Latest News Archive

Please select Category, Year, and then Month to display items
Years
2019 2020 2021
Previous Archive
20 July 2020 | Story Leonie Bolleurs | Photo Supplied
The view from one of the offices in the Marion Island research station, with fresh snowfall in the interior of the island in the background.

Liezel Rudolph, lecturer and researcher in the Department of Geography at the University of the Free State (UFS), is strongly convinced that the Southern Hemisphere’s past glacial cycles will provide valuable insights to help predict and prepare for future climate change. Climate is changing fast and the magnitude of change we have seen over the last 30 years has taken a hundred or several hundred years to occur in the past. 

It is not only temperatures that are rising, but changes in wind patterns, rain cycles, oceanic circulation, etc., are also observed. As we do not know how the earth will respond or adapt to such rapid and drastic changes in climatic patterns, this poses various threats.

Link between landscape responses and climate change

Rudolph focuses her research on reconstructing the past climate of Marion Island. 

She had the wonderful opportunity to visit the island for the past three years with study and project leaders, Profs Werner Nel from the University of Fort Hare and David Hedding from UNISA, she departed on a ship to Marion Island to conduct fieldwork.They published their research findings of fieldwork conducted in 2017 and 2018.  

According to Rudolph, research in Antarctica, the Southern Ocean, and islands such as Marion Island is very important. South Africa is the only African country with research stations that have the ability to explore these regions.

“Marion Island has many landforms that could only have been created by glacial erosional or depositional processes, with glaciers currently absent from the island. To determine when the island was last in a full glacial period, we date the formation ages of these landforms.”

“In the short time we have been visiting the island, it was impossible to notice any drastic changes in the island climate. That is why we use these very old landforms to tell us more about periods before humans visited the island,” she says. 

Rudolph believes that understanding the link between landscape responses and climate change of the past can help to better predict some of the climate change processes that are currently threatening the planet.

“There’s a principle in geography called ‘uniformitarianism’, whereby we assume that the earth-surface processes we observe today, are the same as those that have been active in the past,” says Rudolph.

As scientists, they thus look at evidence of past geomorphic processes (which remain in the landscape in various forms, e.g. residual landforms, stratigraphic sequences, etc.) to piece together what the past climate was like. In the same way, they also use this principle to predict how certain earth processes will change in the future, along with climate changes.

“In return, we understand how the climate and the earth’s surface interact, and we can better predict how the earth will respond to climate change,” Rudolph adds. 

Society to play its part in climate change

In the long run, we as the public should play our part in readying society for the effects of climate change. 

Rudolph says society can play a positive role in terms of climate change by educating themselves with unbiased, scientifically sound information on the true state of climate change and by responding within their own spheres of influence.

“Don’t leave everything up to politicians and policy. As the public, you can start to make progress by assessing the effects that climate change may have on your industry, business or society, and strategise on how to adapt your processes to deal with these changes.”

“Be responsible with our natural resources, reduce your waste, support local businesses that are sustainable, and volunteer at a local environmental protection/clean-up organisation. All the small efforts will eventually add up to substantial change,” she says. 

News Archive

You touch a woman, you strike a rock
2004-11-02

Prof. Engela Pretorius van die Departement Sosiologie in die Fakulteit Geesteswetenskappe by die Universiteit van die Vrystaat het die kwessie omtrent feminisme aangespreek tydens haar intreerede met die onderwerp, You touch a woman, you strike a rock: Feminism(s) and emancipation in South Africa .

Prof. Pretorius het gesê: “Die geskiedenis van feminisme oor die algemeen kan in drie fases verdeel word, waarna verwys word as golwe. Eerste-golf-feminisme (19de eeu) het die fokus geplaas op die beskerming van vroueregte in die openbare terrein, spesifiek die reg om te stem, die reg tot onderrig en die reg om middelklas beroepe en professies te betreë.

Vroeë tweede-golf-feminisme word onthou vir hoe dit moederskap geteoretiseer het as synde ‘n onderdrukkende instelling. Slagspreuke van die 1970s was die persoonlike is polities en susterskap is magtig. Prof. Pretorius sê beide slagspreuke bevestig die idee dat vroue universeel onderdruk en uitgebuit word en slegs deur erkenning van dié situasie kan vroue die strukture wat hul onderdruk verander.

‘n Belangrike aspek van die derde golf van die feminisme-teorie is post-moderne feminisme wat diversiteit en verskille onderstreep. Die poging van hierdie feministe is afgestem op alle vorme van onderdrukking. Vroue van kleur het ook hul ontevredenheid uitgespreek gedurende die derde-golf-feminisme. Die feminisme van vroue van kleur word gekenmerk deur verskeie kwessies en talryke intellektuele standpuntinnames wat neerslaga vind in verskillende terme, soos Afrika feminisme of ‘womanism, sê prof. Pretorius.

