Latest News Archive

Please select Category, Year, and then Month to display items
Previous Archive
13 September 2021 | Story Bulelwa Moikwatlhai | Photo Supplied
Ms. Mosa Moerane; UFS officer: Kovsie support services.


The COVID-19 pandemic has forced the world into a new normal, with no tips on how to navigate it, nor an end date in sight. We have all found ourselves learning, piloting, evaluating, and repeating the process. Fortunately, one can now say that we have somehow found a balance; however, in this balance, a lot of variables are emerging. One of these is how our diversity impacts the way we interact when we use virtual spaces. As a university, we serve people of diverse cultures daily – hence, as an office, we wanted to explore this variable further. Furthermore, as an institution of higher education, we have a responsibility to contribute knowledge about teaching and learning in virtual spaces.  

The purpose of the International Cultural Diversity Festival is to have intellectual engagements; to learn from experts as well as peers (educate); to teach one another (information sharing); to have social cohesion and to celebrate the diverse cultures through artistic expressions. All of this will be done under the theme ‘embracing diversity in virtual spaces.’ Some of the topics include practising cultural sensitivity; how to incorporate diversity, honour, respect, and your cultural background; social media communication with people of diverse cultures; the psychology of human behaviour and cross-cultural networking in virtual spaces; as well as how the UFS strives to embrace diversity in virtual spaces.

Date: 17 September 2021
Topic: Embracing diversity in virtual spaces
Time: 10:00
Venue: 2021 ICDF 

Facilitator: Ms Mosa Moerane

Panellists:

Prof Katherine Wimpenny
Professor of Research in Global Learning at Coventry University

Dr. Grey Magaiza
Head of Community Development at the UFS and Program Director in the Faculty of Humanities at the QwaQwa campus 

Ms. Reabetswe Mabine
Marketing and Communication strategist: UFS Postgraduate School

Mrs Bulelwa Moikwatlhai
Coordinator: Internationalisation at Home and Inbound Student Mobility

Biographies of panellist


Prof Katherine Wimpenny, PhD, leads the research theme ‘Global Education: Learning without Boundaries’ in the Research Institute for Global Learning, Coventry University, UK. Prof Wimpenny’s research focuses on contextualised and comprehensive internationalisation at the interface of decolonisation of education practices, embedded in the broader context of curriculum transformation. She is researching a diversity of learning spaces (digital – especially Collaborative Online International learning, face to face, blended, formal, and non-formal) that interweave to impact educational opportunities, which can serve to connect international learning communities, as well as to connect the university to its locale.  Prof Wimpenny has a substantial track record as principal and co-investigator on large-scale international education research projects and disseminates her work widely through a range of publications/media.

Dr Magaiza is a social scientist with an interest in community development, particularly participatory, bottom-up approaches to social change. He uses his interest in inclusive development approaches to not only theorise sustainable change, but also to critically reflect on the role of science and knowledge in community change. As a scholar of community development, he has used this knowledge with student structures such as Enactus to look for ways of using business principles to improve communities. Dr Magaiza is also coordinating the UK-USDP project that currently has 10 staff members enrolled as PhD students at the UFS, Univen, and the University of the Highlands and Islands in Scotland. 
 
He is currently the Head of Community Development at the UFS and Programme Director in the Faculty of the Humanities on the Qwaqwa Campus.

Being multi-faceted often makes it difficult to discover your voice and place in this fast-paced society; this is, however, not the case with Reabetswe Mabine – also known as Rea Mabine – who embodies authenticity and self-determinism. From pageantry to leadership and business, she positions herself as someone who is grounded and wants to achieve success on her terms. 
Rea Mabine is a marketing and communications strategist who runs a branding and marketing consultancy that helps start-ups and small businesses to launch and position their businesses competitively within their industries, using effective marketing and communication strategies as well as strategic brand development. 

- She is a friend of ‘The Network’ – a show on City Radio, which is an online radio station where she gives her expert opinion on topics about digital marketing, social media, and legal aspects in the marketing field. 
- She is the former Youth President of Phenomenal Women Youth Chamber of Commerce and Industry, an organisation aimed at encouraging entrepreneurship among young females in South Africa. 
- In 2018, she was recognised as Young Woman of Achievement by the Free State Heroines Awards Ceremony. This award recognises a young female who portrays outstanding involvement with youth-related initiatives and shows excellence in her pursuits. 
- She is a Play Your Part, Brand SA ambassador.
- Rea Mabine co-produced, co-directed, and co-presented a television show that aired on national TV and received an award for the best traditional TV programme at the nationally renowned South African Traditional Music Awards (SATMA). 
- Rea Mabine was a top-10 finalist for Miss Heritage South Africa in 2016, and the first-ever to be crowned Miss Heritage Free State.

Despite her achievements, she stays grounded and is always looking for the next challenge. Rea Mabine is also passionate about professional and career development for women; initiatives that empower women are very close to her heart.

