Latest News Archive

Please select Category, Year, and then Month to display items
Previous Archive
19 October 2022 | Story Leonie Bolleurs
Dr Pieter du Toit
Dr Pieter du Toit, President of the Convocation, recently addressed more than 200 Convocation members at the Annual General Meeting.

What if you knew there was a body whose endeavours sought to be dynamic and engaging, promote excellence, welcome inclusion, and serve its alma mater?

One of the aims of the UFS Convocation – a body of more than 40 000 members – is to pay close attention to and engage on matters pertaining to governance, administration, and academic affairs at the University of the Free State (UFS).

This entity seeks to ensure that the research outputs of the university are communicated in a positive light, and that feedback is provided to ensure that the current academic programmes are adequate to enhance graduate employability. Among their goals is to provide a forum for unemployed graduates to share their skills, expertise, and abilities.

Furthermore, this body attempts to establish dialogue around social issues and ongoing transformation.

 

Fostering a spirit of belonging

According to Dr Pieter du Toit, President of the UFS Convocation, it is important for this structure that it stays relevant to its members and society and that it fosters a spirit of belonging. He recently addressed members on the UFS Bloemfontein Campus at the Annual General Meeting, the first to be held in the past two years. Besides the in-person attendance, the meeting was also attended by more than 200 members via livestream.

Dr Du Toit explained to members – which, according to legislation, include all persons who have obtained a formal qualification from the UFS, as well as all permanent academic staff members that the Convocation strives to promote a positive image of the UFS, advancing and safeguarding its reputation.

Also speaking at the AGM was the UFS Rector and Vice-Chancellor, Prof Francis Petersen. He reflected on the state of the UFS, talking about the past five years to date. He touched on matters pertaining to the core functions of the university, including teaching and learning, research and internationalisation, and engaged scholarship.

As stated in its vision, the UFS strives to be a research-led, student-centred, and regionally engaged university in Bloemfontein, the Free State, South Africa, and the continent.

In the past five years, the UFS’ framework of guidance has been the Integrated Transformation Plan, which endeavoured to emphasise social justice; the UFS Strategic Plan, the focus of which was to enhance the scope of transformation by following a holistic approach; and the Vice-Chancellor’s Strategic projects, aimed at creating a high-performance institution. “To be able to do what you need to do, you have to be at the top of your game,” said Prof Petersen.

In addition, the UFS has also been guided by the University Risk Management Committee and the Institutional Multi-stakeholder Group, which is a safe space that impacts the progression of an inclusive culture of belonging at the UFS.

Prof Petersen also referred to the 2020/2021 period during the COVID-19 pandemic. “There were three imperatives to which the UFS was committed during this period – the health and safety of staff and students, ensuring that no staff member or student was left behind, and successfully completing the 2020/2021 academic year,” stated Prof Petersen.

According to him, the university has engaged in different strategies to ensure that students were not left behind academically, and that committed staff did not overextend themselves. “We have dealt with it in such a way that our success rate for undergraduate studies has improved, which indicates the resilience of our students and the commitment of our staff,” he said.

The UFS is one of the nation's top universities for student success.

 

Optimising our research capacity

Two of the research successes of this year were an increase in research outputs and in the number of postgraduate students. The university is also working towards increasing the number of academic staff with PhDs, as well as its number of postdoctoral fellows. “We are looking at optimising our research capacity,” stated Prof Petersen.

Regarding engaged scholarship, Prof Petersen believes that if you cannot positively impact society through teaching and learning and research, you should ask why you exist as a university.

“We as a university is in a good place and I think you can be very proud of your alma mater,” he said.

For the way forward, the university is working on Vision130 (a strategy spanning over 12 years). “The vision will be quite bold, including goals for 75% of academic staff to have obtained their PhDs, a bigger focus on the postgraduate programme, and to be one of the top-five institutions in the country and one of the top-600 in the world. We will also reduce our student numbers to around 35 000, because we believe this is the number that we should be focusing on,” stated Prof Petersen.

“As members of the Convocation, I ask you to find a place in Vision130, to see how you can contribute to make this university a better institution than it is today,” he added.

Concluding his presentation, Prof Petersen told members of the Convocation, “You are immensely important to us as a university – you are the continuity between the past and the present as well as the future.”

Full-time UFS staff and alumni are welcome to contact the President of the Convocation with suggestions at convocation@ufs.ac.za

 

 

What is the Convocation?

  • It is important for the Convocation that it stays relevant to its members and society and that it fosters a spirit of belonging for alumni by keeping the communication channels with members open.
  • The Convocation strives to promote a positive image of the UFS, advancing and safeguarding its reputation.
  • The Convocation seeks to ensure that the research outputs of the university are communicated in a positive light, and that feedback is provided to ensure that the current academic programmes are adequate to enhance graduate employability.
  • Furthermore, this body attempts to establish dialogue around social issues and ongoing transformation.
  • In addition to promoting the institution's business and community interests, this structure aims to instil respect for the UFS.
  • Its goal is to instil in alumni a sense of responsibility, obligation, and accountability towards the community in general and to their alma mater in particular.

