Latest News Archive

Please select Category, Year, and then Month to display items
Previous Archive
06 March 2025 | Story Tshepo Tsotetsi | Photo Supplied
Human Rights Month 2025
UFS: Promoting human rights and empowering equality every day.

As we celebrate Human Rights Month, the University of the Free State (UFS) remains committed to fostering a campus culture where human rights are actively upheld and respected. This ongoing dedication aligns with Vision 130, a guiding principle that drives the UFS’s efforts in creating an inclusive, equitable environment for students, faculty, and staff.

 

Fostering a human rights-centred education through Vision 130

At the heart of the UFS’s mission is Vision 130, a strategic framework aimed at positioning the university as a leader in inclusivity, social justice, and academic excellence. It ensures that the university’s commitment to human rights and equality is reflected not only in academic programmes but also in everyday student and staff interactions.

For students like Nomathemba Mhlafu, a final-year Bachelor of Arts student majoring in Psychology, these principles resonate deeply. “Honestly, it’s about having the right to education and access to resources,” Mhlafu says. “The fact that I can come here, study, and actually get my degree? That’s everything.”

 

Human rights: A shared responsibility

The promotion of human rights at the UFS is not only an institutional effort but one that includes students, faculty, and staff. Martie Miranda, Head of the UFS’s Centre for Universal Access and Disability Support (CUADS), emphasises that promoting inclusivity for persons with disabilities requires a unified effort. She underscores that staff must provide accessible communication, including principles such as using clear, simple language in written and verbal communication and ensuring that alternative formats for documents, such as braille, large print, or digital versions, are available.

Miranda stresses the importance of respect and awareness. “Students need to treat students with disabilities with respect and dignity, being mindful of ableism and microaggressions,” she says. This everyday care practice ensures that all students, regardless of ability, can thrive.

Similarly, Oratile Lentsela, CSRC for Universal Access, advocates for a campus that embraces all students, regardless of background or ability. “We must continue to raise awareness and remove barriers to learning,” she says. “This includes creating more accessible spaces and improving support services.”

 

The role of students in shaping a human rights-conscious campus

Students are at the core of shaping a campus that is both human rights-conscious and inclusive. Dr Annelie De Man, Division Coordinator of the Advocacy Division at the Free State Centre for Human Rights, says, “Students have an indispensable role to play in ensuring that they are not only aware of the rights that they possess as human beings, but also the means available to them in situations where their rights are not respected, protected, and/or fulfilled.”

 

According to Dr De Man, students can contribute by:

• Creating or joining student associations that advocate for human rights.
• Educating peers on human rights and redress mechanisms through workshops and discussions.
• Demonstrating inclusivity and respect by fostering a welcoming environment for students from diverse backgrounds.
• Engaging in social justice discussions and contributing to solutions for addressing injustices.

• Providing peer support and guiding affected students to appropriate reporting channels when human rights violations occur.

Furthermore, the Human Rights Ambassadors programme, an initiative led by the Advocacy Division, empowers students to take the lead in promoting human rights within their residences. Ambassadors organise events such as poetry performances, debates, and awareness campaigns to inspire a culture of human rights on campus.

 

Public engagement as a step forward in human rights advocacy

As part of its ongoing efforts, the Free State Centre for Human Rights continues to host a variety of events to promote human rights awareness. Dr De Man highlights the importance of events like public lectures, seminars, and workshops in raising critical discussions about human rights. One such event is the centre’s first annual public lecture on 19 March 2025, which will feature Prof JL (Loot) Pretorius presenting on ‘Courts, Human Rights, and Democracy’.

“The collaboration between the different divisions of the centre allows us to engage the wider university community on issues of great importance,” Dr De Man notes. The upcoming lecture will provide a platform for the UFS community to reflect on the intersection of law, human rights, and democracy in South Africa.

 

A rights-conscious campus for all

A commitment to human rights is integral to both the UFS’s daily operations and long-term vision. Through initiatives like the Human Rights Ambassadors, the work of CUADS, and student leadership, the UFS continues to build a campus environment that prioritises equality, inclusivity, and social justice.

Mhlafu says this commitment extends beyond academics for her. “I had an injury once and went to Kovsie Clinic for help. It’s a service that’s always available to students, every day,” she explains. “That was a moment where I really saw how important the right to healthcare is. You don’t think about it until you need it, and when you do, it makes a huge difference.”

In line with Vision 130, the UFS remains steadfast in its dedication to providing every student with the resources, education, and support they need to succeed. With human rights at the forefront of every effort, the UFS is creating a campus where all individuals are empowered to thrive, ensuring that respect, dignity, and equality are not just ideals but a lived reality.

