Latest News Archive

Please select Category, Year, and then Month to display items
Previous Archive
06 July 2023 | Story Gerda-Marié van Rooyen | Photo Supplied
Prof Ivan Turok and Prof Melanie Walker
Prof Ivan Turok and Prof Melanie Walker.

Two of the University of the Free State (UFS) SARChI Research Chairs have been included in the 2nd edition of Research.com ranking of the best scholars in the field of Social Sciences and Humanities.

Prof Melanie Walker from the UFS Higher Education and Human Development research group and SARChI Chair: Higher Education and Human Development, and Prof Ivan Turok, from the South African National Research Foundation, who hold the Research Chair in Strengthening Urban Economies: People, Place, Production and Policy, are ranked 41st (ranked 5 286 in the world) and 20th (2 825) in South Africa respectively.

According to the Research.com website, the best scientists ranking is a credible list of leading scientists from the field of Social Sciences and Humanities, established by means of a meticulous analysis of 166 880 scholars determined from multiple bibliometric data sources. For this discipline, as many as 15 317 researchers were analysed and their position in the ranking is based on a researcher’s D-index (Discipline H-index), which only includes papers and citation values for an examined discipline.

The success of a community

As a SARChI Chair in Strengthening Urban Economies: People, Place, Production, and Policy, Prof Turok explores how cities can drive economic growth and foster inclusive development in South Africa. His research analyses the factors contributing to the success of certain cities over others and identifies policies and practices that can enhance conditions for citizens and communities

He says this “pleasant surprise” (being ranked 20th in South Africa in the field of Social Sciences and Humanities) follows years of scientific work and writing.

“Research has also been a labour of love and rewarding in itself. It has fuelled my natural curiosity for learning more about the world, and I have had opportunities to visit places and meet people I would never have had otherwise,” says Prof Turok.

What it takes to be a researcher

Although one can learn the required skills and capabilities to be a good researcher, Prof Turok says having a natural yearning for knowledge and an intrinsic curiosity about the real world is helpful to have a long research career. “Careful mentoring and sound teachers are vital to become an effective researcher.”

He firmly believes research should be relevant to the society in which it is located – especially in a developing country like South Africa.

He continues by saying: “It should shed light on and help to understand the major problems and opportunities facing society, using the tools and techniques available to that particular discipline.” This honoured researcher says researchers should inform societies using simple terms and engage in discussions on matters it faces.

“Researchers should be outward-looking and interact constructively with policy-makers and practitioners to improve public policy while maintaining a healthy dose of scepticism about the intentions of the political elite and other powerful interests.”

When analysing the reasons behind varying levels of economic growth and inclusive development among cities, it is crucial to consider a diverse range of indicators. “Relying solely on a few narrow indicators can be misleading," says Prof Turok.

Indicators to take into consideration include: The economic productivity of the city (output per person) and the average income level, the level of employment in relation to the working-age population, which enables individuals to support themselves and their families financially, and the level of investment, which determines future growth, employment, and income levels.

The value of research

Prof Turok suggests that the government could play a significant role in strengthening urban economies and reducing inequalities by devolving more powers and resources to metropolitan municipalities as the effective coordination of housing and transportation investments is crucial for achieving economic growth and social inclusion in cities. He also recommends aligning the programmes and investment projects of provincial authorities and state-owned enterprises (SOEs) with those of the metropolitan areas.

“Currently, there is a disconnect between the activities of many SOEs and the interests of cities. For example, there is a considerable amount of vacant and underused land in well-located urban areas owned by SOEs, which they refuse to transfer to metros for housing purposes (highlighting the relevance of land reform in cities). Another example is the Sector Education and Training Authorities (SETAs), which operate in silos and do not align their training programmes with the needs of employers in cities,” explains Turok.

Being an internationally recognised expert in his field, Prof. Turok is regularly asked to advise esteemed organisations such as the United Nations and the African Development Bank. Prof. Turok, a former finalist for the National Science and Technology Forum (NSTF) Lifetime Achievement Award in 2021, will serve in this significant role until 2025.

Focusing on Education

Prof Walker, a distinguished scholar in the field of education sciences with an A1 rating from the National Research Foundation (NRF) – which funds SARChI – focuses on the profound impact of apartheid on education and civic life. She concentrates on (higher) education, primarily in the Global South, and addresses the intersecting research and practice challenges of decolonisation, methodology, inequalities, and justice.

This former professor of Higher Education at the University of Nottingham currently holds the esteemed position of UFS Distinguished Professor. She has supervised the production of 23 doctoral theses on higher education and human development since 2016. Additionally, she has delivered numerous keynote speeches worldwide and is an acclaimed author of books and journal articles within her area of expertise.

 


 

PHOTO

Left: Prof Ivan Turok, from the South African National Research Foundation, who holds the Research Chair in Strengthening Urban Economies: People, Place, Production and Policy, is ranked 20th (2 825) in South Africa respectively.

