Latest News Archive

Please select Category, Year, and then Month to display items
Previous Archive
15 August 2025 | Story Tshepo Tsotetsi
Business Acumen Day
The UFS School of Accountancy recently hosted its third annual Business Acumen Day and Panel Discussion, featuring former Chief Justice Raymond Zondo, Prof Deon Rossouw, Rochelle Murugan, and Prof Bernard Agulhas.

The University of the Free State’s (UFS) School of Accountancy in the Faculty of Economic and Management Sciences hosted its third annual Business Acumen Day and Panel Discussion on 12 August 2025, placing ethics, integrity, and public trust firmly under the spotlight.

Sponsored by audit, accounting and consulting firm Forvis Mazars South Africa, the day opened with a student-centred engagement in the Callie Human Centre, followed by a dynamic panel discussion with staff and stakeholders at the Centenary Complex. Both sessions tackled the theme ‘Restoring Public Trust: Ethical Leadership in an Era of Public Accountability’.

The panel featured former Chief Justice Raymond Zondo, whose decades in judicial service include leading the State Capture Commission; Prof Deon Rossouw, an internationally recognised authority on business ethics and corporate governance; and Rochelle Murugan, Head of Audit at Forvis Mazars South Africa and a leader in diversity and inclusion. The discussion was facilitated by Prof Bernard Agulhas, former CEO of the Independent Regulatory Board for Auditors and an influential figure in global standard-setting and corporate governance.

According to Prof Frans Prinsloo, Director of the School of Accountancy, the event’s timing was deliberate: “Given the erosion of public confidence in leadership and the ongoing reports of corruption and abuse of power, it is crucial to address ethical leadership and public trust head-on. Our profession has a responsibility to lead conversations that promote integrity, accountability, and responsible leadership. These events give our profession and students the opportunity to hear directly from leaders who have shaped the national dialogue on these issues.”

 

Building a culture of ethics

Earlier in the day, Justice Zondo spoke directly to students who are preparing for careers in accounting and auditing, emphasising the importance of integrity in sustaining the profession’s credibility. “Your job is a very important job, and ethical behaviour is the only way your profession is going to continue to be respected. You must never let your profession down. Remember, your integrity is priceless,” he said. He also identified features of ethical leadership – integrity, fairness, humility, accountability, and courage – as non-negotiables for those entering the profession.

In the panel discussion, Murugan stressed that “the tone at the top plays a massive role” in shaping ethical cultures. She said leaders have a responsibility to create environments where ethical leadership and accountability are built into performance measures and reward systems. “Speaking up should be something we expect, respect, and protect,” she said, adding that embedding ethical policies into daily processes ensures they become a natural part of everyday work.

Prof Rossouw built on this point, noting that ethical tone must extend beyond the top levels of leadership. “We often find that the tone at the top does not filter down through the rest of the organisation. We need the same commitment to ethics across all employees,” he said, adding that an ethical culture requires clear standards, open discussions about ethics, and accountability. “If you do the wrong thing, there must be consequences. Equally, if you do the right thing, there should be recognition for the role you play,” he said, explaining that this approach allows employees at all levels to see themselves as active participants in an organisation’s ethical life.

 

Ethics in action: From Parliament to the public

Justice Zondo contributed a legal and governance perspective, drawing on an example from his time overseeing parliamentary processes. He recounted how, during a motion of no confidence in then-president Jacob Zuma, members of the ruling party were instructed to vote against the motion or risk losing their parliamentary seats. “This illustrates how individuals sometimes compromise their ethics out of fear for their positions,” he said. “In the public sector, the system can work against ethics when decisions are taken in the interest of the organisation rather than the people it serves. This undermines the fight against corruption.”

He also outlined three ways citizens can play a role in strengthening public accountability: avoiding the election of leaders with histories of wrongdoing; remaining active and vocal in holding public representatives accountable; and supporting or joining organisations that fight corruption. “Remember, people in Parliament work for you, not the other way around,” he told the audience.

Prof Rossouw offered a conceptual distinction between ethics and values, clarifying that, although the two are related, they are not identical. “Ethics is about doing good unto others as you expect them to do unto you. Values, on the other hand, are our priorities or convictions about what is important – but not all values are ethical. Ethical values are those that guide how we treat other people and interact with them,” he explained, describing ethics as a subset of an organisation’s broader values.

Underscoring why this conversation matters for the profession and the country, Prof Prinsloo noted: “Accounting and auditing are cornerstones of public accountability. Ethical leadership ensures these functions are performed with integrity and transparency. In South Africa, where there have been significant breaches of trust, the intersection of these three elements is vital. Ethical accounting and auditing practices, guided by strong ethical leadership, are essential for ensuring that public resources are managed responsibly and that those in positions of power are held accountable. In the School of Accountancy, we aim to equip our students with the skills and ethical grounding to navigate these complexities and uphold the highest standards of public accountability.”