News Archive

Artikel in Die Burger: Steeds is daar die kans vir heling deur Dr Franklin Sonn
2008-04-07

Steeds is daar die kans vir heling

Dr Franklin Sonn - Kanselier van die Universiteit van die Vrystaat en ’n oud-ambassadeur.


TOE gene-navorsers uiteindelik die menslike genoom georden het, is bevind dat menslike wesens inderdaad slegs in minder as 2 % onderling verskil en andersins ooreenstem.

Dít is die goeie nuus.

In die loop van die mens se ontwikkelingsgang en in die proses van ons sosiale organisering is godsdiens-, taal- en kultuurpatrone ontwikkel wat gelei het tot territorium-afbakening en volksvorming waaruit ’n hele geskiedenis van haat, nyd en bloedvergieting ontstaan het het wat ondanks die hoë peil van die beskawing wat die postmoderne mens bereik het, steeds voortwoed.

Dít is die slegte nuus.

Gebeure op die kampus van die Universiteit van die Vrystaat (UV) het ons op onnoemlik tragiese wyse herinner aan ons menslike mislukking dat ons – ondanks die oorheersende ooreenkomste tussen ons – ons liewer op grond van die bykans een persent onderlinge verskil vergrype pleeg wat selfs by diere ondenkbaar is. Dat dit boonop op die kampus van ’n universiteit gebeur, is des te ontstellender.

Dit strek ons universiteit egter tot eer dat die verwagte strafstappe onmiddellik gedoen is en dat geen poging aangewend is om selfverskonend verduidelikings te gee of die kombers oor die kop te trek nie.

IN ’n breër konteks wys prof. Hermann Giliomee tereg daarop dat die tydskrif The Economist ’n opname van Markinor gepubliseer het wat aantoon dat meerderhede in al die gemeenskappe te kenne gee dat rasseverhoudings sedert die koms van die demokrasie verbeter het.

Die afleiding daarvan is dat Suid-Afrika in al sy dimensies op die regte pad is en dat ons in die hoop op ’n beter toekoms vir ons almal voortleef. Die nasionale projek om godsdiens, taal en verskille te eerbiedig maar terselfdertyd ’n heterogene tapisserie van eenheid as nasie te bou is die meeste van ons se erns. Ondanks die terugslag is die universiteit verbind tot hierdie toekomsvisie van transformasie wat herhaaldelik leidinggewend deur die rektor, prof. Frederick Fourie, sowel as sy voorganger, prof. Stef Coetzee, uitgespel is.

Vir die UV gaan dit daarom om die pad van insluiting en eenheid diepgaande te bestuur sodat wit en swart die universiteit as tuiste vir almal sien en ervaar en om die idee van verdringing van een groep deur die ander te vermy of selfs te voorkom dat die toestand geskep word dat een groep in die proses op die vlug slaan. Ons is verbind tot die skepping van ’n nierassige universiteit en nie die toestand dat wittes buite woon en swartes binne of andersom nie.


Ons koester die begrip van medemenslikheid en agting vir ons almal se gelyke menswaardigheid op grond van ons oorheersende menslike ooreenkomste en gedeelde waardes. Ons staan rassisme teen, of dit nou van wit of van swart kom. Ons wil nie aan die eenkant versoening predik maar in waansinnige onderlinge verdeeldheid en agterdog voortleef nie. Almal moet die wonder beleef van die moontlikheid dat ons een kan wees.

Ons waardeer dit opreg dat daar van die kant van ons minister Naledi Pandor paslike veroordeling van die rassevoorval uitgespreek is, maar dat sy onmiddellik die fokus geplaas het op die geleenthede wat die geval vir al ons kampusse maar ook vir ons land bied.

Eweneens ervaar ons die reaksie van die rektore van nasionale universiteite as aandoenlik positief waar die vanselfsprekende veroordeling gepaardgegaan het met die oorheersende geneigdheid om as leiers van meer rassige kampusse intellektuele leiding te probeer gee in die bepaling van waar ons land staan in die hantering van rassisme, ons erfsonde.

Ons is maar alte bewus daarvan dat ons ongelukkige geskiedenis van kolonialisme en apartheid nog vars in die geheue is. In ons euforie oor die koms van die demokrasie, wat gegrond is op ons grondwetlike verklaring van ons eenheid, was ons nietemin miskien naïef om te dink dat ons in werklikheid nou een is. Dit was bloot die aanhef. Jody Kollapen van die Suid-Afrikaanse Menseregtekommissie het iets beet wanneer hy aanvoer dat ons wel versoening omhels het, maar naïef gedink het dat solank ons die konsep op ons lippe neem, dit alles sal regmaak. Ons stem saam dat daar inderdaad steeds baie werk te doen is.

