Latest News Archive

Please select Category, Year, and then Month to display items
Previous Archive
28 April 2022
Seminar on Open Science

Publishing academic content behind a paywall not only limits access to scholarly work, but also prevents research output from being visible and making maximum impact. Researchers are paying to publish their research output, and libraries are paying to access it in what is known as double-dipping by publishers, leading to what we term ‘serial crisis’. Research institutions pay twice and still do not see their research widely available to be read.

By signing the Berlin Declaration on Open Access in 2012, the University of the Free State (UFS) committed itself to supporting open access to its research outputs. National initiatives by research institutions and the government make research outputs freely available via national site licensing. The UFS supports this initiative via the South African National Library and Information Consortium (SANLiC) as an interim transformative agreement with publishers, allowing research outputs to be open access, without the additional publication charges.

What do we do about publishers who are unwilling to transform? Do we still pay their massive subscription and publication fees? What do we need to do to ensure that all UFS research outputs are accessible to all?

Topic: Should the UFS continue to subscribe to academic journals that are behind a paywall?
Thursday 12 May 2022
12:00-13:30

Microsoft Teams
RSVP: Elma Viljoen, viljoene@ufs.ac.za (link will be provided)

Join the following top experts for what promises to be an insightful discussion:

  • Colleen Campbell
    Coordinator: Open Access 2020 Initiative
    Max Planck Digital Library, Munich, Germany
  • Ellen Tise
    Senior Director: Library and Information Services, Stellenbosch University

  • Glenn Truran
    Director: South African National Library and Information Consortium (SANLiC)

The welcoming and introduction to the webinar will be conducted by Prof Corli Witthuhn, Vice-Rector: Research.  

Bios of speakers

Colleen Campbell leads external engagement in the open access transition at the Max Planck Digital Library (MPDL) in Munich, Germany. There, she coordinates the Open Access 2020 Initiative, a global alliance of research organisations and their libraries that are driving the transition of today’s scholarly journals to open-access publishing models, and the ESAC Initiative, an international community of practice dedicated to optimising open-access workflows and processes. She is a member of the LIBER Open Access Working Group, serves on the Managing Board of EIFL, a not-for-profit organisation that works with libraries to enable access to knowledge in developing and transition economy countries in Africa, Asia-Pacific, Europe, and Latin America, and contributes to the advisory groups of a number of other scholarly communication initiatives.

Ellen Tise has been the Senior Director of Library and Information Services at Stellenbosch University (SU) since January 2006. She previously held the positions of University Librarian at the University of the Western Cape (UWC) and Deputy University Librarian at the University of the Witwatersrand. She holds a BBibl Honours degree from the UWC and an MPhil in Science and Technology Studies from SU. Among other notable leadership roles, Ms Tise served as the first President of the Library and Information Association of South Africa (LIASA) from 1998 to 2002, and President of the International Federation of Library Associations and Institutions, known as IFLA, for the years 2009 through 2011. She also served as Chair of the Board of the National Library of South Africa (2012-2015), and on the OCLC Board of Trustees (2014-2018). She has just started a second two-year term as Chair of the Freedom of Access to Information and Freedom of Expression Advisory Committee of IFLA. She is the recipient of several awards for distinguished leadership and outstanding contributions to librarianship, including honorary membership of LIASA and an honorary IFLA fellowship. She has published various articles in professional journals and is a regular speaker at national and international conferences, seminars, symposia, etc.

Glenn Truran has been the Director of the South African National Library and Information Consortium (SANLiC) since 2014 and works from home in Cape Town. After graduating from the University of the Witwatersrand (Wits) with a BA and HDipEd (PG), he worked briefly as an educator in South Africa and England. Subsequently, he completed a diploma in Public Policy and Development Administration at Wits and received his MBA from the University of Cape Town in 2003. Before joining SANLiC, he worked in several educational and poverty alleviation non-profit organisations in Gauteng and Cape Town. He has been actively involved in SANLiC’s Open Access Transformational Agreements task team.

Charlie Molepo has been the Deputy Director at the UFS Sasol Library responsible for Research and Scholarly Communications since 2015. He represents the non-academic staff on the University Council and serves on its Finance and Human Resources Committees. Before joining the UFS, he worked at Vista University, the University of Natal, the University of Johannesburg, the University of KwaZulu-Natal Libraries, and Dawson Books UK (Betrams) as the International Account Director for Africa. He serves as President-Elect (2022-2023) in the Library and Information Association of South Africa (LIASA).

News Archive

Artikel in Die Burger: Steeds is daar die kans vir heling deur Dr Franklin Sonn
2008-04-07

Steeds is daar die kans vir heling

Dr Franklin Sonn - Kanselier van die Universiteit van die Vrystaat en ’n oud-ambassadeur.


