Latest News Archive

Please select Category, Year, and then Month to display items
Previous Archive
24 July 2024 | Story Leonie Bolleurs | Photo Supplied
2024 Community Engagement Indaba
Attendees engage with community partners at information stalls showcasing innovative sustainability practices.

The Directorate Community Engagement at the University of the Free State (UFS) held its second Community Engagement Indaba on the institution’s Bloemfontein Campus this year.

The indaba, which was attended by a group of 130 academics, students, learners, NGOs, community partners, and community members, was titled Building Self-reliance, Self-sufficiency, Self-sustainable Livelihoods for Entrepreneurship, exploring new ways of addressing poverty, unemployment, lack of resources, and encouraging entrepreneurship.

Bishop Billyboy Ramahlele, who is heading the Directorate Community Engagement, said that in challenging times where rising unemployment and poverty cast shadows over communities, he believes the theme of self-reliance, self-sufficiency, and self-sustainable living is applicable and timely; these are cornerstones of empowerment. According to him, the indaba is not just about theory, it is about action. “Together, we’ll explore practical steps, redefine our understanding of ‘JOB’ versus ‘WORK’, and unlock pathways towards entrepreneurship,” he commented.

Day one of the two-day event featured presentations on various topics. One of the speakers, Nontombi Velelo – a PhD candidate and Programme Director for the Bachelor of Social Science in the Faculty of The Humanities, addressed self-sufficiency and sustainable livelihoods. Dr Grey Magaiza, Lecturer and Head of the Community Development Programme on the UFS Qwaqwa Campus, discussed the significance of community development for societal impact. The theme of personal development and transformation was explored by Dr Rosaline Sebolao, Teaching and Learning Manager in the Faculty of The Humanities. Prof Jan Swanepoel – Associate Professor in the Department of Sustainable Food Systems and Development – presented insights on subsistence farming with livestock.

Another notable addition was a presentation by Danie Jacobs, the founder and executive director of Young Entrepreneurs Virtual Academy, who introduced the Intentional Entrepreneurial and Skills Development Ecosystem Model. He focused on an ecosystem model designed to introduce entrepreneurship to children in schools, fostering an entrepreneurial mindset from a young age up to school leavers (kids, teens and young adults). These sessions provided invaluable learning opportunities, offering attendees practical insights and knowledge that can be applied to enhance personal growth.

Personal development and health

The Central University of Technology (CUT) contributed several engaging stalls to this year's indaba. Attendees explored the potential of 3D printing, delved into innovation – with insights from Rosita Rhode, Career Development Coordinator – and gained valuable tips on CV writing skills.

Another notable presenter was Ntsiuoa Kobo, a natural herbalist from Ditlakala Organics in Tweespruit, who shared her extensive indigenous knowledge about herbs. Her display was supported by research related to indigenous knowledge, highlighting various traditional practices and their contemporary applications. In line with this presentation was the information shared by Dr Ida Manduna, an ethnobotanist at CUT, who talked about indigenous herb farming that fosters nutrition and health. Also interesting was the presentation of Wilfred Dahli from Tala Growers, who informed the attendees about cannabis cultivation and products. The Agape Foundation from Qwaqwa introduced attendees to rose hip berry juice and also shared indigenous knowledge about herbs known for their medicinal properties, including anti-fungal and anti-bacterial benefits, as well as being a rich source of vitamin C.

The event featured several workshops, which attracted a lot of attention. Active Community Citizens through Engaged Scholarship for Sustainability (ACCESS) conducted a workshop on worm farming, led by students who shared their expertise. The eco-bricks workshop, led by Lenosa Mahapang, an artist and environmentalist, and Dr Anita Venter, a researcher and climate activist in the Centre for Development Support, captivated attendees. The session included a pre-motivational talk on the dangers of plastic pollution and highlighted the role of eco-bricks in environmental sustainability.

