Latest News Archive

Please select Category, Year, and then Month to display items
Previous Archive
12 June 2023 | Story André Damons | Photo Sonia Small
Prof Carolina Pohl-Albertyn
Prof Carlien Pohl-Albertyn, National Research Forum (NRF) SARChI Research Chair in Pathogenic Yeasts, leads the research team that is working on various research projects relating to fungi casing yeast.

Fungal infections affect more than one billion people each year, of which more than 150 million cases are severe and life-threatening, causing 1.7 million deaths a year. In South Africa it is estimated that diseases caused by fungal infections total more than three million cases a year. These figures are especially shocking given that prior to 1980, fungal infections were not a major health problem. The WHO has recently published a list of priority pathogens in which fungi are classified in critical, high- and medium- priority groups. Candida species are found in all three levels and Cryptococcus species in critical and medium groups,” says Prof Pohl-Albertyn.

It is for these reasons that researchers in the Department of Microbiology and Biochemistry at the University of the Free State (UFS) are working on various research projects investigating new treatment options beyond the established antifungals. Prof Carlien Pohl-Albertyn, National Research Forum (NRF) SARChI Research Chair in Pathogenic Yeasts, leads the team that is working on various research projects relating to fungi casing yeast.

Multidrug-resistant yeast

One of the yeasts being researched is Candida auris – a multidrug-resistant yeast that can cause severe infections in humans, particularly in people who are hospitalised or have weakened immune systems. C. auris was first identified in 2009 in Japan and has since been reported in over 49 countries.

According to Prof Pohl-Albertyn, C. auris is of concern because it is often resistant to multiple antifungal drugs, making it difficult to treat. In addition, it can survive on surfaces in healthcare settings, which can contribute to its spread between patients, causing outbreaks in hospitals. “Due to its multidrug resistance and potential for transmission, C. auris has been designated by the Centers for Disease Control and Prevention (CDC) as a serious global health threat and listed as the second most critical fungal pathogen in the World Health Organisation (WHO) fungal critical priority group.

C. auris possesses virulence factors such as increased thermotolerance, high salinity tolerance, biofilm formation, and extra cellular enzyme secretion, which are the major contributing factors to its multidrug resistance profile and virulence. Even though C. auris has a variety of virulence factors that it employs against its human host to develop an infection, its virulence mechanisms remain unclear,” says Prof Pohl-Albertyn.

Therefore, several research projects investigate this pathogenic yeast. All of them started with the development of CRISP-Cas9 gene editing tools for this yeast, in order to be able to delete specific genes in this yeast to study their roles. These tools are also constantly being improved for greater efficiency by students under the supervision of Prof Koos Albertyn. Two current projects deal with the function of specific secreted enzymes in the virulence of C. auris.

Environmental yeast

Another yeast being researched, under the supervision of Prof Olihile Sebolai, is Cryptococcus neoformans, an environmental yeast found in trees and soil contaminated with bird droppings. Moreover, it can be airborne and when inhaled it lodges in the lungs (in alveoli) and can cause primary lung infection, explains Prof Pohl-Albertyn.

Cryptococcus neoformans causes AIDS-defining illnesses in people living with HIV/AIDS. To the point, it was not surprising when the WHO declared it as the first critical fungal pathogen of concern. Dissemination to other organs has been reported where it crosses the epithelium barrier by secreting proteases (a class of enzymes that break down proteins in the host) that compromise the tight junctions between the epithelial cells.

The current projects investigate the interaction between the proteases secreted by C. neoformans and co-infecting viruses, such as SARS-CoV-2 and influenza. The SARS-CoV-2 virus is activated by proteases in the host and proteases also help the influenza virus to enter and infect the host cells. Since the host proteases are similar to those secreted by C. neoformans, these projects are focused on determining if the yeast proteases can also help the viruses to cause infection. This project is also extended to study Candida albicans proteases as this is also a common co-infecting yeast in COVID-19 patients (for more detail on C. albicans).

Another project looks at the application of plants as sources for novel drugs against C. neoformans. This is important since 75-80% of African and Asian populations still rely on traditional or complementary/alternative medicines for their primary health-care needs. Coupled to this, modern medicines have become increasingly expensive and thus inaccessible to many in developing countries. Moreover, there is a shift to more “organic” and “vegan” lifestyles as well as the use of herbal medicines to prevent or manage the development of certain diseases.

Yeast contaminated water

“Considering the severity of invasive fungal infection, it is important to study the dissemination and proliferation of various pathogenic or potentially pathogenic fungal species in our surrounding environments. It is crucial to identify major vectors that aid in the spread of pathogenic yeast to prevent infections in susceptible individuals, which mainly include immunocompromised or immunosuppressed individuals.

“Candida, Cryptococcus and Rhodotorula species are commonly found in a variety of water sources with which humans are in frequent contact through daily activities like bathing, washing of clothes and cooking. This recent information further warrants the investigation into the possibility that fungal infections may occur through contact with yeast contaminated water,” concludes Prof Pohl-Albertyn.

