Latest News Archive

Please select Category, Year, and then Month to display items
Previous Archive
04 August 2023 | Story The Conversation | Photo supplied
Claudia Ntsapi
Dr Claudia Ntsapi, Basic Medical Sciences Lecturer at the University of the Free State.

Opinion article by , Basic Medical Sciences Lecturer


As the world population has grown older, Alzheimer’s disease has become increasingly common. Alzheimer’s disease is the most prevalent form of dementia. Dementia is a term used to describe a range of symptoms linked to the decline in brain function with age. Symptoms include memory loss, communication difficulties, problem-solving struggles, and personality or behavioural changes.

Alzheimer’s disease is an increasingly urgent global issue. The World Health Organization predicts that the number of people with the condition will triple by 2050.

Despite this growing problem, Alzheimer’s disease remains a relatively understudied condition. This is particularly the case in sub-Saharan countries such as South Africa. One major challenge is that Alzheimer’s is a complex condition with no known cure. However, researchers have identified several key risk factors associated with the disease. These include age, genetics, lifestyle factors and underlying medical conditions.

In recent years, one of the most promising areas of research on age-related diseases, such as Alzheimer’s disease, has been the accumulation of harmful proteins in the brain. Specifically amyloid-ß. Amyloid-ß has remained a prominent area of research in Alzheimer’s disease as its build-up is a classic feature in the development of the condition. Understanding its involvement in the disease process is crucial for advancing our knowledge and developing effective strategies to diagnose, prevent and treat the disease.

The accumulation of amyloid-ß can lead to the formation of plaques. These plaques can interfere with communication between brain cells. This ultimately contributes to cognitive decline and other symptoms associated with Alzheimer’s disease.

Amyloid-ß is a large membrane protein that is essential in neural growth and repair. But its corrupted form in later life can destroy nerve cells. This triggers the loss of thought and memory that is associated with Alzheimer’s.

We therefore sought to find out if dietary interventions, particularly intermittent fasting, would counteract the accumulation of amyloid-ß in the brain and potentially safeguard against age-related brain cell death.

In a paper published in 2021, my colleague and I showed that in experiments conducted in mice we found that intermittent fasting counteracted amyloid-ß accumulation in the brain. These findings were further confirmed in a paper published in May of 2022.

Our findings are an important contribution to the search for the potential role of dietary interventions and are consistent with previous studies supporting the idea that intermittent fasting may help counteract amyloid-ß accumulation in the brain and protect against age-related brain cell death. To my knowledge, the most recent study using a variation of intermittent fasting, was published in September 2022. The clinical branch of this study remains ongoing.

Research into the causes of Alzheimer’s has gathered pace in recent years with new ground being broken on a regular basis as scientists search for treatments.

Our study’s findings suggest that intermittent fasting may be an effective way to increase the efficiency of autophagy – the process that breaks down and recycles damaged or unnecessary cellular components, such as organelles and toxic proteins. This process can therefore reduce the risk of amyloid-ß build-up and associated brain cell death.

These findings are particularly significant because they shed light on the relationship between autophagy and the death of brain cells with age, and the potential therapeutic benefits of interventions that target this process.

How it works

Intermittent fasting is a dietary approach that involves regulating food intake by alternating periods of fasting and eating. This dietary regimen comprises periods of restricted food consumption, followed by periods of normal eating.

There are different types of intermittent fasting. One is time-restricted eating, where food is consumed within a specific time window each day. Alternate-day fasting is where food is restricted every other day.

Intermittent fasting has been shown to have various health benefits. Some of the benefits relate to the promotion of brain health.

Our study’s findings suggest that intermittent fasting may be an effective way to increase the efficiency of autophagy, an essential process for removing toxic or misfolded proteins that can build up in cells.

Sometimes autophagy doesn’t work properly to remove harmful proteins or other cellular components from cells. This has been strongly implicated in the development and progression of various age-related diseases, and is a target of research for potential therapies.

What we did

In our study we investigated the effects of intermittent fasting on brain cells in mice, and brain cells isolated from mice with increased amyloid-ß toxicity. Mice cells are frequently used as a model for human cells in scientific research. This is because of the significant genetic similarity between mice and humans. This use of animal models allows researchers to gain valuable insights and test hypotheses. It is generally considered ethically preferable before potentially conducting human studies.

We found that 24 to 48 hours of intermittent fasting by mice provided protection against cell death in specific regions of their brain. We noted increased autophagy levels in cells of fasted mice. Even in the presence of a high amyloid-ß protein load in brain cells, intermittent fasting maintained autophagy activity. And the process remained effective over a 21-day treatment intervention period.

By increasing the efficiency of autophagy, it is possible to maintain the removal of harmful proteins in cells, even as we age.

The findings of this study suggest that interventions such as intermittent fasting could potentially protect against the development of age-related diseases. This has important implications for public health.

