Latest News Archive

Please select Category, Year, and then Month to display items
Previous Archive
24 October 2025 | Story Leonie Bolleurs | Photo Leonie Bolleurs
Skills Festival
Lutho Xamlashe – a third-year Bachelor of Administration student – from ACCESS, showing Bokamoso Makae how to crochet. Makae says she wants to learn as much as possible at the Learning Festival.

Held under the theme Building self-reliance, self-sufficiency, self-sustainable livelihoods for responsible societal futures, the Directorate Community Engagement at the University of the Free State’s Learning Festival this year created a space for lively interaction and practical learning. With about 150 people taking part each day, the atmosphere was alive with energy, a will to learn, and a real sense of people helping one another to live more independently and make the most of what they have.

Bishop Billyboy Ramahlele, Director of Community Engagement, captured the spirit of the event perfectly: “Self-reliance begins when we share what we know and use what we have. Together, we can transform communities from the ground up. With an unemployment rate of about 33,2%, and 40,1% of the population on social grants, the Learning Festival is a contribution towards helping individuals and communities make a shift from charity and unemployment to taking responsibility for their own sustainable livelihoods.”

“Self-reliance refers to the ability to depend on oneself for support and fulfilment, without relying on others. It involves acquiring knowledge and skills to access and use resources to make a living. On the other hand, self-sufficiency refers to the ability to meet one's own needs without external assistance. It involves the ability to provide for oneself in terms of food, shelter, and other necessities.”

From worm farming to furniture making, steel manufacturing, food security, herbal and cosmetic manufacturing, and even a Mend-a-Thon, participants gained hands-on experience in turning everyday resources into opportunities.

 

A celebration of practical learning

The line-up of workshops and demonstrations showed just how many ways there are to make the most of what we have. The ACCESS UFS student organisation led sessions on Worm Farming and Eco-Vernacular Architecture, teaching participants how to build with eco-bricks and run small-scale worm farms as income-generating projects.

Golukisa Trading Construction hosted a Furniture Manufacturing workshop, equipping local artisans with carpentry skills. These skills have already sparked success stories, such as that of Katlego Mpoihi, who launched his business after attending a previous learning festival.

Benjamin Nhlapo from Seotlong Agriculture and Hotel School in Phuthaditjhaba trained attendees about poultry farming, while Jurie Nel from JG Electronics introduced participants to printing, needlework, and bag manufacturing. Using state-of-the-art, yet affordable equipment, participants learned how to start small businesses through creative printing and design, inspiring a new generation of social entrepreneurs.

Thomas Tsintsing from The Engineered Movement shared skills on how to design and manufacture metal products, including fireplaces.

Another highlight was the Mend-a-Thon, facilitated by Doretha Jacobs from the Department of Sustainable Food Systems and Development and supported by ACCESS students. This session taught hand needlework, crochet, and denim repair, breathing new life into old clothes and celebrating the joy of making something by hand. Participants beamed with pride, many saying, “I can’t believe it. I made this myself!”

 

Innovation and inspiration

From presentations to hands-on demonstrations, the festival was full of fresh ideas and practical inspiration. Willem Ellis, Research Associate in the Centre for Gender and Africa Studies, explored how social innovation fuels community transformation through empathy, creativity, and collaboration. Matseliso Achilonu from Devoni Natural shared how herbs can be turned into market-ready cosmetics, proving that nature and business can grow hand in hand.

Nutrition also took centre stage, with Ermi Spies from the Department of Nutrition and Dietetics highlighting the important link between well-being and sustainable living. Honours students from the Department of Psychology presented their Well-being in Action infographics, promoting mental and social wellness in community spaces.

Thabo Olivier of Let’s Grow Food © captivated audiences with practical sessions on establishing sustainable food security through self-reliance, showing how small backyard gardens can feed families and help communities thrive together. Robert Mitchell, founder of Robs Handyman Services, demonstrated how wooden pallets can be repurposed into creative, sellable products – an inspiring example of social entrepreneurship in action.

The festival also featured exhibits such as Daniel Moloi’s Agape Foundation stall, showcasing the health benefits of rosehip juice, and the Itemoheleng Soy Project from Qwaqwa, which demonstrated soy-based food products for better nutrition. Meanwhile, the UFS Library Makerspace wowed visitors with robotics and creative design tools, inspiring a new wave of innovation.

And just when visitors thought they had seen it all, creativity took another turn. The stall of Corne Thomas from Puzzles of Impact showed how developing practical and life skills can help people find purpose and belonging by repurposing old videotapes into crochet items as a creative example.

The 2025 festival introduced a more interactive format than previous years, with more parallel workshops and matchmaking sessions between government departments, communities, and organisations. It was in these conversations and hands-on moments that the true impact of the festival came to life. One participant summed up the impact beautifully: “I have learned that my skills as a public speaker will change: from now on, my ‘voice’ will have an ‘invoice’.”

