Latest News Archive

Please select Category, Year, and then Month to display items
Previous Archive
19 September 2022 | Story André Damons | Photo André Damons
Sithembiso Ndlovu
Sithembiso Ndlovu is a lecturer in the Dean’s Office, Faculty of Health Sciences who recently completed his research into the impact the COVID-19 pandemic had on gender-based violence (GBV) among women.

A lecturer at the University of the Free State (UFS) Faculty of Health Sciences hopes his research into the impact the COVID-19 pandemic had on gender-based violence (GBV) among women, could assist the victims and especially government and organisations to address this evil post-COVID-19. 

Sithembiso Ndlovu, a Public Health Lecturer in the Division of Public Health, Office of the Dean of Health Sciences, says this research was a narrative review paper which aimed to explore the impact of the COVID-19 pandemic on GBV among women since there is inadequate established literature on this topic, particularly in South Africa. The focus was on intimate partner violence.

He started working on the review in February 2021 and finished in August the same year where after the paper was published by the African Journal of Reproductive Health (AJRH) in July 2022. He says he believes his research aligns with the UFS narrative of creating opportunities and growth through leading, learning and teaching, focused research, and impactful engagement with society given the quality of the research that his review upholds. 

Looking at the state and impact of GBV

Says Ndlovu: “I believe my research will be impactful in academia and in the lives of women who experienced GBV during lockdown. The study will also be impactful to women who will experience GBV in the future through recommended interventions, which I believe government departments and various GBV-oriented organisations can adopt to curb the increase in GBV cases in the country post-COVID-19 pandemic. 

”All in all, the research expresses the notion of care for the well-being of South African women who are voiceless or powerless and thus creates an opportunity for them to be able to seek help.”

The researcher says he wanted to look at the state and impact of GBV among women during the pandemic in the South African context and lay a foundation for prospective interventions to mitigate the increase of GBV cases during the lockdown. He envisages government departments and local organisations that deal with issues relating to GBV to consider the proposed interventions. 

“Also, it remains vital to engage men on the importance of GBV and the role they can play in decreasing the prevalence of this second pandemic after the COVID-19 as President Cyril Ramaphosa noted,” says Ndlovu.

According to him, without proper and accessible support, there will always be an increased risk of victimisation, even in households where there was no violence before the lockdown. Multipronged and all-inclusive intervention strategies are needed to address the prevalence of GBV cases effectively and sufficiently in South Africa. 

What does the research show? 

Ndlovu says the research found that there are multiple factors that contributed to the surge in GBV cases in South Africa, including alcohol availability and consumption, job losses, financial dependence, psychological distress, and emotional imbalances during the lockdown. During the restrictive lockdown, women were more exposed to the aggressors at home, where varying hostile power dynamics prevail, leaving the victims with limited opportunity to find any potential help and support due to limited mobility.

“When I was drafting the paper, there was limited literature on GBV during COVID-19 and comparing and contrasting statistics between the two periods was challenging. At the start of lockdown in March 2020, 87 000 cases of GBV and interpersonal violence were reported, a significant increase compared to pre-COVID-19. 

“However, the reports did not specify the type of interpersonal violence, and GBV reported or the gender of the aggressor although it has been widely reported that male partners perpetrate most IPV.” 

Interventions

Ndlovu wrote in the research article that key intervention strategies in combating GBV and ensuring that victims are supported adequately include dialogues and interventions around high-level communication and behaviour change programmes, prioritisation of reported cases, and developing interventions tailored to respond to the economically vulnerable circumstances women encounter. 

“There should be an emergency strengthening of the support systems that could be utilised by women experiencing violence and who are planning to escape the violent environment during regulated lockdown curfew periods in South Africa.

“Interventions should also include denormalising violence against women by their male counterparts and men in general. This could be implemented through educational programmes in communities, including schools where violence is prevalent. In this regard, an evaluation study on a school violence programme in Tshwane found that the programme increased positive knowledge of violence and attitudes toward violence. The recommended services must also be offered in all South African official languages to ensure that information is received and understood extensively,” he wrote. 

GBV-related programmes need to be prioritised in every sector and government department. This would necessitate realistic measures and activities to ensure impact. Governments must collaborate with various organisations to derive interventions by eliminating factors contributing to a surge in GBV cases. 

News Archive

You touch a woman, you strike a rock
2004-11-02

Prof. Engela Pretorius van die Departement Sosiologie in die Fakulteit Geesteswetenskappe by die Universiteit van die Vrystaat het die kwessie omtrent feminisme aangespreek tydens haar intreerede met die onderwerp, You touch a woman, you strike a rock: Feminism(s) and emancipation in South Africa .

Prof. Pretorius het gesê: “Die geskiedenis van feminisme oor die algemeen kan in drie fases verdeel word, waarna verwys word as golwe. Eerste-golf-feminisme (19de eeu) het die fokus geplaas op die beskerming van vroueregte in die openbare terrein, spesifiek die reg om te stem, die reg tot onderrig en die reg om middelklas beroepe en professies te betreë.

Vroeë tweede-golf-feminisme word onthou vir hoe dit moederskap geteoretiseer het as synde ‘n onderdrukkende instelling. Slagspreuke van die 1970s was die persoonlike is polities en susterskap is magtig. Prof. Pretorius sê beide slagspreuke bevestig die idee dat vroue universeel onderdruk en uitgebuit word en slegs deur erkenning van dié situasie kan vroue die strukture wat hul onderdruk verander.

