Latest News Archive

Please select Category, Year, and then Month to display items
Previous Archive
05 April 2022 | Story Leonie Bolleurs | Photo Supplied
WJ swart
Prof Wijnand Swart believes a ‘systems level understanding’ of phytobiomes (consisting of plants, their environment, and all their associated organisms) will enable us to produce sufficient crops to meet global demands while minimising negative impacts on our environment.

Plant health is important for the survival of our planet and all its living creatures. Now, imagine an instrument that contains a DNA chip from virtually every known plant pathogen, where one can simply snip off a piece of the infected plant material, slip it into the ‘plant disease tricorder’, and within seconds you have not only a diagnosis of the disease, but all the information about its control too.

According to Prof Wijnand Swart, Professor of Plant Pathology in the Department of Plant Sciences at the University of the Free State (UFS) and President of the Southern African Society for Plant Pathology (SASPP), this concept might be a bit far-fetched, but is a distinct possibility for the not-too-distant future. “Without a doubt …,” he believes.

He was recently a guest on a series of radio talks on plant health in South Africa, hosted by the National Science and Technology Forum (NSTF) in partnership with Plaas/Farm TV (YouTube broadcaster). His talk on the topic, Whither (or wither) Plant Pathology in the next 50 years, was specifically focused on understanding the latest research and dynamics of the discipline in a South African context.

In terms of this futuristic perspective, he says collaboration between plant pathologists and biomedical and aeronautical engineers, nanotechnologists, and computer scientists will aid the development of micro-sensory technologies for the detection of new plant diseases that are relevant to biosecurity, plant disease diagnostics, and epidemiological modelling.

In his discussion, Prof Swart referred to the work of Prof John Lucas, former Head of Plant Pathology and Microbiology at the Rothamsted Research Station in the United Kingdom, who believes that there are three key issues facing plant pathologists in the 21st century. These are the strengthening of food security while simultaneously safeguarding the health of associated ecosystems and reducing the dependency on natural resources; the creation of pest and disease control systems that are sustainable and not compromised by the evolution of pest and pathogen strains; and the development of suitable crop protection technologies.

Future technologies

Based on the work of Prof Lucas, Prof Swart states that future technologies in plant health will develop in five areas. In the first area, he says DNA-based technologies will greatly increase the speed, sensitivity, and accuracy of pest and pathogen detection and diagnosis.

Also key here, is the integration of nanomaterials into disease management strategies and diagnostics. He says in the past decade, the use of nanotechnology in phytopathology has grown exponentially. According to him, nanotechnology can increase productivity using nano-pesticides and nano-fertilisers, improve soil quality by means of nano-zeolites and hydrogels, stimulate plant growth using nanomaterials, and provide smart monitoring via nano-sensors and wireless communication devices.

Prof Swart says according to Prof Lucas, the second area in which plant health technologies will grow is plant defence and immunity. When induced, plant resistance primes plants to deal with a diversity of biotic and abiotic stresses. Prospects of inducing chemically modulated plant resistance via biological agents (such as engineered microbes), might result in low-cost seed treatments, thereby removing the need for expensive chemical spray regimes.

Technology development in plant health will also become more evident in genetic diversification. Prof Swart believes sequencing the genomes of major crop species and their wild relatives will expand the known gene pool and diversify genetic resources available to plant breeders.

According to him, a new era is beckoning, where the prospect of crop pharmacology based on signal molecules and their receptors will become a reality. It will be based on the development of novel chemistries designed to manipulate specific molecular targets, by either regulating host resistance or disabling the disease-causing processes of pathogens.

The fifth area in which plant health technologies will develop, is ecological approaches to disease control. He says by understanding the ecology of pathogens, our ability to exploit their natural enemies will improve. Ecological approaches to plant disease control will have a significant impact on the introduction of invasive pathogen species, while the effect of climate change will influence the emergence of new plant diseases and epidemics. He strongly believes that it is important to take a holistic approach to understanding how and why plant pathogenesis occurs if we are to manage diseases effectively.

Future challenges

The development of these new technologies is very important, as there are several challenges that plant pathology will face in the future. These include the increasing demand for food to support the growing global population; the decreasing production potential of agriculture due to competition for fertile land; the increased risk of plant disease epidemics resulting from agricultural intensification; the depletion of natural resources; and the influence of climate change on interactions between plants and their pests or pathogens.

Prof Swart believes a ‘systems level understanding’ of phytobiomes (consisting of plants, their environment, and all their associated organisms) will enable us to produce sufficient crops to meet global demands while minimising negative impacts on our environment.

He concludes, saying that plant pathology will evolve as an interdisciplinary science. He adds that future research will focus on new problems that are traditionally seen as outside the core discipline of plant pathology. Furthermore, food security will be a dominant and important driver of plant pathology research, while the impact of climate change on plant diseases will be very significant. Finally, that the adaptive potential of plant and pathogen populations will be one of the most important predictors of the magnitude of climate change effects.

