Latest News Archive

Please select Category, Year, and then Month to display items
Previous Archive
08 April 2025 | Story Precious Shamase | Photo Kaleidoscope Studios
Sellwane Moloi
Sellwane Jeanette Moloi celebrates graduating with a PhD in plant stress biology, contributing vital research toward global food security through drought-tolerant wheat studies.

Embarking on a PhD is a transformative journey, one filled with intellectual challenges, personal growth, and the potential to contribute meaningfully to one's field. For Sellwane Jeanette Moloi – who has graduated with her PhD on Friday 4 April during the afternoon session – the path was illuminated by a deep fascination with plants and a determination to address the critical issue of global food security.

 

A spark of curiosity

"The initial spark came from a deep curiosity about plants," Moloi shared. "I was intrigued by how plants function and the key mechanisms that help them survive when exposed to various environmental stress factors. Learning different techniques used to study and analyse plant responses to environmental factors made me even more intrigued." This curiosity fuelled a rigorous exploration into plant stress biology, focusing on how wheat thrives under drought conditions.

 

Navigating the challenges

Reflecting on the experience, however, the PhD journey was not without its hurdles. "One of the most challenging aspects was staying motivated and managing pressure," Moloi confessed. "Setbacks and slow progress can also be overwhelming." Overcoming these obstacles required a strategic approach: "I had to break down larger tasks into manageable tasks and also seek support from my supervisors."

Doubts inevitably arose, especially when experiments did not go as planned. "There were moments when I asked myself what I had actually gotten myself into," she admitted. However, the unwavering support of supervisors, colleagues, friends, and family provided the necessary reassurance. "They always assured me things would work out; I needed to hang in there."

 

Key discoveries and achievements

Amid the challenges, significant discoveries were made. Notably, Moloi found that a drought-tolerant wheat variety suppressed photosynthesis as a potential strategy to avert oxidative stress damage, maintaining cell membrane integrity during stressful conditions. This unexpected turn stressed the complexity of plant survival mechanisms.

Moloi’s dedication and hard work culminated in significant achievements, including winning the best PhD poster in plant physiology at the 46th South Africa Association of Botanists Conference in 2020, 3rd Prize at the University of Johannesburg Postgraduate Symposium in 2023 and publishing two research articles in high-impact journals. These accomplishments are a testament to her research prowess and contribution to the field.

 

Developing essential skills

Beyond the research itself, the PhD journey fostered critical skills vital for future success. ‘Critical thinking, logical reasoning, and problem-solving’ were highlighted as key takeaways. "As a PhD student, your mind is constantly engaged in critically analysing results and providing logical reasoning. I believe these skills are valuable in tackling certain situations and providing solutions to problems."

 

Balancing life and research

Balancing research with other aspects of life proved challenging. "That was challenging, but I created a schedule that worked for me," the graduand explained. "This included dedicating certain days (weekends or holidays) or hours to specific tasks, such as lab work or writing. One thing I would advise a PhD student is that they should make time to rest to avoid burnout."


Contribution to food security

Moloi's research holds significant implications for global food security, a pressing issue in the face of climate change and a growing population. "I hope my research will provide insight into how wheat as a cereal crop thrives under drought stress conditions, and the information can be used by plant breeding initiatives in developing more drought-tolerant crops," she stated. "The opportunity to contribute to the field of plant stress biology – my research focuses on understanding plant response mechanisms under drought, and acquiring such information can address issues related to global food security."


Advice for future PhD candidates

For students embarking on their PhD journey, Moloi offered valuable advice: "This degree requires one to be highly motivated and ask for help whenever there are setbacks. There will always be setbacks in research; you need to go back to the drawing board and look for solutions." She also emphasised the importance of seeking support for mental and emotional well-being. "It is okay to feel overwhelmed; the work can be too much at times. Students need to ask for help. We have professionals on campus who can assist with mental or emotional issues."

Furthermore, Moloi shared personal lessons: "Time management and prioritising important tasks. I also learned that it is important to allow yourself to rest. This degree can affect your mental or emotional health." And a candid reflection: "I did not have much of a social life, and I spent most of my time in the lab."

 

Looking ahead

With a PhD in hand, Moloi aspires to become an expert in her field, collaborating with other researchers and mentoring future students. Her journey exemplifies the dedication, resilience, and intellectual curiosity required to excel in academia and contribute to addressing pressing global challenges.

The university provided essential support throughout her studies, ensuring access to facilities even during the COVID-19 pandemic. "I always had access to the facilities on campus to do my research, even during the COVID-19 pandemic."

Celebrating milestones along the way was crucial, with fellow postgraduates sharing in each other's achievements. "My fellow postgraduates and I often went out for lunch to celebrate everyone's achievements." And the support system was extensive: "Everyone – family, supervisors, friends, and colleagues.”