TOE gene-navorsers uiteindelik die menslike genoom georden het, is bevind dat menslike wesens inderdaad slegs in minder as 2 % onderling verskil en andersins ooreenstem.

Dít is die goeie nuus.

In die loop van die mens se ontwikkelingsgang en in die proses van ons sosiale organisering is godsdiens-, taal- en kultuurpatrone ontwikkel wat gelei het tot territorium-afbakening en volksvorming waaruit ’n hele geskiedenis van haat, nyd en bloedvergieting ontstaan het het wat ondanks die hoë peil van die beskawing wat die postmoderne mens bereik het, steeds voortwoed.

Dít is die slegte nuus.

Gebeure op die kampus van die Universiteit van die Vrystaat (UV) het ons op onnoemlik tragiese wyse herinner aan ons menslike mislukking dat ons – ondanks die oorheersende ooreenkomste tussen ons – ons liewer op grond van die bykans een persent onderlinge verskil vergrype pleeg wat selfs by diere ondenkbaar is. Dat dit boonop op die kampus van ’n universiteit gebeur, is des te ontstellender.

Dit strek ons universiteit egter tot eer dat die verwagte strafstappe onmiddellik gedoen is en dat geen poging aangewend is om selfverskonend verduidelikings te gee of die kombers oor die kop te trek nie.

IN ’n breër konteks wys prof. Hermann Giliomee tereg daarop dat die tydskrif The Economist ’n opname van Markinor gepubliseer het wat aantoon dat meerderhede in al die gemeenskappe te kenne gee dat rasseverhoudings sedert die koms van die demokrasie verbeter het.

Die afleiding daarvan is dat Suid-Afrika in al sy dimensies op die regte pad is en dat ons in die hoop op ’n beter toekoms vir ons almal voortleef. Die nasionale projek om godsdiens, taal en verskille te eerbiedig maar terselfdertyd ’n heterogene tapisserie van eenheid as nasie te bou is die meeste van ons se erns. Ondanks die terugslag is die universiteit verbind tot hierdie toekomsvisie van transformasie wat herhaaldelik leidinggewend deur die rektor, prof. Frederick Fourie, sowel as sy voorganger, prof. Stef Coetzee, uitgespel is.

Vir die UV gaan dit daarom om die pad van insluiting en eenheid diepgaande te bestuur sodat wit en swart die universiteit as tuiste vir almal sien en ervaar en om die idee van verdringing van een groep deur die ander te vermy of selfs te voorkom dat die toestand geskep word dat een groep in die proses op die vlug slaan. Ons is verbind tot die skepping van ’n nierassige universiteit en nie die toestand dat wittes buite woon en swartes binne of andersom nie.


Ons koester die begrip van medemenslikheid en agting vir ons almal se gelyke menswaardigheid op grond van ons oorheersende menslike ooreenkomste en gedeelde waardes. Ons staan rassisme teen, of dit nou van wit of van swart kom. Ons wil nie aan die eenkant versoening predik maar in waansinnige onderlinge verdeeldheid en agterdog voortleef nie. Almal moet die wonder beleef van die moontlikheid dat ons een kan wees.

Ons waardeer dit opreg dat daar van die kant van ons minister Naledi Pandor paslike veroordeling van die rassevoorval uitgespreek is, maar dat sy onmiddellik die fokus geplaas het op die geleenthede wat die geval vir al ons kampusse maar ook vir ons land bied.

Eweneens ervaar ons die reaksie van die rektore van nasionale universiteite as aandoenlik positief waar die vanselfsprekende veroordeling gepaardgegaan het met die oorheersende geneigdheid om as leiers van meer rassige kampusse intellektuele leiding te probeer gee in die bepaling van waar ons land staan in die hantering van rassisme, ons erfsonde.

Ons is maar alte bewus daarvan dat ons ongelukkige geskiedenis van kolonialisme en apartheid nog vars in die geheue is. In ons euforie oor die koms van die demokrasie, wat gegrond is op ons grondwetlike verklaring van ons eenheid, was ons nietemin miskien naïef om te dink dat ons in werklikheid nou een is. Dit was bloot die aanhef. Jody Kollapen van die Suid-Afrikaanse Menseregtekommissie het iets beet wanneer hy aanvoer dat ons wel versoening omhels het, maar naïef gedink het dat solank ons die konsep op ons lippe neem, dit alles sal regmaak. Ons stem saam dat daar inderdaad steeds baie werk te doen is.