Hosting thought leaders such as Justice Zondo and Prof Rossouw, he added, is both “a privilege” and a signal of intent: “By providing a platform for these important conversations, we signal to our students, alumni, and the broader community that we are serious about shaping ethical leaders and promoting a culture of accountability.”

The third annual Business Acumen Day and Panel Discussion continues the School of Accountancy’s commitment to convening rigorous, topical dialogue across auditing, governance, sustainability, and ethics – a commitment Prof Prinsloo says will endure: “We will continue to host conversations that challenge conventional thinking, bring together diverse voices, and provide students and practitioners with tools to strengthen ethical cultures in their organisations.”

News Archive

Artikel in Die Burger: Steeds is daar die kans vir heling deur Dr Franklin Sonn
2008-04-07

Steeds is daar die kans vir heling

Dr Franklin Sonn - Kanselier van die Universiteit van die Vrystaat en ’n oud-ambassadeur.


TOE gene-navorsers uiteindelik die menslike genoom georden het, is bevind dat menslike wesens inderdaad slegs in minder as 2 % onderling verskil en andersins ooreenstem.

Dít is die goeie nuus.

In die loop van die mens se ontwikkelingsgang en in die proses van ons sosiale organisering is godsdiens-, taal- en kultuurpatrone ontwikkel wat gelei het tot territorium-afbakening en volksvorming waaruit ’n hele geskiedenis van haat, nyd en bloedvergieting ontstaan het het wat ondanks die hoë peil van die beskawing wat die postmoderne mens bereik het, steeds voortwoed.

Dít is die slegte nuus.

Gebeure op die kampus van die Universiteit van die Vrystaat (UV) het ons op onnoemlik tragiese wyse herinner aan ons menslike mislukking dat ons – ondanks die oorheersende ooreenkomste tussen ons – ons liewer op grond van die bykans een persent onderlinge verskil vergrype pleeg wat selfs by diere ondenkbaar is. Dat dit boonop op die kampus van ’n universiteit gebeur, is des te ontstellender.

Dit strek ons universiteit egter tot eer dat die verwagte strafstappe onmiddellik gedoen is en dat geen poging aangewend is om selfverskonend verduidelikings te gee of die kombers oor die kop te trek nie.

IN ’n breër konteks wys prof. Hermann Giliomee tereg daarop dat die tydskrif The Economist ’n opname van Markinor gepubliseer het wat aantoon dat meerderhede in al die gemeenskappe te kenne gee dat rasseverhoudings sedert die koms van die demokrasie verbeter het.

Die afleiding daarvan is dat Suid-Afrika in al sy dimensies op die regte pad is en dat ons in die hoop op ’n beter toekoms vir ons almal voortleef. Die nasionale projek om godsdiens, taal en verskille te eerbiedig maar terselfdertyd ’n heterogene tapisserie van eenheid as nasie te bou is die meeste van ons se erns. Ondanks die terugslag is die universiteit verbind tot hierdie toekomsvisie van transformasie wat herhaaldelik leidinggewend deur die rektor, prof. Frederick Fourie, sowel as sy voorganger, prof. Stef Coetzee, uitgespel is.

Vir die UV gaan dit daarom om die pad van insluiting en eenheid diepgaande te bestuur sodat wit en swart die universiteit as tuiste vir almal sien en ervaar en om die idee van verdringing van een groep deur die ander te vermy of selfs te voorkom dat die toestand geskep word dat een groep in die proses op die vlug slaan. Ons is verbind tot die skepping van ’n nierassige universiteit en nie die toestand dat wittes buite woon en swartes binne of andersom nie.


Ons koester die begrip van medemenslikheid en agting vir ons almal se gelyke menswaardigheid op grond van ons oorheersende menslike ooreenkomste en gedeelde waardes. Ons staan rassisme teen, of dit nou van wit of van swart kom. Ons wil nie aan die eenkant versoening predik maar in waansinnige onderlinge verdeeldheid en agterdog voortleef nie. Almal moet die wonder beleef van die moontlikheid dat ons een kan wees.

Ons waardeer dit opreg dat daar van die kant van ons minister Naledi Pandor paslike veroordeling van die rassevoorval uitgespreek is, maar dat sy onmiddellik die fokus geplaas het op die geleenthede wat die geval vir al ons kampusse maar ook vir ons land bied.

Eweneens ervaar ons die reaksie van die rektore van nasionale universiteite as aandoenlik positief waar die vanselfsprekende veroordeling gepaardgegaan het met die oorheersende geneigdheid om as leiers van meer rassige kampusse intellektuele leiding te probeer gee in die bepaling van waar ons land staan in die hantering van rassisme, ons erfsonde.

Ons is maar alte bewus daarvan dat ons ongelukkige geskiedenis van kolonialisme en apartheid nog vars in die geheue is. In ons euforie oor die koms van die demokrasie, wat gegrond is op ons grondwetlike verklaring van ons eenheid, was ons nietemin miskien naïef om te dink dat ons in werklikheid nou een is. Dit was bloot die aanhef. Jody Kollapen van die Suid-Afrikaanse Menseregtekommissie het iets beet wanneer hy aanvoer dat ons wel versoening omhels het, maar naïef gedink het dat solank ons die konsep op ons lippe neem, dit alles sal regmaak. Ons stem saam dat daar inderdaad steeds baie werk te doen is.

