Latest News Archive

Please select Category, Year, and then Month to display items
Previous Archive
19 September 2023 | Story University of the Free State | Photo Supplied
Staff from UFS University Estates: Engineering Services; Obakeng Mocwana, Ben Mhlomi, Sibusiso Lediga, Waylon Kruger, Alain Isaacs, and Nicolaas Esterhuysen.

Last year, the University of the Free State (UFS) launched a progressive institutional strategy, which contains bold but achievable goals to maximise its impact on society. Vision 130 expresses the institution’s intent and commitment to be acknowledged by peers and society as a top-tier university in South Africa, ranked among the best in the world. It highlights key focus areas for the period leading up to 2034 when the university celebrates 130 years of existence. A set of key values have been identified to guide UFS strategies and operations – with sustainability occupying a central space.

As an institution of teaching and learning, research, and engagement, the UFS wants to use its strategic position to drive sustainability issues by establishing green campuses and adopting sustainable built environment practices.

It aims to renew, rejuvenate, regenerate, and revisit facilities and infrastructure. This includes a commitment to implementing energy-saving and effective water management initiatives for greater sustainability.

Solar energy

A flagship renewable energy project is the installation of solar plants across the three UFS campuses in response to the call for urgent solutions to load-shedding problems, and promoting sustainable, clean energy solutions.

The microgrid installation on the Qwaqwa Campus in the Eastern Free State is one of the biggest solar-diesel hybrid systems in South Africa, enabling this campus to keep running despite excessive power interruptions in the region.

The installed grid-tied solar plants operate without batteries on all three campuses, giving the university an optimal configuration between capital cost and payback period.
The UFS has saved up to R32,5 million since the first solar plant was commissioned in 2017. This will soon increase substantially with the commissioning of two large new ground-mounted solar plants on the Bloemfontein Campus.

Waterwise landscaping

Changing environmental conditions are putting precious water resources under strain across the world – especially in drought-prone sub-Saharan Africa.  

The UFS has been implementing innovative waterwise and greywater initiatives over the past couple of years in response to continuous local drought conditions and sporadic water restrictions, replacing large expanses of lawn with hard elements and paving, as well as waterwise indigenous plants, including a range of hardy succulents. 

Rainwater harvesting systems have been fitted at all residences and academic buildings. Other water-saving initiatives include greywater systems installed at residences, waterless urinals in administrative and academic buildings, water restrainers, pressure control systems (reducing the volume of water) and push-button systems instead of taps.  

Encouraging energy-saving results

A clear indication that the energy-saving measures are yielding positive results is that energy consumption has decreased with 14,5% since 2017, even though the gross surface area of the university has grown with 8,8%.

UFS carbon emissions have shown a significant reduction over the years – from 0.115 CO2/m2 in 2013 to 0.088 CO2/m2 in 2022 – making it a frontrunner in low carbon emissions among South African higher education institutions.  This is mainly due to the implementation of energy-efficient strategies and solar generation, effectively minimising energy consumption. 

The UFS not only prioritises sustainability as a fundamental institutional focus, but also actively engages in numerous projects that contribute to a more sustainable world, aligned with the United Nations Sustainable Development Goals. In this way, it lives up to its mission to be a research-led, student-centred, and regionally engaged institution that contributes to development and social justice through the production of globally competitive graduates and knowledge. 

Energy-efficient buildings

The UFS has thorough guidelines for pursuing sustainability in its built environment, with factors such as energy efficiency given meticulous consideration when new buildings and structures are planned. The university also measures and tracks energy consumption in all its existing buildings.

On the Bloemfontein Campus, the multi-functional Modular Lecture Building offers flexible teaching and learning spaces, where large numbers of students exchange knowledge and information in an environment enhanced and supported by electronic media. This facility is considered a hub for innovative learning, recently receiving a National Merit Award from the South African Institute of Architects (SAIA). Adjudicators noted that the building sets a benchmark for rational planning and technical efficiency and helps to complete the campus urban framework through its placing and material choices.

The building incorporated various energy-saving measures in its design, including building orientation to optimise exposure to sunlight in spaces where it matters, seasonal sun control, double glazing and louvres for energy conservation, rainwater harvesting and storage on the roof of the building, trees and waterwise landscaping.

This facility forms part of an endeavour to create a cohesive campus identity that improves the university’s core business, and exemplifies its emphasis on innovation and excellence.

The UFS has adopted technical guidelines for building design and development, following the rating systems and tools developed by the Green Building Council of South Africa (GBCSA), which are used for the certification of sustainability performance in the built environment. These guidelines, which apply to indoor environmental quality, energy, materials, land use ecology, emissions, innovation, and water, among others, form part of the measures used when new buildings are developed.
 
Research on water and water quality 

In line with the United Nations’ Sustainable Development Goal 6 (Clean Water and Sanitation), several UFS researchers are involved with important research efforts on water and water quality, including:

• Centre for Environmental Management: The use of freshwater algae to treat acid mine drainage or domestic wastewater.
This research, which has earned a coveted NSTF-South32 award, focuses on a more circular use of resources where waste is reduced and resources are recycled, which has driven a paradigm shift within the scientific community about wastewater solutions.

