Latest News Archive

Please select Category, Year, and then Month to display items
Previous Archive
26 October 2021 | Story Nonsindiso Qwabe | Photo Nonsindiso Qwabe
From the right: Dr Ralph Clark,, with fellow researchers, Dr Stephanie Payne, Dr Sandy-Lynn Steenhuisen, Dr Onalenna Gwate and Evelin Iseli, a Swiss PhD student on RangeX at the open top chambers on the Maloti-Drakensberg mountain range.

What impact has global change had on alpine vegetation in our own mountains and those around the world, and why are certain plants in mountains around the world rapidly expanding their ranges?

This is the question on which the Afromontane Research Unit (ARU) on the Qwaqwa Campus will be shining the research lens over the next three years, through Project ‘RangeX’, a multi-institutional research consortium under the Mountain Invasive Research Network (MIREN), with ETH Zurich (Switzerland) leading the research project. The project is underway in the Witsieshoek area of the Free State component of the Maloti-Drakensberg, as part of a global consortium to better understand the ecological drivers of range-expanding plant species in mountains around the world.

South Africa’s participation in the project is led by the ARU Director, Dr Ralph Clark. Other RangeX partners are Germany, Norway, Sweden, Denmark, Australia, China, Chile, and France, with research locations in the Swiss Alps, Himalayas, Andes, Australian Alps, and Scandes.

The official launch of the research site for the Maloti-Drakensberg mountains, which took place on 20 October, marked the beginning of the South African component of globally coordinated research to understand how range-expanding species may affect current alpine environments under future climatic conditions. The launch involved a site visit to the summit of the Maloti-Drakensberg. Situated at 3 100 m above sea level in the Witsieshoek area, the research seeks to determine whether typical range-expanding species might colonise the alpine zone above 2 800 m under a simulated future warmer climate. 

The South African component of RangeX is funded by the Department of Science and Innovation (DSI) through BiodivERsA, an initiative of the European Union’s Horizon 2020, which promotes research on biodiversity and ecosystem services and offers innovative opportunities for the conservation and sustainable management of biodiversity.
Speaking at the launch of the project, Dr Clark said the alpine zone of the Maloti-Drakensberg is an ecologically severe environment, resulting in only specialised species being found above 2 800 m. “However, with climate warming, it can be expected that many lower elevation plants might start to ‘climb’ the mountain and invade its upper reaches. This will have a major impact on ecology, livelihoods, endemic alpine species, and water production.”

This is the first time that such experiments will be undertaken in the alpine context of the Maloti-Drakensberg, Dr Clark explained. The ARU is using this project to promote an ambitious and long-term alpine research programme centred on the Mont-aux-Sources area, where the Free State, KwaZulu-Natal, and Lesotho meet.  

Toto Matshediso, Deputy Director: Strategic Partnerships at DSI, said the Range X project with South African funding from the DSI was aligned with the departmental priorities for investment in global change and biodiversity research and innovation. 

“The research conducted is strengthening international cooperation in terms of research collaboration with its European Union partners as a region, as well as bilateral partners involved in the project. The project is also located in an area that has been historically disadvantaged, and the DSI is proud to be part of contributors to mountain research initiatives and direct contribution to the local community. The project also places the spotlight on the rich biodiversity data of the area, and how it could contribute to the overall government priorities regarding biodiversity.”

News Archive

You touch a woman, you strike a rock
2004-11-02

Prof. Engela Pretorius van die Departement Sosiologie in die Fakulteit Geesteswetenskappe by die Universiteit van die Vrystaat het die kwessie omtrent feminisme aangespreek tydens haar intreerede met die onderwerp, You touch a woman, you strike a rock: Feminism(s) and emancipation in South Africa .

Prof. Pretorius het gesê: “Die geskiedenis van feminisme oor die algemeen kan in drie fases verdeel word, waarna verwys word as golwe. Eerste-golf-feminisme (19de eeu) het die fokus geplaas op die beskerming van vroueregte in die openbare terrein, spesifiek die reg om te stem, die reg tot onderrig en die reg om middelklas beroepe en professies te betreë.

Vroeë tweede-golf-feminisme word onthou vir hoe dit moederskap geteoretiseer het as synde ‘n onderdrukkende instelling. Slagspreuke van die 1970s was die persoonlike is polities en susterskap is magtig. Prof. Pretorius sê beide slagspreuke bevestig die idee dat vroue universeel onderdruk en uitgebuit word en slegs deur erkenning van dié situasie kan vroue die strukture wat hul onderdruk verander.

‘n Belangrike aspek van die derde golf van die feminisme-teorie is post-moderne feminisme wat diversiteit en verskille onderstreep. Die poging van hierdie feministe is afgestem op alle vorme van onderdrukking. Vroue van kleur het ook hul ontevredenheid uitgespreek gedurende die derde-golf-feminisme. Die feminisme van vroue van kleur word gekenmerk deur verskeie kwessies en talryke intellektuele standpuntinnames wat neerslaga vind in verskillende terme, soos Afrika feminisme of ‘womanism, sê prof. Pretorius.

