Latest News Archive

Please select Category, Year, and then Month to display items
Previous Archive
04 December 2024 | Story André Damons | Photo André Damons
Breast Cancer Research 2024
The research team consist of Dr Beynon Abrahams (left), Viwe Fokazi, MMed.Sci student, and PhD student Songezo Vazi.

In an effort to better understand chemotherapeutic treatment response in triple negative breast cancer (TNBC) – known as an aggressive cancer with high recurrence and high mortality rate in breast cancer patients – researchers from the University of the Free State (UFS) developed a drug-resistant TNBC spheroid model that is physiologically more accurate in displaying the complexities involved in drug-resistance development.

Dr Beynon Abrahams, Lecturer in the Department of Basic Medical Sciences within the UFS Faculty of Health Sciences, says breast cancer remains the most frequently diagnosed cancer in women. It is also the most debilitating type of cancer responsible for the highest cancer mortality rates in women. Though various subtypes of breast cancer exist, TNBC is one that is of particular interest to his research team.

“TNBC is one of the most difficult cancer types to treat, due to lack of treatment targets. This often leads to treatment failure in TNBC patients, with drug resistance being a common occurrence, contributing to high death rates. TNBC is classified based on its lack of expression of common receptors such as the estrogen receptor, progesterone receptor and human epidermal growth factor receptor 2, which are commonly expressed in other cancer subtypes.

“Characteristically, TNBC is known as an aggressive cancer with high metastatic potential (spreading of cancer), resulting in a poor prognosis for these patients. The current prescribed therapies for TNBC, entails multidrug combination systemic therapy including chemotherapeutic agents such as doxorubicin and cisplatin as adjuvant therapy. However, despite these therapeutic interventions, drug resistance is a common occurrence,” says Dr Abrahams.

The best available preclinical cell-based models should be used

For effective drug treatments to be developed for TNBC therapeutics, he continues, the best available disease models should be used to not only improve our understanding of the disease physiology and its numerous mechanisms involved in chemotherapeutic resistance development but also to provide accurate results when determining how safe and effective newly developed drugs are, before they may be considered for further development and testing on humans.

According to him, in preclinical cancer research the conventional methods employed to study disease mechanisms, drug action and drug resistance is ineffective. Firstly, the traditionally used preclinical 2-dimensional (2-D) cell culture models do not accurately recapitulate the architectural biology observed in vivo, second, the drug responses assessed in these models may provide inaccurate results and limit its translational potential, explains Dr Abrahams. Thus, more advanced cell-based models such as 3-dimensional (3-D) spheroids and organoids to name a few, should be considered as alternatives.

The UFS research team, in collaboration with the Centre of Excellence for Pharmaceutical Sciences (Pharmacen™) at the North-West University (NWU), recently took the undertaking to establish two triple negative breast cancer 3-D spheroid models, using the clinostat rotating bioreactor ClinoStar™ system, designed by CelVivo in Denmark. The project is funded by the National Research Foundation.

The ClinoStar™ system promotes the self-aggregation of single cells, and natural formation of 3-D spheroids, through slow rotation within a cell growth chamber known as an incubator. There are various techniques and methods available to develop spheroids and organoids, however the ClinoStar™ systems allow for the development of metabolically stable spheroids, over a longer period of time, as opposed to other methods. It also eliminates the sheer-stress conditions that are normally encountered when using 2-D cell culture models.

“We successfully established one chemotherapeutic-sensitive triple negative breast cancer spheroid model and one novel cisplatin-resistant triple negative breast cancer spheroid model. The chemo-sensitive TNBC spheroid model was evaluated for responsiveness against two clinically used chemotherapeutic agents, doxorubicin and cisplatin. We suggest that this model may be useful to screen novel compounds including traditionally used phytomedicinal material for anticancer activity.

“In our second model, the cisplatin-resistant TNBC spheroid model was also exposed to cisplatin and doxorubicin and demonstrated a resistant response in terms of growth and viability. We believe that this model may be useful to further explore drug resistance mechanisms and may also be used as a tool to assess the drug reversal potential of novel compounds. The value and impact of these models lies in that they may offer predictive drug responses that are closer to that observed in in vivo (animals), as opposed to 2-D cell cultures. This however needs to be assessed. We are currently in the process to fully characterise these spheroids models.”

Aim of the research

Dr Abrahams explains their research aims to merge the gap between conventionally used 2-D cell models and in vivo models, by providing a model that is physiologically more accurate in mimicking the in vivo conditions and complex pathways associated with drug resistance, which is otherwise not observed or accurately expressed in 2D models. “Although our research is preclinical and considered fundamental basic research, the translational potential of our spheroid models may provide options for exploring and testing alternative drugs that may be considered for translational research,” Dr Abrahams says.

Characterising other advanced cell-based cancer models

The team is currently in the process of further characterising the TNBC spheroid model based on protein and genetic expression profiles to elucidate potential therapeutic biomarkers for drug treatment as well as screening various phytomedicinal plants, to assess their antiproliferative and drug-resistance reversal potential. In addition, the researchers recently commenced a new research project that aims to develop a drug-resistant prostate cancer spheroid model using the Clinostar™ system with their collaborators at the NWU.