Right: Prof Melanie Walker, SARChI Chair: Higher Education and Human Development, is ranked 41st (ranked 5 286 in the world) in the 2nd edition of Research.com ranking of the best scholars in the field of Social Sciences and Humanities.

 


 

News Archive

Artikel in Die Burger: Steeds is daar die kans vir heling deur Dr Franklin Sonn
2008-04-07

Steeds is daar die kans vir heling

Dr Franklin Sonn - Kanselier van die Universiteit van die Vrystaat en ’n oud-ambassadeur.


TOE gene-navorsers uiteindelik die menslike genoom georden het, is bevind dat menslike wesens inderdaad slegs in minder as 2 % onderling verskil en andersins ooreenstem.

Dít is die goeie nuus.

In die loop van die mens se ontwikkelingsgang en in die proses van ons sosiale organisering is godsdiens-, taal- en kultuurpatrone ontwikkel wat gelei het tot territorium-afbakening en volksvorming waaruit ’n hele geskiedenis van haat, nyd en bloedvergieting ontstaan het het wat ondanks die hoë peil van die beskawing wat die postmoderne mens bereik het, steeds voortwoed.

Dít is die slegte nuus.

Gebeure op die kampus van die Universiteit van die Vrystaat (UV) het ons op onnoemlik tragiese wyse herinner aan ons menslike mislukking dat ons – ondanks die oorheersende ooreenkomste tussen ons – ons liewer op grond van die bykans een persent onderlinge verskil vergrype pleeg wat selfs by diere ondenkbaar is. Dat dit boonop op die kampus van ’n universiteit gebeur, is des te ontstellender.

Dit strek ons universiteit egter tot eer dat die verwagte strafstappe onmiddellik gedoen is en dat geen poging aangewend is om selfverskonend verduidelikings te gee of die kombers oor die kop te trek nie.

IN ’n breër konteks wys prof. Hermann Giliomee tereg daarop dat die tydskrif The Economist ’n opname van Markinor gepubliseer het wat aantoon dat meerderhede in al die gemeenskappe te kenne gee dat rasseverhoudings sedert die koms van die demokrasie verbeter het.

Die afleiding daarvan is dat Suid-Afrika in al sy dimensies op die regte pad is en dat ons in die hoop op ’n beter toekoms vir ons almal voortleef. Die nasionale projek om godsdiens, taal en verskille te eerbiedig maar terselfdertyd ’n heterogene tapisserie van eenheid as nasie te bou is die meeste van ons se erns. Ondanks die terugslag is die universiteit verbind tot hierdie toekomsvisie van transformasie wat herhaaldelik leidinggewend deur die rektor, prof. Frederick Fourie, sowel as sy voorganger, prof. Stef Coetzee, uitgespel is.

Vir die UV gaan dit daarom om die pad van insluiting en eenheid diepgaande te bestuur sodat wit en swart die universiteit as tuiste vir almal sien en ervaar en om die idee van verdringing van een groep deur die ander te vermy of selfs te voorkom dat die toestand geskep word dat een groep in die proses op die vlug slaan. Ons is verbind tot die skepping van ’n nierassige universiteit en nie die toestand dat wittes buite woon en swartes binne of andersom nie.


Ons koester die begrip van medemenslikheid en agting vir ons almal se gelyke menswaardigheid op grond van ons oorheersende menslike ooreenkomste en gedeelde waardes. Ons staan rassisme teen, of dit nou van wit of van swart kom. Ons wil nie aan die eenkant versoening predik maar in waansinnige onderlinge verdeeldheid en agterdog voortleef nie. Almal moet die wonder beleef van die moontlikheid dat ons een kan wees.

Ons waardeer dit opreg dat daar van die kant van ons minister Naledi Pandor paslike veroordeling van die rassevoorval uitgespreek is, maar dat sy onmiddellik die fokus geplaas het op die geleenthede wat die geval vir al ons kampusse maar ook vir ons land bied.

Eweneens ervaar ons die reaksie van die rektore van nasionale universiteite as aandoenlik positief waar die vanselfsprekende veroordeling gepaardgegaan het met die oorheersende geneigdheid om as leiers van meer rassige kampusse intellektuele leiding te probeer gee in die bepaling van waar ons land staan in die hantering van rassisme, ons erfsonde.

Ons is maar alte bewus daarvan dat ons ongelukkige geskiedenis van kolonialisme en apartheid nog vars in die geheue is. In ons euforie oor die koms van die demokrasie, wat gegrond is op ons grondwetlike verklaring van ons eenheid, was ons nietemin miskien naïef om te dink dat ons in werklikheid nou een is. Dit was bloot die aanhef. Jody Kollapen van die Suid-Afrikaanse Menseregtekommissie het iets beet wanneer hy aanvoer dat ons wel versoening omhels het, maar naïef gedink het dat solank ons die konsep op ons lippe neem, dit alles sal regmaak. Ons stem saam dat daar inderdaad steeds baie werk te doen is.

