons almal voortleef. Die nasionale projek om godsdiens, taal en verskille te eerbiedig maar terselfdertyd ’n heterogene tapisserie van eenheid as nasie te bou is die meeste van ons se erns. Ondanks die terugslag is die universiteit verbind tot hierdie toekomsvisie van transformasie wat herhaaldelik leidinggewend deur die rektor, prof. Frederick Fourie, sowel as sy voorganger, prof. Stef Coetzee, uitgespel is.

Vir die UV gaan dit daarom om die pad van insluiting en eenheid diepgaande te bestuur sodat wit en swart die universiteit as tuiste vir almal sien en ervaar en om die idee van verdringing van een groep deur die ander te vermy of selfs te voorkom dat die toestand geskep word dat een groep in die proses op die vlug slaan. Ons is verbind tot die skepping van ’n nierassige universiteit en nie die toestand dat wittes buite woon en swartes binne of andersom nie.


Ons koester die begrip van medemenslikheid en agting vir ons almal se gelyke menswaardigheid op grond van ons oorheersende menslike ooreenkomste en gedeelde waardes. Ons staan rassisme teen, of dit nou van wit of van swart kom. Ons wil nie aan die eenkant versoening predik maar in waansinnige onderlinge verdeeldheid en agterdog voortleef nie. Almal moet die wonder beleef van die moontlikheid dat ons een kan wees.

Ons waardeer dit opreg dat daar van die kant van ons minister Naledi Pandor paslike veroordeling van die rassevoorval uitgespreek is, maar dat sy onmiddellik die fokus geplaas het op die geleenthede wat die geval vir al ons kampusse maar ook vir ons land bied.

Eweneens ervaar ons die reaksie van die rektore van nasionale universiteite as aandoenlik positief waar die vanselfsprekende veroordeling gepaardgegaan het met die oorheersende geneigdheid om as leiers van meer rassige kampusse intellektuele leiding te probeer gee in die bepaling van waar ons land staan in die hantering van rassisme, ons erfsonde.

Ons is maar alte bewus daarvan dat ons ongelukkige geskiedenis van kolonialisme en apartheid nog vars in die geheue is. In ons euforie oor die koms van die demokrasie, wat gegrond is op ons grondwetlike verklaring van ons eenheid, was ons nietemin miskien naïef om te dink dat ons in werklikheid nou een is. Dit was bloot die aanhef. Jody Kollapen van die Suid-Afrikaanse Menseregtekommissie het iets beet wanneer hy aanvoer dat ons wel versoening omhels het, maar naïef gedink het dat solank ons die konsep op ons lippe neem, dit alles sal regmaak. Ons stem saam dat daar inderdaad steeds baie werk te doen is.

Ons wil te maklik die omvang van die taak om ’n nierassige nasie te bou geringskat. Ons misken heel dikwels die inherente gebrek aan kapasiteit by mense om op hul Godgegewe ooreenkomste te fokus. Dit lyk asof mense veel meer geneig is om verskille, gewaand of eg, te beklemtoon. Dit is ’n deel van ons menslikheid. Daar is ’n ontstentenis van leiding van byvoorbeeld ons kerk. Die kerk verkondig met heilige preweling ons eenheid in Christus, maar verdedig onmiddellik daarna dawerend verdeeldheid in die kerk. Ons pas regstelling in die werkplek toe sonder om werklik aandag te gee aan en bronne beskikbaar te stel vir die hantering van geregverdigde swart woede en sonder om begryplike aanmatiging en meerderwaardigheid te versoen met ewe begryplike wit verydeling en vervreemding.

Ons ag diversiteit as ’n gegewe sonder om genoegsame werk daarvan te maak om die rykheid van ons heterogeniteit in te bou in die nierassige eenheidstaat wat ons voorsien. Ons begaan ook die fout om die erfsonde van rassisme as net ’n Suid-Afrikaanse fenomeen te eien en is geskok as ons opmerk hoe diep die kloof tussen groepe in Amerika steeds lê.

SENATOR BARACK OBAMA se toespraak in Philadelphia spreek tot die hart van die kwessie oor hoe moeilik dit is om medemenslik te wees en hoe ons sukkel om ons in ander skoene te plaas en so eenheid te bou.

Ons vergeet so maklik dat ons versugting na vrede nêrens sal kom as ons nie die aandrang verstaan dat niemand gevra word om af te skuif nie, maar dat mense bloot gevra word om op te skuif sodat almal sitplek kan kry sodat ons sodoende mekaar se menswaardigheid kan voel en verstaan. Ons almal het gelyke aanspraak op Suid-Afrikanerskap. Niemand het die reg om meerderwaardig te voel nie. Ons mag ook nie ruimte skenk aan die geboorte of oplewing van ’n nuwe veronderstelling dat gemeensaamheid gebou kan word deur rassevernedering aan die een kant en rassevergelding aan die ander kant nie. Ons in Suid-Afrika het ’n hoë prys betaal vir die beoefening asook die verdraagsaamheid. Ons moet enige vorm van rassehegemonie teenstaan.

Hoe erg die provokasie ook al by swart mense kan wees wanneer ons rassevergelding soek, ons mag dit nooit weer verdra nie. Aan die ander kant is dit ewe gevaarlik dat ons nasionale geesdrif vir vergifnis en versoening deur wit mense geag word as ’n geleentheid om terug te val in gemaksones van meerderwaardigheid en toe-eiening Ons is dit aan ons toekoms verskuldig om hierdie tendense onmiddellik raak te sien en te besweer. Dit verg dapper leierskap. Ons universiteit het rede om trots te wees op ons prestasies om groter oopheid en toeganklikheid te skep. Die afgelope 5 jaar het ons 61 studente uit lande soos die Soedan, Ethiopië, Kameroen, Botswana en Lesotho gedoktoreer. Boonop het 6 studente uit lande soos Korea en Indië by ons doktorsgrade verwerf en 11 uit lande soos Amerika en Duitsland. Dit is ons trots.

Ons aan die UV is dit aan ons land maar ook aan onsself verskuldig om nederig te bly en, waar nodig, ons hand diep in eie boesem te steek, maar terselfdertyd te beklemtoon dat ons nie gedefinieer wil word deur insidentele vergrype van ’n klein groep misleide studente nie – hoe erg hul optrede ook al is. Ons reken daarmee af, maar ons wil graag onsself erken as deelgenote aan die erfenis van die nasionale sonde van rassisme, maar ’n universiteit wat transformasie aktief nastreef. Ons is trots op ons oopheid en wat daaruit voortspruit. Op die oomblik is ons onsosiale tradisie van herkoms Afrikaans en Sotho en is ons daarop ingestel om, waar doenlik en waar dit vereis word, Engels as internasionale taal in te bou in ons pogings om mekaar te vind eerder om ons trotse kultuur tradisies te vergeet.

DIE raad, die senaat, die rektor, die personeel van die universiteit wil saam met studente en werkers opnuut geleenthede soek om in gesprek met mekaar te bly. Ons wil saam opgewonde bly oor die moontlikheid van heling, groei en transformasie wat die onlangse insident vir ons geskep het.

Artikel in Die Burger, Saterdag 22 Maart 2008

We use cookies to make interactions with our websites and services easy and meaningful. To better understand how they are used, read more about the UFS cookie policy. By continuing to use this site you are giving us your consent to do this.

Accept