Latest News Archive

Please select Category, Year, and then Month to display items
Previous Archive
11 July 2022 | Story Valentino Ndaba | Photo Pexels
Dr Maramura
Dr Tafadzwa Maramura says she carved her path by remaining focused and resolute on her journey.

The African proverb ‘it takes a village to raise a child’ conveys the message that it requires many people to provide a safe and healthy environment for children. The village gives the child the security needed to develop and be able to realise their hopes and dreams. 

Dr Tafadzwa Maramura believes that the same applies vice versa. “It takes a good child to be raised by a village. You need to understand that the village can only do so much, the rest lies on your shoulders as the child,” she says.

The journey of a child raised by a village
The senior lecturer reflects on the journey that led her to serve in the Department of Public Administration and Management at the University of the Free State. At the age of three, she lost her father, who was an army general in Zimbabwe. Soon after, her academic journey would begin at a boarding school. Her widowed mother then moved her to a mission school due to financial constraints, seeing that she had two more children relying on her for survival. Since her father served in the government, she qualified for a state scholarship, which saw her launch her academic career in South Africa as an undergraduate student. 

“I came to South Africa in 2010 and pursued a Bachelor of Social Science degree in Development Economics at the University of Fort Hare. Once my honours were conferred, I acquired my master’s within a year. Thereafter, I enrolled at the North-West University, where I completed my PhD within two years.”

Dr Maramura was the Vice-Chancellor’s valedictorian for her bachelor, honours, and 
master’s degrees. Graduating cum laude was another way of ensuring that she pays it forward to the village that raised her. Not only was she funded by the Zimbabwean government, but she also received financial aid from South Africa throughout her studies. 

Once a child, now part of the village 
Today, as founder of a foundation based in Zimbabwe, she pays the fees of orphaned and disadvantaged primary school learners. “I wish everyone could adopt a child, pay their fees, buy their schoolbooks – because we only have each other, we do not have anyone else. That’s also part of what I call co-creating.”

The Brightest Young Minds in Africa alumna goes above and beyond focusing on academics, as she believes that “if you are the only one holding the light, everyone else will have to follow behind you to make sure that they can see ahead. However, if you share that light, then it means many more can see, therefore making it easier to solve societal challenges as a collective”.

She argues that the amount of money you spend on lunch could pay a child’s school fees for a term, and the cash that you use to buy a jacket or a pair of shoes, could cover a child’s fees for a month.
Making a difference in the lives of young children is her way of playing the role of the village now that she is an adult. “I make sure that wherever I am, I make an impact in the lives of others.”

Dr Maramura says she plans to make sure that life is better for the next young African female, by setting up a mentorship programme for the next generation of leaders. In addition to that, her goal is to become an associate professor, rise in academic rank, and develop a research unit that can speak to issues of sustainable service delivery.

On how to be a good child 
You do not need to be a figure of authority to make an impact. According to Dr Maramura, all you need is a desire to co-create, and making sure that the public is in a different place after you have left the relevant office you hold or the organisation you serve. “Make sure that you can co-exist, because humans don’t live in a vacuum, we exist among each other.”

Serving the people makes all the difference. She suggests that everyone asks themselves what they are doing for their community, class, or family. 

News Archive

UV vestig hom afgelope eeu as leier op verskeie terreine
2004-05-11

Michelle O'Connor - Volksblad - 11 Mei 2004

Ondank terugslae nou 'n 'gesonde volwassene'

HOEWEL die Universiteit van die Vrystaat (UV) vanjaar sy eeufees vier en met 23 000 studente die grootste universiteit in die sentrale deel van die land is, was dié instelling se geboorte glad nie maklik nie. MICHELÉ O'CONNOR het met prof. Frederick Fourie, rektor, oor die nederige begin van dié instelling gesels.

DIE behoefte aan 'n eie universiteit in die Vrystaat het reeds in 1855, kort ná die stigting van Grey-kollege, kop uitgesteek.

Grey se manne het hulleself teen 1890 begin voorberei om die intermediêre B.A.-eksamens af te lê. Dié eksamen het hulle toegang gegee tot die tweede jaar van 'n B.A.-graad aan die destydse University of the Cape Good Hope, nou die Universiteit van Kaapstad.

"Presidente F.W. Reitz en M.T. Steyn het destyds albei die stigting van 'n universiteit hier bepleit. Die grootste rede was sodat die seuns van die Vrystaat nie weggestuur word nie.