A particularly innovative workshop demonstrated how to create raised garden beds from recycled pallets – highlighting the opportunity to start a micro-enterprise. The workshop, presented by Katlego Mpoihi from Golukisa General Trading, is part of an initiative with the Carel du Toit School to teach learners and community partners how to build these beds. The community has a larger vision – developing maize-formed gardens, which would serve as a stimulating environment for children and contribute to food availability.

Thabo Olivier energetically also led a workshop on food security, sharing innovative ideas and practices. Notably, an attendee from last year’s event successfully applied Olivier's potato cultivation idea. In response, Olivier provided him with a bag of potatoes that has the potential to yield a harvest of 500 kg. This practical application highlighted the impactful and lasting benefits of the knowledge shared at these workshops.

Attendees were also captivated by a presentation on the production of biogas as a renewable energy source, delivered by Dr Christy Stephen, a postdoctoral research fellow in the Centre for Applied Food Sustainability and Biotechnology at CUT.

Gift of the Givers introduced the Mina Cup – a menstrual cup designed to last five years – offering a more economical and sustainable alternative to traditional sanitary products. In an effort to empower young women and end ‘period poverty’, Community Liaison Officer Kefiloe Chuene dispelled myths and spoke frankly about menstruation. According to Dr Karen Venter, Head of Service Learning in the Directorate Community Engagement, this project – part of the health and well-being initiative by ACCESS, which is driving a menstrual health campaign – would also be incorporated into the service-learning module of second-year Nursing students in the Bachelor of Nursing Programme in the School of Nursing.

"These information stalls brought unique insights and knowledge to the event," said Dr Venter.

Education and entrepreneurship

Other engaging stalls included a booth for making cast-iron fireplaces, and another offered CV writing skills. These stalls provided practical skills and knowledge applicable to various professional and personal development areas.

According to Dr Venter, the impact of the indaba stood out to her. “The workshops had a profound impact on attendees, reinforcing the UFS’ values of sustainability in various ways.”

The indaba also aligned with the UFS' Vision 130, which emphasises care for the community. By providing valuable opportunities for attendees to engage with community partners, learn about innovative practices, and explore the intersections of traditional knowledge and modern applications, the event fostered a sense of community and shared purpose. It demonstrated the university’s commitment to creating a sustainable and caring environment, both within the university and in the broader community.

News Archive

Artikel in Die Burger: Steeds is daar die kans vir heling deur Dr Franklin Sonn
2008-04-07

Steeds is daar die kans vir heling

Dr Franklin Sonn - Kanselier van die Universiteit van die Vrystaat en ’n oud-ambassadeur.


TOE gene-navorsers uiteindelik die menslike genoom georden het, is bevind dat menslike wesens inderdaad slegs in minder as 2 % onderling verskil en andersins ooreenstem.

Dít is die goeie nuus.

In die loop van die mens se ontwikkelingsgang en in die proses van ons sosiale organisering is godsdiens-, taal- en kultuurpatrone ontwikkel wat gelei het tot territorium-afbakening en volksvorming waaruit ’n hele geskiedenis van haat, nyd en bloedvergieting ontstaan het het wat ondanks die hoë peil van die beskawing wat die postmoderne mens bereik het, steeds voortwoed.

Dít is die slegte nuus.

Gebeure op die kampus van die Universiteit van die Vrystaat (UV) het ons op onnoemlik tragiese wyse herinner aan ons menslike mislukking dat ons – ondanks die oorheersende ooreenkomste tussen ons – ons liewer op grond van die bykans een persent onderlinge verskil vergrype pleeg wat selfs by diere ondenkbaar is. Dat dit boonop op die kampus van ’n universiteit gebeur, is des te ontstellender.

Dit strek ons universiteit egter tot eer dat die verwagte strafstappe onmiddellik gedoen is en dat geen poging aangewend is om selfverskonend verduidelikings te gee of die kombers oor die kop te trek nie.

