Latest News Archive

Please select Category, Year, and then Month to display items
Previous Archive
03 November 2023 | Story André Damons | Photo SUPPLIED
SDG Competition 2023
From left: Dr Brandon van Rooyen, Dr Anathi Makamane, Dr Yolandi Schoeman and Daniel Naudé participated and won the SDG Challenge South Africa. Pieter Bruwer is absent from the photo.

A team of exceptional students from the University of the Free State (UFS) has claimed victory in the prestigious SDG Challenge South Africa, a global competition that unites students and organisations to address the United Nations Sustainable Development Goals (UNSDGs). This remarkable achievement not only underscores the skill and dedication of UFS students but also reinforces their commitment to forging a more sustainable and equitable world.

The group of students from different disciplines within the Faculty of Natural and Agricultural Sciences (NAS), came up with an interdisciplinary and forward-thinking approach which contributed significantly to their victory. The team members, including Pieter Bruwer, Dr Anathi Makamane, Dr Brandon van Rooyen (all from Sustainable Food Systems and Development), Daniel Naudé (Department of Agriculture Economics), as well as Dr Yolandi Schoeman (a postdoctoral fellow in the Centre for Environmental Management (CEM) from the Faculty of Natural and Agricultural Sciences, each brought their unique expertise to the challenge.

Prof Jan Willem Swanepoel, Associate Professor in the Department of Sustainable Food Systems and Development within the Faculty of Natural and Agricultural Sciences, provided invaluable mentorship to the team. The students were also supported by Robyn Mellett from OMI Solutions.

Dr Schoeman says the SDG Challenge, designed to confront global challenges, connects students and organisations from across the globe, fostering collaboration towards achieving the UNSDGs, which encompass critical issues such as climate change and the reduction of global inequalities. Teams from South African universities, including the University of Cape Town, Stellenbosch University, and the University of KwaZulu-Natal, partnered with leading companies to address specific challenges tied to their corporate missions.

Develop a waste management strategy

Team UFS joined forces with Ivanhoe Mines, a prominent mining company operating in the Democratic Republic of Congo to develop a waste management strategy for the Kamoa-Kakula Copper Complex. This endeavour was laden with complexities due to the limited waste management options available in the area. The challenge was not just about managing multiple waste streams from the mining complex, but also about addressing socioeconomic and biodiversity challenges stemming from the burgeoning population in the region, which led to a range of environmental concerns.

“In response, the UFS team innovatively conceived ÉcoFlotille, a solution that not only tackled essential waste management issues but also promoted biodiversity net gain. The plan extended its reach to support local agribusinesses and small and micro-enterprises through the repurposing and reuse of waste materials, while presenting a unique biofinancing opportunity. The EcoFlotille solution represents a distinctive aspect of their triumphant journey.

“ÉcoFlotille not only aligns with the SDGs but also plays a crucial role in realising the vision of the Kunming-Montreal Global Biodiversity Framework, which emphasises the conservation and sustainable use of biodiversity. Additionally, it aligns with the goals of Agenda 2063 for Africa, striving to advance the continent’s development objectives and create a prosperous and harmonious future for the region,” says Dr Schoeman. 

The scalability of ÉcoFlotille across Africa holds great promise. Its innovative waste management approach and biofinancing potential could serve as a model for addressing similar challenges in diverse regions of the continent. This opens up opportunities for wider adoption and positive impacts throughout Africa.

Creating a more sustainable and equitable world

The SDG Challenge South Africa is an integral part of Soapbox’s global mission to mobilise university students and organisations in working collaboratively toward the UNSDG. These goals aim to address the world’s most pressing challenges, requiring collective efforts to achieve sustainable economic growth, environmental sustainability, and social inclusion by 2030.

The UFS’s remarkable success in the SDG Challenge not only highlights the university’s dedication to fostering global citizenship and sustainability but also underscores the remarkable potential of its students in driving positive change in Africa and the world.

According to Dr Schoeman, the UFS team’s victory in the SDG Challenge stands as a testament to their unwavering commitment to creating a more sustainable and equitable world. Their innovative solution, ÉcoFlotille, serves as a beacon of hope, illustrating how the vigour and ingenuity of the younger generation can propel us closer to realising the UNSDG by 2030, effectively ticking all 17 SDG boxes.

Solving a real-world problem

Prof Swanepoel says the SDG Challenge is a global competition that unites students and organisations to address the UNSDGs. These goals encompass some of the most pressing challenges facing our world today, such as climate change, poverty, and inequality.

According to him, by participating in the SDG Challenge, the UFS students had the opportunity to apply their knowledge and skills to solve a real-world problem experienced by one of the biggest mining houses in the world. They gained valuable experience in collaborating with the private sector.

“I am immensely proud of the students' achievement in the prestigious Soapbox SDG Challenge South Africa. Their interdisciplinary approach and forward-thinking mindset are a testament to the calibre of education and mentorship they receive at the UFS,” Prof Swanepoel says. 