She says it is thus important to investigate the presence and antifungal susceptibility of yeast found in water as well as to identify ways to monitor potential fungal outbreaks, possibly through wastewater surveillance. The research aims to identify potentially pathogenic yeast species as well as to quantify levels of azole, specifically fluconazole, in wastewater. In addition, the fluconazole susceptibility of these isolates will be assessed in an attempt to link azole pollution of the environment to antifungal drug resistance development.

News Archive

Artikel in Die Burger: Steeds is daar die kans vir heling deur Dr Franklin Sonn
2008-04-07

Steeds is daar die kans vir heling

Dr Franklin Sonn - Kanselier van die Universiteit van die Vrystaat en ’n oud-ambassadeur.


TOE gene-navorsers uiteindelik die menslike genoom georden het, is bevind dat menslike wesens inderdaad slegs in minder as 2 % onderling verskil en andersins ooreenstem.

Dít is die goeie nuus.

In die loop van die mens se ontwikkelingsgang en in die proses van ons sosiale organisering is godsdiens-, taal- en kultuurpatrone ontwikkel wat gelei het tot territorium-afbakening en volksvorming waaruit ’n hele geskiedenis van haat, nyd en bloedvergieting ontstaan het het wat ondanks die hoë peil van die beskawing wat die postmoderne mens bereik het, steeds voortwoed.

Dít is die slegte nuus.

Gebeure op die kampus van die Universiteit van die Vrystaat (UV) het ons op onnoemlik tragiese wyse herinner aan ons menslike mislukking dat ons – ondanks die oorheersende ooreenkomste tussen ons – ons liewer op grond van die bykans een persent onderlinge verskil vergrype pleeg wat selfs by diere ondenkbaar is. Dat dit boonop op die kampus van ’n universiteit gebeur, is des te ontstellender.

Dit strek ons universiteit egter tot eer dat die verwagte strafstappe onmiddellik gedoen is en dat geen poging aangewend is om selfverskonend verduidelikings te gee of die kombers oor die kop te trek nie.

IN ’n breër konteks wys prof. Hermann Giliomee tereg daarop dat die tydskrif The Economist ’n opname van Markinor gepubliseer het wat aantoon dat meerderhede in al die gemeenskappe te kenne gee dat rasseverhoudings sedert die koms van die demokrasie verbeter het.

Die afleiding daarvan is dat Suid-Afrika in al sy dimensies op die regte pad is en dat ons in die hoop op ’n beter toekoms vir ons almal voortleef. Die nasionale projek om godsdiens, taal en verskille te eerbiedig maar terselfdertyd ’n heterogene tapisserie van eenheid as nasie te bou is die meeste van ons se erns. Ondanks die terugslag is die universiteit verbind tot hierdie toekomsvisie van transformasie wat herhaaldelik leidinggewend deur die rektor, prof. Frederick Fourie, sowel as sy voorganger, prof. Stef Coetzee, uitgespel is.

Vir die UV gaan dit daarom om die pad van insluiting en eenheid diepgaande te bestuur sodat wit en swart die universiteit as tuiste vir almal sien en ervaar en om die idee van verdringing van een groep deur die ander te vermy of selfs te voorkom dat die toestand geskep word dat een groep in die proses op die vlug slaan. Ons is verbind tot die skepping van ’n nierassige universiteit en nie die toestand dat wittes buite woon en swartes binne of andersom nie.


Ons koester die begrip van medemenslikheid en agting vir ons almal se gelyke menswaardigheid op grond van ons oorheersende menslike ooreenkomste en gedeelde waardes. Ons staan rassisme teen, of dit nou van wit of van swart kom. Ons wil nie aan die eenkant versoening predik maar in waansinnige onderlinge verdeeldheid en agterdog voortleef nie. Almal moet die wonder beleef van die moontlikheid dat ons een kan wees.

Ons waardeer dit opreg dat daar van die kant van ons minister Naledi Pandor paslike veroordeling van die rassevoorval uitgespreek is, maar dat sy onmiddellik die fokus geplaas het op die geleenthede wat die geval vir al ons kampusse maar ook vir ons land bied.

Eweneens ervaar ons die reaksie van die rektore van nasionale universiteite as aandoenlik positief waar die vanselfsprekende veroordeling gepaardgegaan het met die oorheersende geneigdheid om as leiers van meer rassige kampusse intellektuele leiding te probeer gee in die bepaling van waar ons land staan in die hantering van rassisme, ons erfsonde.

Ons is maar alte bewus daarvan dat ons ongelukkige geskiedenis van kolonialisme en apartheid nog vars in die geheue is. In ons euforie oor die koms van die demokrasie, wat gegrond is op ons grondwetlike verklaring van ons eenheid, was ons nietemin miskien naïef om te dink dat ons in werklikheid nou een is. Dit was bloot die aanhef. Jody Kollapen van die Suid-Afrikaanse Menseregtekommissie het iets beet wanneer hy aanvoer dat ons wel versoening omhels het, maar naïef gedink het dat solank ons die konsep op ons lippe neem, dit alles sal regmaak. Ons stem saam dat daar inderdaad steeds baie werk te doen is.