Ons wil te maklik die omvang van die taak om ’n nierassige nasie te bou geringskat. Ons misken heel dikwels die inherente gebrek aan kapasiteit by mense om op hul Godgegewe ooreenkomste te fokus. Dit lyk asof mense veel meer geneig is om verskille, gewaand of eg, te beklemtoon. Dit is ’n deel van ons menslikheid. Daar is ’n ontstentenis van leiding van byvoorbeeld ons kerk. Die kerk verkondig met heilige preweling ons eenheid in Christus, maar verdedig onmiddellik daarna dawerend verdeeldheid in die kerk. Ons pas regstelling in die werkplek toe sonder om werklik aandag te gee aan en bronne beskikbaar te stel vir die hantering van geregverdigde swart woede en sonder om begryplike aanmatiging en meerderwaardigheid te versoen met ewe begryplike wit verydeling en vervreemding.

Ons ag diversiteit as ’n gegewe sonder om genoegsame werk daarvan te maak om die rykheid van ons heterogeniteit in te bou in die nierassige eenheidstaat wat ons voorsien. Ons begaan ook die fout om die erfsonde van rassisme as net ’n Suid-Afrikaanse fenomeen te eien en is geskok as ons opmerk hoe diep die kloof tussen groepe in Amerika steeds lê.

SENATOR BARACK OBAMA se toespraak in Philadelphia spreek tot die hart van die kwessie oor hoe moeilik dit is om medemenslik te wees en hoe ons sukkel om ons in ander skoene te plaas en so eenheid te bou.

Ons vergeet so maklik dat ons versugting na vrede nêrens sal kom as ons nie die aandrang verstaan dat niemand gevra word om af te skuif nie, maar dat mense bloot gevra word om op te skuif sodat almal sitplek kan kry sodat ons sodoende mekaar se menswaardigheid kan voel en verstaan. Ons almal het gelyke aanspraak op Suid-Afrikanerskap. Niemand het die reg om meerderwaardig te voel nie. Ons mag ook nie ruimte skenk aan die geboorte of oplewing van ’n nuwe veronderstelling dat gemeensaamheid gebou kan word deur rassevernedering aan die een kant en rassevergelding aan die ander kant nie. Ons in Suid-Afrika het ’n hoë prys betaal vir die beoefening asook die verdraagsaamheid. Ons moet enige vorm van rassehegemonie teenstaan.

Hoe erg die provokasie ook al by swart mense kan wees wanneer ons rassevergelding soek, ons mag dit nooit weer verdra nie. Aan die ander kant is dit ewe gevaarlik dat ons nasionale geesdrif vir vergifnis en versoening deur wit mense geag word as ’n geleentheid om terug te val in gemaksones van meerderwaardigheid en toe-eiening Ons is dit aan ons toekoms verskuldig om hierdie tendense onmiddellik raak te sien en te besweer. Dit verg dapper leierskap. Ons universiteit het rede om trots te wees op ons prestasies om groter oopheid en toeganklikheid te skep. Die afgelope 5 jaar het ons 61 studente uit lande soos die Soedan, Ethiopië, Kameroen, Botswana en Lesotho gedoktoreer. Boonop het 6 studente uit lande soos Korea en Indië by ons doktorsgrade verwerf en 11 uit lande soos Amerika en Duitsland. Dit is ons trots.

Ons aan die UV is dit aan ons land maar ook aan onsself verskuldig om nederig te bly en, waar nodig, ons hand diep in eie boesem te steek, maar terselfdertyd te beklemtoon dat ons nie gedefinieer wil word deur insidentele vergrype van ’n klein groep misleide studente nie – hoe erg hul optrede ook al is. Ons reken daarmee af, maar ons wil graag onsself erken as deelgenote aan die erfenis van die nasionale sonde van rassisme, maar ’n universiteit wat transformasie aktief nastreef. Ons is trots op ons oopheid en wat daaruit voortspruit. Op die oomblik is ons onsosiale tradisie van herkoms Afrikaans en Sotho en is ons daarop ingestel om, waar doenlik en waar dit vereis word, Engels as internasionale taal in te bou in ons pogings om mekaar te vind eerder om ons trotse kultuur tradisies te vergeet.

DIE raad, die senaat, die rektor, die personeel van die universiteit wil saam met studente en werkers opnuut geleenthede soek om in gesprek met mekaar te bly. Ons wil saam opgewonde bly oor die moontlikheid van heling, groei en transformasie wat die onlangse insident vir ons geskep het.

Artikel in Die Burger, Saterdag 22 Maart 2008

We use cookies to make interactions with our websites and services easy and meaningful. To better understand how they are used, read more about the UFS cookie policy. By continuing to use this site you are giving us your consent to do this.

Accept