"Dié twee se droom is op 28 Januarie 1904 bewaarheid toe ses studente hulle onder dr. Johannes Bril, as hoof/rektor van Grey-kollege, vir die graad B.A. ingeskryf het. Dié graad is aanvanklik deur die Kaapse universiteit toegeken.

"Net die klassieke tale soos Latyns en Grieks, die moderne tale, Nederlands, Duits en Engels, filosofie, geskiedenis, wiskunde, fisika, chemie, plant- en dierkunde is aanvanklik aangebied.

"Die UV se geboue het gegroei van 'n klein tweevertrek-geboutjie wat nou naby Huis Abraham Fischer staan, en verblyf in die Grey-kollege se seunskoshuis," sê Fourie.

Volgens hom is die universiteit se eerste raad en senaat tussen 1904 en 1920 saamgestel. Die eerste dosente is aangestel en die eerste geboue opgerig. "Dié tyd was egter baie moeilik.

"Die instelling het teen 1920 net 100 studente gehad en was geldelik in die knyp. Daar was geen vaste rektor nie en geen vooruitgang nie. Vrystaatse kinders is steeds na ander universiteite gestuur.

"Ds. J.D. Kestell, rektor van 1920 tot 1927, het egter dié instelling finaal gevestig.

"Hy het self studente van oor die hele Vrystaat gewerf en geld by onder meer kerke en banke ingesamel. Kestell het selfs Engelse ouers oortuig om hul kinders na die Greyuniversiteitskollege (GUK) te stuur en teen 1927 het dié instelling met 400 studente gespog.

"In die tydperk tussen 1927 en 1950 het die GUK weer verskeie terugslae beleef.

"In dié tyd was dit onder meer die Groot Depressie en die Tweede Wêreldoorlog. Die armblanke-vraagstuk het regstreeks op studente en dosente ingewerk en die politieke onderstrominge van dié tyd het die instelling ontwrig.

"Die GUK het egter oorleef en die Universiteitskollege van die Oranje-Vrystaat (UKOVS) is in 1935 gebore," sê Fourie.

Hy sê in dié tyd is verskeie fakulteite gevestig en teen 1950 het die UKOVS met 1 000 studente gespog.

Teen 1950 het dit 'n onafhanklike universiteit geword en die naam is verander na die Universiteit van die OranjeVrystaat (UOVS).

Dié tydperk is gekenmerk deur Afrikaner- en blanke selfvertroue en heerskappy. Studentegetalle het tot 7 000 in 1975 gegroei en heelwat vooruitgang het in dié tyd plaasgevind.

"Tussen 1976 en 1989 sukkel dieuniversiteit weer met onder meer ekonomiese krisisse, die land se politieke onstabiliteit en word die UOVS geï soleer.

"Een ligpunt in dié tyd is die toelating van die eerste swart studente, die nuwe Sasol-biblioteek en die fakulteit teologie wat die lig sien.

"Tussen 1990 en vanjaar het die UOVS verskeie op- en afdraandes beleef. Die universiteit doen nie net die eerste stappe van transformasie nie, maar begin ook aan 'n beleid van multikulturaliteit werk.

"Die UOVS se naam verander in 1996 na die Universiteit van die Vrystaat/University of the Free State en in 2001 word die Sotho-vertaling bygevoeg.

"Geldelike druk en probleme neem drasties toe en personeel word gerasionaliseer.

"Teen 2000 begin die UV met 'n draaistrategie en studentegetalle neem tot meer as 23 000 toe," sê Fourie.

Hy sê die UV het die afgelope eeu nie net verskeie terugslae oorleef nie, maar homself ook op verskeie gebiede as 'n leier gevestig.

Die universiteit behaal sy eie geldelike mikpunte, neem 'n nuwe taalbeleid van veeltaligheid aan en herbelê in personeel.

Die instelling inkorporeer die kampusse van die Vista- en Qwaqwa-universiteit en groei internasionaal.

Die UV vestig ook fondamente van 'n institusionele kultuur van verdraagsaamheid, geregtigheid en diversiteit.

"Die baba het in die afgelope eeu 'n gesonde volwassene geword."

We use cookies to make interactions with our websites and services easy and meaningful. To better understand how they are used, read more about the UFS cookie policy. By continuing to use this site you are giving us your consent to do this.

Accept