Intermittent fasting is a relatively simple dietary intervention: it’s easy to do. It has the potential to be widely adopted as a preventive measure against the onset of age-related diseases. These findings also provide a basis for future research into the mechanisms by which intermittent fasting protects against brain cell death, exploring the potential for additional therapeutic interventions that target autophagy, and examining the effects of different fasting regimens on brain health.The Conversation

This article is republished from The Conversation under a Creative Commons license. Read the original article.

News Archive

Artikel in Die Burger: Steeds is daar die kans vir heling deur Dr Franklin Sonn
2008-04-07

Steeds is daar die kans vir heling

Dr Franklin Sonn - Kanselier van die Universiteit van die Vrystaat en ’n oud-ambassadeur.


TOE gene-navorsers uiteindelik die menslike genoom georden het, is bevind dat menslike wesens inderdaad slegs in minder as 2 % onderling verskil en andersins ooreenstem.

Dít is die goeie nuus.

In die loop van die mens se ontwikkelingsgang en in die proses van ons sosiale organisering is godsdiens-, taal- en kultuurpatrone ontwikkel wat gelei het tot territorium-afbakening en volksvorming waaruit ’n hele geskiedenis van haat, nyd en bloedvergieting ontstaan het het wat ondanks die hoë peil van die beskawing wat die postmoderne mens bereik het, steeds voortwoed.

Dít is die slegte nuus.

Gebeure op die kampus van die Universiteit van die Vrystaat (UV) het ons op onnoemlik tragiese wyse herinner aan ons menslike mislukking dat ons – ondanks die oorheersende ooreenkomste tussen ons – ons liewer op grond van die bykans een persent onderlinge verskil vergrype pleeg wat selfs by diere ondenkbaar is. Dat dit boonop op die kampus van ’n universiteit gebeur, is des te ontstellender.

Dit strek ons universiteit egter tot eer dat die verwagte strafstappe onmiddellik gedoen is en dat geen poging aangewend is om selfverskonend verduidelikings te gee of die kombers oor die kop te trek nie.

IN ’n breër konteks wys prof. Hermann Giliomee tereg daarop dat die tydskrif The Economist ’n opname van Markinor gepubliseer het wat aantoon dat meerderhede in al die gemeenskappe te kenne gee dat rasseverhoudings sedert die koms van die demokrasie verbeter het.

Die afleiding daarvan is dat Suid-Afrika in al sy dimensies op die regte pad is en dat ons in die hoop op ’n beter toekoms vir ons almal voortleef. Die nasionale projek om godsdiens, taal en verskille te eerbiedig maar terselfdertyd ’n heterogene tapisserie van eenheid as nasie te bou is die meeste van ons se erns. Ondanks die terugslag is die universiteit verbind tot hierdie toekomsvisie van transformasie wat herhaaldelik leidinggewend deur die rektor, prof. Frederick Fourie, sowel as sy voorganger, prof. Stef Coetzee, uitgespel is.

Vir die UV gaan dit daarom om die pad van insluiting en eenheid diepgaande te bestuur sodat wit en swart die universiteit as tuiste vir almal sien en ervaar en om die idee van verdringing van een groep deur die ander te vermy of selfs te voorkom dat die toestand geskep word dat een groep in die proses op die vlug slaan. Ons is verbind tot die skepping van ’n nierassige universiteit en nie die toestand dat wittes buite woon en swartes binne of andersom nie.


Ons koester die begrip van medemenslikheid en agting vir ons almal se gelyke menswaardigheid op grond van ons oorheersende menslike ooreenkomste en gedeelde waardes. Ons staan rassisme teen, of dit nou van wit of van swart kom. Ons wil nie aan die eenkant versoening predik maar in waansinnige onderlinge verdeeldheid en agterdog voortleef nie. Almal moet die wonder beleef van die moontlikheid dat ons een kan wees.

Ons waardeer dit opreg dat daar van die kant van ons minister Naledi Pandor paslike veroordeling van die rassevoorval uitgespreek is, maar dat sy onmiddellik die fokus geplaas het op die geleenthede wat die geval vir al ons kampusse maar ook vir ons land bied.

Eweneens ervaar ons die reaksie van die rektore van nasionale universiteite as aandoenlik positief waar die vanselfsprekende veroordeling gepaardgegaan het met die oorheersende geneigdheid om as leiers van meer rassige kampusse intellektuele leiding te probeer gee in die bepaling van waar ons land staan in die hantering van rassisme, ons erfsonde.

Ons is maar alte bewus daarvan dat ons ongelukkige geskiedenis van kolonialisme en apartheid nog vars in die geheue is. In ons euforie oor die koms van die demokrasie, wat gegrond is op ons grondwetlike verklaring van ons eenheid, was ons nietemin miskien naïef om te dink dat ons in werklikheid nou een is. Dit was bloot die aanhef. Jody Kollapen van die Suid-Afrikaanse Menseregtekommissie het iets beet wanneer hy aanvoer dat ons wel versoening omhels het, maar naïef gedink het dat solank ons die konsep op ons lippe neem, dit alles sal regmaak. Ons stem saam dat daar inderdaad steeds baie werk te doen is.