Advanced cell-based model research is still relatively ‘new’ in South Africa and Africa, compared to the global North. As a result, says Dr Abrahams, their NWU collaborators together with other stakeholders, initiated the establishment of the Society for Advanced Cell Culture Modelling for Africa (SACCMA) in 2021, which aims to develop the fields of advanced cell modelling, three-dimensional (3D) cell cultures, 3D bioprinting and stem cell research, in Africa. Our current inter-departmental  collaboration include researchers from the Pharmacology department, but we hope to build and expand our collaboration network in the near future.

News Archive

Artikel in Die Burger: Steeds is daar die kans vir heling deur Dr Franklin Sonn
2008-04-07

Steeds is daar die kans vir heling

Dr Franklin Sonn - Kanselier van die Universiteit van die Vrystaat en ’n oud-ambassadeur.


TOE gene-navorsers uiteindelik die menslike genoom georden het, is bevind dat menslike wesens inderdaad slegs in minder as 2 % onderling verskil en andersins ooreenstem.

Dít is die goeie nuus.

In die loop van die mens se ontwikkelingsgang en in die proses van ons sosiale organisering is godsdiens-, taal- en kultuurpatrone ontwikkel wat gelei het tot territorium-afbakening en volksvorming waaruit ’n hele geskiedenis van haat, nyd en bloedvergieting ontstaan het het wat ondanks die hoë peil van die beskawing wat die postmoderne mens bereik het, steeds voortwoed.

Dít is die slegte nuus.

Gebeure op die kampus van die Universiteit van die Vrystaat (UV) het ons op onnoemlik tragiese wyse herinner aan ons menslike mislukking dat ons – ondanks die oorheersende ooreenkomste tussen ons – ons liewer op grond van die bykans een persent onderlinge verskil vergrype pleeg wat selfs by diere ondenkbaar is. Dat dit boonop op die kampus van ’n universiteit gebeur, is des te ontstellender.

Dit strek ons universiteit egter tot eer dat die verwagte strafstappe onmiddellik gedoen is en dat geen poging aangewend is om selfverskonend verduidelikings te gee of die kombers oor die kop te trek nie.

IN ’n breër konteks wys prof. Hermann Giliomee tereg daarop dat die tydskrif The Economist ’n opname van Markinor gepubliseer het wat aantoon dat meerderhede in al die gemeenskappe te kenne gee dat rasseverhoudings sedert die koms van die demokrasie verbeter het.

Die afleiding daarvan is dat Suid-Afrika in al sy dimensies op die regte pad is en dat ons in die hoop op ’n beter toekoms vir ons almal voortleef. Die nasionale projek om godsdiens, taal en verskille te eerbiedig maar terselfdertyd ’n heterogene tapisserie van eenheid as nasie te bou is die meeste van ons se erns. Ondanks die terugslag is die universiteit verbind tot hierdie toekomsvisie van transformasie wat herhaaldelik leidinggewend deur die rektor, prof. Frederick Fourie, sowel as sy voorganger, prof. Stef Coetzee, uitgespel is.

Vir die UV gaan dit daarom om die pad van insluiting en eenheid diepgaande te bestuur sodat wit en swart die universiteit as tuiste vir almal sien en ervaar en om die idee van verdringing van een groep deur die ander te vermy of selfs te voorkom dat die toestand geskep word dat een groep in die proses op die vlug slaan. Ons is verbind tot die skepping van ’n nierassige universiteit en nie die toestand dat wittes buite woon en swartes binne of andersom nie.


Ons koester die begrip van medemenslikheid en agting vir ons almal se gelyke menswaardigheid op grond van ons oorheersende menslike ooreenkomste en gedeelde waardes. Ons staan rassisme teen, of dit nou van wit of van swart kom. Ons wil nie aan die eenkant versoening predik maar in waansinnige onderlinge verdeeldheid en agterdog voortleef nie. Almal moet die wonder beleef van die moontlikheid dat ons een kan wees.

Ons waardeer dit opreg dat daar van die kant van ons minister Naledi Pandor paslike veroordeling van die rassevoorval uitgespreek is, maar dat sy onmiddellik die fokus geplaas het op die geleenthede wat die geval vir al ons kampusse maar ook vir ons land bied.

Eweneens ervaar ons die reaksie van die rektore van nasionale universiteite as aandoenlik positief waar die vanselfsprekende veroordeling gepaardgegaan het met die oorheersende geneigdheid om as leiers van meer rassige kampusse intellektuele leiding te probeer gee in die bepaling van waar ons land staan in die hantering van rassisme, ons erfsonde.

Ons is maar alte bewus daarvan dat ons ongelukkige geskiedenis van kolonialisme en apartheid nog vars in die geheue is. In ons euforie oor die koms van die demokrasie, wat gegrond is op ons grondwetlike verklaring van ons eenheid, was ons nietemin miskien naïef om te dink dat ons in werklikheid nou een is. Dit was bloot die aanhef. Jody Kollapen van die Suid-Afrikaanse Menseregtekommissie het iets beet wanneer hy aanvoer dat ons wel versoening omhels het, maar naïef gedink het dat solank ons die konsep op ons lippe neem, dit alles sal regmaak. Ons stem saam dat daar inderdaad steeds baie werk te doen is.