Ons wil te maklik die omvang van die taak om ’n nierassige nasie te bou geringskat. Ons misken heel dikwels die inherente gebrek aan kapasiteit by mense om op hul Godgegewe ooreenkomste te fokus. Dit lyk asof mense veel meer geneig is om verskille, gewaand of eg, te beklemtoon. Dit is ’n deel van ons menslikheid. Daar is ’n ontstentenis van leiding van byvoorbeeld ons kerk. Die kerk verkondig met heilige preweling ons eenheid in Christus, maar verdedig onmiddellik daarna dawerend verdeeldheid in die kerk. Ons pas regstelling in die werkplek toe sonder om werklik aandag te gee aan en bronne beskikbaar te stel vir die hantering van geregverdigde swart woede en sonder om begryplike aanmatiging en meerderwaardigheid te versoen met ewe begryplike wit verydeling en vervreemding.

Ons ag diversiteit as ’n gegewe sonder om genoegsame werk daarvan te maak om die rykheid van ons heterogeniteit in te bou in die nierassige eenheidstaat wat ons voorsien. Ons begaan ook die fout om die erfsonde van rassisme as net ’n Suid-Afrikaanse fenomeen te eien en is geskok as ons opmerk hoe diep die kloof tussen groepe in Amerika steeds lê.

SENATOR BARACK OBAMA se toespraak in Philadelphia spreek tot die hart van die kwessie oor hoe moeilik dit is om medemenslik te wees en hoe ons sukkel om ons in ander skoene te plaas en so eenheid te bou.

Ons vergeet so maklik dat ons versugting na vrede nêrens sal kom as ons nie die aandrang verstaan dat niemand gevra word om af te skuif nie, maar dat mense bloot gevra word om op te skuif sodat almal sitplek kan kry sodat ons sodoende mekaar se menswaardigheid kan voel en verstaan. Ons almal het gelyke aanspraak op Suid-Afrikanerskap. Niemand het die reg om meerderwaardig te voel nie. Ons mag ook nie ruimte skenk aan die geboorte of oplewing van ’n nuwe veronderstelling dat gemeensaamheid gebou kan word deur rassevernedering aan die een kant en rassevergelding aan die ander kant nie. Ons in Suid-Afrika het ’n hoë prys betaal vir die beoefening asook die verdraagsaamheid. Ons moet enige vorm van rassehegemonie teenstaan.

Hoe erg die provokasie ook al by swart mense kan wees wanneer ons rassevergelding soek, ons mag dit nooit weer verdra nie. Aan die ander kant is dit ewe gevaarlik dat ons nasionale geesdrif vir vergifnis en versoening deur wit mense geag word as ’n geleentheid om terug te val in gemaksones van meerderwaardigheid en toe-eiening Ons is dit aan ons toekoms verskuldig om hierdie tendense onmiddellik raak te sien en te besweer. Dit verg dapper leierskap. Ons universiteit het rede om trots te wees op ons prestasies om groter oopheid en toeganklikheid te skep. Die afgelope 5 jaar het ons 61 studente uit lande soos die Soedan, Ethiopië, Kameroen, Botswana en Lesotho gedoktoreer. Boonop het 6 studente uit lande soos Korea en Indië by ons doktorsgrade verwerf en 11 uit lande soos Amerika en Duitsland. Dit is ons trots.

Ons aan die UV is dit aan ons land maar ook aan onsself verskuldig om nederig te bly en, waar nodig, ons hand diep in eie boesem te steek, maar terselfdertyd te beklemtoon dat ons nie gedefinieer wil word deur insidentele vergrype van ’n klein groep misleide studente nie – hoe erg hul optrede ook al is. Ons reken daarmee af, maar ons wil graag onsself erken as deelgenote aan die erfenis van die nasionale sonde van rassisme, maar ’n universiteit wat transformasie aktief nastreef. Ons is trots op ons oopheid en wat daaruit voortspruit. Op die oomblik is ons onsosiale tradisie van herkoms Afrikaans en Sotho en is ons daarop ingestel om, waar doenlik en waar dit vereis word, Engels as internasionale taal in te bou in ons pogings om mekaar te vind eerder om ons trotse kultuur tradisies te vergeet.

DIE raad, die senaat, die rektor, die personeel van die universiteit wil saam met studente en werkers opnuut geleenthede soek om in gesprek met mekaar te bly. Ons wil saam opgewonde bly oor die moontlikheid van heling, groei en transformasie wat die onlangse insident vir ons geskep het.

Artikel in Die Burger, Saterdag 22 Maart 2008

We use cookies to make interactions with our websites and services easy and meaningful. To better understand how they are used, read more about the UFS cookie policy. By continuing to use this site you are giving us your consent to do this.

Accept