Ons wil te maklik die omvang van die taak om ’n nierassige nasie te bou geringskat. Ons misken heel dikwels die inherente gebrek aan kapasiteit by mense om op hul Godgegewe ooreenkomste te fokus. Dit lyk asof mense veel meer geneig is om verskille, gewaand of eg, te beklemtoon. Dit is ’n deel van ons menslikheid. Daar is ’n ontstentenis van leiding van byvoorbeeld ons kerk. Die kerk verkondig met heilige preweling ons eenheid in Christus, maar verdedig onmiddellik daarna dawerend verdeeldheid in die kerk. Ons pas regstelling in die werkplek toe sonder om werklik aandag te gee aan en bronne beskikbaar te stel vir die hantering van geregverdigde swart woede en sonder om begryplike aanmatiging en meerderwaardigheid te versoen met ewe begryplike wit verydeling en vervreemding.

Ons ag diversiteit as ’n gegewe sonder om genoegsame werk daarvan te maak om die rykheid van ons heterogeniteit in te bou in die nierassige eenheidstaat wat ons voorsien. Ons begaan ook die fout om die erfsonde van rassisme as net ’n Suid-Afrikaanse fenomeen te eien en is geskok as ons opmerk hoe diep die kloof tussen groepe in Amerika steeds lê.

SENATOR BARACK OBAMA se toespraak in Philadelphia spreek tot die hart van die kwessie oor hoe moeilik dit is om medemenslik te wees en hoe ons sukkel om ons in ander skoene te plaas en so eenheid te bou.

Ons vergeet so maklik dat ons versugting na vrede nêrens sal kom as ons nie die aandrang verstaan dat niemand gevra word om af te skuif nie, maar dat mense bloot gevra word om op te skuif sodat almal sitplek kan kry sodat ons sodoende mekaar se menswaardigheid kan voel en verstaan. Ons almal het gelyke aanspraak op Suid-Afrikanerskap. Niemand het die reg om meerderwaardig te voel nie. Ons mag ook nie ruimte skenk aan die geboorte of oplewing van ’n nuwe veronderstelling dat gemeensaamheid gebou kan word deur rassevernedering aan die een kant en rassevergelding aan die ander kant nie. Ons in Suid-Afrika het ’n hoë prys betaal vir die beoefening asook die verdraagsaamheid. Ons moet enige vorm van rassehegemonie teenstaan.

Hoe erg die provokasie ook al by swart mense kan wees wanneer ons rassevergelding soek, ons mag dit nooit weer verdra nie. Aan die ander kant is dit ewe gevaarlik dat ons nasionale geesdrif vir vergifnis en versoening deur wit mense geag word as ’n geleentheid om terug te val in gemaksones van meerderwaardigheid en toe-eiening Ons is dit aan ons toekoms verskuldig om hierdie tendense onmiddellik raak te sien en te besweer. Dit verg dapper leierskap. Ons universiteit het rede om trots te wees op ons prestasies om groter oopheid en toeganklikheid te skep. Die afgelope 5 jaar het ons 61 studente uit lande soos die Soedan, Ethiopië, Kameroen, Botswana en Lesotho gedoktoreer. Boonop het 6 studente uit lande soos Korea en Indië by ons doktorsgrade verwerf en 11 uit lande soos Amerika en Duitsland. Dit is ons trots.

Ons aan die UV is dit aan ons land maar ook aan onsself verskuldig om nederig te bly en, waar nodig, ons hand diep in eie boesem te steek, maar terselfdertyd te beklemtoon dat ons nie gedefinieer wil word deur insidentele vergrype van ’n klein groep misleide studente nie – hoe erg hul optrede ook al is. Ons reken daarmee af, maar ons wil graag onsself erken as deelgenote aan die erfenis van die nasionale sonde van rassisme, maar ’n universiteit wat transformasie aktief nastreef. Ons is trots op ons oopheid en wat daaruit voortspruit. Op die oomblik is ons onsosiale tradisie van herkoms Afrikaans en Sotho en is ons daarop ingestel om, waar doenlik en waar dit vereis word, Engels as internasionale taal in te bou in ons pogings om mekaar te vind eerder om ons trotse kultuur tradisies te vergeet.

DIE raad, die senaat, die rektor, die personeel van die universiteit wil saam met studente en werkers opnuut geleenthede soek om in gesprek met mekaar te bly. Ons wil saam opgewonde bly oor die moontlikheid van heling, groei en transformasie wat die onlangse insident vir ons geskep het.

Artikel in Die Burger, Saterdag 22 Maart 2008

We use cookies to make interactions with our websites and services easy and meaningful. To better understand how they are used, read more about the UFS cookie policy. By continuing to use this site you are giving us your consent to do this.

Accept