Latest News Archive

Please select Category, Year, and then Month to display items
Previous Archive
16 April 2025 | Story Andre Damons | Photo Kaleidoscope Studios
Ambrose du Plessis
Dr Ambrosé du Plessis, lecturer in the Department of Public Administration and Management, at his graduation of the University of the Free State (UFS) April graduation ceremonies.

With coalition governments becoming more common in South Africa and proven to be unstable, a lecturer at the University of the Free State (UFS) devised an alternative contextual coalition-led framework towards a functioning political-administrative dichotomy. This instability adversely affects service delivery. 

The framework was devised by Dr Ambrosé du Plessis, lecturer in the UFS Department of Public Administration and Management, as part of his PhD research and focused on the City of Johannesburg Metropolitan Municipality. He hopes it can offer valuable lessons for the broader context of South Africa’s evolving political landscape, particularly in light of the 2024 national coalition-led Government of national Unity (GNU). 

Dr Du Plessis graduated with a Doctor of Philosophy with specialisation in Public Administration and management at the UFS April graduation ceremonies. Prof Liezel Lues, Professor of Public Administration and Management, in the Department of Public Administration and Management, was his supervisor. 

Dr Du Plessis is part of the newest cohort of the Emerging Scholar Accelerator (ESAP) mentoring programme for mostly lecturers who are less than five years post-PhD. This group falls within the Transformation of the Professoriate Mentoring Programme which aims to grow a critical mass of excellent emerging scholars at the university who are equipped to assume senior academic and research positions. 

 

Political-administrative dichotomy

With his thesis titled ‘The Political-Administrative Dichotomy in coalition-led metropolitan municipalities: A South African Perspective’, he focuses on the interface between politics and administration. Says Dr Du Plessis: “The political-administrative dichotomy discourse is unable to account for coalition politics in most of South Africa’s metropolitan municipalities. More importantly, political and administrative instability has become common in most of South Africa’s coalition-led metropolitan municipalities.

“What makes my research particularly interesting is that it transcends Public Administration by incorporating contributions from Political Science through critical discourse analysis. I also conducted interviews with political office-bearers, the South African Local Government Association in Gauteng province, as well as subject experts – both national and international – in public administration, political science, and constitutionalism, to uncover deeper nuances relating to local lived experiences and international perspectives,” says Dr Du Plessis. 

According to him, the increasing prevalence of coalition-led governments in South Africa’s metropolitan municipalities necessitates a reconceptualisation of the political-administrative interface. Traditional interpretations of the political-administrative dichotomy have proved inadequate in explaining the multifaceted and dynamic interactions characteristic of contemporary coalition governance. This study responds to that gap by proposing a nuanced, context-sensitive, and theoretically enriched framework that better reflects the realities of coalition-led metropolitan municipal governance in the South African context.

 

The findings of the research 

“Building on comparative and critical discourse analyses, this research advances a polychotomous framework – one that transcends mono-theoretical and discipline-bound approaches by integrating insights from Public Administration and Political Science. The framework acknowledges the existence of both formal and informal political-administrative relationships and interrogates how these configurations influence governance outcomes in coalition-led municipalities, with specific reference to the City of Johannesburg (CoJ) Metropolitan Municipality.

“The findings underscore the limitations of classical dichotomy theory, particularly in accounting for the intersectionality between coalition politics and the institutional architecture of local government. In contrast to the dichotomy discourse, which narrowly focuses on political principals and administrative office-bearers, this research situates the interface within a broader institutional and societal matrix that includes political parties, non-state actors, and citizen constituencies.”

Dr Du Plessis say although this study was confined to local government and the CoJ, he believes it makes a meaningful knowledge contribution with real-world impact, paving the way for continued exploration and innovation in both research and practice concerning the political-administrative interface in coalition-led metropolitan municipalities. “More importantly, I hope it sparks critical reflection on the central nervous system of government and governance in South Africa, highlighting the urgent need to reconfigure not only political and administrative arrangements, but also the broader governance frameworks required to manage coalition politics effectively.”

 

PhD journey 

Obtaining his PhD, Dr Du Plessis says, is extremely emotional as he hopes to have inspired the broader family and future generations of students. It is both a liberating and proud moment for him for which he is deeply grateful and extremely overjoyed. This is not only the achievement of a personal and academic goal, but also the fulfilment of a journey filled with perseverance, growth, and purpose.

Like most PhDs, his journey was characterised by challenges that not only tested his intellectual ability but also his drive to succeed. There were moments of “profound loneliness”, self-doubt and even an overwhelming sense of guilt and shame. He had to deal with mental health challenges and experienced the well-known imposter syndrome. However, the support from his wife, Natasha, and Prof Lues, as well as colleagues like Dr Marevé Biljohn, Head of the Department of Public Administration and Management, the Faculty of Economic and Management Sciences PhD support group under the leadership of Prof Tina Kotze and Mrs Igna du Plooy and the REAP programme under the leadership of Dr Henriette van der Berg and Dr Karen Booysen, were essential in completing his PhD. They guided him through the academic and emotional trials of this journey with unwavering compassion.