‘n Belangrike aspek van die derde golf van die feminisme-teorie is post-moderne feminisme wat diversiteit en verskille onderstreep. Die poging van hierdie feministe is afgestem op alle vorme van onderdrukking. Vroue van kleur het ook hul ontevredenheid uitgespreek gedurende die derde-golf-feminisme. Die feminisme van vroue van kleur word gekenmerk deur verskeie kwessies en talryke intellektuele standpuntinnames wat neerslaga vind in verskillende terme, soos Afrika feminisme of ‘womanism, sê prof. Pretorius.

Afrika-feminisme dui protes aan teen die wit/westerse geskiedenis en die wit/westerse dominansie binne feminisme. Afrika-vroue het besef dat hul onderdrukking verskillend is van dié van wit vroue en daarom is ‘n ander proses van bevryding nodig. Die Westerse feministiese praktyk om swart vroue by die bestaande feministiese ontologie te voeg, is nie voldoende nie omdat hul unieke ondervindings van slawerny, kolonialisme, onderdrukking deur mans en armoede nie uitgedruk word nie.

‘Womanism’ het tot stand gekom as gevolg van ‘n eksplisiete rassekritiek teen feminisme. Dit is ten gunste van die positiewe uitbeelding van swart mense. Dit word gekenmerk deur kulturele kontekstualisasie, die sentraliteit van die gesin en die belangrikheid daarvan om mans in te sluit.

Die geskiedenis van vroue in Suid-Afrika is verwant aan hul geskiedenis van onderdrukking as gevolg van patriargie. Vroue van verskillende rasse, kulture en klasse het patriargie op verskillende wyses in en variërende mate van erns ervaar. Onder voor-koloniale patriargie het vroue min sê gehad oor huwelikskeuses omdat mans dié besluite gedomineer het.

Die Nederlandse en Britse patriargale erfenis het neerslag gevind in die ideologie van die volksmoeder. Onderwyl dit veral manlike skrywers was wat die beeld van die vrou as versorger en tuisteskepper bevorder het, het vroue self ook hieraan ‘n aandeel gehad, sodat die volksmoeder volwaardig deel geword het van die Afrikaner nasionalistiese mitologie. Alhoewel middel- en werkersklas vroue met dié beeld geïdentifiseer het, het nie alle Afrikaanse vroue die ideologie aanvaar nie.

Onder die Victoriaanse erfenis was Britse vroue beperk to die private eerder as die openbare lewe. Die skeefgetrekte onderrigsisteem wat vroue in huishoudelike loopbane gekanaliseer het, die mag van mans oor hul vroue se eiendom en ‘n tekort aan toegang tot mag en geld het verseker dat vroue by die huis gebly het.

Wit Engelssprekende-vroue het die grootste geleentheid gehad om patriargie uit te daag vanweë hul toegang tot onderwys en die blootstelling aan liberale waardes, sê prof. Pretorius. Liberale vroue soos Helen Joseph en Helen Suzman het ‘n belangrike rol gespeel om in 1930 stemreg vir wit vroue in Suid-Afrika te verseker en het voortgegaan om ‘n rol te speel in die bevryding van swart vroue gedurende die vryheidstryd.

Die feminisme wat onder swart vroue ontwikkel het, was ‘n erkenning van die gemeenskaplike stryd met swart mans om die verwydering van die juk van eksterne onderdrukking en eksploitasie. Swart vroue in aktiewe en onafhanlike politiese rolle het tegelykertyd mans se aannames omtrent hul meerderwaardigheid asook die rassewette van die staat uitgedaag. Daarom kan ons sê dat die feminisme wat hier ontwikkel het, te voorskyn gekom het as gevolg van vroue se betrokkenheid by en toewyding tot nasionale bevryding, sê prof. Pretorius.

Institusionalisering is nie herlei tot magsvoordele nie, want gelykheid is nie in beleidsprogramme geïnkorporeer nie. Die hervestiging van sleutel aktiviste van die vrouebeweging in die regering het die stryd om genderbillikheid verander na ‘n projek wat deur die regering gelei word, sê prof. Pretorius. Ongelukkig word terreine van verandering buite die grense van die regering verwaarloos. Dit kan slegs aangespreek word deur ‘n aktiewe en feministiese stem in die burgerlike samelewing.

“Dit is my oortuiging dat formele instellings vir vroue binne die staat oor die lang termyn slegs effektief kan wees indien daar ‘n effektiewe feministiese vroue-beweging buite die staat in stand gehou word wat die grondslag waarop sosiale beleid gevorm word, kan uitdaag en bevraagteken. Daarom, A luta continua (die stryd duur voort),” sê prof. Pretorius.

Mediaverklaring
Uitgereik deur: Lacea Loader
Mediaverteenwoordiger
Tel: (051) 401-2584
Sel: 083 645 2454
E-pos: loaderl.stg@mail.uovs.ac.za
2 November 2004

We use cookies to make interactions with our websites and services easy and meaningful. To better understand how they are used, read more about the UFS cookie policy. By continuing to use this site you are giving us your consent to do this.

Accept