Mrs Moikwatlhai is passionate about student life and integration; internationalisation; the development of students’ international and intercultural competencies, as well as ensuring that all UFS students have an international experience during their studies at the UFS. She achieves this by developing co-curricular activities that help to improve students’ experiences at the UFS. As the university’s expert on internationalisation at home, she uses her knowledge to improve first-year experiences in her capacity as a member of the UFS First-Year Experience (FYE) Committee. Mrs Moikwatlhai is also the university’s expert on student mobilities, coordinating and managing the UFS’ first virtual mobility programme. Additionally, she coordinates and manages the UFS’ flagship integration programme for local and international students in the Umoja Buddy Programme. 

She currently leads the University of the Free State Internationalisation at Home and Inbound Student Mobility portfolio in the Office for International Affairs.

News Archive

Artikel in Die Burger: Steeds is daar die kans vir heling deur Dr Franklin Sonn
2008-04-07

Steeds is daar die kans vir heling

Dr Franklin Sonn - Kanselier van die Universiteit van die Vrystaat en ’n oud-ambassadeur.


TOE gene-navorsers uiteindelik die menslike genoom georden het, is bevind dat menslike wesens inderdaad slegs in minder as 2 % onderling verskil en andersins ooreenstem.

Dít is die goeie nuus.

In die loop van die mens se ontwikkelingsgang en in die proses van ons sosiale organisering is godsdiens-, taal- en kultuurpatrone ontwikkel wat gelei het tot territorium-afbakening en volksvorming waaruit ’n hele geskiedenis van haat, nyd en bloedvergieting ontstaan het het wat ondanks die hoë peil van die beskawing wat die postmoderne mens bereik het, steeds voortwoed.

Dít is die slegte nuus.

Gebeure op die kampus van die Universiteit van die Vrystaat (UV) het ons op onnoemlik tragiese wyse herinner aan ons menslike mislukking dat ons – ondanks die oorheersende ooreenkomste tussen ons – ons liewer op grond van die bykans een persent onderlinge verskil vergrype pleeg wat selfs by diere ondenkbaar is. Dat dit boonop op die kampus van ’n universiteit gebeur, is des te ontstellender.

Dit strek ons universiteit egter tot eer dat die verwagte strafstappe onmiddellik gedoen is en dat geen poging aangewend is om selfverskonend verduidelikings te gee of die kombers oor die kop te trek nie.

IN ’n breër konteks wys prof. Hermann Giliomee tereg daarop dat die tydskrif The Economist ’n opname van Markinor gepubliseer het wat aantoon dat meerderhede in al die gemeenskappe te kenne gee dat rasseverhoudings sedert die koms van die demokrasie verbeter het.

Die afleiding daarvan is dat Suid-Afrika in al sy dimensies op die regte pad is en dat ons in die hoop op ’n beter toekoms vir ons almal voortleef. Die nasionale projek om godsdiens, taal en verskille te eerbiedig maar terselfdertyd ’n heterogene tapisserie van eenheid as nasie te bou is die meeste van ons se erns. Ondanks die terugslag is die universiteit verbind tot hierdie toekomsvisie van transformasie wat herhaaldelik leidinggewend deur die rektor, prof. Frederick Fourie, sowel as sy voorganger, prof. Stef Coetzee, uitgespel is.

Vir die UV gaan dit daarom om die pad van insluiting en eenheid diepgaande te bestuur sodat wit en swart die universiteit as tuiste vir almal sien en ervaar en om die idee van verdringing van een groep deur die ander te vermy of selfs te voorkom dat die toestand geskep word dat een groep in die proses op die vlug slaan. Ons is verbind tot die skepping van ’n nierassige universiteit en nie die toestand dat wittes buite woon en swartes binne of andersom nie.


Ons koester die begrip van medemenslikheid en agting vir ons almal se gelyke menswaardigheid op grond van ons oorheersende menslike ooreenkomste en gedeelde waardes. Ons staan rassisme teen, of dit nou van wit of van swart kom. Ons wil nie aan die eenkant versoening predik maar in waansinnige onderlinge verdeeldheid en agterdog voortleef nie. Almal moet die wonder beleef van die moontlikheid dat ons een kan wees.

Ons waardeer dit opreg dat daar van die kant van ons minister Naledi Pandor paslike veroordeling van die rassevoorval uitgespreek is, maar dat sy onmiddellik die fokus geplaas het op die geleenthede wat die geval vir al ons kampusse maar ook vir ons land bied.

Eweneens ervaar ons die reaksie van die rektore van nasionale universiteite as aandoenlik positief waar die vanselfsprekende veroordeling gepaardgegaan het met die oorheersende geneigdheid om as leiers van meer rassige kampusse intellektuele leiding te probeer gee in die bepaling van waar ons land staan in die hantering van rassisme, ons erfsonde.

Ons is maar alte bewus daarvan dat ons ongelukkige geskiedenis van kolonialisme en apartheid nog vars in die geheue is. In ons euforie oor die koms van die demokrasie, wat gegrond is op ons grondwetlike verklaring van ons eenheid, was ons nietemin miskien naïef om te dink dat ons in werklikheid nou een is. Dit was bloot die aanhef. Jody Kollapen van die Suid-Afrikaanse Menseregtekommissie het iets beet wanneer hy aanvoer dat ons wel versoening omhels het, maar naïef gedink het dat solank ons die konsep op ons lippe neem, dit alles sal regmaak. Ons stem saam dat daar inderdaad steeds baie werk te doen is.