News Archive

Artikel in Die Burger: Steeds is daar die kans vir heling deur Dr Franklin Sonn
2008-04-07

Steeds is daar die kans vir heling

Dr Franklin Sonn - Kanselier van die Universiteit van die Vrystaat en ’n oud-ambassadeur.


TOE gene-navorsers uiteindelik die menslike genoom georden het, is bevind dat menslike wesens inderdaad slegs in minder as 2 % onderling verskil en andersins ooreenstem.

Dít is die goeie nuus.

In die loop van die mens se ontwikkelingsgang en in die proses van ons sosiale organisering is godsdiens-, taal- en kultuurpatrone ontwikkel wat gelei het tot territorium-afbakening en volksvorming waaruit ’n hele geskiedenis van haat, nyd en bloedvergieting ontstaan het het wat ondanks die hoë peil van die beskawing wat die postmoderne mens bereik het, steeds voortwoed.

Dít is die slegte nuus.

Gebeure op die kampus van die Universiteit van die Vrystaat (UV) het ons op onnoemlik tragiese wyse herinner aan ons menslike mislukking dat ons – ondanks die oorheersende ooreenkomste tussen ons – ons liewer op grond van die bykans een persent onderlinge verskil vergrype pleeg wat selfs by diere ondenkbaar is. Dat dit boonop op die kampus van ’n universiteit gebeur, is des te ontstellender.

Dit strek ons universiteit egter tot eer dat die verwagte strafstappe onmiddellik gedoen is en dat geen poging aangewend is om selfverskonend verduidelikings te gee of die kombers oor die kop te trek nie.

IN ’n breër konteks wys prof. Hermann Giliomee tereg daarop dat die tydskrif The Economist ’n opname van Markinor gepubliseer het wat aantoon dat meerderhede in al die gemeenskappe te kenne gee dat rasseverhoudings sedert die koms van die demokrasie verbeter het.

Die afleiding daarvan is dat Suid-Afrika in al sy dimensies op die regte pad is en dat ons in die hoop op ’n beter toekoms vir ons almal voortleef. Die nasionale projek om godsdiens, taal en verskille te eerbiedig maar terselfdertyd ’n heterogene tapisserie van eenheid as nasie te bou is die meeste van ons se erns. Ondanks die terugslag is die universiteit verbind tot hierdie toekomsvisie van transformasie wat herhaaldelik leidinggewend deur die rektor, prof. Frederick Fourie, sowel as sy voorganger, prof. Stef Coetzee, uitgespel is.

Vir die UV gaan dit daarom om die pad van insluiting en eenheid diepgaande te bestuur sodat wit en swart die universiteit as tuiste vir almal sien en ervaar en om die idee van verdringing van een groep deur die ander te vermy of selfs te voorkom dat die toestand geskep word dat een groep in die proses op die vlug slaan. Ons is verbind tot die skepping van ’n nierassige universiteit en nie die toestand dat wittes buite woon en swartes binne of andersom nie.


Ons koester die begrip van medemenslikheid en agting vir ons almal se gelyke menswaardigheid op grond van ons oorheersende menslike ooreenkomste en gedeelde waardes. Ons staan rassisme teen, of dit nou van wit of van swart kom. Ons wil nie aan die eenkant versoening predik maar in waansinnige onderlinge verdeeldheid en agterdog voortleef nie. Almal moet die wonder beleef van die moontlikheid dat ons een kan wees.

Ons waardeer dit opreg dat daar van die kant van ons minister Naledi Pandor paslike veroordeling van die rassevoorval uitgespreek is, maar dat sy onmiddellik die fokus geplaas het op die geleenthede wat die geval vir al ons kampusse maar ook vir ons land bied.

Eweneens ervaar ons die reaksie van die rektore van nasionale universiteite as aandoenlik positief waar die vanselfsprekende veroordeling gepaardgegaan het met die oorheersende geneigdheid om as leiers van meer rassige kampusse intellektuele leiding te probeer gee in die bepaling van waar ons land staan in die hantering van rassisme, ons erfsonde.

Ons is maar alte bewus daarvan dat ons ongelukkige geskiedenis van kolonialisme en apartheid nog vars in die geheue is. In ons euforie oor die koms van die demokrasie, wat gegrond is op ons grondwetlike verklaring van ons eenheid, was ons nietemin miskien naïef om te dink dat ons in werklikheid nou een is. Dit was bloot die aanhef. Jody Kollapen van die Suid-Afrikaanse Menseregtekommissie het iets beet wanneer hy aanvoer dat ons wel versoening omhels het, maar naïef gedink het dat solank ons die konsep op ons lippe neem, dit alles sal regmaak. Ons stem saam dat daar inderdaad steeds baie werk te doen is.