Afrika-feminisme dui protes aan teen die wit/westerse geskiedenis en die wit/westerse dominansie binne feminisme. Afrika-vroue het besef dat hul onderdrukking verskillend is van dié van wit vroue en daarom is ‘n ander proses van bevryding nodig. Die Westerse feministiese praktyk om swart vroue by die bestaande feministiese ontologie te voeg, is nie voldoende nie omdat hul unieke ondervindings van slawerny, kolonialisme, onderdrukking deur mans en armoede nie uitgedruk word nie.

‘Womanism’ het tot stand gekom as gevolg van ‘n eksplisiete rassekritiek teen feminisme. Dit is ten gunste van die positiewe uitbeelding van swart mense. Dit word gekenmerk deur kulturele kontekstualisasie, die sentraliteit van die gesin en die belangrikheid daarvan om mans in te sluit.

Die geskiedenis van vroue in Suid-Afrika is verwant aan hul geskiedenis van onderdrukking as gevolg van patriargie. Vroue van verskillende rasse, kulture en klasse het patriargie op verskillende wyses in en variërende mate van erns ervaar. Onder voor-koloniale patriargie het vroue min sê gehad oor huwelikskeuses omdat mans dié besluite gedomineer het.

Die Nederlandse en Britse patriargale erfenis het neerslag gevind in die ideologie van die volksmoeder. Onderwyl dit veral manlike skrywers was wat die beeld van die vrou as versorger en tuisteskepper bevorder het, het vroue self ook hieraan ‘n aandeel gehad, sodat die volksmoeder volwaardig deel geword het van die Afrikaner nasionalistiese mitologie. Alhoewel middel- en werkersklas vroue met dié beeld geïdentifiseer het, het nie alle Afrikaanse vroue die ideologie aanvaar nie.

Onder die Victoriaanse erfenis was Britse vroue beperk to die private eerder as die openbare lewe. Die skeefgetrekte onderrigsisteem wat vroue in huishoudelike loopbane gekanaliseer het, die mag van mans oor hul vroue se eiendom en ‘n tekort aan toegang tot mag en geld het verseker dat vroue by die huis gebly het.

Wit Engelssprekende-vroue het die grootste geleentheid gehad om patriargie uit te daag vanweë hul toegang tot onderwys en die blootstelling aan liberale waardes, sê prof. Pretorius. Liberale vroue soos Helen Joseph en Helen Suzman het ‘n belangrike rol gespeel om in 1930 stemreg vir wit vroue in Suid-Afrika te verseker en het voortgegaan om ‘n rol te speel in die bevryding van swart vroue gedurende die vryheidstryd.

Die feminisme wat onder swart vroue ontwikkel het, was ‘n erkenning van die gemeenskaplike stryd met swart mans om die verwydering van die juk van eksterne onderdrukking en eksploitasie. Swart vroue in aktiewe en onafhanlike politiese rolle het tegelykertyd mans se aannames omtrent hul meerderwaardigheid asook die rassewette van die staat uitgedaag. Daarom kan ons sê dat die feminisme wat hier ontwikkel het, te voorskyn gekom het as gevolg van vroue se betrokkenheid by en toewyding tot nasionale bevryding, sê prof. Pretorius.

Institusionalisering is nie herlei tot magsvoordele nie, want gelykheid is nie in beleidsprogramme geïnkorporeer nie. Die hervestiging van sleutel aktiviste van die vrouebeweging in die regering het die stryd om genderbillikheid verander na ‘n projek wat deur die regering gelei word, sê prof. Pretorius. Ongelukkig word terreine van verandering buite die grense van die regering verwaarloos. Dit kan slegs aangespreek word deur ‘n aktiewe en feministiese stem in die burgerlike samelewing.

“Dit is my oortuiging dat formele instellings vir vroue binne die staat oor die lang termyn slegs effektief kan wees indien daar ‘n effektiewe feministiese vroue-beweging buite die staat in stand gehou word wat die grondslag waarop sosiale beleid gevorm word, kan uitdaag en bevraagteken. Daarom, A luta continua (die stryd duur voort),” sê prof. Pretorius.

Mediaverklaring
Uitgereik deur: Lacea Loader
Mediaverteenwoordiger
Tel: (051) 401-2584
Sel: 083 645 2454
E-pos: loaderl.stg@mail.uovs.ac.za
2 November 2004

We use cookies to make interactions with our websites and services easy and meaningful. To better understand how they are used, read more about the UFS cookie policy. By continuing to use this site you are giving us your consent to do this.

Accept