• Centre for Mineral Biogeochemistry: Developing sustainable water treatment options using biogeochemical processes in engineered technology.
The UFS has established a Mineral Biogeochemistry Research Infrastructure Platform as part of a national initiative to promote the science of biogeochemistry as a strategic objective in South Africa. It also focuses on agricultural bio-augmentation research with industry partners to help ensure long-term food security in Africa.

• Institute for Groundwater Studies (IGS): Research on fractured rock aquifers, industrial and mining contamination, groundwater governance and groundwater resource. 

The IGS water research laboratory has ISO 17025 accreditation from the South African National Accreditation System (SANAS) for all its methods, setting it apart in the field of contract research on water-related topics in the mining and industrial sectors.


 

 

WATCH: UFS' Sustainable Energy Initiatives



News Archive

Artikel in Die Burger: Steeds is daar die kans vir heling deur Dr Franklin Sonn
2008-04-07

Steeds is daar die kans vir heling

Dr Franklin Sonn - Kanselier van die Universiteit van die Vrystaat en ’n oud-ambassadeur.


TOE gene-navorsers uiteindelik die menslike genoom georden het, is bevind dat menslike wesens inderdaad slegs in minder as 2 % onderling verskil en andersins ooreenstem.

Dít is die goeie nuus.

In die loop van die mens se ontwikkelingsgang en in die proses van ons sosiale organisering is godsdiens-, taal- en kultuurpatrone ontwikkel wat gelei het tot territorium-afbakening en volksvorming waaruit ’n hele geskiedenis van haat, nyd en bloedvergieting ontstaan het het wat ondanks die hoë peil van die beskawing wat die postmoderne mens bereik het, steeds voortwoed.

Dít is die slegte nuus.

Gebeure op die kampus van die Universiteit van die Vrystaat (UV) het ons op onnoemlik tragiese wyse herinner aan ons menslike mislukking dat ons – ondanks die oorheersende ooreenkomste tussen ons – ons liewer op grond van die bykans een persent onderlinge verskil vergrype pleeg wat selfs by diere ondenkbaar is. Dat dit boonop op die kampus van ’n universiteit gebeur, is des te ontstellender.

Dit strek ons universiteit egter tot eer dat die verwagte strafstappe onmiddellik gedoen is en dat geen poging aangewend is om selfverskonend verduidelikings te gee of die kombers oor die kop te trek nie.

IN ’n breër konteks wys prof. Hermann Giliomee tereg daarop dat die tydskrif The Economist ’n opname van Markinor gepubliseer het wat aantoon dat meerderhede in al die gemeenskappe te kenne gee dat rasseverhoudings sedert die koms van die demokrasie verbeter het.

Die afleiding daarvan is dat Suid-Afrika in al sy dimensies op die regte pad is en dat ons in die hoop op ’n beter toekoms vir ons almal voortleef. Die nasionale projek om godsdiens, taal en verskille te eerbiedig maar terselfdertyd ’n heterogene tapisserie van eenheid as nasie te bou is die meeste van ons se erns. Ondanks die terugslag is die universiteit verbind tot hierdie toekomsvisie van transformasie wat herhaaldelik leidinggewend deur die rektor, prof. Frederick Fourie, sowel as sy voorganger, prof. Stef Coetzee, uitgespel is.

Vir die UV gaan dit daarom om die pad van insluiting en eenheid diepgaande te bestuur sodat wit en swart die universiteit as tuiste vir almal sien en ervaar en om die idee van verdringing van een groep deur die ander te vermy of selfs te voorkom dat die toestand geskep word dat een groep in die proses op die vlug slaan. Ons is verbind tot die skepping van ’n nierassige universiteit en nie die toestand dat wittes buite woon en swartes binne of andersom nie.


Ons koester die begrip van medemenslikheid en agting vir ons almal se gelyke menswaardigheid op grond van ons oorheersende menslike ooreenkomste en gedeelde waardes. Ons staan rassisme teen, of dit nou van wit of van swart kom. Ons wil nie aan die eenkant versoening predik maar in waansinnige onderlinge verdeeldheid en agterdog voortleef nie. Almal moet die wonder beleef van die moontlikheid dat ons een kan wees.

Ons waardeer dit opreg dat daar van die kant van ons minister Naledi Pandor paslike veroordeling van die rassevoorval uitgespreek is, maar dat sy onmiddellik die fokus geplaas het op die geleenthede wat die geval vir al ons kampusse maar ook vir ons land bied.

Eweneens ervaar ons die reaksie van die rektore van nasionale universiteite as aandoenlik positief waar die vanselfsprekende veroordeling gepaardgegaan het met die oorheersende geneigdheid om as leiers van meer rassige kampusse intellektuele leiding te probeer gee in die bepaling van waar ons land staan in die hantering van rassisme, ons erfsonde.

