Latest News Archive

Please select Category, Year, and then Month to display items
Previous Archive
05 September 2023 | Story Leonie Bolleurs | Photo Supplied
Prof Lesley Green
Prof Lesley Green was announced the winner of the 2023 ASSAf Humanities Book Award in the category ‘Established Researcher’. She delivered a lecture on her book: Rock. Water. Life: Ecology and Humanities for a Decolonial South Africa.

A group of more than 100 academics and students from universities across South Africa and abroad attended the virtual lecture by Prof Lesley Green, winner of the 2023 ASSAf Humanities Book Award in the category ‘Established Researcher’, who discussed her cross-cutting book, titled: Rock. Water. Life: Ecology and Humanities for a Decolonial South Africa. 

The lecture is part of a series focused on the Humanities Book Awards, offering award recipients a platform to discuss the motivation behind their books, the societal impact of their work, and the personal influences that shaped their text. Prof Reddy said that academics and students can anticipate a series of humanities book award lectures in the coming months. 

Prof Vasu Reddy, Deputy Vice-Chancellor: Research and Internationalisation at the University of the Free State (UFS), member of the Academy of Science of South Africa (ASSAf), and member of the Book Award adjudication panel, facilitated the recent (29 August 2023) online 2023 ASSAf Humanities Book Award Lecture. 

Prof Green, Professor of Anthropology and the Director of Environmental Humanities South (EHS) at the University of Cape Town, was announced the winner of the 2023 ASSAf Humanities Book Award in the category ‘Established Researcher’, for which ASSAf received 31 nominations. She received the award at the end of March this year during a ceremony at the Vineyard Hotel in Cape Town.

The first ASSAf Book Prize was awarded in 2017, and since then ASSAf has conferred the award on an individual every two years to recognise and celebrate the significance and impact of well-written scholarly writings on human knowledge and intellectual efforts in South Africa. 

Prof Reddy characterised Prof Green's specific work as an outstanding book that makes a formidable contribution to the field.

Justice-based environmental sciences 

Prof Green’s research centres on justice-based environmental sciences in South Africa, with a particular focus on the relationship between knowledge and democracy in the Global South – a central theme in her award-winning text.

In the three parts of her book, ‘Past Present’, ‘Present Futures’, and ‘Futures Imperfect’, Prof Green explores the interwoven nature of the past, present, and future. Within these three parts, she delves into the fascinating array of identity markers, inequality, racism, colonialism, and environmental destruction in South Africa. 

Prof Reddy noted that the text asserts a need for environmental research and governance to evolve, contributing to addressing South Africa’s deep history of racial oppression and environmental exploitation. “The book also offers an in-depth engagement of environmental conflict, shedding light on matters often overshadowed by daily concerns in contemporary South Africa,” he added. 

The book, linking the humanities and social sciences with the natural sciences and applied sciences, touched on an array of important topics, including the history of contested water access in Cape Town, struggles over fracking in the Karoo, the call for the decolonisation of science (#ScienceMustFall), land restitution versus the politics of soil, contests over baboon management, and the consequences of sending sewage to urban oceans. 

Prof Green has observed the landscape of environmentalism for a couple of years and noticed a series of struggles. “Typically, these conflicts were being presented in highly polemic ways, often showcasing tremendous tension between academic environmentalism and activists on the ground. I noticed recurring patterns – what was being presented as the preferred form of environmentalism was not something I could support. For example, the frack-free Karoo campaign. It left me quite uncomfortable due to the erasure of Khoi and San presence in the Karoo,” she added. 

“So, what kind of environmentalism could I get behind? Questions around a just environmental governance begin to arise for me.”

Property, #ScienceMustFall, and black environmentalism 

During the discussion, Prof Green shared particular images from each section of her book that caused her to pause and reconsider her stance on the type of environmentalism she could support.

“We inherited a way of thinking about the world that was separated from nature and society. We have challenged that division of nature and society in respect of race and racism and sex and sexism, but we have not brought that critique to bear on how we relate to the world. Somehow, under neo-liberal governance, we find ourselves in this space where economics and finance are seen as the hero that will bring it all together. 

These comments merely scratched the surface of Prof Green’s insights into her book – which Prof John Higgins, Emeritus Professor who formerly held the Arderne Chair in Literature at the University of Cape Town (now Senior Research Scholar at UCT), referred to in his closing remarks as a rich description of a magnificent book. According to him, this scholarly book not only circulates and makes knowledge public, but also provides an opportunity to question that very knowledge. 

This marked the first instance where ASSAf combined book selection with a discussion on the chosen book, underscoring the value of scholarly literature.

- In the Emerging Researcher category, Dr Rick de Villiers from the UFS Department of English was a shortlisted candidate for his book, titled: Eliot and Beckett’s Low Modernism: Humility and Humiliation. 