Ons wil te maklik die omvang van die taak om ’n nierassige nasie te bou geringskat. Ons misken heel dikwels die inherente gebrek aan kapasiteit by mense om op hul Godgegewe ooreenkomste te fokus. Dit lyk asof mense veel meer geneig is om verskille, gewaand of eg, te beklemtoon. Dit is ’n deel van ons menslikheid. Daar is ’n ontstentenis van leiding van byvoorbeeld ons kerk. Die kerk verkondig met heilige preweling ons eenheid in Christus, maar verdedig onmiddellik daarna dawerend verdeeldheid in die kerk. Ons pas regstelling in die werkplek toe sonder om werklik aandag te gee aan en bronne beskikbaar te stel vir die hantering van geregverdigde swart woede en sonder om begryplike aanmatiging en meerderwaardigheid te versoen met ewe begryplike wit verydeling en vervreemding.

Ons ag diversiteit as ’n gegewe sonder om genoegsame werk daarvan te maak om die rykheid van ons heterogeniteit in te bou in die nierassige eenheidstaat wat ons voorsien. Ons begaan ook die fout om die erfsonde van rassisme as net ’n Suid-Afrikaanse fenomeen te eien en is geskok as ons opmerk hoe diep die kloof tussen groepe in Amerika steeds lê.

SENATOR BARACK OBAMA se toespraak in Philadelphia spreek tot die hart van die kwessie oor hoe moeilik dit is om medemenslik te wees en hoe ons sukkel om ons in ander skoene te plaas en so eenheid te bou.

Ons vergeet so maklik dat ons versugting na vrede nêrens sal kom as ons nie die aandrang verstaan dat niemand gevra word om af te skuif nie, maar dat mense bloot gevra word om op te skuif sodat almal sitplek kan kry sodat ons sodoende mekaar se menswaardigheid kan voel en verstaan. Ons almal het gelyke aanspraak op Suid-Afrikanerskap. Niemand het die reg om meerderwaardig te voel nie. Ons mag ook nie ruimte skenk aan die geboorte of oplewing van ’n nuwe veronderstelling dat gemeensaamheid gebou kan word deur rassevernedering aan die een kant en rassevergelding aan die ander kant nie. Ons in Suid-Afrika het ’n hoë prys betaal vir die beoefening asook die verdraagsaamheid. Ons moet enige vorm van rassehegemonie teenstaan.

Hoe erg die provokasie ook al by swart mense kan wees wanneer ons rassevergelding soek, ons mag dit nooit weer verdra nie. Aan die ander kant is dit ewe gevaarlik dat ons nasionale geesdrif vir vergifnis en versoening deur wit mense geag word as ’n geleentheid om terug te val in gemaksones van meerderwaardigheid en toe-eiening Ons is dit aan ons toekoms verskuldig om hierdie tendense onmiddellik raak te sien en te besweer. Dit verg dapper leierskap. Ons universiteit het rede om trots te wees op ons prestasies om groter oopheid en toeganklikheid te skep. Die afgelope 5 jaar het ons 61 studente uit lande soos die Soedan, Ethiopië, Kameroen, Botswana en Lesotho gedoktoreer. Boonop het 6 studente uit lande soos Korea en Indië by ons doktorsgrade verwerf en 11 uit lande soos Amerika en Duitsland. Dit is ons trots.

Ons aan die UV is dit aan ons land maar ook aan onsself verskuldig om nederig te bly en, waar nodig, ons hand diep in eie boesem te steek, maar terselfdertyd te beklemtoon dat ons nie gedefinieer wil word deur insidentele vergrype van ’n klein groep misleide studente nie – hoe erg hul optrede ook al is. Ons reken daarmee af, maar ons wil graag onsself erken as deelgenote aan die erfenis van die nasionale sonde van rassisme, maar ’n universiteit wat transformasie aktief nastreef. Ons is trots op ons oopheid en wat daaruit voortspruit. Op die oomblik is ons onsosiale tradisie van herkoms Afrikaans en Sotho en is ons daarop ingestel om, waar doenlik en waar dit vereis word, Engels as internasionale taal in te bou in ons pogings om mekaar te vind eerder om ons trotse kultuur tradisies te vergeet.

DIE raad, die senaat, die rektor, die personeel van die universiteit wil saam met studente en werkers opnuut geleenthede soek om in gesprek met mekaar te bly. Ons wil saam opgewonde bly oor die moontlikheid van heling, groei en transformasie wat die onlangse insident vir ons geskep het.

Artikel in Die Burger, Saterdag 22 Maart 2008

We use cookies to make interactions with our websites and services easy and meaningful. To better understand how they are used, read more about the UFS cookie policy. By continuing to use this site you are giving us your consent to do this.

Accept