Ons wil te maklik die omvang van die taak om ’n nierassige nasie te bou geringskat. Ons misken heel dikwels die inherente gebrek aan kapasiteit by mense om op hul Godgegewe ooreenkomste te fokus. Dit lyk asof mense veel meer geneig is om verskille, gewaand of eg, te beklemtoon. Dit is ’n deel van ons menslikheid. Daar is ’n ontstentenis van leiding van byvoorbeeld ons kerk. Die kerk verkondig met heilige preweling ons eenheid in Christus, maar verdedig onmiddellik daarna dawerend verdeeldheid in die kerk. Ons pas regstelling in die werkplek toe sonder om werklik aandag te gee aan en bronne beskikbaar te stel vir die hantering van geregverdigde swart woede en sonder om begryplike aanmatiging en meerderwaardigheid te versoen met ewe begryplike wit verydeling en vervreemding.

Ons ag diversiteit as ’n gegewe sonder om genoegsame werk daarvan te maak om die rykheid van ons heterogeniteit in te bou in die nierassige eenheidstaat wat ons voorsien. Ons begaan ook die fout om die erfsonde van rassisme as net ’n Suid-Afrikaanse fenomeen te eien en is geskok as ons opmerk hoe diep die kloof tussen groepe in Amerika steeds lê.

SENATOR BARACK OBAMA se toespraak in Philadelphia spreek tot die hart van die kwessie oor hoe moeilik dit is om medemenslik te wees en hoe ons sukkel om ons in ander skoene te plaas en so eenheid te bou.

Ons vergeet so maklik dat ons versugting na vrede nêrens sal kom as ons nie die aandrang verstaan dat niemand gevra word om af te skuif nie, maar dat mense bloot gevra word om op te skuif sodat almal sitplek kan kry sodat ons sodoende mekaar se menswaardigheid kan voel en verstaan. Ons almal het gelyke aanspraak op Suid-Afrikanerskap. Niemand het die reg om meerderwaardig te voel nie. Ons mag ook nie ruimte skenk aan die geboorte of oplewing van ’n nuwe veronderstelling dat gemeensaamheid gebou kan word deur rassevernedering aan die een kant en rassevergelding aan die ander kant nie. Ons in Suid-Afrika het ’n hoë prys betaal vir die beoefening asook die verdraagsaamheid. Ons moet enige vorm van rassehegemonie teenstaan.

Hoe erg die provokasie ook al by swart mense kan wees wanneer ons rassevergelding soek, ons mag dit nooit weer verdra nie. Aan die ander kant is dit ewe gevaarlik dat ons nasionale geesdrif vir vergifnis en versoening deur wit mense geag word as ’n geleentheid om terug te val in gemaksones van meerderwaardigheid en toe-eiening Ons is dit aan ons toekoms verskuldig om hierdie tendense onmiddellik raak te sien en te besweer. Dit verg dapper leierskap. Ons universiteit het rede om trots te wees op ons prestasies om groter oopheid en toeganklikheid te skep. Die afgelope 5 jaar het ons 61 studente uit lande soos die Soedan, Ethiopië, Kameroen, Botswana en Lesotho gedoktoreer. Boonop het 6 studente uit lande soos Korea en Indië by ons doktorsgrade verwerf en 11 uit lande soos Amerika en Duitsland. Dit is ons trots.

Ons aan die UV is dit aan ons land maar ook aan onsself verskuldig om nederig te bly en, waar nodig, ons hand diep in eie boesem te steek, maar terselfdertyd te beklemtoon dat ons nie gedefinieer wil word deur insidentele vergrype van ’n klein groep misleide studente nie – hoe erg hul optrede ook al is. Ons reken daarmee af, maar ons wil graag onsself erken as deelgenote aan die erfenis van die nasionale sonde van rassisme, maar ’n universiteit wat transformasie aktief nastreef. Ons is trots op ons oopheid en wat daaruit voortspruit. Op die oomblik is ons onsosiale tradisie van herkoms Afrikaans en Sotho en is ons daarop ingestel om, waar doenlik en waar dit vereis word, Engels as internasionale taal in te bou in ons pogings om mekaar te vind eerder om ons trotse kultuur tradisies te vergeet.

DIE raad, die senaat, die rektor, die personeel van die universiteit wil saam met studente en werkers opnuut geleenthede soek om in gesprek met mekaar te bly. Ons wil saam opgewonde bly oor die moontlikheid van heling, groei en transformasie wat die onlangse insident vir ons geskep het.

Artikel in Die Burger, Saterdag 22 Maart 2008

We use cookies to make interactions with our websites and services easy and meaningful. To better understand how they are used, read more about the UFS cookie policy. By continuing to use this site you are giving us your consent to do this.

Accept