 Who is part of the Convocation?

  • All persons who have obtained a formal qualification from the UFS, as well as all permanent academic staff members.

 How often does the Convocation meet?

  • The Convocation sees to it that members meet at least once every two years.


News Archive

Artikel in Die Burger: Steeds is daar die kans vir heling deur Dr Franklin Sonn
2008-04-07

Steeds is daar die kans vir heling

Dr Franklin Sonn - Kanselier van die Universiteit van die Vrystaat en ’n oud-ambassadeur.


TOE gene-navorsers uiteindelik die menslike genoom georden het, is bevind dat menslike wesens inderdaad slegs in minder as 2 % onderling verskil en andersins ooreenstem.

Dít is die goeie nuus.

In die loop van die mens se ontwikkelingsgang en in die proses van ons sosiale organisering is godsdiens-, taal- en kultuurpatrone ontwikkel wat gelei het tot territorium-afbakening en volksvorming waaruit ’n hele geskiedenis van haat, nyd en bloedvergieting ontstaan het het wat ondanks die hoë peil van die beskawing wat die postmoderne mens bereik het, steeds voortwoed.

Dít is die slegte nuus.

Gebeure op die kampus van die Universiteit van die Vrystaat (UV) het ons op onnoemlik tragiese wyse herinner aan ons menslike mislukking dat ons – ondanks die oorheersende ooreenkomste tussen ons – ons liewer op grond van die bykans een persent onderlinge verskil vergrype pleeg wat selfs by diere ondenkbaar is. Dat dit boonop op die kampus van ’n universiteit gebeur, is des te ontstellender.

Dit strek ons universiteit egter tot eer dat die verwagte strafstappe onmiddellik gedoen is en dat geen poging aangewend is om selfverskonend verduidelikings te gee of die kombers oor die kop te trek nie.

IN ’n breër konteks wys prof. Hermann Giliomee tereg daarop dat die tydskrif The Economist ’n opname van Markinor gepubliseer het wat aantoon dat meerderhede in al die gemeenskappe te kenne gee dat rasseverhoudings sedert die koms van die demokrasie verbeter het.

Die afleiding daarvan is dat Suid-Afrika in al sy dimensies op die regte pad is en dat ons in die hoop op ’n beter toekoms vir ons almal voortleef. Die nasionale projek om godsdiens, taal en verskille te eerbiedig maar terselfdertyd ’n heterogene tapisserie van eenheid as nasie te bou is die meeste van ons se erns. Ondanks die terugslag is die universiteit verbind tot hierdie toekomsvisie van transformasie wat herhaaldelik leidinggewend deur die rektor, prof. Frederick Fourie, sowel as sy voorganger, prof. Stef Coetzee, uitgespel is.

Vir die UV gaan dit daarom om die pad van insluiting en eenheid diepgaande te bestuur sodat wit en swart die universiteit as tuiste vir almal sien en ervaar en om die idee van verdringing van een groep deur die ander te vermy of selfs te voorkom dat die toestand geskep word dat een groep in die proses op die vlug slaan. Ons is verbind tot die skepping van ’n nierassige universiteit en nie die toestand dat wittes buite woon en swartes binne of andersom nie.


Ons koester die begrip van medemenslikheid en agting vir ons almal se gelyke menswaardigheid op grond van ons oorheersende menslike ooreenkomste en gedeelde waardes. Ons staan rassisme teen, of dit nou van wit of van swart kom. Ons wil nie aan die eenkant versoening predik maar in waansinnige onderlinge verdeeldheid en agterdog voortleef nie. Almal moet die wonder beleef van die moontlikheid dat ons een kan wees.

Ons waardeer dit opreg dat daar van die kant van ons minister Naledi Pandor paslike veroordeling van die rassevoorval uitgespreek is, maar dat sy onmiddellik die fokus geplaas het op die geleenthede wat die geval vir al ons kampusse maar ook vir ons land bied.

Eweneens ervaar ons die reaksie van die rektore van nasionale universiteite as aandoenlik positief waar die vanselfsprekende veroordeling gepaardgegaan het met die oorheersende geneigdheid om as leiers van meer rassige kampusse intellektuele leiding te probeer gee in die bepaling van waar ons land staan in die hantering van rassisme, ons erfsonde.

Ons is maar alte bewus daarvan dat ons ongelukkige geskiedenis van kolonialisme en apartheid nog vars in die geheue is. In ons euforie oor die koms van die demokrasie, wat gegrond is op ons grondwetlike verklaring van ons eenheid, was ons nietemin miskien naïef om te dink dat ons in werklikheid nou een is. Dit was bloot die aanhef. Jody Kollapen van die Suid-Afrikaanse Menseregtekommissie het iets beet wanneer hy aanvoer dat ons wel versoening omhels het, maar naïef gedink het dat solank ons die konsep op ons lippe neem, dit alles sal regmaak. Ons stem saam dat daar inderdaad steeds baie werk te doen is.