Ons wil te maklik die omvang van die taak om ’n nierassige nasie te bou geringskat. Ons misken heel dikwels die inherente gebrek aan kapasiteit by mense om op hul Godgegewe ooreenkomste te fokus. Dit lyk asof mense veel meer geneig is om verskille, gewaand of eg, te beklemtoon. Dit is ’n deel van ons menslikheid. Daar is ’n ontstentenis van leiding van byvoorbeeld ons kerk. Die kerk verkondig met heilige preweling ons eenheid in Christus, maar verdedig onmiddellik daarna dawerend verdeeldheid in die kerk. Ons pas regstelling in die werkplek toe sonder om werklik aandag te gee aan en bronne beskikbaar te stel vir die hantering van geregverdigde swart woede en sonder om begryplike aanmatiging en meerderwaardigheid te versoen met ewe begryplike wit verydeling en vervreemding.

Ons ag diversiteit as ’n gegewe sonder om genoegsame werk daarvan te maak om die rykheid van ons heterogeniteit in te bou in die nierassige eenheidstaat wat ons voorsien. Ons begaan ook die fout om die erfsonde van rassisme as net ’n Suid-Afrikaanse fenomeen te eien en is geskok as ons opmerk hoe diep die kloof tussen groepe in Amerika steeds lê.

SENATOR BARACK OBAMA se toespraak in Philadelphia spreek tot die hart van die kwessie oor hoe moeilik dit is om medemenslik te wees en hoe ons sukkel om ons in ander skoene te plaas en so eenheid te bou.

Ons vergeet so maklik dat ons versugting na vrede nêrens sal kom as ons nie die aandrang verstaan dat niemand gevra word om af te skuif nie, maar dat mense bloot gevra word om op te skuif sodat almal sitplek kan kry sodat ons sodoende mekaar se menswaardigheid kan voel en verstaan. Ons almal het gelyke aanspraak op Suid-Afrikanerskap. Niemand het die reg om meerderwaardig te voel nie. Ons mag ook nie ruimte skenk aan die geboorte of oplewing van ’n nuwe veronderstelling dat gemeensaamheid gebou kan word deur rassevernedering aan die een kant en rassevergelding aan die ander kant nie. Ons in Suid-Afrika het ’n hoë prys betaal vir die beoefening asook die verdraagsaamheid. Ons moet enige vorm van rassehegemonie teenstaan.

Hoe erg die provokasie ook al by swart mense kan wees wanneer ons rassevergelding soek, ons mag dit nooit weer verdra nie. Aan die ander kant is dit ewe gevaarlik dat ons nasionale geesdrif vir vergifnis en versoening deur wit mense geag word as ’n geleentheid om terug te val in gemaksones van meerderwaardigheid en toe-eiening Ons is dit aan ons toekoms verskuldig om hierdie tendense onmiddellik raak te sien en te besweer. Dit verg dapper leierskap. Ons universiteit het rede om trots te wees op ons prestasies om groter oopheid en toeganklikheid te skep. Die afgelope 5 jaar het ons 61 studente uit lande soos die Soedan, Ethiopië, Kameroen, Botswana en Lesotho gedoktoreer. Boonop het 6 studente uit lande soos Korea en Indië by ons doktorsgrade verwerf en 11 uit lande soos Amerika en Duitsland. Dit is ons trots.

Ons aan die UV is dit aan ons land maar ook aan onsself verskuldig om nederig te bly en, waar nodig, ons hand diep in eie boesem te steek, maar terselfdertyd te beklemtoon dat ons nie gedefinieer wil word deur insidentele vergrype van ’n klein groep misleide studente nie – hoe erg hul optrede ook al is. Ons reken daarmee af, maar ons wil graag onsself erken as deelgenote aan die erfenis van die nasionale sonde van rassisme, maar ’n universiteit wat transformasie aktief nastreef. Ons is trots op ons oopheid en wat daaruit voortspruit. Op die oomblik is ons onsosiale tradisie van herkoms Afrikaans en Sotho en is ons daarop ingestel om, waar doenlik en waar dit vereis word, Engels as internasionale taal in te bou in ons pogings om mekaar te vind eerder om ons trotse kultuur tradisies te vergeet.

DIE raad, die senaat, die rektor, die personeel van die universiteit wil saam met studente en werkers opnuut geleenthede soek om in gesprek met mekaar te bly. Ons wil saam opgewonde bly oor die moontlikheid van heling, groei en transformasie wat die onlangse insident vir ons geskep het.

Artikel in Die Burger, Saterdag 22 Maart 2008

We use cookies to make interactions with our websites and services easy and meaningful. To better understand how they are used, read more about the UFS cookie policy. By continuing to use this site you are giving us your consent to do this.

Accept