News Archive

Artikel in Die Burger: Steeds is daar die kans vir heling deur Dr Franklin Sonn
2008-04-07

Steeds is daar die kans vir heling

Dr Franklin Sonn - Kanselier van die Universiteit van die Vrystaat en ’n oud-ambassadeur.


TOE gene-navorsers uiteindelik die menslike genoom georden het, is bevind dat menslike wesens inderdaad slegs in minder as 2 % onderling verskil en andersins ooreenstem.

Dít is die goeie nuus.

In die loop van die mens se ontwikkelingsgang en in die proses van ons sosiale organisering is godsdiens-, taal- en kultuurpatrone ontwikkel wat gelei het tot territorium-afbakening en volksvorming waaruit ’n hele geskiedenis van haat, nyd en bloedvergieting ontstaan het het wat ondanks die hoë peil van die beskawing wat die postmoderne mens bereik het, steeds voortwoed.

Dít is die slegte nuus.

Gebeure op die kampus van die Universiteit van die Vrystaat (UV) het ons op onnoemlik tragiese wyse herinner aan ons menslike mislukking dat ons – ondanks die oorheersende ooreenkomste tussen ons – ons liewer op grond van die bykans een persent onderlinge verskil vergrype pleeg wat selfs by diere ondenkbaar is. Dat dit boonop op die kampus van ’n universiteit gebeur, is des te ontstellender.

Dit strek ons universiteit egter tot eer dat die verwagte strafstappe onmiddellik gedoen is en dat geen poging aangewend is om selfverskonend verduidelikings te gee of die kombers oor die kop te trek nie.

IN ’n breër konteks wys prof. Hermann Giliomee tereg daarop dat die tydskrif The Economist ’n opname van Markinor gepubliseer het wat aantoon dat meerderhede in al die gemeenskappe te kenne gee dat rasseverhoudings sedert die koms van die demokrasie verbeter het.

Die afleiding daarvan is dat Suid-Afrika in al sy dimensies op die regte pad is en dat ons in die hoop op ’n beter toekoms vir ons almal voortleef. Die nasionale projek om godsdiens, taal en verskille te eerbiedig maar terselfdertyd ’n heterogene tapisserie van eenheid as nasie te bou is die meeste van ons se erns. Ondanks die terugslag is die universiteit verbind tot hierdie toekomsvisie van transformasie wat herhaaldelik leidinggewend deur die rektor, prof. Frederick Fourie, sowel as sy voorganger, prof. Stef Coetzee, uitgespel is.

Vir die UV gaan dit daarom om die pad van insluiting en eenheid diepgaande te bestuur sodat wit en swart die universiteit as tuiste vir almal sien en ervaar en om die idee van verdringing van een groep deur die ander te vermy of selfs te voorkom dat die toestand geskep word dat een groep in die proses op die vlug slaan. Ons is verbind tot die skepping van ’n nierassige universiteit en nie die toestand dat wittes buite woon en swartes binne of andersom nie.


Ons koester die begrip van medemenslikheid en agting vir ons almal se gelyke menswaardigheid op grond van ons oorheersende menslike ooreenkomste en gedeelde waardes. Ons staan rassisme teen, of dit nou van wit of van swart kom. Ons wil nie aan die eenkant versoening predik maar in waansinnige onderlinge verdeeldheid en agterdog voortleef nie. Almal moet die wonder beleef van die moontlikheid dat ons een kan wees.

Ons waardeer dit opreg dat daar van die kant van ons minister Naledi Pandor paslike veroordeling van die rassevoorval uitgespreek is, maar dat sy onmiddellik die fokus geplaas het op die geleenthede wat die geval vir al ons kampusse maar ook vir ons land bied.

Eweneens ervaar ons die reaksie van die rektore van nasionale universiteite as aandoenlik positief waar die vanselfsprekende veroordeling gepaardgegaan het met die oorheersende geneigdheid om as leiers van meer rassige kampusse intellektuele leiding te probeer gee in die bepaling van waar ons land staan in die hantering van rassisme, ons erfsonde.

Ons is maar alte bewus daarvan dat ons ongelukkige geskiedenis van kolonialisme en apartheid nog vars in die geheue is. In ons euforie oor die koms van die demokrasie, wat gegrond is op ons grondwetlike verklaring van ons eenheid, was ons nietemin miskien naïef om te dink dat ons in werklikheid nou een is. Dit was bloot die aanhef. Jody Kollapen van die Suid-Afrikaanse Menseregtekommissie het iets beet wanneer hy aanvoer dat ons wel versoening omhels het, maar naïef gedink het dat solank ons die konsep op ons lippe neem, dit alles sal regmaak. Ons stem saam dat daar inderdaad steeds baie werk te doen is.