Afrika-feminisme dui protes aan teen die wit/westerse geskiedenis en die wit/westerse dominansie binne feminisme. Afrika-vroue het besef dat hul onderdrukking verskillend is van dié van wit vroue en daarom is ‘n ander proses van bevryding nodig. Die Westerse feministiese praktyk om swart vroue by die bestaande feministiese ontologie te voeg, is nie voldoende nie omdat hul unieke ondervindings van slawerny, kolonialisme, onderdrukking deur mans en armoede nie uitgedruk word nie.

‘Womanism’ het tot stand gekom as gevolg van ‘n eksplisiete rassekritiek teen feminisme. Dit is ten gunste van die positiewe uitbeelding van swart mense. Dit word gekenmerk deur kulturele kontekstualisasie, die sentraliteit van die gesin en die belangrikheid daarvan om mans in te sluit.

Die geskiedenis van vroue in Suid-Afrika is verwant aan hul geskiedenis van onderdrukking as gevolg van patriargie. Vroue van verskillende rasse, kulture en klasse het patriargie op verskillende wyses in en variërende mate van erns ervaar. Onder voor-koloniale patriargie het vroue min sê gehad oor huwelikskeuses omdat mans dié besluite gedomineer het.

Die Nederlandse en Britse patriargale erfenis het neerslag gevind in die ideologie van die volksmoeder. Onderwyl dit veral manlike skrywers was wat die beeld van die vrou as versorger en tuisteskepper bevorder het, het vroue self ook hieraan ‘n aandeel gehad, sodat die volksmoeder volwaardig deel geword het van die Afrikaner nasionalistiese mitologie. Alhoewel middel- en werkersklas vroue met dié beeld geïdentifiseer het, het nie alle Afrikaanse vroue die ideologie aanvaar nie.

Onder die Victoriaanse erfenis was Britse vroue beperk to die private eerder as die openbare lewe. Die skeefgetrekte onderrigsisteem wat vroue in huishoudelike loopbane gekanaliseer het, die mag van mans oor hul vroue se eiendom en ‘n tekort aan toegang tot mag en geld het verseker dat vroue by die huis gebly het.

Wit Engelssprekende-vroue het die grootste geleentheid gehad om patriargie uit te daag vanweë hul toegang tot onderwys en die blootstelling aan liberale waardes, sê prof. Pretorius. Liberale vroue soos Helen Joseph en Helen Suzman het ‘n belangrike rol gespeel om in 1930 stemreg vir wit vroue in Suid-Afrika te verseker en het voortgegaan om ‘n rol te speel in die bevryding van swart vroue gedurende die vryheidstryd.

Die feminisme wat onder swart vroue ontwikkel het, was ‘n erkenning van die gemeenskaplike stryd met swart mans om die verwydering van die juk van eksterne onderdrukking en eksploitasie. Swart vroue in aktiewe en onafhanlike politiese rolle het tegelykertyd mans se aannames omtrent hul meerderwaardigheid asook die rassewette van die staat uitgedaag. Daarom kan ons sê dat die feminisme wat hier ontwikkel het, te voorskyn gekom het as gevolg van vroue se betrokkenheid by en toewyding tot nasionale bevryding, sê prof. Pretorius.

Institusionalisering is nie herlei tot magsvoordele nie, want gelykheid is nie in beleidsprogramme geïnkorporeer nie. Die hervestiging van sleutel aktiviste van die vrouebeweging in die regering het die stryd om genderbillikheid verander na ‘n projek wat deur die regering gelei word, sê prof. Pretorius. Ongelukkig word terreine van verandering buite die grense van die regering verwaarloos. Dit kan slegs aangespreek word deur ‘n aktiewe en feministiese stem in die burgerlike samelewing.

“Dit is my oortuiging dat formele instellings vir vroue binne die staat oor die lang termyn slegs effektief kan wees indien daar ‘n effektiewe feministiese vroue-beweging buite die staat in stand gehou word wat die grondslag waarop sosiale beleid gevorm word, kan uitdaag en bevraagteken. Daarom, A luta continua (die stryd duur voort),” sê prof. Pretorius.

Mediaverklaring
Uitgereik deur: Lacea Loader
Mediaverteenwoordiger
Tel: (051) 401-2584
Sel: 083 645 2454
E-pos: loaderl.stg@mail.uovs.ac.za
2 November 2004

We use cookies to make interactions with our websites and services easy and meaningful. To better understand how they are used, read more about the UFS cookie policy. By continuing to use this site you are giving us your consent to do this.

Accept