News Archive

Artikel in Die Burger: Steeds is daar die kans vir heling deur Dr Franklin Sonn
2008-04-07

Steeds is daar die kans vir heling

Dr Franklin Sonn - Kanselier van die Universiteit van die Vrystaat en ’n oud-ambassadeur.


TOE gene-navorsers uiteindelik die menslike genoom georden het, is bevind dat menslike wesens inderdaad slegs in minder as 2 % onderling verskil en andersins ooreenstem.

Dít is die goeie nuus.

In die loop van die mens se ontwikkelingsgang en in die proses van ons sosiale organisering is godsdiens-, taal- en kultuurpatrone ontwikkel wat gelei het tot territorium-afbakening en volksvorming waaruit ’n hele geskiedenis van haat, nyd en bloedvergieting ontstaan het het wat ondanks die hoë peil van die beskawing wat die postmoderne mens bereik het, steeds voortwoed.

Dít is die slegte nuus.

Gebeure op die kampus van die Universiteit van die Vrystaat (UV) het ons op onnoemlik tragiese wyse herinner aan ons menslike mislukking dat ons – ondanks die oorheersende ooreenkomste tussen ons – ons liewer op grond van die bykans een persent onderlinge verskil vergrype pleeg wat selfs by diere ondenkbaar is. Dat dit boonop op die kampus van ’n universiteit gebeur, is des te ontstellender.

Dit strek ons universiteit egter tot eer dat die verwagte strafstappe onmiddellik gedoen is en dat geen poging aangewend is om selfverskonend verduidelikings te gee of die kombers oor die kop te trek nie.

IN ’n breër konteks wys prof. Hermann Giliomee tereg daarop dat die tydskrif The Economist ’n opname van Markinor gepubliseer het wat aantoon dat meerderhede in al die gemeenskappe te kenne gee dat rasseverhoudings sedert die koms van die demokrasie verbeter het.

Die afleiding daarvan is dat Suid-Afrika in al sy dimensies op die regte pad is en dat ons in die hoop op ’n beter toekoms vir ons almal voortleef. Die nasionale projek om godsdiens, taal en verskille te eerbiedig maar terselfdertyd ’n heterogene tapisserie van eenheid as nasie te bou is die meeste van ons se erns. Ondanks die terugslag is die universiteit verbind tot hierdie toekomsvisie van transformasie wat herhaaldelik leidinggewend deur die rektor, prof. Frederick Fourie, sowel as sy voorganger, prof. Stef Coetzee, uitgespel is.

Vir die UV gaan dit daarom om die pad van insluiting en eenheid diepgaande te bestuur sodat wit en swart die universiteit as tuiste vir almal sien en ervaar en om die idee van verdringing van een groep deur die ander te vermy of selfs te voorkom dat die toestand geskep word dat een groep in die proses op die vlug slaan. Ons is verbind tot die skepping van ’n nierassige universiteit en nie die toestand dat wittes buite woon en swartes binne of andersom nie.


Ons koester die begrip van medemenslikheid en agting vir ons almal se gelyke menswaardigheid op grond van ons oorheersende menslike ooreenkomste en gedeelde waardes. Ons staan rassisme teen, of dit nou van wit of van swart kom. Ons wil nie aan die eenkant versoening predik maar in waansinnige onderlinge verdeeldheid en agterdog voortleef nie. Almal moet die wonder beleef van die moontlikheid dat ons een kan wees.

Ons waardeer dit opreg dat daar van die kant van ons minister Naledi Pandor paslike veroordeling van die rassevoorval uitgespreek is, maar dat sy onmiddellik die fokus geplaas het op die geleenthede wat die geval vir al ons kampusse maar ook vir ons land bied.

Eweneens ervaar ons die reaksie van die rektore van nasionale universiteite as aandoenlik positief waar die vanselfsprekende veroordeling gepaardgegaan het met die oorheersende geneigdheid om as leiers van meer rassige kampusse intellektuele leiding te probeer gee in die bepaling van waar ons land staan in die hantering van rassisme, ons erfsonde.

Ons is maar alte bewus daarvan dat ons ongelukkige geskiedenis van kolonialisme en apartheid nog vars in die geheue is. In ons euforie oor die koms van die demokrasie, wat gegrond is op ons grondwetlike verklaring van ons eenheid, was ons nietemin miskien naïef om te dink dat ons in werklikheid nou een is. Dit was bloot die aanhef. Jody Kollapen van die Suid-Afrikaanse Menseregtekommissie het iets beet wanneer hy aanvoer dat ons wel versoening omhels het, maar naïef gedink het dat solank ons die konsep op ons lippe neem, dit alles sal regmaak. Ons stem saam dat daar inderdaad steeds baie werk te doen is.