Ons wil te maklik die omvang van die taak om ’n nierassige nasie te bou geringskat. Ons misken heel dikwels die inherente gebrek aan kapasiteit by mense om op hul Godgegewe ooreenkomste te fokus. Dit lyk asof mense veel meer geneig is om verskille, gewaand of eg, te beklemtoon. Dit is ’n deel van ons menslikheid. Daar is ’n ontstentenis van leiding van byvoorbeeld ons kerk. Die kerk verkondig met heilige preweling ons eenheid in Christus, maar verdedig onmiddellik daarna dawerend verdeeldheid in die kerk. Ons pas regstelling in die werkplek toe sonder om werklik aandag te gee aan en bronne beskikbaar te stel vir die hantering van geregverdigde swart woede en sonder om begryplike aanmatiging en meerderwaardigheid te versoen met ewe begryplike wit verydeling en vervreemding.

Ons ag diversiteit as ’n gegewe sonder om genoegsame werk daarvan te maak om die rykheid van ons heterogeniteit in te bou in die nierassige eenheidstaat wat ons voorsien. Ons begaan ook die fout om die erfsonde van rassisme as net ’n Suid-Afrikaanse fenomeen te eien en is geskok as ons opmerk hoe diep die kloof tussen groepe in Amerika steeds lê.

SENATOR BARACK OBAMA se toespraak in Philadelphia spreek tot die hart van die kwessie oor hoe moeilik dit is om medemenslik te wees en hoe ons sukkel om ons in ander skoene te plaas en so eenheid te bou.

Ons vergeet so maklik dat ons versugting na vrede nêrens sal kom as ons nie die aandrang verstaan dat niemand gevra word om af te skuif nie, maar dat mense bloot gevra word om op te skuif sodat almal sitplek kan kry sodat ons sodoende mekaar se menswaardigheid kan voel en verstaan. Ons almal het gelyke aanspraak op Suid-Afrikanerskap. Niemand het die reg om meerderwaardig te voel nie. Ons mag ook nie ruimte skenk aan die geboorte of oplewing van ’n nuwe veronderstelling dat gemeensaamheid gebou kan word deur rassevernedering aan die een kant en rassevergelding aan die ander kant nie. Ons in Suid-Afrika het ’n hoë prys betaal vir die beoefening asook die verdraagsaamheid. Ons moet enige vorm van rassehegemonie teenstaan.

Hoe erg die provokasie ook al by swart mense kan wees wanneer ons rassevergelding soek, ons mag dit nooit weer verdra nie. Aan die ander kant is dit ewe gevaarlik dat ons nasionale geesdrif vir vergifnis en versoening deur wit mense geag word as ’n geleentheid om terug te val in gemaksones van meerderwaardigheid en toe-eiening Ons is dit aan ons toekoms verskuldig om hierdie tendense onmiddellik raak te sien en te besweer. Dit verg dapper leierskap. Ons universiteit het rede om trots te wees op ons prestasies om groter oopheid en toeganklikheid te skep. Die afgelope 5 jaar het ons 61 studente uit lande soos die Soedan, Ethiopië, Kameroen, Botswana en Lesotho gedoktoreer. Boonop het 6 studente uit lande soos Korea en Indië by ons doktorsgrade verwerf en 11 uit lande soos Amerika en Duitsland. Dit is ons trots.

Ons aan die UV is dit aan ons land maar ook aan onsself verskuldig om nederig te bly en, waar nodig, ons hand diep in eie boesem te steek, maar terselfdertyd te beklemtoon dat ons nie gedefinieer wil word deur insidentele vergrype van ’n klein groep misleide studente nie – hoe erg hul optrede ook al is. Ons reken daarmee af, maar ons wil graag onsself erken as deelgenote aan die erfenis van die nasionale sonde van rassisme, maar ’n universiteit wat transformasie aktief nastreef. Ons is trots op ons oopheid en wat daaruit voortspruit. Op die oomblik is ons onsosiale tradisie van herkoms Afrikaans en Sotho en is ons daarop ingestel om, waar doenlik en waar dit vereis word, Engels as internasionale taal in te bou in ons pogings om mekaar te vind eerder om ons trotse kultuur tradisies te vergeet.

DIE raad, die senaat, die rektor, die personeel van die universiteit wil saam met studente en werkers opnuut geleenthede soek om in gesprek met mekaar te bly. Ons wil saam opgewonde bly oor die moontlikheid van heling, groei en transformasie wat die onlangse insident vir ons geskep het.

Artikel in Die Burger, Saterdag 22 Maart 2008

We use cookies to make interactions with our websites and services easy and meaningful. To better understand how they are used, read more about the UFS cookie policy. By continuing to use this site you are giving us your consent to do this.

Accept