Latest News Archive

Please select Category, Year, and then Month to display items
Previous Archive
18 April 2024 | Story Leonie Bolleurs | Photo Stephen Collett and Leonie Bolleurs
Left: Wikus Vorster is the Dean’s Medal winner in the final-year third-year curriculum. He completed his BSc Actuarial Science degree. Pictured with him is the Dean of the Faculty of Natural and Agricultural Sciences, Prof Paul Oberholster. Right: Mienke Botha completed the BScAgric Animal Science programme. She received the Dean’s Medal for the best grades in the final-year fourth-year curriculum.

A total of 1 582 students graduated in the Faculty of Natural and Agricultural Sciences at the April graduation ceremonies of the University of the Free State (UFS). The faculty honoured four students for achieving the best results in respectively the third-year curriculum, the fourth-year curriculum, final-year honours, and final-year master’s.

Dr Snowy Khoza, a seasoned non-executive, senior adviser, acknowledged strategist, and development activist in the infrastructure development space, addressed the graduates in the first two sessions of the day.

She urged graduates to remember that graduation is not just an end, but a new beginning – a launching pad for future endeavours and aspirations. “Whether you choose to pursue further studies, embark on a career in research, industry, or entrepreneurship, or devote yourself to making a difference in your community, know that the world is ripe with possibilities waiting to be explored.”

Dr Khoza sponsored R50 000 to each Dean’s Medal recipient from the first two graduation ceremonies of the day.

Actuarial Science right up my alley

Wikus Vorster, who completed his BSc Actuarial Science degree, received the Dean’s Medal in the final-year third-year curriculum in the Faculty of Natural and Agricultural Sciences. He was also awarded the Senate Medal for achieving the highest weighted average across all undergraduate and postgraduate qualifications in all faculties of the UFS. Vorster, who has always had a love for numbers and programming, says it is truly an honour to see his hard work recognised in this way.

“Actuarial Science always seemed to be right up my alley since it combines all my favourite academic interests,” he says. According to him, every module had something to offer.

His strategy for academic success was to put in an enormous amount of hard work and sacrifice. The support from family and friends also helped him to perform at his best.

Vorster aspires to become the best-qualified actuary he can by continuing to develop his understanding of risk, programming, and statistics.

Give your best at all times

Mienke Botha, who grew up on a farm in an agriculturally driven community, surrounded by truly passionate farmers, completed the BScAgric Animal Science programme. She received the Dean’s Medal for the best grades in the final-year fourth-year curriculum. About receiving this honour, Botha says, “I never really worked that hard just for the recognition; on the contrary, I truly enjoyed it.”

She continues, “I find my Animal Nutrition, Animal Physiology, and Animal Breeding subjects rewarding in my third and fourth year. I love how they all integrate into each other and how they can be applied together in the practical industry. It also helps to fully understand the science and to base farming decisions on this.”

Her approach to success is to give her best at all times. She believes that discipline is one aspect of life that will carry over to all others. Moreover, she states, “I always strived to use the abilities and talents I have received from the Lord to the fullest.”

Having experienced the satisfaction and happiness that work in this field can bring, Botha comments that she would like to quality as a ruminant nutritionist, focusing on the dietary needs and feeding management of animals, such as cattle, sheep, and goats.

The little we know about the small things in life

Rinus Behrens completed his BSc Honours in Food Science and was awarded the Dean’s Medal for achieving the best results in the final-year honours class. He says that with the talents that God gave him, he aimed from the beginning to do only his best.

He believes that if one truly has an interest in the work you are doing, you should be excited to talk about it. “You will not only gain more knowledge; studying will also become easier.” During his studies, the subjects of Food Microbiology and Meat Science specifically stood out for Behrens. “My research on crocodile meat – regarding the microbial and physio-chemical aspects thereof – required me to use the knowledge obtained from those subjects as a whole to fully understand what may have led to the results I obtained. Both of these subjects opened my eyes in terms of how little we really know about the small things in life. Something as small as the smallest bacteria can have such a major influence on our lives. As scary as it seems, it excites me!”

Behrens is of the opinion that Food Science influences everyone, even if you don’t know it. “We all eat food, and getting behind the science of it all is what truly excites me. This is where I feel I can have the greatest impact on many people's lives while enjoying every moment of what I am doing.”

Future steps for him after completing his PhD are to pursue a career in research microbiology, food auditing, or further research based on the microbiology of crocodile meat.

Theory of Architecture – changing the way I see and think about architecture

The Dean’s Medal for the final-year master’s class went to an Architecture student, Arran Wood. It is the role his lecturers played in his success that stood out to him. “I am grateful for the amazing support and encouragement I’ve received over the years from my lecturers, who spent so much of their own effort into teaching me what I know about architecture,” he comments.

Both of his parents are in the building industry; his father worked in construction and design and his mother as a civil engineer. “Even though it was always my decision, growing up I gained a passion to work in these fields and that is why I chose architecture,” he says.

During his studies, it was especially Theory of Architecture that fascinated him. “It changed the way I see and think about architecture and even about life,” he remarks.