 

Empowering communities through knowledge and practical skills

Dr Karen Venter, Assistant Director and Head of Service Learning, added that the festival aligns with the broader goals of the Directorate for Community Engagement: “It perfectly mirrors the directorate’s mission to promote engaged scholarship and collaborative community development. By connecting the university’s academic expertise with local community needs, it fosters innovation, inclusivity, and sustainable impact, embodying the UFS’ commitment to social responsibility and partnership building.”

According to Dr Venter, the event left a lasting impact on participants and their communities. “Attendees left equipped – not just with new skills, but also with partnerships, ideas, and confidence to implement self-sustaining initiatives in their communities for socially responsible futures,” she says.

News Archive

Artikel in Die Burger: Steeds is daar die kans vir heling deur Dr Franklin Sonn
2008-04-07

Steeds is daar die kans vir heling

Dr Franklin Sonn - Kanselier van die Universiteit van die Vrystaat en ’n oud-ambassadeur.


TOE gene-navorsers uiteindelik die menslike genoom georden het, is bevind dat menslike wesens inderdaad slegs in minder as 2 % onderling verskil en andersins ooreenstem.

Dít is die goeie nuus.

In die loop van die mens se ontwikkelingsgang en in die proses van ons sosiale organisering is godsdiens-, taal- en kultuurpatrone ontwikkel wat gelei het tot territorium-afbakening en volksvorming waaruit ’n hele geskiedenis van haat, nyd en bloedvergieting ontstaan het het wat ondanks die hoë peil van die beskawing wat die postmoderne mens bereik het, steeds voortwoed.

Dít is die slegte nuus.

Gebeure op die kampus van die Universiteit van die Vrystaat (UV) het ons op onnoemlik tragiese wyse herinner aan ons menslike mislukking dat ons – ondanks die oorheersende ooreenkomste tussen ons – ons liewer op grond van die bykans een persent onderlinge verskil vergrype pleeg wat selfs by diere ondenkbaar is. Dat dit boonop op die kampus van ’n universiteit gebeur, is des te ontstellender.

Dit strek ons universiteit egter tot eer dat die verwagte strafstappe onmiddellik gedoen is en dat geen poging aangewend is om selfverskonend verduidelikings te gee of die kombers oor die kop te trek nie.

IN ’n breër konteks wys prof. Hermann Giliomee tereg daarop dat die tydskrif The Economist ’n opname van Markinor gepubliseer het wat aantoon dat meerderhede in al die gemeenskappe te kenne gee dat rasseverhoudings sedert die koms van die demokrasie verbeter het.

Die afleiding daarvan is dat Suid-Afrika in al sy dimensies op die regte pad is en dat ons in die hoop op ’n beter toekoms vir ons almal voortleef. Die nasionale projek om godsdiens, taal en verskille te eerbiedig maar terselfdertyd ’n heterogene tapisserie van eenheid as nasie te bou is die meeste van ons se erns. Ondanks die terugslag is die universiteit verbind tot hierdie toekomsvisie van transformasie wat herhaaldelik leidinggewend deur die rektor, prof. Frederick Fourie, sowel as sy voorganger, prof. Stef Coetzee, uitgespel is.

Vir die UV gaan dit daarom om die pad van insluiting en eenheid diepgaande te bestuur sodat wit en swart die universiteit as tuiste vir almal sien en ervaar en om die idee van verdringing van een groep deur die ander te vermy of selfs te voorkom dat die toestand geskep word dat een groep in die proses op die vlug slaan. Ons is verbind tot die skepping van ’n nierassige universiteit en nie die toestand dat wittes buite woon en swartes binne of andersom nie.


Ons koester die begrip van medemenslikheid en agting vir ons almal se gelyke menswaardigheid op grond van ons oorheersende menslike ooreenkomste en gedeelde waardes. Ons staan rassisme teen, of dit nou van wit of van swart kom. Ons wil nie aan die eenkant versoening predik maar in waansinnige onderlinge verdeeldheid en agterdog voortleef nie. Almal moet die wonder beleef van die moontlikheid dat ons een kan wees.

Ons waardeer dit opreg dat daar van die kant van ons minister Naledi Pandor paslike veroordeling van die rassevoorval uitgespreek is, maar dat sy onmiddellik die fokus geplaas het op die geleenthede wat die geval vir al ons kampusse maar ook vir ons land bied.

Eweneens ervaar ons die reaksie van die rektore van nasionale universiteite as aandoenlik positief waar die vanselfsprekende veroordeling gepaardgegaan het met die oorheersende geneigdheid om as leiers van meer rassige kampusse intellektuele leiding te probeer gee in die bepaling van waar ons land staan in die hantering van rassisme, ons erfsonde.

Ons is maar alte bewus daarvan dat ons ongelukkige geskiedenis van kolonialisme en apartheid nog vars in die geheue is. In ons euforie oor die koms van die demokrasie, wat gegrond is op ons grondwetlike verklaring van ons eenheid, was ons nietemin miskien naïef om te dink dat ons in werklikheid nou een is. Dit was bloot die aanhef. Jody Kollapen van die Suid-Afrikaanse Menseregtekommissie het iets beet wanneer hy aanvoer dat ons wel versoening omhels het, maar naïef gedink het dat solank ons die konsep op ons lippe neem, dit alles sal regmaak. Ons stem saam dat daar inderdaad steeds baie werk te doen is.

