Latest News Archive

Please select Category, Year, and then Month to display items
Previous Archive
14 April 2025 | Story Martinette Brits | Photo Kaleidoscope Studios
NAS Medal Winners
The four medal winners from the Faculty of Natural and Agricultural Sciences are from left: Christine Rossouw, Philippus Kotzé, Michail Cloete, and Jocelyne Smith.

At the University of the Free State (UFS) April graduation ceremonies, the Faculty of Natural and Agricultural Sciences proudly celebrated the success of 1484 graduates – each one marking a milestone of academic excellence. Among these achievements, four standout students were awarded top honours for their exceptional academic performance.

Jocelyne Smith graduated with a Bachelor of Science Honours in Data Science and received both the prestigious Senate Medal - awarded for the highest weighted average across all UFS faculties - and the Dean’s Medal for achieving the top results in a bachelor honours degree within the faculty. 

Joining her in academic distinction were Christine Rossouw, Philippus Kotzé, and Michail Cloete, who each received a Dean’s Medal for outstanding results in their respective qualifications. Rossouw earned top marks in a three-year bachelor's degree, Kotzé in a four-year bachelor's degree, and Cloete for a master’s degree.

 

From setbacks to success: Jocelyne Smith’s unexpected path to excellence

Jocelyne Smith never intended to pursue Data Science. Her dream was to study medicine and make a meaningful difference in her community. However, when things did not go as planned, she found herself at a difficult crossroads. “I was devastated and unsure what to do next,” she recalls. 

A timely suggestion from Prof Eduan Kotzé introduced her to Data Science – a field she had never considered but soon came to love. Now pursuing a master’s degree, Smith says receiving the Senate and Dean’s Medals was a complete surprise. “I just tried to do my best every day,” she says. “Receiving the medals is a reminder that even when life takes an unexpected turn, the destination can still be extraordinary.”

Her journey has been one of perseverance, long nights of study, and a commitment to community and helping others understand complex material. “Helping others deepened my own understanding and made the experience more meaningful,” she adds. 

Looking ahead, Smith aims to harness Artificial Intelligence (AI) to revolutionise education in South Africa. “AI can make a real difference if used correctly - especially in education,” she explains. Her research focuses on challenging outdated systems and empowering individuals through innovative, practical technology.

 

Designing for impact: Michail Cloete’s award-winning architectural journey

For Michail Cloete, architecture is not just about buildings – it is about problem-solving and creating meaningful spaces. Inspired by his father’s work, he pursued architecture with clarity of purpose and deep-rooted passion.

“My academic success was driven by balance, consistency, and a genuine passion for impactful design,” he says. That mindset paid off, earning him the Dean’s Medal for best performance in a master’s degree.

Cloete views the medal not only as personal recognition but also as a tribute to those who supported him. “It reflects the collective effort – the love, support, and sacrifices of my family and friends,” he shares. 

Looking forward, Cloete hopes to join an architectural firm that creates spaces with lasting impact, continuing a journey grounded in creativity, commitment, and thoughtful design.

 

Rooted in passion: Philippus Kotzé recognised for academic excellence

A deep love for farming and a growing interest in agriculture led Philippus Kotzé to pursue a degree in Animal Sciences. His approach to his studies was straightforward: “I went into the course to learn as much as I could. Good marks were just a welcome side-effect.”

Kotzé’s self-discipline, coupled with encouragement of classmates and lecturers, helped him navigate the demands of a four-year degree – resulting in the Dean’s Medal for academic excellence. 

“There is a saying, ‘Vele hande maak ligte werk.’ For us, the lights were on for four straight years,” he jokes, crediting the collective effort of his support network for his success. 

Now farming full-time, Kotzé aims to grow and diversify within the agricultural sector – bringing the same focused dedication to his career that defined his academic journey. 

 

Bright minds, bold dreams: Christine Rossouw shines in science

Driven by a love for problem-solving and a fascination with how things work, Christine Rossouw found her perfect fit in the sciences. “I love experimenting and figuring things out,” she says. Her curiosity and determination helped her achieve top marks in a Bachelor of Science degree specialising in Chemistry and Physics, earning her the Dean’s Medal for the best results in a three-year bachelor’s degree.  

Rossouw credits her success to maintaining a healthy balance. “Work hard, stay curious, and make time to recharge,” she advises. For her academic achievement is just the beginning - a stepping stone toward big ambitions, that include designing fireworks, advancing green energy, and improving plastic recycling.

Although the full weight of the award is still sinking in, Rossouw is already looking to the future – one that promises to be as bright as her ideas.

 

Words of wisdom: Emmie Pietersen’s message to graduates 

Emmie Pietersen, Head of Strategy and Programme Development at Peritum Agri Institute, delivered a heartfelt message to graduates at all three sessions on Thursday, 10 April. Drawing from the lessons that continue to shape her own life, she urged graduates to embrace each day as a gift – a reminder that every moment presents both a chance and a choice. 

