Latest News Archive

Please select Category, Year, and then Month to display items
Previous Archive
26 April 2023 | Story Leonie Bolleurs | Photo Leonie Bolleurs
reusable sanitary pads
A team of researchers from the UFS is part of a project to invent a reusable sanitary pad that is safe, hygienic, comfortable, easy to use, and friendly to the environment. From left are: Prof Katinka de Wet, Dr Marietjie Schutte-Smith, Prof Deon Visser, and Prof Lizette Erasmus.

A new reusable sanitary pad (RSP) will bring relief to many women during their menstrual cycle.

Dr Marietjie Schutte-Smith, Senior Lecturer in the University of the Free State (UFS) Department of Chemistry, together with Prof Deon Visser, Head of the Department of Chemistry, and Prof Lizette Erasmus, Associate Professor in the same department, are leading a diverse team that decided 18 months ago to do something about the challenge of not having access to conventional sanitary ware and water due to poverty and infrastructure challenges – a challenge many young women in South Africa face every month.

The team included Prof Katinka de Wet, Associate Professor in the Department of Sociology, in this process in an effort to gain a better understanding of the current perceptions, experiences, and preferences of those who will ultimately use these sanitary products. 

“We wanted to do research that has a direct and tangible impact on our immediate society,” says Prof Erasmus. 

New technology

The research team turned their focus to reusable sanitary pads (RSPs), specifically the invention of a product that can be cleaned without being exposed to direct sunlight. 

Dr Schutte-Smith explains that most RSPs must be exposed to direct sunlight to dry and prevent bacterial growth. “Exposing RSPs to sunlight is challenging for users residing in densely populated areas, besides the fact that many people find the public display of sanitary products embarrassing.”

She believes a product that can be washed and left indoors to dry, one that has antibacterial and antimicrobial properties under normal light conditions, and with durable superabsorbent inner layers, could alleviate some of these challenges.

The team then started working on technology including nanoparticles (NPs) that affix to textiles and will kill germs and fungi when exposed to normal light. 

Prof Erasmus says, “Attaching NPs to materials is not a new concept, however, the use of nanoparticles that are activated by normal light conditions is new… Also, we have synthesised several absorbent materials using natural fibres and biopolymers as the main constituents. This is an ongoing process to enhance their absorbent properties and durability so that they can be included in our product.”
We wanted to do research that has a direct and tangible impact on our immediate society. – Prof Lizette Erasmus

She adds that when the RSPs are eventually discarded (after four to five years) they will break down in the environment and not contribute further to the plastic waste problem the world is facing. Most disposable sanitary pads (DSPs) are not environmentally friendly and take 500 to 800 years to decompose. 

Dr Schutte-Smith goes on to explain that the sanitary ware will be manufactured by sewing different layers together. “The outer lower layer will consist of a hydrophobic (fluid-repellent) layer to prevent leaking, and the inner layer will consist of the synthesised and biodegradable superabsorbent polymer (SAP).”

The product will be mixed into cotton and will be removable (for better cleaning). “It will also contain NPs that use natural indoor light to disinfect. The top layer also contains our nanotechnology and will relay fluids to the absorbent inner layer.”

Social implications

Besides the important work being done by chemists to incorporate technology that will ensure the product makes sense scientifically, it is also important that the experiences, perceptions, and ideas of end users are kept in mind. 

Prof De Wet says social scientists were included in the design and development of this product to ensure that the actual needs of the end users are taken into consideration. The idea is to collaborate with school learners and university students to get their feedback on the development and eventual use of these newly developed RSPs.

“The aim, therefore, is to sensitise menstruating individuals as to the possible personal advantages of using reusable sanitary pads, including that it is less expensive in the long run, thus eliminating the problem of access to quality and reliable sanitary ware. There could even be some potential health advantages to using such products, as current disposable products contain phthalates that have been shown to have adverse health effects on individuals,” she states.

Prof De Wet also points out the environmental benefits of using reusable sanitary products, and the importance of sensitising young people to the environmental costs of single-use plastic consumption, of which sanitary ware is a major contributor. “Environmental consciousness is part of the social side of the project, given the pressures globally on the human-induced impact on our planet, and its devastating consequences,” she says. “We want the science (chemistry) to have a real social impact in people’s lives individually, socially, and environmentally.”

Future steps

According to Prof Visser, the team already has a prototype in place, which now needs to be perfected through inputs from end users. They hope to have an industry partner within the next six months that will help to get this product on the market.  

The team of chemists worked hard to develop a product that will have the potential to change many lives for the better, allowing young girls and women to thrive in life. 