Ons is maar alte bewus daarvan dat ons ongelukkige geskiedenis van kolonialisme en apartheid nog vars in die geheue is. In ons euforie oor die koms van die demokrasie, wat gegrond is op ons grondwetlike verklaring van ons eenheid, was ons nietemin miskien naïef om te dink dat ons in werklikheid nou een is. Dit was bloot die aanhef. Jody Kollapen van die Suid-Afrikaanse Menseregtekommissie het iets beet wanneer hy aanvoer dat ons wel versoening omhels het, maar naïef gedink het dat solank ons die konsep op ons lippe neem, dit alles sal regmaak. Ons stem saam dat daar inderdaad steeds baie werk te doen is.

Ons wil te maklik die omvang van die taak om ’n nierassige nasie te bou geringskat. Ons misken heel dikwels die inherente gebrek aan kapasiteit by mense om op hul Godgegewe ooreenkomste te fokus. Dit lyk asof mense veel meer geneig is om verskille, gewaand of eg, te beklemtoon. Dit is ’n deel van ons menslikheid. Daar is ’n ontstentenis van leiding van byvoorbeeld ons kerk. Die kerk verkondig met heilige preweling ons eenheid in Christus, maar verdedig onmiddellik daarna dawerend verdeeldheid in die kerk. Ons pas regstelling in die werkplek toe sonder om werklik aandag te gee aan en bronne beskikbaar te stel vir die hantering van geregverdigde swart woede en sonder om begryplike aanmatiging en meerderwaardigheid te versoen met ewe begryplike wit verydeling en vervreemding.

Ons ag diversiteit as ’n gegewe sonder om genoegsame werk daarvan te maak om die rykheid van ons heterogeniteit in te bou in die nierassige eenheidstaat wat ons voorsien. Ons begaan ook die fout om die erfsonde van rassisme as net ’n Suid-Afrikaanse fenomeen te eien en is geskok as ons opmerk hoe diep die kloof tussen groepe in Amerika steeds lê.

SENATOR BARACK OBAMA se toespraak in Philadelphia spreek tot die hart van die kwessie oor hoe moeilik dit is om medemenslik te wees en hoe ons sukkel om ons in ander skoene te plaas en so eenheid te bou.

Ons vergeet so maklik dat ons versugting na vrede nêrens sal kom as ons nie die aandrang verstaan dat niemand gevra word om af te skuif nie, maar dat mense bloot gevra word om op te skuif sodat almal sitplek kan kry sodat ons sodoende mekaar se menswaardigheid kan voel en verstaan. Ons almal het gelyke aanspraak op Suid-Afrikanerskap. Niemand het die reg om meerderwaardig te voel nie. Ons mag ook nie ruimte skenk aan die geboorte of oplewing van ’n nuwe veronderstelling dat gemeensaamheid gebou kan word deur rassevernedering aan die een kant en rassevergelding aan die ander kant nie. Ons in Suid-Afrika het ’n hoë prys betaal vir die beoefening asook die verdraagsaamheid. Ons moet enige vorm van rassehegemonie teenstaan.

Hoe erg die provokasie ook al by swart mense kan wees wanneer ons rassevergelding soek, ons mag dit nooit weer verdra nie. Aan die ander kant is dit ewe gevaarlik dat ons nasionale geesdrif vir vergifnis en versoening deur wit mense geag word as ’n geleentheid om terug te val in gemaksones van meerderwaardigheid en toe-eiening Ons is dit aan ons toekoms verskuldig om hierdie tendense onmiddellik raak te sien en te besweer. Dit verg dapper leierskap. Ons universiteit het rede om trots te wees op ons prestasies om groter oopheid en toeganklikheid te skep. Die afgelope 5 jaar het ons 61 studente uit lande soos die Soedan, Ethiopië, Kameroen, Botswana en Lesotho gedoktoreer. Boonop het 6 studente uit lande soos Korea en Indië by ons doktorsgrade verwerf en 11 uit lande soos Amerika en Duitsland. Dit is ons trots.

Ons aan die UV is dit aan ons land maar ook aan onsself verskuldig om nederig te bly en, waar nodig, ons hand diep in eie boesem te steek, maar terselfdertyd te beklemtoon dat ons nie gedefinieer wil word deur insidentele vergrype van ’n klein groep misleide studente nie – hoe erg hul optrede ook al is. Ons reken daarmee af, maar ons wil graag onsself erken as deelgenote aan die erfenis van die nasionale sonde van rassisme, maar ’n universiteit wat transformasie aktief nastreef. Ons is trots op ons oopheid en wat daaruit voortspruit. Op die oomblik is ons onsosiale tradisie van herkoms Afrikaans en Sotho en is ons daarop ingestel om, waar doenlik en waar dit vereis word, Engels as internasionale taal in te bou in ons pogings om mekaar te vind eerder om ons trotse kultuur tradisies te vergeet.

DIE raad, die senaat, die rektor, die personeel van die universiteit wil saam met studente en werkers opnuut geleenthede soek om in gesprek met mekaar te bly. Ons wil saam opgewonde bly oor die moontlikheid van heling, groei en transformasie wat die onlangse insident vir ons geskep het.

Artikel in Die Burger, Saterdag 22 Maart 2008

We use cookies to make interactions with our websites and services easy and meaningful. To better understand how they are used, read more about the UFS cookie policy. By continuing to use this site you are giving us your consent to do this.

Accept