“Your presence is your brand,” she said, encouraging graduates to carry themselves with both confidence and humility. True success, she explained, lies in the ability to prioritise, to plan with intention, foster meaningful partnerships, and persevere - because failure only happens when we stop trying.

In closing, she shared a powerful message she once gave to her son: “You were fearfully and wonderfully made. Grow your career with courage, but tread softly. Make us Kovsies proud.”

 

 

News Archive

Artikel in Die Burger: Steeds is daar die kans vir heling deur Dr Franklin Sonn
2008-04-07

Steeds is daar die kans vir heling

Dr Franklin Sonn - Kanselier van die Universiteit van die Vrystaat en ’n oud-ambassadeur.


TOE gene-navorsers uiteindelik die menslike genoom georden het, is bevind dat menslike wesens inderdaad slegs in minder as 2 % onderling verskil en andersins ooreenstem.

Dít is die goeie nuus.

In die loop van die mens se ontwikkelingsgang en in die proses van ons sosiale organisering is godsdiens-, taal- en kultuurpatrone ontwikkel wat gelei het tot territorium-afbakening en volksvorming waaruit ’n hele geskiedenis van haat, nyd en bloedvergieting ontstaan het het wat ondanks die hoë peil van die beskawing wat die postmoderne mens bereik het, steeds voortwoed.

Dít is die slegte nuus.

Gebeure op die kampus van die Universiteit van die Vrystaat (UV) het ons op onnoemlik tragiese wyse herinner aan ons menslike mislukking dat ons – ondanks die oorheersende ooreenkomste tussen ons – ons liewer op grond van die bykans een persent onderlinge verskil vergrype pleeg wat selfs by diere ondenkbaar is. Dat dit boonop op die kampus van ’n universiteit gebeur, is des te ontstellender.

Dit strek ons universiteit egter tot eer dat die verwagte strafstappe onmiddellik gedoen is en dat geen poging aangewend is om selfverskonend verduidelikings te gee of die kombers oor die kop te trek nie.

IN ’n breër konteks wys prof. Hermann Giliomee tereg daarop dat die tydskrif The Economist ’n opname van Markinor gepubliseer het wat aantoon dat meerderhede in al die gemeenskappe te kenne gee dat rasseverhoudings sedert die koms van die demokrasie verbeter het.

Die afleiding daarvan is dat Suid-Afrika in al sy dimensies op die regte pad is en dat ons in die hoop op ’n beter toekoms vir ons almal voortleef. Die nasionale projek om godsdiens, taal en verskille te eerbiedig maar terselfdertyd ’n heterogene tapisserie van eenheid as nasie te bou is die meeste van ons se erns. Ondanks die terugslag is die universiteit verbind tot hierdie toekomsvisie van transformasie wat herhaaldelik leidinggewend deur die rektor, prof. Frederick Fourie, sowel as sy voorganger, prof. Stef Coetzee, uitgespel is.

Vir die UV gaan dit daarom om die pad van insluiting en eenheid diepgaande te bestuur sodat wit en swart die universiteit as tuiste vir almal sien en ervaar en om die idee van verdringing van een groep deur die ander te vermy of selfs te voorkom dat die toestand geskep word dat een groep in die proses op die vlug slaan. Ons is verbind tot die skepping van ’n nierassige universiteit en nie die toestand dat wittes buite woon en swartes binne of andersom nie.


Ons koester die begrip van medemenslikheid en agting vir ons almal se gelyke menswaardigheid op grond van ons oorheersende menslike ooreenkomste en gedeelde waardes. Ons staan rassisme teen, of dit nou van wit of van swart kom. Ons wil nie aan die eenkant versoening predik maar in waansinnige onderlinge verdeeldheid en agterdog voortleef nie. Almal moet die wonder beleef van die moontlikheid dat ons een kan wees.

Ons waardeer dit opreg dat daar van die kant van ons minister Naledi Pandor paslike veroordeling van die rassevoorval uitgespreek is, maar dat sy onmiddellik die fokus geplaas het op die geleenthede wat die geval vir al ons kampusse maar ook vir ons land bied.

Eweneens ervaar ons die reaksie van die rektore van nasionale universiteite as aandoenlik positief waar die vanselfsprekende veroordeling gepaardgegaan het met die oorheersende geneigdheid om as leiers van meer rassige kampusse intellektuele leiding te probeer gee in die bepaling van waar ons land staan in die hantering van rassisme, ons erfsonde.

Ons is maar alte bewus daarvan dat ons ongelukkige geskiedenis van kolonialisme en apartheid nog vars in die geheue is. In ons euforie oor die koms van die demokrasie, wat gegrond is op ons grondwetlike verklaring van ons eenheid, was ons nietemin miskien naïef om te dink dat ons in werklikheid nou een is. Dit was bloot die aanhef. Jody Kollapen van die Suid-Afrikaanse Menseregtekommissie het iets beet wanneer hy aanvoer dat ons wel versoening omhels het, maar naïef gedink het dat solank ons die konsep op ons lippe neem, dit alles sal regmaak. Ons stem saam dat daar inderdaad steeds baie werk te doen is.