Ons wil te maklik die omvang van die taak om ’n nierassige nasie te bou geringskat. Ons misken heel dikwels die inherente gebrek aan kapasiteit by mense om op hul Godgegewe ooreenkomste te fokus. Dit lyk asof mense veel meer geneig is om verskille, gewaand of eg, te beklemtoon. Dit is ’n deel van ons menslikheid. Daar is ’n ontstentenis van leiding van byvoorbeeld ons kerk. Die kerk verkondig met heilige preweling ons eenheid in Christus, maar verdedig onmiddellik daarna dawerend verdeeldheid in die kerk. Ons pas regstelling in die werkplek toe sonder om werklik aandag te gee aan en bronne beskikbaar te stel vir die hantering van geregverdigde swart woede en sonder om begryplike aanmatiging en meerderwaardigheid te versoen met ewe begryplike wit verydeling en vervreemding.

Ons ag diversiteit as ’n gegewe sonder om genoegsame werk daarvan te maak om die rykheid van ons heterogeniteit in te bou in die nierassige eenheidstaat wat ons voorsien. Ons begaan ook die fout om die erfsonde van rassisme as net ’n Suid-Afrikaanse fenomeen te eien en is geskok as ons opmerk hoe diep die kloof tussen groepe in Amerika steeds lê.

SENATOR BARACK OBAMA se toespraak in Philadelphia spreek tot die hart van die kwessie oor hoe moeilik dit is om medemenslik te wees en hoe ons sukkel om ons in ander skoene te plaas en so eenheid te bou.

Ons vergeet so maklik dat ons versugting na vrede nêrens sal kom as ons nie die aandrang verstaan dat niemand gevra word om af te skuif nie, maar dat mense bloot gevra word om op te skuif sodat almal sitplek kan kry sodat ons sodoende mekaar se menswaardigheid kan voel en verstaan. Ons almal het gelyke aanspraak op Suid-Afrikanerskap. Niemand het die reg om meerderwaardig te voel nie. Ons mag ook nie ruimte skenk aan die geboorte of oplewing van ’n nuwe veronderstelling dat gemeensaamheid gebou kan word deur rassevernedering aan die een kant en rassevergelding aan die ander kant nie. Ons in Suid-Afrika het ’n hoë prys betaal vir die beoefening asook die verdraagsaamheid. Ons moet enige vorm van rassehegemonie teenstaan.

Hoe erg die provokasie ook al by swart mense kan wees wanneer ons rassevergelding soek, ons mag dit nooit weer verdra nie. Aan die ander kant is dit ewe gevaarlik dat ons nasionale geesdrif vir vergifnis en versoening deur wit mense geag word as ’n geleentheid om terug te val in gemaksones van meerderwaardigheid en toe-eiening Ons is dit aan ons toekoms verskuldig om hierdie tendense onmiddellik raak te sien en te besweer. Dit verg dapper leierskap. Ons universiteit het rede om trots te wees op ons prestasies om groter oopheid en toeganklikheid te skep. Die afgelope 5 jaar het ons 61 studente uit lande soos die Soedan, Ethiopië, Kameroen, Botswana en Lesotho gedoktoreer. Boonop het 6 studente uit lande soos Korea en Indië by ons doktorsgrade verwerf en 11 uit lande soos Amerika en Duitsland. Dit is ons trots.

Ons aan die UV is dit aan ons land maar ook aan onsself verskuldig om nederig te bly en, waar nodig, ons hand diep in eie boesem te steek, maar terselfdertyd te beklemtoon dat ons nie gedefinieer wil word deur insidentele vergrype van ’n klein groep misleide studente nie – hoe erg hul optrede ook al is. Ons reken daarmee af, maar ons wil graag onsself erken as deelgenote aan die erfenis van die nasionale sonde van rassisme, maar ’n universiteit wat transformasie aktief nastreef. Ons is trots op ons oopheid en wat daaruit voortspruit. Op die oomblik is ons onsosiale tradisie van herkoms Afrikaans en Sotho en is ons daarop ingestel om, waar doenlik en waar dit vereis word, Engels as internasionale taal in te bou in ons pogings om mekaar te vind eerder om ons trotse kultuur tradisies te vergeet.

DIE raad, die senaat, die rektor, die personeel van die universiteit wil saam met studente en werkers opnuut geleenthede soek om in gesprek met mekaar te bly. Ons wil saam opgewonde bly oor die moontlikheid van heling, groei en transformasie wat die onlangse insident vir ons geskep het.

Artikel in Die Burger, Saterdag 22 Maart 2008

We use cookies to make interactions with our websites and services easy and meaningful. To better understand how they are used, read more about the UFS cookie policy. By continuing to use this site you are giving us your consent to do this.

Accept