LISTEN: radio interview


News Archive

Artikel in Die Burger: Steeds is daar die kans vir heling deur Dr Franklin Sonn
2008-04-07

Steeds is daar die kans vir heling

Dr Franklin Sonn - Kanselier van die Universiteit van die Vrystaat en ’n oud-ambassadeur.


TOE gene-navorsers uiteindelik die menslike genoom georden het, is bevind dat menslike wesens inderdaad slegs in minder as 2 % onderling verskil en andersins ooreenstem.

Dít is die goeie nuus.

In die loop van die mens se ontwikkelingsgang en in die proses van ons sosiale organisering is godsdiens-, taal- en kultuurpatrone ontwikkel wat gelei het tot territorium-afbakening en volksvorming waaruit ’n hele geskiedenis van haat, nyd en bloedvergieting ontstaan het het wat ondanks die hoë peil van die beskawing wat die postmoderne mens bereik het, steeds voortwoed.

Dít is die slegte nuus.

Gebeure op die kampus van die Universiteit van die Vrystaat (UV) het ons op onnoemlik tragiese wyse herinner aan ons menslike mislukking dat ons – ondanks die oorheersende ooreenkomste tussen ons – ons liewer op grond van die bykans een persent onderlinge verskil vergrype pleeg wat selfs by diere ondenkbaar is. Dat dit boonop op die kampus van ’n universiteit gebeur, is des te ontstellender.

Dit strek ons universiteit egter tot eer dat die verwagte strafstappe onmiddellik gedoen is en dat geen poging aangewend is om selfverskonend verduidelikings te gee of die kombers oor die kop te trek nie.

IN ’n breër konteks wys prof. Hermann Giliomee tereg daarop dat die tydskrif The Economist ’n opname van Markinor gepubliseer het wat aantoon dat meerderhede in al die gemeenskappe te kenne gee dat rasseverhoudings sedert die koms van die demokrasie verbeter het.

Die afleiding daarvan is dat Suid-Afrika in al sy dimensies op die regte pad is en dat ons in die hoop op ’n beter toekoms vir ons almal voortleef. Die nasionale projek om godsdiens, taal en verskille te eerbiedig maar terselfdertyd ’n heterogene tapisserie van eenheid as nasie te bou is die meeste van ons se erns. Ondanks die terugslag is die universiteit verbind tot hierdie toekomsvisie van transformasie wat herhaaldelik leidinggewend deur die rektor, prof. Frederick Fourie, sowel as sy voorganger, prof. Stef Coetzee, uitgespel is.

Vir die UV gaan dit daarom om die pad van insluiting en eenheid diepgaande te bestuur sodat wit en swart die universiteit as tuiste vir almal sien en ervaar en om die idee van verdringing van een groep deur die ander te vermy of selfs te voorkom dat die toestand geskep word dat een groep in die proses op die vlug slaan. Ons is verbind tot die skepping van ’n nierassige universiteit en nie die toestand dat wittes buite woon en swartes binne of andersom nie.


Ons koester die begrip van medemenslikheid en agting vir ons almal se gelyke menswaardigheid op grond van ons oorheersende menslike ooreenkomste en gedeelde waardes. Ons staan rassisme teen, of dit nou van wit of van swart kom. Ons wil nie aan die eenkant versoening predik maar in waansinnige onderlinge verdeeldheid en agterdog voortleef nie. Almal moet die wonder beleef van die moontlikheid dat ons een kan wees.

Ons waardeer dit opreg dat daar van die kant van ons minister Naledi Pandor paslike veroordeling van die rassevoorval uitgespreek is, maar dat sy onmiddellik die fokus geplaas het op die geleenthede wat die geval vir al ons kampusse maar ook vir ons land bied.

Eweneens ervaar ons die reaksie van die rektore van nasionale universiteite as aandoenlik positief waar die vanselfsprekende veroordeling gepaardgegaan het met die oorheersende geneigdheid om as leiers van meer rassige kampusse intellektuele leiding te probeer gee in die bepaling van waar ons land staan in die hantering van rassisme, ons erfsonde.

Ons is maar alte bewus daarvan dat ons ongelukkige geskiedenis van kolonialisme en apartheid nog vars in die geheue is. In ons euforie oor die koms van die demokrasie, wat gegrond is op ons grondwetlike verklaring van ons eenheid, was ons nietemin miskien naïef om te dink dat ons in werklikheid nou een is. Dit was bloot die aanhef. Jody Kollapen van die Suid-Afrikaanse Menseregtekommissie het iets beet wanneer hy aanvoer dat ons wel versoening omhels het, maar naïef gedink het dat solank ons die konsep op ons lippe neem, dit alles sal regmaak. Ons stem saam dat daar inderdaad steeds baie werk te doen is.