IN ’n breër konteks wys prof. Hermann Giliomee tereg daarop dat die tydskrif The Economist ’n opname van Markinor gepubliseer het wat aantoon dat meerderhede in al die gemeenskappe te kenne gee dat rasseverhoudings sedert die koms van die demokrasie verbeter het.

Die afleiding daarvan is dat Suid-Afrika in al sy dimensies op die regte pad is en dat ons in die hoop op ’n beter toekoms vir ons almal voortleef. Die nasionale projek om godsdiens, taal en verskille te eerbiedig maar terselfdertyd ’n heterogene tapisserie van eenheid as nasie te bou is die meeste van ons se erns. Ondanks die terugslag is die universiteit verbind tot hierdie toekomsvisie van transformasie wat herhaaldelik leidinggewend deur die rektor, prof. Frederick Fourie, sowel as sy voorganger, prof. Stef Coetzee, uitgespel is.

Vir die UV gaan dit daarom om die pad van insluiting en eenheid diepgaande te bestuur sodat wit en swart die universiteit as tuiste vir almal sien en ervaar en om die idee van verdringing van een groep deur die ander te vermy of selfs te voorkom dat die toestand geskep word dat een groep in die proses op die vlug slaan. Ons is verbind tot die skepping van ’n nierassige universiteit en nie die toestand dat wittes buite woon en swartes binne of andersom nie.


Ons koester die begrip van medemenslikheid en agting vir ons almal se gelyke menswaardigheid op grond van ons oorheersende menslike ooreenkomste en gedeelde waardes. Ons staan rassisme teen, of dit nou van wit of van swart kom. Ons wil nie aan die eenkant versoening predik maar in waansinnige onderlinge verdeeldheid en agterdog voortleef nie. Almal moet die wonder beleef van die moontlikheid dat ons een kan wees.

Ons waardeer dit opreg dat daar van die kant van ons minister Naledi Pandor paslike veroordeling van die rassevoorval uitgespreek is, maar dat sy onmiddellik die fokus geplaas het op die geleenthede wat die geval vir al ons kampusse maar ook vir ons land bied.

Eweneens ervaar ons die reaksie van die rektore van nasionale universiteite as aandoenlik positief waar die vanselfsprekende veroordeling gepaardgegaan het met die oorheersende geneigdheid om as leiers van meer rassige kampusse intellektuele leiding te probeer gee in die bepaling van waar ons land staan in die hantering van rassisme, ons erfsonde.

Ons is maar alte bewus daarvan dat ons ongelukkige geskiedenis van kolonialisme en apartheid nog vars in die geheue is. In ons euforie oor die koms van die demokrasie, wat gegrond is op ons grondwetlike verklaring van ons eenheid, was ons nietemin miskien naïef om te dink dat ons in werklikheid nou een is. Dit was bloot die aanhef. Jody Kollapen van die Suid-Afrikaanse Menseregtekommissie het iets beet wanneer hy aanvoer dat ons wel versoening omhels het, maar naïef gedink het dat solank ons die konsep op ons lippe neem, dit alles sal regmaak. Ons stem saam dat daar inderdaad steeds baie werk te doen is.

Ons wil te maklik die omvang van die taak om ’n nierassige nasie te bou geringskat. Ons misken heel dikwels die inherente gebrek aan kapasiteit by mense om op hul Godgegewe ooreenkomste te fokus. Dit lyk asof mense veel meer geneig is om verskille, gewaand of eg, te beklemtoon. Dit is ’n deel van ons menslikheid. Daar is ’n ontstentenis van leiding van byvoorbeeld ons kerk. Die kerk verkondig met heilige preweling ons eenheid in Christus, maar verdedig onmiddellik daarna dawerend verdeeldheid in die kerk. Ons pas regstelling in die werkplek toe sonder om werklik aandag te gee aan en bronne beskikbaar te stel vir die hantering van geregverdigde swart woede en sonder om begryplike aanmatiging en meerderwaardigheid te versoen met ewe begryplike wit verydeling en vervreemding.