Ons wil te maklik die omvang van die taak om ’n nierassige nasie te bou geringskat. Ons misken heel dikwels die inherente gebrek aan kapasiteit by mense om op hul Godgegewe ooreenkomste te fokus. Dit lyk asof mense veel meer geneig is om verskille, gewaand of eg, te beklemtoon. Dit is ’n deel van ons menslikheid. Daar is ’n ontstentenis van leiding van byvoorbeeld ons kerk. Die kerk verkondig met heilige preweling ons eenheid in Christus, maar verdedig onmiddellik daarna dawerend verdeeldheid in die kerk. Ons pas regstelling in die werkplek toe sonder om werklik aandag te gee aan en bronne beskikbaar te stel vir die hantering van geregverdigde swart woede en sonder om begryplike aanmatiging en meerderwaardigheid te versoen met ewe begryplike wit verydeling en vervreemding.

Ons ag diversiteit as ’n gegewe sonder om genoegsame werk daarvan te maak om die rykheid van ons heterogeniteit in te bou in die nierassige eenheidstaat wat ons voorsien. Ons begaan ook die fout om die erfsonde van rassisme as net ’n Suid-Afrikaanse fenomeen te eien en is geskok as ons opmerk hoe diep die kloof tussen groepe in Amerika steeds lê.

SENATOR BARACK OBAMA se toespraak in Philadelphia spreek tot die hart van die kwessie oor hoe moeilik dit is om medemenslik te wees en hoe ons sukkel om ons in ander skoene te plaas en so eenheid te bou.

Ons vergeet so maklik dat ons versugting na vrede nêrens sal kom as ons nie die aandrang verstaan dat niemand gevra word om af te skuif nie, maar dat mense bloot gevra word om op te skuif sodat almal sitplek kan kry sodat ons sodoende mekaar se menswaardigheid kan voel en verstaan. Ons almal het gelyke aanspraak op Suid-Afrikanerskap. Niemand het die reg om meerderwaardig te voel nie. Ons mag ook nie ruimte skenk aan die geboorte of oplewing van ’n nuwe veronderstelling dat gemeensaamheid gebou kan word deur rassevernedering aan die een kant en rassevergelding aan die ander kant nie. Ons in Suid-Afrika het ’n hoë prys betaal vir die beoefening asook die verdraagsaamheid. Ons moet enige vorm van rassehegemonie teenstaan.

Hoe erg die provokasie ook al by swart mense kan wees wanneer ons rassevergelding soek, ons mag dit nooit weer verdra nie. Aan die ander kant is dit ewe gevaarlik dat ons nasionale geesdrif vir vergifnis en versoening deur wit mense geag word as ’n geleentheid om terug te val in gemaksones van meerderwaardigheid en toe-eiening Ons is dit aan ons toekoms verskuldig om hierdie tendense onmiddellik raak te sien en te besweer. Dit verg dapper leierskap. Ons universiteit het rede om trots te wees op ons prestasies om groter oopheid en toeganklikheid te skep. Die afgelope 5 jaar het ons 61 studente uit lande soos die Soedan, Ethiopië, Kameroen, Botswana en Lesotho gedoktoreer. Boonop het 6 studente uit lande soos Korea en Indië by ons doktorsgrade verwerf en 11 uit lande soos Amerika en Duitsland. Dit is ons trots.

Ons aan die UV is dit aan ons land maar ook aan onsself verskuldig om nederig te bly en, waar nodig, ons hand diep in eie boesem te steek, maar terselfdertyd te beklemtoon dat ons nie gedefinieer wil word deur insidentele vergrype van ’n klein groep misleide studente nie – hoe erg hul optrede ook al is. Ons reken daarmee af, maar ons wil graag onsself erken as deelgenote aan die erfenis van die nasionale sonde van rassisme, maar ’n universiteit wat transformasie aktief nastreef. Ons is trots op ons oopheid en wat daaruit voortspruit. Op die oomblik is ons onsosiale tradisie van herkoms Afrikaans en Sotho en is ons daarop ingestel om, waar doenlik en waar dit vereis word, Engels as internasionale taal in te bou in ons pogings om mekaar te vind eerder om ons trotse kultuur tradisies te vergeet.

DIE raad, die senaat, die rektor, die personeel van die universiteit wil saam met studente en werkers opnuut geleenthede soek om in gesprek met mekaar te bly. Ons wil saam opgewonde bly oor die moontlikheid van heling, groei en transformasie wat die onlangse insident vir ons geskep het.

Artikel in Die Burger, Saterdag 22 Maart 2008

We use cookies to make interactions with our websites and services easy and meaningful. To better understand how they are used, read more about the UFS cookie policy. By continuing to use this site you are giving us your consent to do this.

Accept