News Archive

Artikel in Die Burger: Steeds is daar die kans vir heling deur Dr Franklin Sonn
2008-04-07

Steeds is daar die kans vir heling

Dr Franklin Sonn - Kanselier van die Universiteit van die Vrystaat en ’n oud-ambassadeur.


TOE gene-navorsers uiteindelik die menslike genoom georden het, is bevind dat menslike wesens inderdaad slegs in minder as 2 % onderling verskil en andersins ooreenstem.

Dít is die goeie nuus.

In die loop van die mens se ontwikkelingsgang en in die proses van ons sosiale organisering is godsdiens-, taal- en kultuurpatrone ontwikkel wat gelei het tot territorium-afbakening en volksvorming waaruit ’n hele geskiedenis van haat, nyd en bloedvergieting ontstaan het het wat ondanks die hoë peil van die beskawing wat die postmoderne mens bereik het, steeds voortwoed.

Dít is die slegte nuus.

Gebeure op die kampus van die Universiteit van die Vrystaat (UV) het ons op onnoemlik tragiese wyse herinner aan ons menslike mislukking dat ons – ondanks die oorheersende ooreenkomste tussen ons – ons liewer op grond van die bykans een persent onderlinge verskil vergrype pleeg wat selfs by diere ondenkbaar is. Dat dit boonop op die kampus van ’n universiteit gebeur, is des te ontstellender.

Dit strek ons universiteit egter tot eer dat die verwagte strafstappe onmiddellik gedoen is en dat geen poging aangewend is om selfverskonend verduidelikings te gee of die kombers oor die kop te trek nie.

IN ’n breër konteks wys prof. Hermann Giliomee tereg daarop dat die tydskrif The Economist ’n opname van Markinor gepubliseer het wat aantoon dat meerderhede in al die gemeenskappe te kenne gee dat rasseverhoudings sedert die koms van die demokrasie verbeter het.

Die afleiding daarvan is dat Suid-Afrika in al sy dimensies op die regte pad is en dat ons in die hoop op ’n beter toekoms vir ons almal voortleef. Die nasionale projek om godsdiens, taal en verskille te eerbiedig maar terselfdertyd ’n heterogene tapisserie van eenheid as nasie te bou is die meeste van ons se erns. Ondanks die terugslag is die universiteit verbind tot hierdie toekomsvisie van transformasie wat herhaaldelik leidinggewend deur die rektor, prof. Frederick Fourie, sowel as sy voorganger, prof. Stef Coetzee, uitgespel is.

Vir die UV gaan dit daarom om die pad van insluiting en eenheid diepgaande te bestuur sodat wit en swart die universiteit as tuiste vir almal sien en ervaar en om die idee van verdringing van een groep deur die ander te vermy of selfs te voorkom dat die toestand geskep word dat een groep in die proses op die vlug slaan. Ons is verbind tot die skepping van ’n nierassige universiteit en nie die toestand dat wittes buite woon en swartes binne of andersom nie.


Ons koester die begrip van medemenslikheid en agting vir ons almal se gelyke menswaardigheid op grond van ons oorheersende menslike ooreenkomste en gedeelde waardes. Ons staan rassisme teen, of dit nou van wit of van swart kom. Ons wil nie aan die eenkant versoening predik maar in waansinnige onderlinge verdeeldheid en agterdog voortleef nie. Almal moet die wonder beleef van die moontlikheid dat ons een kan wees.

Ons waardeer dit opreg dat daar van die kant van ons minister Naledi Pandor paslike veroordeling van die rassevoorval uitgespreek is, maar dat sy onmiddellik die fokus geplaas het op die geleenthede wat die geval vir al ons kampusse maar ook vir ons land bied.

Eweneens ervaar ons die reaksie van die rektore van nasionale universiteite as aandoenlik positief waar die vanselfsprekende veroordeling gepaardgegaan het met die oorheersende geneigdheid om as leiers van meer rassige kampusse intellektuele leiding te probeer gee in die bepaling van waar ons land staan in die hantering van rassisme, ons erfsonde.

Ons is maar alte bewus daarvan dat ons ongelukkige geskiedenis van kolonialisme en apartheid nog vars in die geheue is. In ons euforie oor die koms van die demokrasie, wat gegrond is op ons grondwetlike verklaring van ons eenheid, was ons nietemin miskien naïef om te dink dat ons in werklikheid nou een is. Dit was bloot die aanhef. Jody Kollapen van die Suid-Afrikaanse Menseregtekommissie het iets beet wanneer hy aanvoer dat ons wel versoening omhels het, maar naïef gedink het dat solank ons die konsep op ons lippe neem, dit alles sal regmaak. Ons stem saam dat daar inderdaad steeds baie werk te doen is.