“Furthermore, I am confident that the skills and experience gained through the SDG Challenge will help the students to make a positive impact on the world. They are the next generation of leaders who will be responsible for addressing the complex social and environmental challenges Africa face. I also believe that coming out as victors in this competition would open more doors for them and the university in the private sector.”

News Archive

Artikel in Die Burger: Steeds is daar die kans vir heling deur Dr Franklin Sonn
2008-04-07

Steeds is daar die kans vir heling

Dr Franklin Sonn - Kanselier van die Universiteit van die Vrystaat en ’n oud-ambassadeur.


TOE gene-navorsers uiteindelik die menslike genoom georden het, is bevind dat menslike wesens inderdaad slegs in minder as 2 % onderling verskil en andersins ooreenstem.

Dít is die goeie nuus.

In die loop van die mens se ontwikkelingsgang en in die proses van ons sosiale organisering is godsdiens-, taal- en kultuurpatrone ontwikkel wat gelei het tot territorium-afbakening en volksvorming waaruit ’n hele geskiedenis van haat, nyd en bloedvergieting ontstaan het het wat ondanks die hoë peil van die beskawing wat die postmoderne mens bereik het, steeds voortwoed.

Dít is die slegte nuus.

Gebeure op die kampus van die Universiteit van die Vrystaat (UV) het ons op onnoemlik tragiese wyse herinner aan ons menslike mislukking dat ons – ondanks die oorheersende ooreenkomste tussen ons – ons liewer op grond van die bykans een persent onderlinge verskil vergrype pleeg wat selfs by diere ondenkbaar is. Dat dit boonop op die kampus van ’n universiteit gebeur, is des te ontstellender.

Dit strek ons universiteit egter tot eer dat die verwagte strafstappe onmiddellik gedoen is en dat geen poging aangewend is om selfverskonend verduidelikings te gee of die kombers oor die kop te trek nie.

IN ’n breër konteks wys prof. Hermann Giliomee tereg daarop dat die tydskrif The Economist ’n opname van Markinor gepubliseer het wat aantoon dat meerderhede in al die gemeenskappe te kenne gee dat rasseverhoudings sedert die koms van die demokrasie verbeter het.

Die afleiding daarvan is dat Suid-Afrika in al sy dimensies op die regte pad is en dat ons in die hoop op ’n beter toekoms vir ons almal voortleef. Die nasionale projek om godsdiens, taal en verskille te eerbiedig maar terselfdertyd ’n heterogene tapisserie van eenheid as nasie te bou is die meeste van ons se erns. Ondanks die terugslag is die universiteit verbind tot hierdie toekomsvisie van transformasie wat herhaaldelik leidinggewend deur die rektor, prof. Frederick Fourie, sowel as sy voorganger, prof. Stef Coetzee, uitgespel is.

Vir die UV gaan dit daarom om die pad van insluiting en eenheid diepgaande te bestuur sodat wit en swart die universiteit as tuiste vir almal sien en ervaar en om die idee van verdringing van een groep deur die ander te vermy of selfs te voorkom dat die toestand geskep word dat een groep in die proses op die vlug slaan. Ons is verbind tot die skepping van ’n nierassige universiteit en nie die toestand dat wittes buite woon en swartes binne of andersom nie.


Ons koester die begrip van medemenslikheid en agting vir ons almal se gelyke menswaardigheid op grond van ons oorheersende menslike ooreenkomste en gedeelde waardes. Ons staan rassisme teen, of dit nou van wit of van swart kom. Ons wil nie aan die eenkant versoening predik maar in waansinnige onderlinge verdeeldheid en agterdog voortleef nie. Almal moet die wonder beleef van die moontlikheid dat ons een kan wees.

Ons waardeer dit opreg dat daar van die kant van ons minister Naledi Pandor paslike veroordeling van die rassevoorval uitgespreek is, maar dat sy onmiddellik die fokus geplaas het op die geleenthede wat die geval vir al ons kampusse maar ook vir ons land bied.

Eweneens ervaar ons die reaksie van die rektore van nasionale universiteite as aandoenlik positief waar die vanselfsprekende veroordeling gepaardgegaan het met die oorheersende geneigdheid om as leiers van meer rassige kampusse intellektuele leiding te probeer gee in die bepaling van waar ons land staan in die hantering van rassisme, ons erfsonde.

Ons is maar alte bewus daarvan dat ons ongelukkige geskiedenis van kolonialisme en apartheid nog vars in die geheue is. In ons euforie oor die koms van die demokrasie, wat gegrond is op ons grondwetlike verklaring van ons eenheid, was ons nietemin miskien naïef om te dink dat ons in werklikheid nou een is. Dit was bloot die aanhef. Jody Kollapen van die Suid-Afrikaanse Menseregtekommissie het iets beet wanneer hy aanvoer dat ons wel versoening omhels het, maar naïef gedink het dat solank ons die konsep op ons lippe neem, dit alles sal regmaak. Ons stem saam dat daar inderdaad steeds baie werk te doen is.