Ons ag diversiteit as ’n gegewe sonder om genoegsame werk daarvan te maak om die rykheid van ons heterogeniteit in te bou in die nierassige eenheidstaat wat ons voorsien. Ons begaan ook die fout om die erfsonde van rassisme as net ’n Suid-Afrikaanse fenomeen te eien en is geskok as ons opmerk hoe diep die kloof tussen groepe in Amerika steeds lê.

SENATOR BARACK OBAMA se toespraak in Philadelphia spreek tot die hart van die kwessie oor hoe moeilik dit is om medemenslik te wees en hoe ons sukkel om ons in ander skoene te plaas en so eenheid te bou.

Ons vergeet so maklik dat ons versugting na vrede nêrens sal kom as ons nie die aandrang verstaan dat niemand gevra word om af te skuif nie, maar dat mense bloot gevra word om op te skuif sodat almal sitplek kan kry sodat ons sodoende mekaar se menswaardigheid kan voel en verstaan. Ons almal het gelyke aanspraak op Suid-Afrikanerskap. Niemand het die reg om meerderwaardig te voel nie. Ons mag ook nie ruimte skenk aan die geboorte of oplewing van ’n nuwe veronderstelling dat gemeensaamheid gebou kan word deur rassevernedering aan die een kant en rassevergelding aan die ander kant nie. Ons in Suid-Afrika het ’n hoë prys betaal vir die beoefening asook die verdraagsaamheid. Ons moet enige vorm van rassehegemonie teenstaan.

Hoe erg die provokasie ook al by swart mense kan wees wanneer ons rassevergelding soek, ons mag dit nooit weer verdra nie. Aan die ander kant is dit ewe gevaarlik dat ons nasionale geesdrif vir vergifnis en versoening deur wit mense geag word as ’n geleentheid om terug te val in gemaksones van meerderwaardigheid en toe-eiening Ons is dit aan ons toekoms verskuldig om hierdie tendense onmiddellik raak te sien en te besweer. Dit verg dapper leierskap. Ons universiteit het rede om trots te wees op ons prestasies om groter oopheid en toeganklikheid te skep. Die afgelope 5 jaar het ons 61 studente uit lande soos die Soedan, Ethiopië, Kameroen, Botswana en Lesotho gedoktoreer. Boonop het 6 studente uit lande soos Korea en Indië by ons doktorsgrade verwerf en 11 uit lande soos Amerika en Duitsland. Dit is ons trots.

Ons aan die UV is dit aan ons land maar ook aan onsself verskuldig om nederig te bly en, waar nodig, ons hand diep in eie boesem te steek, maar terselfdertyd te beklemtoon dat ons nie gedefinieer wil word deur insidentele vergrype van ’n klein groep misleide studente nie – hoe erg hul optrede ook al is. Ons reken daarmee af, maar ons wil graag onsself erken as deelgenote aan die erfenis van die nasionale sonde van rassisme, maar ’n universiteit wat transformasie aktief nastreef. Ons is trots op ons oopheid en wat daaruit voortspruit. Op die oomblik is ons onsosiale tradisie van herkoms Afrikaans en Sotho en is ons daarop ingestel om, waar doenlik en waar dit vereis word, Engels as internasionale taal in te bou in ons pogings om mekaar te vind eerder om ons trotse kultuur tradisies te vergeet.

DIE raad, die senaat, die rektor, die personeel van die universiteit wil saam met studente en werkers opnuut geleenthede soek om in gesprek met mekaar te bly. Ons wil saam opgewonde bly oor die moontlikheid van heling, groei en transformasie wat die onlangse insident vir ons geskep het.

Artikel in Die Burger, Saterdag 22 Maart 2008

We use cookies to make interactions with our websites and services easy and meaningful. To better understand how they are used, read more about the UFS cookie policy. By continuing to use this site you are giving us your consent to do this.

Accept