Ons wil te maklik die omvang van die taak om ’n nierassige nasie te bou geringskat. Ons misken heel dikwels die inherente gebrek aan kapasiteit by mense om op hul Godgegewe ooreenkomste te fokus. Dit lyk asof mense veel meer geneig is om verskille, gewaand of eg, te beklemtoon. Dit is ’n deel van ons menslikheid. Daar is ’n ontstentenis van leiding van byvoorbeeld ons kerk. Die kerk verkondig met heilige preweling ons eenheid in Christus, maar verdedig onmiddellik daarna dawerend verdeeldheid in die kerk. Ons pas regstelling in die werkplek toe sonder om werklik aandag te gee aan en bronne beskikbaar te stel vir die hantering van geregverdigde swart woede en sonder om begryplike aanmatiging en meerderwaardigheid te versoen met ewe begryplike wit verydeling en vervreemding.

Ons ag diversiteit as ’n gegewe sonder om genoegsame werk daarvan te maak om die rykheid van ons heterogeniteit in te bou in die nierassige eenheidstaat wat ons voorsien. Ons begaan ook die fout om die erfsonde van rassisme as net ’n Suid-Afrikaanse fenomeen te eien en is geskok as ons opmerk hoe diep die kloof tussen groepe in Amerika steeds lê.

SENATOR BARACK OBAMA se toespraak in Philadelphia spreek tot die hart van die kwessie oor hoe moeilik dit is om medemenslik te wees en hoe ons sukkel om ons in ander skoene te plaas en so eenheid te bou.

Ons vergeet so maklik dat ons versugting na vrede nêrens sal kom as ons nie die aandrang verstaan dat niemand gevra word om af te skuif nie, maar dat mense bloot gevra word om op te skuif sodat almal sitplek kan kry sodat ons sodoende mekaar se menswaardigheid kan voel en verstaan. Ons almal het gelyke aanspraak op Suid-Afrikanerskap. Niemand het die reg om meerderwaardig te voel nie. Ons mag ook nie ruimte skenk aan die geboorte of oplewing van ’n nuwe veronderstelling dat gemeensaamheid gebou kan word deur rassevernedering aan die een kant en rassevergelding aan die ander kant nie. Ons in Suid-Afrika het ’n hoë prys betaal vir die beoefening asook die verdraagsaamheid. Ons moet enige vorm van rassehegemonie teenstaan.

Hoe erg die provokasie ook al by swart mense kan wees wanneer ons rassevergelding soek, ons mag dit nooit weer verdra nie. Aan die ander kant is dit ewe gevaarlik dat ons nasionale geesdrif vir vergifnis en versoening deur wit mense geag word as ’n geleentheid om terug te val in gemaksones van meerderwaardigheid en toe-eiening Ons is dit aan ons toekoms verskuldig om hierdie tendense onmiddellik raak te sien en te besweer. Dit verg dapper leierskap. Ons universiteit het rede om trots te wees op ons prestasies om groter oopheid en toeganklikheid te skep. Die afgelope 5 jaar het ons 61 studente uit lande soos die Soedan, Ethiopië, Kameroen, Botswana en Lesotho gedoktoreer. Boonop het 6 studente uit lande soos Korea en Indië by ons doktorsgrade verwerf en 11 uit lande soos Amerika en Duitsland. Dit is ons trots.

Ons aan die UV is dit aan ons land maar ook aan onsself verskuldig om nederig te bly en, waar nodig, ons hand diep in eie boesem te steek, maar terselfdertyd te beklemtoon dat ons nie gedefinieer wil word deur insidentele vergrype van ’n klein groep misleide studente nie – hoe erg hul optrede ook al is. Ons reken daarmee af, maar ons wil graag onsself erken as deelgenote aan die erfenis van die nasionale sonde van rassisme, maar ’n universiteit wat transformasie aktief nastreef. Ons is trots op ons oopheid en wat daaruit voortspruit. Op die oomblik is ons onsosiale tradisie van herkoms Afrikaans en Sotho en is ons daarop ingestel om, waar doenlik en waar dit vereis word, Engels as internasionale taal in te bou in ons pogings om mekaar te vind eerder om ons trotse kultuur tradisies te vergeet.

DIE raad, die senaat, die rektor, die personeel van die universiteit wil saam met studente en werkers opnuut geleenthede soek om in gesprek met mekaar te bly. Ons wil saam opgewonde bly oor die moontlikheid van heling, groei en transformasie wat die onlangse insident vir ons geskep het.

Artikel in Die Burger, Saterdag 22 Maart 2008

We use cookies to make interactions with our websites and services easy and meaningful. To better understand how they are used, read more about the UFS cookie policy. By continuing to use this site you are giving us your consent to do this.

Accept