Just like the other medal winners, Wood also believes that hard work played a key role in his success. Hard work, late nights, and never giving up was his strategy when studying. 

For the future, he hopes to make a difference and bring meaning to the work he does. “I care deeply about South Africa and the people in it,” he concludes. 

NAS Medalists 2024

Left to right: Rinus Behrens completed his BSc Honours in Food Science and was awarded the Dean’s Medal for achieving the best results in the final-year honours class, while an Architecture student, Arran Wood, received the Dean’s Medal for the final-year master’s class.

News Archive

Artikel in Die Burger: Steeds is daar die kans vir heling deur Dr Franklin Sonn
2008-04-07

Steeds is daar die kans vir heling

Dr Franklin Sonn - Kanselier van die Universiteit van die Vrystaat en ’n oud-ambassadeur.


TOE gene-navorsers uiteindelik die menslike genoom georden het, is bevind dat menslike wesens inderdaad slegs in minder as 2 % onderling verskil en andersins ooreenstem.

Dít is die goeie nuus.

In die loop van die mens se ontwikkelingsgang en in die proses van ons sosiale organisering is godsdiens-, taal- en kultuurpatrone ontwikkel wat gelei het tot territorium-afbakening en volksvorming waaruit ’n hele geskiedenis van haat, nyd en bloedvergieting ontstaan het het wat ondanks die hoë peil van die beskawing wat die postmoderne mens bereik het, steeds voortwoed.

Dít is die slegte nuus.

Gebeure op die kampus van die Universiteit van die Vrystaat (UV) het ons op onnoemlik tragiese wyse herinner aan ons menslike mislukking dat ons – ondanks die oorheersende ooreenkomste tussen ons – ons liewer op grond van die bykans een persent onderlinge verskil vergrype pleeg wat selfs by diere ondenkbaar is. Dat dit boonop op die kampus van ’n universiteit gebeur, is des te ontstellender.

Dit strek ons universiteit egter tot eer dat die verwagte strafstappe onmiddellik gedoen is en dat geen poging aangewend is om selfverskonend verduidelikings te gee of die kombers oor die kop te trek nie.

IN ’n breër konteks wys prof. Hermann Giliomee tereg daarop dat die tydskrif The Economist ’n opname van Markinor gepubliseer het wat aantoon dat meerderhede in al die gemeenskappe te kenne gee dat rasseverhoudings sedert die koms van die demokrasie verbeter het.

Die afleiding daarvan is dat Suid-Afrika in al sy dimensies op die regte pad is en dat ons in die hoop op ’n beter toekoms vir ons almal voortleef. Die nasionale projek om godsdiens, taal en verskille te eerbiedig maar terselfdertyd ’n heterogene tapisserie van eenheid as nasie te bou is die meeste van ons se erns. Ondanks die terugslag is die universiteit verbind tot hierdie toekomsvisie van transformasie wat herhaaldelik leidinggewend deur die rektor, prof. Frederick Fourie, sowel as sy voorganger, prof. Stef Coetzee, uitgespel is.

Vir die UV gaan dit daarom om die pad van insluiting en eenheid diepgaande te bestuur sodat wit en swart die universiteit as tuiste vir almal sien en ervaar en om die idee van verdringing van een groep deur die ander te vermy of selfs te voorkom dat die toestand geskep word dat een groep in die proses op die vlug slaan. Ons is verbind tot die skepping van ’n nierassige universiteit en nie die toestand dat wittes buite woon en swartes binne of andersom nie.


Ons koester die begrip van medemenslikheid en agting vir ons almal se gelyke menswaardigheid op grond van ons oorheersende menslike ooreenkomste en gedeelde waardes. Ons staan rassisme teen, of dit nou van wit of van swart kom. Ons wil nie aan die eenkant versoening predik maar in waansinnige onderlinge verdeeldheid en agterdog voortleef nie. Almal moet die wonder beleef van die moontlikheid dat ons een kan wees.

Ons waardeer dit opreg dat daar van die kant van ons minister Naledi Pandor paslike veroordeling van die rassevoorval uitgespreek is, maar dat sy onmiddellik die fokus geplaas het op die geleenthede wat die geval vir al ons kampusse maar ook vir ons land bied.

Eweneens ervaar ons die reaksie van die rektore van nasionale universiteite as aandoenlik positief waar die vanselfsprekende veroordeling gepaardgegaan het met die oorheersende geneigdheid om as leiers van meer rassige kampusse intellektuele leiding te probeer gee in die bepaling van waar ons land staan in die hantering van rassisme, ons erfsonde.

Ons is maar alte bewus daarvan dat ons ongelukkige geskiedenis van kolonialisme en apartheid nog vars in die geheue is. In ons euforie oor die koms van die demokrasie, wat gegrond is op ons grondwetlike verklaring van ons eenheid, was ons nietemin miskien naïef om te dink dat ons in werklikheid nou een is. Dit was bloot die aanhef. Jody Kollapen van die Suid-Afrikaanse Menseregtekommissie het iets beet wanneer hy aanvoer dat ons wel versoening omhels het, maar naïef gedink het dat solank ons die konsep op ons lippe neem, dit alles sal regmaak. Ons stem saam dat daar inderdaad steeds baie werk te doen is.