Ons wil te maklik die omvang van die taak om ’n nierassige nasie te bou geringskat. Ons misken heel dikwels die inherente gebrek aan kapasiteit by mense om op hul Godgegewe ooreenkomste te fokus. Dit lyk asof mense veel meer geneig is om verskille, gewaand of eg, te beklemtoon. Dit is ’n deel van ons menslikheid. Daar is ’n ontstentenis van leiding van byvoorbeeld ons kerk. Die kerk verkondig met heilige preweling ons eenheid in Christus, maar verdedig onmiddellik daarna dawerend verdeeldheid in die kerk. Ons pas regstelling in die werkplek toe sonder om werklik aandag te gee aan en bronne beskikbaar te stel vir die hantering van geregverdigde swart woede en sonder om begryplike aanmatiging en meerderwaardigheid te versoen met ewe begryplike wit verydeling en vervreemding.

Ons ag diversiteit as ’n gegewe sonder om genoegsame werk daarvan te maak om die rykheid van ons heterogeniteit in te bou in die nierassige eenheidstaat wat ons voorsien. Ons begaan ook die fout om die erfsonde van rassisme as net ’n Suid-Afrikaanse fenomeen te eien en is geskok as ons opmerk hoe diep die kloof tussen groepe in Amerika steeds lê.

SENATOR BARACK OBAMA se toespraak in Philadelphia spreek tot die hart van die kwessie oor hoe moeilik dit is om medemenslik te wees en hoe ons sukkel om ons in ander skoene te plaas en so eenheid te bou.

Ons vergeet so maklik dat ons versugting na vrede nêrens sal kom as ons nie die aandrang verstaan dat niemand gevra word om af te skuif nie, maar dat mense bloot gevra word om op te skuif sodat almal sitplek kan kry sodat ons sodoende mekaar se menswaardigheid kan voel en verstaan. Ons almal het gelyke aanspraak op Suid-Afrikanerskap. Niemand het die reg om meerderwaardig te voel nie. Ons mag ook nie ruimte skenk aan die geboorte of oplewing van ’n nuwe veronderstelling dat gemeensaamheid gebou kan word deur rassevernedering aan die een kant en rassevergelding aan die ander kant nie. Ons in Suid-Afrika het ’n hoë prys betaal vir die beoefening asook die verdraagsaamheid. Ons moet enige vorm van rassehegemonie teenstaan.

Hoe erg die provokasie ook al by swart mense kan wees wanneer ons rassevergelding soek, ons mag dit nooit weer verdra nie. Aan die ander kant is dit ewe gevaarlik dat ons nasionale geesdrif vir vergifnis en versoening deur wit mense geag word as ’n geleentheid om terug te val in gemaksones van meerderwaardigheid en toe-eiening Ons is dit aan ons toekoms verskuldig om hierdie tendense onmiddellik raak te sien en te besweer. Dit verg dapper leierskap. Ons universiteit het rede om trots te wees op ons prestasies om groter oopheid en toeganklikheid te skep. Die afgelope 5 jaar het ons 61 studente uit lande soos die Soedan, Ethiopië, Kameroen, Botswana en Lesotho gedoktoreer. Boonop het 6 studente uit lande soos Korea en Indië by ons doktorsgrade verwerf en 11 uit lande soos Amerika en Duitsland. Dit is ons trots.

Ons aan die UV is dit aan ons land maar ook aan onsself verskuldig om nederig te bly en, waar nodig, ons hand diep in eie boesem te steek, maar terselfdertyd te beklemtoon dat ons nie gedefinieer wil word deur insidentele vergrype van ’n klein groep misleide studente nie – hoe erg hul optrede ook al is. Ons reken daarmee af, maar ons wil graag onsself erken as deelgenote aan die erfenis van die nasionale sonde van rassisme, maar ’n universiteit wat transformasie aktief nastreef. Ons is trots op ons oopheid en wat daaruit voortspruit. Op die oomblik is ons onsosiale tradisie van herkoms Afrikaans en Sotho en is ons daarop ingestel om, waar doenlik en waar dit vereis word, Engels as internasionale taal in te bou in ons pogings om mekaar te vind eerder om ons trotse kultuur tradisies te vergeet.

DIE raad, die senaat, die rektor, die personeel van die universiteit wil saam met studente en werkers opnuut geleenthede soek om in gesprek met mekaar te bly. Ons wil saam opgewonde bly oor die moontlikheid van heling, groei en transformasie wat die onlangse insident vir ons geskep het.

Artikel in Die Burger, Saterdag 22 Maart 2008

We use cookies to make interactions with our websites and services easy and meaningful. To better understand how they are used, read more about the UFS cookie policy. By continuing to use this site you are giving us your consent to do this.

Accept