Ons wil te maklik die omvang van die taak om ’n nierassige nasie te bou geringskat. Ons misken heel dikwels die inherente gebrek aan kapasiteit by mense om op hul Godgegewe ooreenkomste te fokus. Dit lyk asof mense veel meer geneig is om verskille, gewaand of eg, te beklemtoon. Dit is ’n deel van ons menslikheid. Daar is ’n ontstentenis van leiding van byvoorbeeld ons kerk. Die kerk verkondig met heilige preweling ons eenheid in Christus, maar verdedig onmiddellik daarna dawerend verdeeldheid in die kerk. Ons pas regstelling in die werkplek toe sonder om werklik aandag te gee aan en bronne beskikbaar te stel vir die hantering van geregverdigde swart woede en sonder om begryplike aanmatiging en meerderwaardigheid te versoen met ewe begryplike wit verydeling en vervreemding.

Ons ag diversiteit as ’n gegewe sonder om genoegsame werk daarvan te maak om die rykheid van ons heterogeniteit in te bou in die nierassige eenheidstaat wat ons voorsien. Ons begaan ook die fout om die erfsonde van rassisme as net ’n Suid-Afrikaanse fenomeen te eien en is geskok as ons opmerk hoe diep die kloof tussen groepe in Amerika steeds lê.

SENATOR BARACK OBAMA se toespraak in Philadelphia spreek tot die hart van die kwessie oor hoe moeilik dit is om medemenslik te wees en hoe ons sukkel om ons in ander skoene te plaas en so eenheid te bou.

Ons vergeet so maklik dat ons versugting na vrede nêrens sal kom as ons nie die aandrang verstaan dat niemand gevra word om af te skuif nie, maar dat mense bloot gevra word om op te skuif sodat almal sitplek kan kry sodat ons sodoende mekaar se menswaardigheid kan voel en verstaan. Ons almal het gelyke aanspraak op Suid-Afrikanerskap. Niemand het die reg om meerderwaardig te voel nie. Ons mag ook nie ruimte skenk aan die geboorte of oplewing van ’n nuwe veronderstelling dat gemeensaamheid gebou kan word deur rassevernedering aan die een kant en rassevergelding aan die ander kant nie. Ons in Suid-Afrika het ’n hoë prys betaal vir die beoefening asook die verdraagsaamheid. Ons moet enige vorm van rassehegemonie teenstaan.

Hoe erg die provokasie ook al by swart mense kan wees wanneer ons rassevergelding soek, ons mag dit nooit weer verdra nie. Aan die ander kant is dit ewe gevaarlik dat ons nasionale geesdrif vir vergifnis en versoening deur wit mense geag word as ’n geleentheid om terug te val in gemaksones van meerderwaardigheid en toe-eiening Ons is dit aan ons toekoms verskuldig om hierdie tendense onmiddellik raak te sien en te besweer. Dit verg dapper leierskap. Ons universiteit het rede om trots te wees op ons prestasies om groter oopheid en toeganklikheid te skep. Die afgelope 5 jaar het ons 61 studente uit lande soos die Soedan, Ethiopië, Kameroen, Botswana en Lesotho gedoktoreer. Boonop het 6 studente uit lande soos Korea en Indië by ons doktorsgrade verwerf en 11 uit lande soos Amerika en Duitsland. Dit is ons trots.

Ons aan die UV is dit aan ons land maar ook aan onsself verskuldig om nederig te bly en, waar nodig, ons hand diep in eie boesem te steek, maar terselfdertyd te beklemtoon dat ons nie gedefinieer wil word deur insidentele vergrype van ’n klein groep misleide studente nie – hoe erg hul optrede ook al is. Ons reken daarmee af, maar ons wil graag onsself erken as deelgenote aan die erfenis van die nasionale sonde van rassisme, maar ’n universiteit wat transformasie aktief nastreef. Ons is trots op ons oopheid en wat daaruit voortspruit. Op die oomblik is ons onsosiale tradisie van herkoms Afrikaans en Sotho en is ons daarop ingestel om, waar doenlik en waar dit vereis word, Engels as internasionale taal in te bou in ons pogings om mekaar te vind eerder om ons trotse kultuur tradisies te vergeet.

DIE raad, die senaat, die rektor, die personeel van die universiteit wil saam met studente en werkers opnuut geleenthede soek om in gesprek met mekaar te bly. Ons wil saam opgewonde bly oor die moontlikheid van heling, groei en transformasie wat die onlangse insident vir ons geskep het.

Artikel in Die Burger, Saterdag 22 Maart 2008

We use cookies to make interactions with our websites and services easy and meaningful. To better understand how they are used, read more about the UFS cookie policy. By continuing to use this site you are giving us your consent to do this.

Accept