Ons wil te maklik die omvang van die taak om ’n nierassige nasie te bou geringskat. Ons misken heel dikwels die inherente gebrek aan kapasiteit by mense om op hul Godgegewe ooreenkomste te fokus. Dit lyk asof mense veel meer geneig is om verskille, gewaand of eg, te beklemtoon. Dit is ’n deel van ons menslikheid. Daar is ’n ontstentenis van leiding van byvoorbeeld ons kerk. Die kerk verkondig met heilige preweling ons eenheid in Christus, maar verdedig onmiddellik daarna dawerend verdeeldheid in die kerk. Ons pas regstelling in die werkplek toe sonder om werklik aandag te gee aan en bronne beskikbaar te stel vir die hantering van geregverdigde swart woede en sonder om begryplike aanmatiging en meerderwaardigheid te versoen met ewe begryplike wit verydeling en vervreemding.

Ons ag diversiteit as ’n gegewe sonder om genoegsame werk daarvan te maak om die rykheid van ons heterogeniteit in te bou in die nierassige eenheidstaat wat ons voorsien. Ons begaan ook die fout om die erfsonde van rassisme as net ’n Suid-Afrikaanse fenomeen te eien en is geskok as ons opmerk hoe diep die kloof tussen groepe in Amerika steeds lê.

SENATOR BARACK OBAMA se toespraak in Philadelphia spreek tot die hart van die kwessie oor hoe moeilik dit is om medemenslik te wees en hoe ons sukkel om ons in ander skoene te plaas en so eenheid te bou.

Ons vergeet so maklik dat ons versugting na vrede nêrens sal kom as ons nie die aandrang verstaan dat niemand gevra word om af te skuif nie, maar dat mense bloot gevra word om op te skuif sodat almal sitplek kan kry sodat ons sodoende mekaar se menswaardigheid kan voel en verstaan. Ons almal het gelyke aanspraak op Suid-Afrikanerskap. Niemand het die reg om meerderwaardig te voel nie. Ons mag ook nie ruimte skenk aan die geboorte of oplewing van ’n nuwe veronderstelling dat gemeensaamheid gebou kan word deur rassevernedering aan die een kant en rassevergelding aan die ander kant nie. Ons in Suid-Afrika het ’n hoë prys betaal vir die beoefening asook die verdraagsaamheid. Ons moet enige vorm van rassehegemonie teenstaan.

Hoe erg die provokasie ook al by swart mense kan wees wanneer ons rassevergelding soek, ons mag dit nooit weer verdra nie. Aan die ander kant is dit ewe gevaarlik dat ons nasionale geesdrif vir vergifnis en versoening deur wit mense geag word as ’n geleentheid om terug te val in gemaksones van meerderwaardigheid en toe-eiening Ons is dit aan ons toekoms verskuldig om hierdie tendense onmiddellik raak te sien en te besweer. Dit verg dapper leierskap. Ons universiteit het rede om trots te wees op ons prestasies om groter oopheid en toeganklikheid te skep. Die afgelope 5 jaar het ons 61 studente uit lande soos die Soedan, Ethiopië, Kameroen, Botswana en Lesotho gedoktoreer. Boonop het 6 studente uit lande soos Korea en Indië by ons doktorsgrade verwerf en 11 uit lande soos Amerika en Duitsland. Dit is ons trots.

Ons aan die UV is dit aan ons land maar ook aan onsself verskuldig om nederig te bly en, waar nodig, ons hand diep in eie boesem te steek, maar terselfdertyd te beklemtoon dat ons nie gedefinieer wil word deur insidentele vergrype van ’n klein groep misleide studente nie – hoe erg hul optrede ook al is. Ons reken daarmee af, maar ons wil graag onsself erken as deelgenote aan die erfenis van die nasionale sonde van rassisme, maar ’n universiteit wat transformasie aktief nastreef. Ons is trots op ons oopheid en wat daaruit voortspruit. Op die oomblik is ons onsosiale tradisie van herkoms Afrikaans en Sotho en is ons daarop ingestel om, waar doenlik en waar dit vereis word, Engels as internasionale taal in te bou in ons pogings om mekaar te vind eerder om ons trotse kultuur tradisies te vergeet.

DIE raad, die senaat, die rektor, die personeel van die universiteit wil saam met studente en werkers opnuut geleenthede soek om in gesprek met mekaar te bly. Ons wil saam opgewonde bly oor die moontlikheid van heling, groei en transformasie wat die onlangse insident vir ons geskep het.

Artikel in Die Burger, Saterdag 22 Maart 2008

We use cookies to make interactions with our websites and services easy and meaningful. To better understand how they are used, read more about the UFS cookie policy. By continuing to use this site you are giving us your consent to do this.

Accept