Ons wil te maklik die omvang van die taak om ’n nierassige nasie te bou geringskat. Ons misken heel dikwels die inherente gebrek aan kapasiteit by mense om op hul Godgegewe ooreenkomste te fokus. Dit lyk asof mense veel meer geneig is om verskille, gewaand of eg, te beklemtoon. Dit is ’n deel van ons menslikheid. Daar is ’n ontstentenis van leiding van byvoorbeeld ons kerk. Die kerk verkondig met heilige preweling ons eenheid in Christus, maar verdedig onmiddellik daarna dawerend verdeeldheid in die kerk. Ons pas regstelling in die werkplek toe sonder om werklik aandag te gee aan en bronne beskikbaar te stel vir die hantering van geregverdigde swart woede en sonder om begryplike aanmatiging en meerderwaardigheid te versoen met ewe begryplike wit verydeling en vervreemding.

Ons ag diversiteit as ’n gegewe sonder om genoegsame werk daarvan te maak om die rykheid van ons heterogeniteit in te bou in die nierassige eenheidstaat wat ons voorsien. Ons begaan ook die fout om die erfsonde van rassisme as net ’n Suid-Afrikaanse fenomeen te eien en is geskok as ons opmerk hoe diep die kloof tussen groepe in Amerika steeds lê.

SENATOR BARACK OBAMA se toespraak in Philadelphia spreek tot die hart van die kwessie oor hoe moeilik dit is om medemenslik te wees en hoe ons sukkel om ons in ander skoene te plaas en so eenheid te bou.

Ons vergeet so maklik dat ons versugting na vrede nêrens sal kom as ons nie die aandrang verstaan dat niemand gevra word om af te skuif nie, maar dat mense bloot gevra word om op te skuif sodat almal sitplek kan kry sodat ons sodoende mekaar se menswaardigheid kan voel en verstaan. Ons almal het gelyke aanspraak op Suid-Afrikanerskap. Niemand het die reg om meerderwaardig te voel nie. Ons mag ook nie ruimte skenk aan die geboorte of oplewing van ’n nuwe veronderstelling dat gemeensaamheid gebou kan word deur rassevernedering aan die een kant en rassevergelding aan die ander kant nie. Ons in Suid-Afrika het ’n hoë prys betaal vir die beoefening asook die verdraagsaamheid. Ons moet enige vorm van rassehegemonie teenstaan.

Hoe erg die provokasie ook al by swart mense kan wees wanneer ons rassevergelding soek, ons mag dit nooit weer verdra nie. Aan die ander kant is dit ewe gevaarlik dat ons nasionale geesdrif vir vergifnis en versoening deur wit mense geag word as ’n geleentheid om terug te val in gemaksones van meerderwaardigheid en toe-eiening Ons is dit aan ons toekoms verskuldig om hierdie tendense onmiddellik raak te sien en te besweer. Dit verg dapper leierskap. Ons universiteit het rede om trots te wees op ons prestasies om groter oopheid en toeganklikheid te skep. Die afgelope 5 jaar het ons 61 studente uit lande soos die Soedan, Ethiopië, Kameroen, Botswana en Lesotho gedoktoreer. Boonop het 6 studente uit lande soos Korea en Indië by ons doktorsgrade verwerf en 11 uit lande soos Amerika en Duitsland. Dit is ons trots.

Ons aan die UV is dit aan ons land maar ook aan onsself verskuldig om nederig te bly en, waar nodig, ons hand diep in eie boesem te steek, maar terselfdertyd te beklemtoon dat ons nie gedefinieer wil word deur insidentele vergrype van ’n klein groep misleide studente nie – hoe erg hul optrede ook al is. Ons reken daarmee af, maar ons wil graag onsself erken as deelgenote aan die erfenis van die nasionale sonde van rassisme, maar ’n universiteit wat transformasie aktief nastreef. Ons is trots op ons oopheid en wat daaruit voortspruit. Op die oomblik is ons onsosiale tradisie van herkoms Afrikaans en Sotho en is ons daarop ingestel om, waar doenlik en waar dit vereis word, Engels as internasionale taal in te bou in ons pogings om mekaar te vind eerder om ons trotse kultuur tradisies te vergeet.

DIE raad, die senaat, die rektor, die personeel van die universiteit wil saam met studente en werkers opnuut geleenthede soek om in gesprek met mekaar te bly. Ons wil saam opgewonde bly oor die moontlikheid van heling, groei en transformasie wat die onlangse insident vir ons geskep het.

Artikel in Die Burger, Saterdag 22 Maart 2008

We use cookies to make interactions with our websites and services easy and meaningful. To better understand how they are used, read more about the UFS cookie policy. By continuing to use this site you are giving us your consent to do this.

Accept