Ons wil te maklik die omvang van die taak om ’n nierassige nasie te bou geringskat. Ons misken heel dikwels die inherente gebrek aan kapasiteit by mense om op hul Godgegewe ooreenkomste te fokus. Dit lyk asof mense veel meer geneig is om verskille, gewaand of eg, te beklemtoon. Dit is ’n deel van ons menslikheid. Daar is ’n ontstentenis van leiding van byvoorbeeld ons kerk. Die kerk verkondig met heilige preweling ons eenheid in Christus, maar verdedig onmiddellik daarna dawerend verdeeldheid in die kerk. Ons pas regstelling in die werkplek toe sonder om werklik aandag te gee aan en bronne beskikbaar te stel vir die hantering van geregverdigde swart woede en sonder om begryplike aanmatiging en meerderwaardigheid te versoen met ewe begryplike wit verydeling en vervreemding.

Ons ag diversiteit as ’n gegewe sonder om genoegsame werk daarvan te maak om die rykheid van ons heterogeniteit in te bou in die nierassige eenheidstaat wat ons voorsien. Ons begaan ook die fout om die erfsonde van rassisme as net ’n Suid-Afrikaanse fenomeen te eien en is geskok as ons opmerk hoe diep die kloof tussen groepe in Amerika steeds lê.

SENATOR BARACK OBAMA se toespraak in Philadelphia spreek tot die hart van die kwessie oor hoe moeilik dit is om medemenslik te wees en hoe ons sukkel om ons in ander skoene te plaas en so eenheid te bou.

Ons vergeet so maklik dat ons versugting na vrede nêrens sal kom as ons nie die aandrang verstaan dat niemand gevra word om af te skuif nie, maar dat mense bloot gevra word om op te skuif sodat almal sitplek kan kry sodat ons sodoende mekaar se menswaardigheid kan voel en verstaan. Ons almal het gelyke aanspraak op Suid-Afrikanerskap. Niemand het die reg om meerderwaardig te voel nie. Ons mag ook nie ruimte skenk aan die geboorte of oplewing van ’n nuwe veronderstelling dat gemeensaamheid gebou kan word deur rassevernedering aan die een kant en rassevergelding aan die ander kant nie. Ons in Suid-Afrika het ’n hoë prys betaal vir die beoefening asook die verdraagsaamheid. Ons moet enige vorm van rassehegemonie teenstaan.

Hoe erg die provokasie ook al by swart mense kan wees wanneer ons rassevergelding soek, ons mag dit nooit weer verdra nie. Aan die ander kant is dit ewe gevaarlik dat ons nasionale geesdrif vir vergifnis en versoening deur wit mense geag word as ’n geleentheid om terug te val in gemaksones van meerderwaardigheid en toe-eiening Ons is dit aan ons toekoms verskuldig om hierdie tendense onmiddellik raak te sien en te besweer. Dit verg dapper leierskap. Ons universiteit het rede om trots te wees op ons prestasies om groter oopheid en toeganklikheid te skep. Die afgelope 5 jaar het ons 61 studente uit lande soos die Soedan, Ethiopië, Kameroen, Botswana en Lesotho gedoktoreer. Boonop het 6 studente uit lande soos Korea en Indië by ons doktorsgrade verwerf en 11 uit lande soos Amerika en Duitsland. Dit is ons trots.

Ons aan die UV is dit aan ons land maar ook aan onsself verskuldig om nederig te bly en, waar nodig, ons hand diep in eie boesem te steek, maar terselfdertyd te beklemtoon dat ons nie gedefinieer wil word deur insidentele vergrype van ’n klein groep misleide studente nie – hoe erg hul optrede ook al is. Ons reken daarmee af, maar ons wil graag onsself erken as deelgenote aan die erfenis van die nasionale sonde van rassisme, maar ’n universiteit wat transformasie aktief nastreef. Ons is trots op ons oopheid en wat daaruit voortspruit. Op die oomblik is ons onsosiale tradisie van herkoms Afrikaans en Sotho en is ons daarop ingestel om, waar doenlik en waar dit vereis word, Engels as internasionale taal in te bou in ons pogings om mekaar te vind eerder om ons trotse kultuur tradisies te vergeet.

DIE raad, die senaat, die rektor, die personeel van die universiteit wil saam met studente en werkers opnuut geleenthede soek om in gesprek met mekaar te bly. Ons wil saam opgewonde bly oor die moontlikheid van heling, groei en transformasie wat die onlangse insident vir ons geskep het.

Artikel in Die Burger, Saterdag 22 Maart 2008

We use cookies to make interactions with our websites and services easy and meaningful. To better understand how they are used, read more about the UFS cookie policy. By continuing to use this site you are giving us your consent to do this.

Accept