Ons wil te maklik die omvang van die taak om ’n nierassige nasie te bou geringskat. Ons misken heel dikwels die inherente gebrek aan kapasiteit by mense om op hul Godgegewe ooreenkomste te fokus. Dit lyk asof mense veel meer geneig is om verskille, gewaand of eg, te beklemtoon. Dit is ’n deel van ons menslikheid. Daar is ’n ontstentenis van leiding van byvoorbeeld ons kerk. Die kerk verkondig met heilige preweling ons eenheid in Christus, maar verdedig onmiddellik daarna dawerend verdeeldheid in die kerk. Ons pas regstelling in die werkplek toe sonder om werklik aandag te gee aan en bronne beskikbaar te stel vir die hantering van geregverdigde swart woede en sonder om begryplike aanmatiging en meerderwaardigheid te versoen met ewe begryplike wit verydeling en vervreemding.

Ons ag diversiteit as ’n gegewe sonder om genoegsame werk daarvan te maak om die rykheid van ons heterogeniteit in te bou in die nierassige eenheidstaat wat ons voorsien. Ons begaan ook die fout om die erfsonde van rassisme as net ’n Suid-Afrikaanse fenomeen te eien en is geskok as ons opmerk hoe diep die kloof tussen groepe in Amerika steeds lê.

SENATOR BARACK OBAMA se toespraak in Philadelphia spreek tot die hart van die kwessie oor hoe moeilik dit is om medemenslik te wees en hoe ons sukkel om ons in ander skoene te plaas en so eenheid te bou.

Ons vergeet so maklik dat ons versugting na vrede nêrens sal kom as ons nie die aandrang verstaan dat niemand gevra word om af te skuif nie, maar dat mense bloot gevra word om op te skuif sodat almal sitplek kan kry sodat ons sodoende mekaar se menswaardigheid kan voel en verstaan. Ons almal het gelyke aanspraak op Suid-Afrikanerskap. Niemand het die reg om meerderwaardig te voel nie. Ons mag ook nie ruimte skenk aan die geboorte of oplewing van ’n nuwe veronderstelling dat gemeensaamheid gebou kan word deur rassevernedering aan die een kant en rassevergelding aan die ander kant nie. Ons in Suid-Afrika het ’n hoë prys betaal vir die beoefening asook die verdraagsaamheid. Ons moet enige vorm van rassehegemonie teenstaan.

Hoe erg die provokasie ook al by swart mense kan wees wanneer ons rassevergelding soek, ons mag dit nooit weer verdra nie. Aan die ander kant is dit ewe gevaarlik dat ons nasionale geesdrif vir vergifnis en versoening deur wit mense geag word as ’n geleentheid om terug te val in gemaksones van meerderwaardigheid en toe-eiening Ons is dit aan ons toekoms verskuldig om hierdie tendense onmiddellik raak te sien en te besweer. Dit verg dapper leierskap. Ons universiteit het rede om trots te wees op ons prestasies om groter oopheid en toeganklikheid te skep. Die afgelope 5 jaar het ons 61 studente uit lande soos die Soedan, Ethiopië, Kameroen, Botswana en Lesotho gedoktoreer. Boonop het 6 studente uit lande soos Korea en Indië by ons doktorsgrade verwerf en 11 uit lande soos Amerika en Duitsland. Dit is ons trots.

Ons aan die UV is dit aan ons land maar ook aan onsself verskuldig om nederig te bly en, waar nodig, ons hand diep in eie boesem te steek, maar terselfdertyd te beklemtoon dat ons nie gedefinieer wil word deur insidentele vergrype van ’n klein groep misleide studente nie – hoe erg hul optrede ook al is. Ons reken daarmee af, maar ons wil graag onsself erken as deelgenote aan die erfenis van die nasionale sonde van rassisme, maar ’n universiteit wat transformasie aktief nastreef. Ons is trots op ons oopheid en wat daaruit voortspruit. Op die oomblik is ons onsosiale tradisie van herkoms Afrikaans en Sotho en is ons daarop ingestel om, waar doenlik en waar dit vereis word, Engels as internasionale taal in te bou in ons pogings om mekaar te vind eerder om ons trotse kultuur tradisies te vergeet.

DIE raad, die senaat, die rektor, die personeel van die universiteit wil saam met studente en werkers opnuut geleenthede soek om in gesprek met mekaar te bly. Ons wil saam opgewonde bly oor die moontlikheid van heling, groei en transformasie wat die onlangse insident vir ons geskep het.

Artikel in Die Burger, Saterdag 22 Maart 2008

We use cookies to make interactions with our websites and services easy and meaningful. To better understand how they are used, read more about the UFS cookie policy. By continuing to use this site you are giving us your consent to do this.

Accept