Ons wil te maklik die omvang van die taak om ’n nierassige nasie te bou geringskat. Ons misken heel dikwels die inherente gebrek aan kapasiteit by mense om op hul Godgegewe ooreenkomste te fokus. Dit lyk asof mense veel meer geneig is om verskille, gewaand of eg, te beklemtoon. Dit is ’n deel van ons menslikheid. Daar is ’n ontstentenis van leiding van byvoorbeeld ons kerk. Die kerk verkondig met heilige preweling ons eenheid in Christus, maar verdedig onmiddellik daarna dawerend verdeeldheid in die kerk. Ons pas regstelling in die werkplek toe sonder om werklik aandag te gee aan en bronne beskikbaar te stel vir die hantering van geregverdigde swart woede en sonder om begryplike aanmatiging en meerderwaardigheid te versoen met ewe begryplike wit verydeling en vervreemding.

Ons ag diversiteit as ’n gegewe sonder om genoegsame werk daarvan te maak om die rykheid van ons heterogeniteit in te bou in die nierassige eenheidstaat wat ons voorsien. Ons begaan ook die fout om die erfsonde van rassisme as net ’n Suid-Afrikaanse fenomeen te eien en is geskok as ons opmerk hoe diep die kloof tussen groepe in Amerika steeds lê.

SENATOR BARACK OBAMA se toespraak in Philadelphia spreek tot die hart van die kwessie oor hoe moeilik dit is om medemenslik te wees en hoe ons sukkel om ons in ander skoene te plaas en so eenheid te bou.

Ons vergeet so maklik dat ons versugting na vrede nêrens sal kom as ons nie die aandrang verstaan dat niemand gevra word om af te skuif nie, maar dat mense bloot gevra word om op te skuif sodat almal sitplek kan kry sodat ons sodoende mekaar se menswaardigheid kan voel en verstaan. Ons almal het gelyke aanspraak op Suid-Afrikanerskap. Niemand het die reg om meerderwaardig te voel nie. Ons mag ook nie ruimte skenk aan die geboorte of oplewing van ’n nuwe veronderstelling dat gemeensaamheid gebou kan word deur rassevernedering aan die een kant en rassevergelding aan die ander kant nie. Ons in Suid-Afrika het ’n hoë prys betaal vir die beoefening asook die verdraagsaamheid. Ons moet enige vorm van rassehegemonie teenstaan.

Hoe erg die provokasie ook al by swart mense kan wees wanneer ons rassevergelding soek, ons mag dit nooit weer verdra nie. Aan die ander kant is dit ewe gevaarlik dat ons nasionale geesdrif vir vergifnis en versoening deur wit mense geag word as ’n geleentheid om terug te val in gemaksones van meerderwaardigheid en toe-eiening Ons is dit aan ons toekoms verskuldig om hierdie tendense onmiddellik raak te sien en te besweer. Dit verg dapper leierskap. Ons universiteit het rede om trots te wees op ons prestasies om groter oopheid en toeganklikheid te skep. Die afgelope 5 jaar het ons 61 studente uit lande soos die Soedan, Ethiopië, Kameroen, Botswana en Lesotho gedoktoreer. Boonop het 6 studente uit lande soos Korea en Indië by ons doktorsgrade verwerf en 11 uit lande soos Amerika en Duitsland. Dit is ons trots.

Ons aan die UV is dit aan ons land maar ook aan onsself verskuldig om nederig te bly en, waar nodig, ons hand diep in eie boesem te steek, maar terselfdertyd te beklemtoon dat ons nie gedefinieer wil word deur insidentele vergrype van ’n klein groep misleide studente nie – hoe erg hul optrede ook al is. Ons reken daarmee af, maar ons wil graag onsself erken as deelgenote aan die erfenis van die nasionale sonde van rassisme, maar ’n universiteit wat transformasie aktief nastreef. Ons is trots op ons oopheid en wat daaruit voortspruit. Op die oomblik is ons onsosiale tradisie van herkoms Afrikaans en Sotho en is ons daarop ingestel om, waar doenlik en waar dit vereis word, Engels as internasionale taal in te bou in ons pogings om mekaar te vind eerder om ons trotse kultuur tradisies te vergeet.

DIE raad, die senaat, die rektor, die personeel van die universiteit wil saam met studente en werkers opnuut geleenthede soek om in gesprek met mekaar te bly. Ons wil saam opgewonde bly oor die moontlikheid van heling, groei en transformasie wat die onlangse insident vir ons geskep het.

Artikel in Die Burger, Saterdag 22 Maart 2008

We use cookies to make interactions with our websites and services easy and meaningful. To better understand how they are used, read more about the UFS cookie policy. By continuing to use this site you are giving us your consent to do this.

Accept