Ons wil te maklik die omvang van die taak om ’n nierassige nasie te bou geringskat. Ons misken heel dikwels die inherente gebrek aan kapasiteit by mense om op hul Godgegewe ooreenkomste te fokus. Dit lyk asof mense veel meer geneig is om verskille, gewaand of eg, te beklemtoon. Dit is ’n deel van ons menslikheid. Daar is ’n ontstentenis van leiding van byvoorbeeld ons kerk. Die kerk verkondig met heilige preweling ons eenheid in Christus, maar verdedig onmiddellik daarna dawerend verdeeldheid in die kerk. Ons pas regstelling in die werkplek toe sonder om werklik aandag te gee aan en bronne beskikbaar te stel vir die hantering van geregverdigde swart woede en sonder om begryplike aanmatiging en meerderwaardigheid te versoen met ewe begryplike wit verydeling en vervreemding.

Ons ag diversiteit as ’n gegewe sonder om genoegsame werk daarvan te maak om die rykheid van ons heterogeniteit in te bou in die nierassige eenheidstaat wat ons voorsien. Ons begaan ook die fout om die erfsonde van rassisme as net ’n Suid-Afrikaanse fenomeen te eien en is geskok as ons opmerk hoe diep die kloof tussen groepe in Amerika steeds lê.

SENATOR BARACK OBAMA se toespraak in Philadelphia spreek tot die hart van die kwessie oor hoe moeilik dit is om medemenslik te wees en hoe ons sukkel om ons in ander skoene te plaas en so eenheid te bou.

Ons vergeet so maklik dat ons versugting na vrede nêrens sal kom as ons nie die aandrang verstaan dat niemand gevra word om af te skuif nie, maar dat mense bloot gevra word om op te skuif sodat almal sitplek kan kry sodat ons sodoende mekaar se menswaardigheid kan voel en verstaan. Ons almal het gelyke aanspraak op Suid-Afrikanerskap. Niemand het die reg om meerderwaardig te voel nie. Ons mag ook nie ruimte skenk aan die geboorte of oplewing van ’n nuwe veronderstelling dat gemeensaamheid gebou kan word deur rassevernedering aan die een kant en rassevergelding aan die ander kant nie. Ons in Suid-Afrika het ’n hoë prys betaal vir die beoefening asook die verdraagsaamheid. Ons moet enige vorm van rassehegemonie teenstaan.

Hoe erg die provokasie ook al by swart mense kan wees wanneer ons rassevergelding soek, ons mag dit nooit weer verdra nie. Aan die ander kant is dit ewe gevaarlik dat ons nasionale geesdrif vir vergifnis en versoening deur wit mense geag word as ’n geleentheid om terug te val in gemaksones van meerderwaardigheid en toe-eiening Ons is dit aan ons toekoms verskuldig om hierdie tendense onmiddellik raak te sien en te besweer. Dit verg dapper leierskap. Ons universiteit het rede om trots te wees op ons prestasies om groter oopheid en toeganklikheid te skep. Die afgelope 5 jaar het ons 61 studente uit lande soos die Soedan, Ethiopië, Kameroen, Botswana en Lesotho gedoktoreer. Boonop het 6 studente uit lande soos Korea en Indië by ons doktorsgrade verwerf en 11 uit lande soos Amerika en Duitsland. Dit is ons trots.

Ons aan die UV is dit aan ons land maar ook aan onsself verskuldig om nederig te bly en, waar nodig, ons hand diep in eie boesem te steek, maar terselfdertyd te beklemtoon dat ons nie gedefinieer wil word deur insidentele vergrype van ’n klein groep misleide studente nie – hoe erg hul optrede ook al is. Ons reken daarmee af, maar ons wil graag onsself erken as deelgenote aan die erfenis van die nasionale sonde van rassisme, maar ’n universiteit wat transformasie aktief nastreef. Ons is trots op ons oopheid en wat daaruit voortspruit. Op die oomblik is ons onsosiale tradisie van herkoms Afrikaans en Sotho en is ons daarop ingestel om, waar doenlik en waar dit vereis word, Engels as internasionale taal in te bou in ons pogings om mekaar te vind eerder om ons trotse kultuur tradisies te vergeet.

DIE raad, die senaat, die rektor, die personeel van die universiteit wil saam met studente en werkers opnuut geleenthede soek om in gesprek met mekaar te bly. Ons wil saam opgewonde bly oor die moontlikheid van heling, groei en transformasie wat die onlangse insident vir ons geskep het.

Artikel in Die Burger, Saterdag 22 Maart 2008

We use cookies to make interactions with our websites and services easy and meaningful. To better understand how they are used, read more about the UFS cookie policy. By continuing to use this site you are giving us your consent to do this.

Accept